Xylella Fastidiosa: Το μικρόβιο που χτυπά τα ελαιόδεντρα στην Νότια Ιταλία

Σε συνεργασία με The European Commission
Xylella Fastidiosa: Το μικρόβιο που χτυπά τα ελαιόδεντρα στην Νότια Ιταλία
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθρο
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Το μικρόβιο έχει ξεράνει χιλιάδες ελαιόδεντρα τα τελευταία πέντε χρόνια και οι επιστήμονες αναζητούν τρόπους αντιμετώπισής του

Πριν λιγότερο από πέντε χρόνια, αυτή ήταν μια έκταση με ιδιαίτερα παραγωγικά ελαιόδεντρα ηλικίας 100 ετών. Τώρα δεν έχει μείνει τίποτε. Ένα θανατηφόρο βακτήριο επιτίθεται στα δέντρα αυτά, απειλώντας μια παλιά γεωργική και οικονομική δραστηριότητα στην Ιταλία και σε άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης. Βρισκόμαστε στο Λέτσε της Ιταλίας.

4.000 ελαιόδεντρα ευδοκιμούσαν σ' αυτή την περιοχή. Ανήκαν τους τελευταίους πέντε αιώνες στην ίδια οικογένεια, που ασχολιόταν με την παραγωγή ελαιολάδου. Ξαφνικά ένα βακτήριο που ονομάζεται Xylella Fastidiosa άρχισε να ξεραίνει τα δέντρα.

«Η παραγωγή μου συρρικνώθηκε περίπου 80% μέσα σε μόλις τρία χρόνια. Αυτή η ασθένεια κατέστρεψε ολοκληρωτικά τις εκτάσεις μας και το σύστημα παραγωγής μας. Κάθε προσπάθεια ανάκαμψης θα είναι εξαιρετικά αργή» αναφέρει ο Τζοβάνι Μελκάρε, ελαιοπαραγωγός.

Οι κατεστραμμένες εκτάσεις έχουν γίνει τώρα ένα πεδίο πειραμάτων για ερευνητές και φοιτητές από την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και το Ιράν.

Όλοι συμμετέχουν στο ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα Cure-XF που έχει ως στόχο να αναπτύξει διαγνωστικά εργαλεία και να μοιραστεί τις πληροφορίες, ώστε να υπάρξει καλύτερη διαχείριση του προβλήματος.

«Όσο πιο σύντομα ταυτοποιήσουμε την ασθένεια, τόσο γρηγορότερα μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε. Αυτό είναι το πρώτο που κάνουμε. Το δεύτερο είναι ότι μοιραζόμαστε την επιστημονική γνώση. Γιατί αυτή η μάχη ενάντια στην ασθένεια πρέπει να ενώνει διαφορετικά επιστημονικά πεδία. Δεν πρέπει να την πολεμήσουμε από την πλευρά της βιολογίας, αλλά και με εργαλεία που προέρχονται από την κοινωνιολογία, την οικονομία και τη βιοτεχνολογία» τονίζει ο Μαρούν Ελ Μουγιαμπέρ, αγρονόμος στο Μπάρι και συντονιστής του πρότζεκτ Cure-XF.

Το βακτήριο μεταφέρεται από δέντρο σε δέντρο με τα έντομα. Οι ερευνητές πρέπει αρχικά να ταυτοποιήσουν ότι πρόκειται για το συγκεκριμένο παθογόνο και να αναλύσουν στη συνέχεια τα χαρακτηριστικά του. Αυτή είναι η βασική πρόκληση:

«Είναι ένα βακτήριο που αναπτύσσεται και δρα μέσα στα αγγεία του ξύλου. Εμποδίζει τη μεταφορά νερού και θρεπτικών συστατικών από τις ρίζες στα φύλλα. Όλα γίνονται στο εσωτερικό του δέντρου. Αυτό είναι που καθιστά δύσκολη την αντιμετώπιση αυτής της ασθένειας» τονίζει ο Ντονάτο Μπόσια, φυτοπαθολόγος στο Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας της Ιταλίας.

Η ασθένεια δεν έχει μέχρι σήμερα θεραπεία. Τα διαγνωστικά εργαλεία και οι εφαρμογές που παρακολουθούν το παθογόνο, τεστάρονται με στόχο να μην επεκταθεί το βακτήριο ακόμη περισσότερο: 

«Το βακτήριο θεωρείται τώρα ενδημικό στις πληγείσες περιοχές. Αυτό σημαίνει δεν μπορούμε πλέον να το εξαλείψουμε. Πρέπει λοιπόν να μάθουμε πώς θα ζούμε με αυτό. Ένας τρόπος είναι αναπτύσσοντας φυτά που είναι ανθεκτικά ή επιδεικνύουν χαμηλή ευαισθησία στην ασθένεια» εξηγεί ο Φράνκο Βαλεντίνι, αγρονόμος στο Μπάρι.

Αυτό το θερμοκήπιο περιέχει 23 διαφορετικές ποικιλίες ελαιόδεντρων που θεωρούνται ανθεκτικές στο παθογόνο. Άλλες 500 ποικιλίες μελετώνται επίσης. Οι επιστήμονες πειραματίζονται με αυτές, με στόχο να εξεταστούν διαφορετικά ζητήματα:

«Έχουμε ήδη βρει δύο ποικιλίες που είναι ανθεκτικές στην ασθένεια. Είναι γνωστές ως leccino και FS17 ή fabolosa. Αλλά αυτή είναι μόνο η αρχή, καθώς ο στόχος μας είναι να βρούμε κι άλλες ποικιλίες που να είναι περισσότερο ανθεκτικές» υπογραμμίζει ο Πιερφεντερίκο Λανότε, αγρονόμος στο Εθνικό Συμβούλιο Έρευνας της Ιταλίας.

Οι επιστήμονες μπολιάζουν με ανθεκτικές ποικιλίες τα μολυσμένα δέντρα για να παρακολουθήσουν την εξέλιξή τους. Οι ντόπιοι ελαιοπαραγωγοί ελπίζουν ότι στο τέλος αυτή η έρευνα θα τους βοηθήσει:

«Χρειάζεται ξεκάθαρα να αυξήσουμε την βιοποικιλότητα. Πρέπει να βρούμε νέες ποικιλίες ελαιόδεντρων. Αυτό θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε μια ζώνη προστασίας και ένα φυσικό εμπόδιο, ώστε να διασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον» τονίζει ο ελαιοπαραγωγός Τζοβάνι Μελκάρνε.

Κοινοποιήστε το άρθρο