Το λυρικό θέατρο εφαρμόζει με ευλάβεια τα μέτρα ασφάλειας για τον κορονοϊό και ξεκίνησε τις παραστάσεις της φετινής σεζόν με τη δημοφιλή όπερα του Πουτσίνι
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ Εθνική Λυρική Σκηνή επέστρεψε στη δράση μετά από επτά μήνες αδράνειας, λόγω του κορονοϊού. Με μια ευφάνταστη διασκευή της άριας «του καταλόγου» από τον «Ντον Τζοβάνι» του Μότσαρτ, ενημερώνει το κοινό για τα μέτρα ασφαλείας που έχει λάβει. Αντί για τη λίστα των κατακτήσεων του Ντον Τζοβάνι, ο βαρύτονος Χάρης Ανδριανός μας παρουσιάζει τον κατάλογο των μέτρων που ισχύουν στους χώρους της.
Τη διασκευή του λιμπρέτου υπογράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος, ενώ στο πιάνο συνοδεύει η Σοφία Ταμβακοπούλου. Τη σκηνοθεσία του βίντεο υπογράφουν οι Αλέξανδρος Ευκλείδης και Μιχάλης Ασθενίδης, πάνω σε μια ιδέα του Βασίλη Λούρα.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της ΕΛΣ, Γιώργος Κουμεντάκης επισημαίνει: «Είναι πολύ κρίμα τα θέατρα να μην λειτουργούν έτσι όπως έπρεπε να λειτουργούν. Ξεκινήσαμε διστακτικά. Μέσα σε λίγες μέρες το κοινό ανταποκρίθηκε με τον καλύτερο τρόπο, γιατί αισθάνθηκε ότι όλα τα μέτρα που παίρνουμε, είναι απολύτως ασφαλή. Το θέατρο πρέπει να παραμείνει ζωντανό. Αισθανόμαστε ότι το κοινό μας έχει αγκαλιάσει πάλι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, χωρίς να φοβάται, γιατί δεν πρέπει να φοβάται. Δεν πρέπει να φοβόμαστε. Αυτό που περνάμε είναι πολύ δύσκολο και πολύ επικίνδυνο. Αν τηρούνται όμως με ευλάβεια τα μέτρα, δεν έχουμε να φοβηθούμε απολύτως τίποτε. Θέλω να δηλώσω κατηγορηματικά ότι το θέατρο είναι πραγματικά ασφαλές. Όχι μόνο αυτό το θέατρο στις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις του ΚΠΙΣΝ, αλλά όλα τα θέατρα, αρκεί να τηρούνται με απόλυτη ευλάβεια τα υγειονομικά πρωτόκολλα».
Η πρεμιέρα της φετινής σεζόν έγινε με την «Μαντάμα Μπατερφλάι» του Τζάκομο Πουτσίνι. Είναι ένα έργο ορόσημο, καθώς υπήρξε η πρώτη όπερα που ανέβασε η τότε νεοϊδρυθείσα Εθνική Λυρική Σκηνή στις 25 Οκτωβρίου 1940, τρεις μέρες πριν από την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Στην ιστορική εκείνη πρεμιέρα, η οποία πραγματοποιήθηκε στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, παρέστη ο γιος του συνθέτη, ο Αντόνιο Πουτσίνι, αλλά και ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος λίγες ώρες αργότερα θα έδινε στην ελληνική κυβέρνηση το ιταλικό τελεσίγραφο πολέμου.
Η Ερμονέλα Γιάχο ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Γεννήθηκε στην Αλβανία και κατοικεί στη Νέα Υόρκη, έχει χαρακτηριστεί από τον Economist «η πιο φημισμένη σοπράνο στον κόσμο». Είναι διάσημη για τις μοναδικές ερμηνείες της και την ταύτισή της με τις ηρωίδες που ερμηνεύει. Εμφανίζεται στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του πλανήτη, από την Αμερική και την Αυστραλία έως την Ευρώπη και την Ασία, ενώ έχει συνεργαστεί με σπουδαίους μονωδούς, σκηνοθέτες και μαέστρους. Ειδικά για την ερμηνεία της στη Μαντάμα Μπαττερφλάι οι κριτικές που έχουν γραφτεί είναι αποθεωτικές, με αποκορύφωμα τον Independent, που έγραψε για την ερμηνεία της Γιάχο στο Κόβεντ Γκάρντεν ότι «είναι η καλύτερη Μπαττερφλάι που έχει δει το Λονδίνο εδώ και χρόνια».
