Η «μάχη» Αμούνδσεν και Σκοτ για την κατάκτηση της Ανταρκτικής στη σκηνή της όπερας

Η «μάχη» Αμούνδσεν και Σκοτ για την κατάκτηση της Ανταρκτικής στη σκηνή της όπερας
Από Euronews

Η θρυλική κούρσα μεταξύ του Βρετανού Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ και του Νορβηγού Ρόαλντ Αμούνδσεν για το ποιος θα φτάσει πρώτος στην Ανταρκτική έχει όλα τα συστατικά για μία πραγματική οπερατική τραγωδία.

Το δράμα στον αιώνιο πάγο στις αρχές του 20ου αιώνα είναι η καρδιά της νέας όπερας με τίτλο, «Νότιος Πόλος».

Στη σκηνή της Κρατικής Όπερας της Βαυαρίας για την παγκόσμια πρεμιέρα θα εμφανιστούν ο βαρύτονος Τόμας Χάμσον στο ρόλο του Αμούνδσεν και ο τενόρος Ρολάντο Βιγιαζόν στο ρόλο του Σκοτ.

«Αυτοί οι δύο άνδρες πηγαίνουν στο άγνωστο για να εξερευνήσουν το τελευταίο μέρος στη γη που δεν έχει εξερευνηθεί», λέει ο Ρολάντο Βιγιαζόν και προσθέτει ότι: «Βλέπουμε αυτούς τους δύο να δίνουν μία μάχη στον πάγο και παράλληλα βλέπουμε στην όπερα ότι αυτοί οι δύο χαρακτήρες δίνουν μία μάχη, κάνουν μία εξερεύνηση μέσα τους».

«Ο Αμούνδσεν είναι ένας άνθρωπος με γωνίες. Είναι ξεκάθαρος, αποφασιστικός, συγκεντρωμένος και πειθαρχημένος. Και η μουσική αντανακλά αυτά τα χαρακτηριστικά», λέει ο Χάμσον, προσθέτοντας ότι :«Νομίζω ότι είναι μια ηρωική φιγούρα. Θαυμάζω πολύ το τι έχει επιτύχει στη ζωή του».

Αναφερόμενος στο χαρακτήρα που υποδύεται ο Βιγιαζόν, υποστηρίζει ότι «ο Σκοτ είναι ένας ιδεαλιστής. Είναι πατριώτης, περισσότερο από τον Αμούνδσεν. Νομίζω ότι πιστεύει ότι κάνει ότι κάνει για το βασιλιά και τη χώρα του».

Ο Αμούνδσεν ήταν ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στο Νότιο Πόλο. Ο Σκοτ έφτασε 33 μέρες αργότερα και στη συνέχεια έχασε τραγικά τη ζωή του από χιονοστιβάδα στο ταξίδι της επιστροφής.

«Αυτή η συνεχής ενασχόληση του ενός με τον άλλον θα πρέπει να ειδωθεί πιστεύω περισσότερο ως σεβασμός μεταξύ τους», λέει ο Χάμσον, μιλώντας για τη μεγάλη κόντρα των δύο εξερευνητών.

Οι καλλιτέχνες δούλεψαν πολύ κοντά με τον Τσέχο συνθέτη Μίροσλαβ Σρνκα που διηγείται την ιστορία των δύο εξερευνητών ταυτόχρονα σε μία διπλή όπερα που σκηνοθετεί ο Χανς Νόινφελς.

«Για εμένα το πιο σημαντικό ήταν ο χωροχρόνος της ιστορίας και ο διττός χαρακτήρας της. Έχουμε δύο ομάδες ταυτόχρονα, η μία αποτελείται μόνο από βαρύτονους και η άλλη μόνο από τενόρους», καταλήγει ο συνθέτης.