Τρεις δεκαετίες από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, οι χώρες της Ευρώπης, έχουν σηκώσει στα σύνορά τους περίπου 1000 χιλιόμετρα από τείχους και φράχτες
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤρεις δεκαετίες από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, οι χώρες της Ευρώπης, έχουν σηκώσει στα σύνορά τους περίπου 1000 χιλιόμετρα από τείχους και φράχτες.
Όπως αναφέρει το Transnational Institute (TNI), με έδρα το Άμστερνταμ, πρόκειται για έξι φορές το μήκος του Τείχους που κάποτε χώριζε στα δύο την πρωτεύουσα της Γερμανίας. «Οι χώρες μέλη της ΕΕ και του χώρου Σένγκεν έχουν ανεγείρει από τη δεκαετία του 1990 σχεδόν 1.000 χιλιόμετρα τειχών, δηλαδή έξι φορές το μήκος του τείχους του Βερολίνου, προκειμένου να εμποδίσουν την είσοδο εκτοπισμένων», αναφέρει το TNI στην έκθεσή τους.
«Αυτή την φορά η Ευρώπη δεν διαιρείται τόσο από την ιδεολογία, όσο από τις αντιλήψεις και τον φόβο για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, κάποιες από τις πιο ευάλωτες κατηγορίες ανθρώπων», τονίζεται στην αναφορά.
Τα νέα αυτά τείχεη βρίσκονται σε πολλές περιοχές της γηραιάς ηπείρου:
Στις αυτόνομες ισπανικές πόλεις της Θέουτα και της Μελίγια στην Β. Αφρική
Μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας και Τουρκίας-Βουλγαρίας
Μεταξύ Ελλάδας και Βόρειας Μακεδονίας
Μεταξύ Ουγγαρίας και Σερβίας, Ουγγαρίας και Κροατίας
Μεταξύ Ρωσίας και Λετονίας, Νορβηγίας, Εσθονίας και Λιθουανίας
Στο Καλαί
€17.5 δισεκατομμύρια
"Τα τείχη και οι φράχτες στα ευρωπαϊκά σύνορα είναι οι πιο ορατές πλευρές της Ευρώπης-Φρούριο, αναφέρει το ΤΝΙ, τονίζοντας την συμβολική τους πλευρά.
Όπως αναφέρει συνδυάζονται με θαλάσσιες περιπολίες και ναυτικές επιχειρήσεις, που στην Μεσόγειο αυξάνουν το συνολικό μήκος κατά 4.750 χιλιόμετρα.
Το ινστιτούτο υπολογίζει ότι παγκοσμίως η αγορά για την ασφάλεια των συνόρων έφτασε τα 17,5 δισεκατομμύρια ευρώ το 2018 και θα αυξάνεται κατά 8% ετησίως τα επόμενα χρόνια.
Εν τω μεταξύ, οι ευρωπαϊκές χώρες υπολογίζεται ότι έχουν ξοδέψει κάπου μεταξύ 900 εκατ. και ενός δισεκατομμυρίου Ευρώ ασε τείχη και φράχτες από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Σε αυτά προστίθενται χρήματα που ξοδεύτηκαν από το Ταμείο Εξωτερικών Συνόρων της Ένωσης (1,7 δισ. μεταξύ 2007 και 2013) και από το Ταμείο Εσωτερικής Ασφάλειας(2,76 δισ. ευρώ μεταξύ 2014 και 2020).
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχεδιάζει επίσης να διαθέσει 9,3 δισ. για την περίοδο 2021-2027 στα πλαίσια του νέου Ταμείου Ολοκληρωμένης Διαχείρισης των Εξωτερικών Συνόρων.
Βασικοί ανάδοχοι στην Ευρώπη είναι εταιρείες όπως η Thales, η Leonardo και η Airbus, που παράγουν εξοπλισμό που χρησιμοποιείται στην φύλαξη των συνόρων περιλαμβανομένων ελικοπτέρων και ανιχνευτών και ραντάρ.
Η ισπανική European Security Fencing, θεωρείται επίσης βασικός παίκτης. Παράγει έναν ιδιαίτερο τύπο συρματοπλέγματος που χρησιμοποιείται στην Θέουτα, την Μελίγια, το Καλαί και στα σύνορα Ουγγαρίας-Σερβίας, Βουλγαρίας-Τουρκίας και Αυστρίας-Σλοβενίας.
Σύμφωνα με το ΤΝΙ, «όλα δείχνουν ότι τα τείχη της Ευρώπης-Φρούριο θα συνεχίσουν να ψηλώνουν και να ενισχύονται». Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα περισσότερους κινδύνους για πρόσφυγες και μετανάστες κατά το πέρασμα των συνόρων, περισσότερη βία και θα τους οδηγήσει «να ζουν παράνομα κάτω από άθλιες συνθήκες ή υπό κράτηση, αναμένοντας την απέλαση σε μη ασφαλείς χώρες καταγωγής».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΌπως τονίζει, περισσότερα χρήματα σε αυτή την κατέυθυνση δεν θα επιλύσουν το ζήτημα αλλά θα το μεγεθύνουν.
«Λάθος εντύπωση»
Την ίδια ώρα, ο Ιστβάν Βιραγκβόλγκι, επιμελητής έκθεσης με τίτλο «Τείχη της Ισχύος (Walls of Power), η οποία εξερευνά τα εμπόδια που έχουν σηκωθεί στην Ευρώπη, μιλησε στο euronews για τα τείχη των διαχωρισμών. Πρόκειται για φράγματα μέσα στις κοινωνίες.
Ως παράδειγμα φέρνει μία εικόνα από την Σλοβακία, όπου οι ντόπιοι συνέλεξαν χρήματα και πίεσαν τις αρχές για την ανέγερση τείχους που θα τους χωρίζει από έναν καταυλισμό Ρομά.
«Οι Ρομά πρέπει να κάνουν τον γύρο του τείχους. που δεν είναι ολοκληρωμένο. Πρόκειται για 200 μέτρα και μπορείς να κάνεις τον γύρο. Απλώς μετέφεραν την κίνηση, ώστε όταν οι Ρομά πηγαίνουν στην πόλη, να μη περνούν κοντά από τα σπίτια τους», αναφέρει.
«Στην ανθρώπινη ιστορία, τα τείχη που χτίστηκαν καταρρίφθηκαν», τονίζει. «Ίσως να χρειάστηκε περισσότερο καιρό, αλλά τελικά, όλα έπεσαν. Επομένως, πρέπει να σκεφτούμε ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα και πώς θα βρούμε μία λύση».
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ«Νομίζω ότι έχουμε την λάθος εντύπωση ότι αντιμετωπίσαμε το πρόβλημα και το έχουμε αφήσει ήδη πίσω μας», καταλήγει.