Μαθήματα ζωής από έναν κοσμοναύτη

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Στην Αθήνα βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες ο ποντιακής καταγωγής κοσμοναύτης Θεόδωρος Γιουρτσίχιν, που έχει στο ενεργητικό του πέντε ταξίδια στο διάστημα.

Είναι μέσα στην δεκάδα των κορυφαίων σε διάρκεια παραμονής στο διάστημα και την περασμένη Παρασκευή είχε συναντήσεις με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής Νίκο Παππά και τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη.

Στην πολιτειακή και πολιτική ηγεσία ανέπτυξε το όραμά που είχε μαζί με τον φίλο και συνεργάτη του Θανάση Αυγερινό, δημοσιογράφο - ανταποκριτή ελληνικών μέσων ενημέρωσης στην Μόσχα, ώστε να έρθει στην Ελλάδα και να αποτελέσει την βάση για την δημιουργία ενός μουσείου διαστήματος η κάψουλα με την οποία επέστρεψε από το τελευταίο ταξίδι του, πριν από μερικούς μήνες, η οποία όπως και συνολικά το διαστημόπλοιο ονομάστηκε με δική του πρωτοβουλία Αργώ.

Ο Θεόδωρος Γιουρτσίχιν βρέθηκε στα γραφεία της ελληνικής υπηρεσίας του euronews και παραχώρησε συνέντευξη, στέλνοντας μηνύματα με πολλούς αποδέκτες. Αρχικά όμως μίλησε για το όραμά του σχετικά με την "Αργώ", όπως ονομάστηκε το διαστημόπλοιο της τελευταίας του διαστημικής αποστολής:

Αυτό ήταν μια παλιά σκέψη μου και έτσι κατάφερα να έχει το διαστημόποιο με το οποίο πετάω ένα δικό του όνομα. Υπάρχουν τέτοιες παραδόσεις στην αεροπορία σε διάφορες χώρες. Στον Τζακ Φίσερ (σ.σ. αμερικανός αστροναύτης) άρεσε αυτή η παλιά μου σκέψη και ελπίδα να το ονομάσω "Αργώ" και μαζί ζητήσαμε από την ηγεσία μας να ονομαστεί επισήμως αυτό το διαστημόπολοιο "Αργώ". Έτσι αυτό το σκάφος πήρε αυτό το επίσημο - ανεπίσημο όνομα, το "Αργώ" και γράφτηκε αυτό το όνομα στο έμβλημα του. Στους φίλους μου στην Ελλάδα γεννήθηκε η ιδέα ότι θα ήταν ωραίο η κάψουλα με την οποία γυρίσαμε στη γη να επιστρέψει με κάποιον τρόπο μετά το διαστημικό ταξίδι στην Ελλάδα και να δημιουργηθεί με αυτήν ένα διαστημικό μουσείο. Μου ζήτησαν να τους βοηθήσω με τις σκέψεις μου. Συμφώνησα με χαρά. Το αν θα γίνει η ιδέα αυτή πραγματικότητα ή όχι δεν το ξέρω γιατί εδώ και 15 χρόνια, από τότε που πέταξα εγώ για πρώτη φορά, ονειρευομαστε να υπάρξει ένας έλληνας πολίτης κοσμοναύτης, αλλά προς το παρόν αυτό το όνειρο παραμένει πέραν του ορίζοντα. Μπορεί όμως η Αργώ να είναι πιο τυχερή και να βοηθήσει στην επίτευξη αυτο ύ του ονείρου ερχόμενη στην δεύτερη πατρίδα της.

Ποια είναι η ψυχολογία για έναν άνθρωπο που βρίσκεται στην Διεθνή Διαστημικό Σταθμό; Αισθάνεται περισσότερο δέος ή μήπως... μοναξιά εκεί πάνω;

Η σύγκριση της γήινης κατάστασης του κόσμου με την διαστημική είναι κάτι που φυσικά δεν μπορεί να γίνει. Ωστόσο σε οτι αφορά την ψυχολογία μας, πάντα λένε και έλεγαν οι κοσμοναύτες, ότι ο καθένας μας πετά στο διάστημα όντας πολίτης και πατριώτης της χώρας του. Ωστόσο, επιστρέφουμε από εκεί ως πολίτες και πατριώτες του πλανήτη μας, του πλανήτη γη. Γιατί από ψηλά, όσο συχνά και αν το λέμε, η αλήθεια είναι ότι δεν φαίνονται τα σύνορα. Φαίνονται μόνο τα προβλήματα του πλανήτη. Αυτά είναι οι οικολογικές καταστροφές. οι πυρκαγιές, οι άλλες φυσικές καταστροφές, τα ηφαίστεια και οι εκρήξεις τους. Για αυτό και ο καθένας μας τελικά επιστρέφει ως πατριώτης αυτού του υπέροχου πλανήτη της γης.