Βρέθηκε ξανά στην σκηνή να τραγουδά μετά από οκτώ μήνες αναγκαστικής παύσης: «Πριν και μετά από κάθε παράσταση, είμαι δακρυσμένη, επειδή αισθάνομαι τόσο τυχερή που βρίσκομαι εκεί. Φιλάω την σκηνή κάθε φορά με το τελικό χειροκρότημα, γιατί λέω Θεέ μου μπορεί να είναι η τελευταία φορά. Ίσως η επόμενη φορά που βρεθώ εδώ να είναι μετά από μήνες. Είναι κάτι απίστευτο συναισθηματικά. Περισσότερο από περίεργο είναι λίγο αμήχανο να βλέπεις ότι η αίθουσα δεν είναι γεμάτη. Να μην παίρνεις όλη την ενέργεια. Αλλά ακόμη κι έτσι, όταν βλέπεις έστω κι έναν θεατή να σε παρακολουθεί, να έχετε επικοινωνία, είναι μια μεγάλη νίκη για σένα».
Η υπόθεση της όπερας αφορά τον μοιραίο έρωτα της δεκαπεντάχρονης γκέισας Τσο-Τσο-Σαν για τον Πίνκερτον, υποπλοίαρχο του Ναυτικού των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ύστερα από τρία χρόνια απουσίας, ο αξιωματικός επιστρέφει με την Αμερικανίδα σύζυγό του στην Ιαπωνία, μαθαίνοντας ότι έχει αποκτήσει γιο από την Μπατερφλάι. Εκείνη δέχεται να παραδώσει το παιδί μονάχα στον ίδιο τον Πίνκερτον και στη συνέχεια αυτοκτονεί.
Διάσημη για τις υπέροχες άριες, την πρόδηλα μελωδική μουσική και τη δραματική θεατρικότητά της, η Μαντάμα Μπατερφλάι συγκινεί διαχρονικά και προκαλεί έντονα συναισθήματα. Ο Πουτσίνι δεν διστάζει να τη χαρακτηρίσει ως την πιο αγαπημένη του όπερα, ενώ με τις μετέπειτα τροποποιήσεις ανάγει την αλαβάστρινη μορφή της ηρωίδας του σε σύμβολο ανεξάντλητης υπομονής και αιώνιας, σταθερής αγάπης:
_«Η Τσο-Τσο-Σαν είναι ένα νέο κορίτσι με πολλά όνειρα. Θέλω να απελευθερωθεί από όλα αυτά που την περιορίζουν στη χώρα της. Είναι ερωτευμένη. Πιστεύει στον απόλυτο έρωτα. Είναι γεμάτη ελπίδα, ζωή, επιθυμία Κρύβει λοιπόν αυτή την πίστη της στην καρδιά της, παρότι γνωρίζει εξαρχής ότι κάτι κακό θα συμβεί. Έχει ελπίδα όμως. Έτσι ακριβώς είμαστε όλοι οι άνθρωποι. Γι' αυτό είμαι τόσο συγκινημένη με την συγκεκριμένη παραγωγή. Γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να ερμηνεύσω αυτόν τον τρομερό ρόλο στις δύσκολες εποχές που ζούμε. Είναι σαν να στέλνουμε ένα μήνυμα από αυτό το λυρικό θέατρο, ότι υπάρχει ελπίδα, ότι τα πράγματα θα επιστρέψουν σε μια κανονικότητα» _επισημαίνει η Γιάχο και συμπληρώνει:
«Οι καλλιτέχνες είμαστε πολύ ευάλωτοι, πολύ ευαίσθητοι. Μοιάζουμε κάπως με τους μονομάχους που βγαίνουν στην αρένα. Όταν ανεβαίνουμε στην σκηνή, αισθανόμαστε την ενέργεια. Είναι κάτι μαγικό. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, όλοι αισθανθήκαμε πόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας έχει η τέχνη. Είδαμε ταινίες, σειρές, διαδικτυακές παραστάσεις. Έχουμε ανάγκη την τέχνη. Δεν είναι πολυτέλεια. Δεν έχει να κάνει μόνο με τη διασκέδαση. Είναι η γλώσσα της ψυχής μας».
Οι παραστάσεις της δημοφιλούς όπερας διαρκούν μέχρι τις 15 Νοεμβρίου.