Ο Ντμίτρι Τσερνιάκοφ ανεβάζει την πεντάπρακτη όπερα του Εκτόρ Μπερλιόζ «Οι Τρώες» με αφορμή αυτή την επέτιο
Η Όπερα της Βαστίλης στο Παρίσι συμπληρώνει φέτος 30 χρόνια πορείας. Το λυρικό θέατρο που κατασκευάστηκε με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από τη Γαλλική Επανάσταση, ελκύει σήμερα πολλούς νέους θεατές. Αυτή είναι η αποστολή της σύμφωνα με τον Στεφάν Λισνέρ, γενικό διευθυντή της:
«Η Όπερα της Βαστίλης είναι ένα θέατρο του σήμερα, ένα μοντέρνο θέατρο που έχει ως αποστολή να ανακαλύψει ένα εντελώς νέο κοινό. Ένα θέατρο που είναι ανοικτό στην πλειοψηφία, στους πιο διαφορετικούς θεατές».
Η πρώτη παράσταση που παρουσιάστηκε σ' αυτόν τον εμβληματικό χώρο ήταν η πεντάπρακτη όπερα του Εκτόρ Μπερλιόζ «Οι Τρώες». Ο γάλλος συνθέτης μας αφηγείται σ' αυτό το επικό του έργο την ιστορία με την πολιορκία και την πτώση της Τροίας και τα κατορθώματα του Αινεία. Η όπερα βασίζεται άλλωστε στην Αινειάδα του Βιργίλιου.
Με αφορμή την επέτειο των 30 χρόνων, ο διάσημος Ρώσος σκηνοθέτης Ντμίτρι Τσερνιάκοφ παρουσιάζει τώρα τη δική του εκδοχή πάνω σ' αυτό το μνημειώδες λυρικό έργο:
«Ο Εκτόρ Μπερλιόζ είναι ένας εικαστικός συνθέτης. Τα έργα του είναι γεμάτα χρώματα. Επί σκηνής, μας αφηγείται μια ιστορία με κάθε λεπτομέρεια. Δημιουργεί μια τεράστια χρωματική παλέτα. Η όπερα αποτελείται από δύο μέρη που έχουν διαφορετικά θέματα. Το πρώτο μέρος είναι "Η κατάκτηση της Τροίας" και το δεύτερο "Οι Τρώες στην Καρχηδόνα". Προσπάθησα να ενώσω τα δύο μέρη, με ένα κοινό χαρακτήρα, τον Αινεία. Όλη η δράση έχει να κάνει με αυτόν και τις περιπέτειές του. Βρήκαμε διάφορες πλευρές του χαρακτήρα του, οι οποίες δεν είναι σαφείς και καθαρές εκ πρώτης όψεως».
Τον ομώνυμο ρόλο ερμηνεύει ο Αμερικανός τενόρος Μπράντον Γιοβάνοβιτς: «Προσπαθεί να κάνει το σωστό. Προσπαθεί να εκπληρώσει την αποστολή που έχει στη ζωή, αυτά που πιστεύει ή στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτά που του ζήτησαν οι θεοί να κάνει. Και νομίζω ότι υπάρχει κάτι με το οποίο όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε: είναι η προσπάθεια να βρούμε το δρόμο μας στη ζωή. Να δώσουμε ο καθένας το δικό του αγώνα».
Ο Ντμίτρι Τσερνιάκοφ είναι ένας από τους δημιουργούς που πειραματίζονται διαρκώς με την όπερα. Στο συγκεκριμένο έργο τοποθετεί το δεύτερο μέρος του σε μια κλινική για άτομα με σύνδρομο μετατραυματικού στρες: «Όσο πιο δύσκολη είναι η αποστολή μου, τόσο περισσότερο με εξιτάρει. Δεν θέλω να κάνω κάτι που είναι πολύ εύκολο να το καταλάβουν οι θεατές. Μου αρέσουν τα πρότζεκτ που έχουν προκλήσεις. Αυτά με κάνουν τολμηρό και περίεργο».
Ο Μπράντον Γιοβάνοβιτς συμπληρώνει: «Ο σκηνοθέτης εστιάζει περισσότερο στη συναισθηματική κατάσταση των χαρακτήρων και στην εσωτερική τους πάλη».
Ο Στεφάν Λισνέρ μας αναλύει πώς επιλέγει τους σκηνοθέτες που θα ανεβάσουν παραστάσεις στην Όπερα της Βαστίλης:
«Ένα λυρικό θέατρο που είναι ένας τόπος ζωντανών παραστάσεων πρέπει να είναι πάντα ανοικτό στο διάλογο. Για μένα είναι σημαντικό να μπορώ να καλέσω σκηνοθέτες που έχουν μια ιδέα για την δραματουργία του έργου, οι οποίοι μερικές φορές προτείνουν πράγματα που μπορούν να πιάσουν απροετοίμαστους τους θεατές και να τους εκπλήξουν».