Δηλαδή αισθάνεστε κάτι σαν την... Μεικτή Κόσμου; Δεν υπάρχει καποιος ανταγωνισμός ανάμεσα στους αμερικανούς αστροναύτες και τους ρώσους κοσμοναύτες;

Αυτός είναι ένας πολύ καλός παραλληλισμός. Είμαστε μια διεθνής ομάδα αλλά σε ό,τι αφορά τον συναγωνισμό, αυτός υπάρχει αλλά είναι στα φυσιολογικά πλαίσια. Είναι όπως συμβαίνει στον αθλητισμό, το βασικό είναι οι πολιτικοί να μην εμπλέκονται σε αυτό. Ξέρετε γιατί; Στο δημοτικό όλους μας έμαθαν να προσθέτουμε, να αφαιρούμε, να πολλαπλασιάζουμε, να διαιρούμε. Τις τέσσερις αυτές απλές αριθμητικές πράξεις. Πολύ συχνά μου φαίνεται ότι οι πολιτικοί έχουν μάθει μόνο αφαίρεση και διαιρεση. Αλλά καλό θα ήταν να ξέρουν επίσης να προσθέτουν και να πολλαπλασιάζουν. Εχω πει οτι οι κοσμοναύτες είναι οι τελευταίοι ήρωες. Γιατί το λέω; Γιατί όλοι εμείς, Ρώσοι Αμερικανοί, Γάλλοι, Γερμανοί, εκπρόσωποι διαφόρων χωρών, των πιο διαφορετικών παραδόσεων και πολιτισμών και θρησκειών, εργαζόμαστε μαζί και αποδεικνύουμε πως προσθέτοντας τις προσπάθειες μας, πολλαπλασιάζουμε τον πλούτο της ανθρωπότητας.

Ακούγοντας αυτα, τι θα κάνατε αν είχατε μπροστά σας όλους τους πολιτικούς που χειρόζονται τις υποθέσεις αυτού του κόσμου;

Ο καλός μου φίλος, ο αμερικανός αστροναύτης ο Μάικλ Φινκ έχει πει μια υπέροχη φράση, ότι στο διάστημα δεν υπάρχει θέση για την πολιτική. Οντως έτσι είναι. Και για αυτό πάντοτε ονειρευόμασταν μαζί να κατασκευάσουμε ένα μεγάλο διαστημόπλοιο όπου θα βάλουμε όλους τους πολιτικούς του κόσμου ώστε να πετάξουν στο διάστημα και να δουν τον πλανήτη μας από μια άλλη σκοπιά. Και μεχρι να συμφωνήσουν ο ένας με τον άλλον, να μην τους επιστρέψουμε. Και ένας παλιος πεπειραμένος κοσμοναύτης σχολίασε μήπως καλύτερα να μην τους φέρουμε καθόλου πίσω στη γη.

Είστε ο άνθρωπος που βρίσκεται πιο μακριά από αυτόν τον κόσμο, πιο κοντά στην, αν υπάρχει, εξωγήινη ζωή. Αλήθεια, πιστεύετε ότι υπάρχει κάτι εκεί έξω;

Οταν βρίσκεσαι εκεί ψηλά και κοιτάς τον αμέτρητο αριθμό αστεριών και γαλαξιών, όπως έλεγε και ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι (σ.σ. ρώσο θεωρητικός του διαστήματος), συνειδητοποιείς ότι η γη είναι το λίκνο της ανθρωπότητας. Ο συγκεκριμένος στα έργα του τα θεωρητικά προέβλεπε την ύπαρξη πολλών άλλων κόσμων στα άλλα αστέρια. Για αυτό και όταν κοιτάς αυτά τα αστέρια κατανοείς, κυρίως με το μυαλό, τη νόηση, ότι λογικά δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν. Οτι μάλλον υπάρχουν και αλλού έλλογα όντα. Αλλά σας διαβεβαιώνω ότι όταν κοιτάς τη γη μας, αυτόν τον πανέμορφο, υπέροχο πλανήτη με τα πολυάριθμα χρώματα, με την ανατολή και τη δύση, τότε με την καρδιά αρχίζεις να αισθάνεσαι μήπως όντως ο Θεός μας δημιούργησε, μοναδικούς και μόνους σε αυτόν τον κόσμο. Και τότε σου έρχεται στο μυαλό αυτή η σκέψη, ότι η γη είναι το σπίτι μας και ότι στο σπίτι μας είναι καλύτερα να μην πολεμάμε ο ένας τον άλλον, να μην καταστρέφουμε αλλά να αφήσουμε αυτό το σπίτι στα παιδιά μας πιο ό μορφο από ότι το κληρονομήσαμε από τους γονείς μας.

Όλοι μας όταν ήμασταν μικροί, λέγαμε ότι θέλουμε να γίνουμε αστροναύτες. Αλήθεια, τι θα συμβουλεύατε τα μικρά παιδιά που έχουν ένα τέτοιο όνειρο;

Ολα ξεκινούν από ένα όνειρο. Από παιδί ονειρευόμουν να γίνω κοσμοναύτης και είμαι ενας ευτυχισμένος άνθρωπος γιατί το παιδικό μου όνειρο έγινε πραγματικότητα και είναι το επάγγελμά μου. Και αυτό το όνειρο σήμερα συνεχίζεται γιατί ήδη ολοκλήρωσα την πέμπτη μου πτήση στο διάστημα. Και αν κάποιος έλεγε στο μικρό αγοράκι ότι όντως θα γίνεις κοσμοναύτης και θα πετάξεις στο διάστημα τόσες πολλές φορές, δεν θα το πίστευα. Για αυτό και σε όλα τα αγόρια και κορίτσια λέω να ονειρεύεστε και να μην φοβάστε να θέτετε μεγάλους στόχους. Και ας είναι τα όνειρά σας αντάξια με την πορεία σας. Να είστε ευτυχισμένοι. Παιδιά, να πιστευετε στα όνειρά σας.