Μια εκκλησιαστική κοινότητα στις Βρυξέλλες προσφέρει ποικιλόμορφη βοήθεια σε ισπανόφωνους μετανάστες.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΔώδεκα διαφορετικές εθνικότητες κάτω από τη στέγη αυτής της εκκλησίας.
Τα μέλη της ισπανόφωνης κοινότητας των Βρυξελλών.
Ήρθαν αναζητώντας καταφύγιο, για οικονομικούς ή πολιτικούς λόγους. Όμως το εγχείρημα δεν είναι ποτέ εύκολο. Δεν μιλούν τη γλώσσα και νιώθουν χαμένοι, όπως εξηγεί η Κολομβιανή ακτιβίστρια για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Ζοράιντα Χερνάντεζ: «Το ξερίζωμα από τον πολιτισμό σου, η εγκατάλειψη οικογένειας και φίλων... όλα αυτά είναι πολύ επώδυνα».
Η ενορία της Riches Claires έχει συστήσει μια επιτροπή αλληλεγγύης που λειτουργεί εδώ και τριάντα χρόνια. Για πολλούς αποτελεί το σημείο της ενσωμάτωσής τους στο Βέλγιο.
«Είναι θεμελιώδες. Θεμελιώδες να αισθανθώ ότι μπορώ να αρχίσω απότο μηδέν, όταν υπάρχει μια ανθρώπινη ομάδα που μπορεί να είναι μια μικρή δανεική οικογένεια», μας λέει η Κολομβιανή Λουσέρο Λόπεζ.
Αυτήν την Κυριακή, γιόρτασαν την Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών και Προσφύγων, την οποία στηρίζει ο Πάπας Φραγκίσκος με στόχο την ενίσχυση της αλληλεγγύης.
Πέραν της ψυχικής θρησκευτικής ανάτασης, στη Riches Claires, μπορεί κανείς να βρει βοήθεια για να λύσει πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητάς του.
Όπως επισημαίνει η Λουσίλα Αγκιλέρα από τη Χιλή, «στην εκκλησία αυτή δεν βρίσκονται μόνο πιστοί. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι άθεοι και όμως νιώθουν κομμάτι της κοινότητας. Σεβόμαστε ο ένας τον άλλο».
Στην πάροδο των ετών, η κοινότητα έχει εξελιχθεί, ακολουθώντας τα μεταναστευτικά κύματα. Οι πρώτοι που ήρθαν ήταν Ισπανοί, ακολούθησαν Χιλιανοί και πιο πρόσφατα Βενεζουελάνοι, ενώ πλέον η κοινότητα υποδέχεται πρόσφυγες από την Κεντρική Αμερική που φεύγουν λόγω της βίας και όχι μόνο.
Σύμφωνα με τον συντονιστή της επιτροπής αλληλεγγύης, «το κλείσιμο των συνόρων με τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει μεγάλη επίπτωση, διότι τώρα οι άνθρωποι αναζητούν άλλα μέρη για να μεταναστεύσουν. Το Βέλγιο είναι ένα πολύ δημοφιλές μέρος».
Αυτή η κοινότητα θεωρεί τον εαυτό της ως ένα φιλόξενο μέρος για τους νεοαφιχθέντες, ειδικά τώρα, με δεδομένη την αυξανόμενη περιοριστική νομοθεσία. Και σε περίπτωση επειγόντων περιστατικών, η κοινότητα κινητοποιείται.