Μια θεατρική ομάδα στη Λευκορωσία παρουσιάζει πολιτικοκοινωνικά έργα, προσπαθώντας να αφυπνίσει τον κόσμο
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΕίναι μια ειδική βραδιά για τους ανθρώπους που σχηματίζουν ουρά, σ' αυτή τη γειτονιά, στο Μινσκ, την πρωτεύουσα της Λευκορωσίας. Ήρθαν να δουν μια παράσταση του Ελεύθερου Θεάτρου της Λευκορωσίας, ενός σχήματος που είναι διάσημο στη χώρα, αλλά λειτουργεί σχεδόν παράνομα.
Το καθεστώς Λουκασένκο έχει απαγορεύσει τη λειτουργία του, εδώ και πολύ καιρό. Η ομάδα αλλάζει τακτικά στέγες και τώρα βρίσκεται σ' αυτό το γκαράζ, που έχει αναμορφωθεί για να μπορεί να φιλοξενεί θεατρικές παραστάσεις. Υπάρχει πλέον μια κυβερνητική ανοχή απέναντι στο σχήμα, παρόλο που αυτό συμβαίνει ανεπίσημα. Οι ιδρυτές του έχουν φύγει στο Λονδίνο.
Πριν από κάθε παράσταση, η Νατάλια Καλιάντα και ο Νικολάι Καλέζιν απευθύνουν έναν χαιρετισμό στον κόσμο, μέσω skype. Το έργο που παρουσιάζεται απόψε είναι το «Σπίτι Νο5», ένα έργο που έχει να κάνει με το πώς είναι η ζωή ενός ανάπηρου στην Λευκορωσία. Ανάμεσα στους ηθοποιούς που συμμετέχουν και η Σάσα Τσιτσίκοβα, που ανακηρύχθηκε πέρσι πρώτη Μις Κόσμος σε αναπηρικό καροτσάκι στην Βαρσοβία:
«Ο στόχος μου είναι να αλλάξω την αντίληψη του κόσμου για τους ανθρώπους που είναι σε καροτσάκι, τους ανθρώπους που έχουν κάποια αναπηρία και πιο συγκεκριμένα τις γυναίκες με αναπηρίες».
Το Ελεύθερο θέατρο της Λευκορωσίας παρουσιάζει έργα, που έχουν να κάνουν με την πολιτική καταπίεση, την κοινωνική χειραφέτηση και την σεξουαλικότητα:
«Είμαστε πολιτικοποιημένοι, είμαστε αιχμηροί, είμαστε πολύ επικριτικοί σε οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας. Στις αρχές δεν αρέσουν όλα αυτά βέβαια» τονίζει ο ηθοποιός και μουσικός Κίριλ Καλμπασνίκαου.
Δεν υπάρχει εισιτήριο για τις παραστάσεις του θιάσου. Η ομάδα τα βγάζει πέρα από δωρεές. Είναι ο μόνος τρόπος αποφυγής της λογοκρισίας, που ασκείται σε όλες τις κρατικές θεατρικές ομάδες της χώρας:
«Υπάρχουν επιτροπές, που ψάχνουν να δουν τι έργο ανεβάζεις. Εάν υπάρχει γυμνό, αν υπάρχουν βωμολοχίες στην παράστασή σου. Στα επίσημα κρατικά μας θέατρα, όλοι ζουν σε μια παράλληλη πραγματικότητα, όπου δεν υπάρχουν βωμολοχίες, όπου δεν υπάρχει τίποτε. Όλα είναι όμορφα. Παίζουν Τσέχωφ, Σαίξπηρ. Δεν θέλουμε να συμμετάσχουμε σ' αυτό το παιχνίδι, να προσφέρουμε διασκέδαση στον κόσμο. Θέλουμε να είμαστε δημιουργικοί και να κάνουμε τον κόσμο να σκέφτεται για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του» εξηγεί ο ηθοποιός και μουσικόςΠάβελ Γκοροντνίσκι.
Μερικές μέρες αργότερα, κάποια μέλη της ομάδας συμμετείχαν στους πρώτους επίσημους εορτασμούς για την επέτειο των 100 χρόνων από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Λευκορωσίας.
Ο Κίριλ Καλμπασνίκαου αλλά και πολλοί συμπατριώτες του δεν έχουν ψευδαισθήσεις για την πολιτική κατάσταση της χώρας και τον κυβερνητικό αυταρχισμό, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για ατομικές ελευθερίες:
«Είναι η πρώτη φορά που το Ελεύθερο Θέατρο της Λευκορωσίας δίνει παράσταση σε μια τόσο μαζική εκδήλωση. Πιστεύω ότι είναι ένα νέο βήμα στην πολιτική ζωή του τόπου. Ίσως είναι πολύ νωρίς να το λέμε. Προσωπικά δεν θέλω να κάνω οικογένεια σ' αυτή τη χώρα, γιατί η κοινωνία μας είναι πολύ συντηρητική. Είναι λυπηρό, αλλά έχω βάλει όλες μου τις δυνάμεις για να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση».