«Αγαπητέ κ.Κούρταγκ,παρακαλώ δεχθείτε τις θερμότερες ευχές μας για τα γενέθλιά σας από όλους εμάς,λέει ο σερ Σάιμον Ρατλ,καλλιτεχνικός διευθυντής της
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ«Αγαπητέ κ.Κούρταγκ,παρακαλώ δεχθείτε τις θερμότερες ευχές μας για τα γενέθλιά σας από όλους εμάς,λέει ο σερ Σάιμον Ρατλ,καλλιτεχνικός διευθυντής της Φιλαρμονικής του Βερολίνου. Εμείς απλά σας ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας και να σας συγχαίρουμε που φθάσατε τα 90.Η μουσική σας είναι βαθιά χαραγμένη στις καρδιές μας.»
Η Βουδαπέστη διοργάνωσε φεστιβάλ μουσικής διάρκειας μίας εβδομάδας για τον εορτασμό των 90ων γενεθλίων του Γκιόργκι Κούρταγκ. Σήμερα δουλεύει πάνω
στην πρώτη του όπερα, το Τέλος του παιχνιδιού του Σάμιουελ Μπέκετ.Τον ρωτήσαμε για τον τρόπο που συνθέτει τη μουσική του.«Έχω την παρτιτούρα και κάθομαι στο πιάνο. Πάντα θα πρέπει να αγγίζω το πιάνο, ακόμη και όταν δεν παίζω.Μου παρέχει ασφάλεια.»
Η πρόβα του προλόγου της νέας όπερας ήταν το πιο συναρπαστικό μέρος της εορταστικής συναυλίας των γενεθλίων.Η Βρετανίδα Χίλαρυ Σάμερς ακουγε τις οδηγίες του συνθέτη επί σκηνής.«Η όπερα είναι γραμμένη με βάση τα φωνητικά , δεν είναι δύσκολη στην απόδοση.Σου την εμπιστεύεται,τη μαθαίνεις,κάνεις πρόβες με τον πιανίστα και σκέφτεσαι ωραία, μπορώ να το κάνω.Το παρουσιάζεις ερμηνευτικά μπροστά στο μαέστρο Κούρταγκ. Αυτός είναι πολύ συγκεκριμένος στο τι ζητάει, έχει ιδιαίτερο στυλ. Οι νότες στην παρτιτούρα δεν αντανακλούν, ούτε το ένα δέκατο από αυτό που ζητάει ο ίδιος από τη μουσική. Θεωρείς ότι το ερμηνεύεις σωστά αλλά αυτός το χαρακτηρίζει ως ανοησία και σκουπίδια, ότι δεν είναι καθόλου καλό.Θα πρέπει να δουλέψεις όπως θέλει αυτός.»
Το τέλος του παιχνιδιού από τον Σάμιουλ Μπέκετ , είναι ένα μονόπρακτο έργο που θυμίζει «θέατρο του παραλόγου» και αναφέρεται στην καταρράκωση της ανθρώπινης προσωπικότητας πριν από το θάνατο. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη παρτίδα σκακιού επί σκηνής .
Το έργο γράφτηκε αρχικά στα γαλλικά με τίτλο Fin de partie. Όπως το συνηθιζε ο ίδιος ο Μπέκετ το μετέφρασε στα αγγλικά. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε μια γαλλική παραγωγή στο Θέατρο Royal Court του Λονδίνου, στις 3 Απριλίου του 1957. Θεωρείται μαζί με το Περιμένοντας τον Γκοντό από τα σημαντικότερα έργα του Μπέκετ.«Αυτό το παράλογο δράμα στρέφεται κυκλικά. Η αρχή είναι το τέλος, έτσι ώστε η πρώτη λέξη είναι «Τέλος», και το τέλος του δράματος δεν φθάνει στο φινάλε.Κατά τη διάρκεια του έργου αναλογιζόμαστε τη ζωή μας και την ανθρώπινη ύπαρξη. »
Έχουν εξαντληθεί όλα τα εισιτήρια για τις συναυλίες του φεστιβάλ στην Ακαδημία Λιστ στη Βουδαπέστη.Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Barbican Centre του Λονδίνου, ο σερ Νίκολας Κένυον περίμενε τον Γκιόργκι Κούρταγκ στα παρασκήνια.
«Θα ήθελα να δηλώσω πως από τους μουσικούς και το κοινό της σημερινής μουσικής σκηνής κανείς δεν έχει μεγαλύτερη φήμη μεταξύ των συνθετών που είναι εν ζωή από τον Κούρταγκ.»Ο συνθέτης έλαβε πολλά δώρα γενεθλίων μετά από τις συναυλίες, που δείχνει την αληθινή αγάπη και το σεβασμό του κοινού στον 90χρονο Γκιόρκι Κούρταγκ.