Η 36η ταινία του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel είναι ένα βήμα μπροστά από τις πρόσφατες προτάσεις του MCU. Είναι όμως αρκετή για να ανανεώσει την πίστη σε ένα συνεχιζόμενο έπος που βρίσκεται σε πτωτική πορεία;
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Μια συνηθισμένη γκρίνια για το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel, μετά το "Endgame", είναι ότι η ποσότητα είναι πιο πολύπλοκη από την ποιότητα.
Με την 36η περιπέτειά τους - και την Πέμπτη Φάση πιο κοντά - το MCU μπορεί να βρήκε έναν τρόπο να κρατήσει τη μηχανή πιο ομαλή για λίγο ακόμα. Το Thunderbolts* δείχνει ότι υπάρχουν ακόμα συναρπαστικές και διασκεδαστικές ιστορίες για να ειπωθούν όταν δεν βουλιάζεις με υπερβολική οικοδόμηση του κόσμου και αποφεύγεις να αναθέτεις στο κοινό σου να κάνει κατ' οίκον εργασίες για να καλύψει το κενό πριν πάει στο θέατρο...
Οι Thunderbolts* ξεκινούν με την Yelena Belova (Φλόρενς Πιου), η οποία μοιράζεται ότι "κάτι δεν πάει καλά με μένα - ένα κενό, ένα κενό... Ή ίσως απλά βαριέμαι".
Ανεξάρτητα από την εσωτερική της κακή διάθεση, βουτάει με τα μούτρα (κυριολεκτικά) στην επόμενη αποστολή της ως μισθωμένη μισθοφόρος της Valentina Allegra de Fontaine (Τζούλια Λουί-Ντράιφους), της διευθύντριας της CIA, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μομφή και θέλει να καλύψει τα ίχνη της.
Μια ακόμη αποστολή και η Yelena τελειώνει να εργάζεται στις σκιές, κάτι στο οποίο συμφωνεί και το ραδιούργο αφεντικό της. Ωστόσο, η τελευταία αποστολή εκκαθάρισης της Yelena την βλέπει να έρχεται αντιμέτωπη με τον John Walker / πράκτορα των ΗΠΑ (Γουάιτ Ράσελ), την μεταβαλλόμενη Ava Starr / Ghost (Χάνα Τζον Κάμεν) , την αδικημένη Taskmaster (Όλγα Κιριλένκο) και έναν μυστηριώδη περιπλανώμενο γνωστό ως Bob (Λούις Πούλμαν).
Οι αναλώσιμοι παραβάτες (και ο Bob, ο οποίος μαθαίνουμε ότι ήταν το αντικείμενο ενός ακόμη υποτιθέμενου αποτυχημένου πειράματος υπερ-στρατιώτη) γρήγορα συνειδητοποιούν ότι έχουν σταλεί για να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον και αποτελούν την τελική φάση του σκουπιδότοπου του Fontaine.
Μετά από κάποιες διασκεδαστικές διαφωνίες, καταφέρνουν να συνεργαστούν και να ξεφύγουν από την παγίδα θανάτου τους. Μαζί με τον πατέρα της Γέλενα, Αλεξέι Σοστάκοφ / Κόκκινος Φύλακας (Ντέιβιντ Χάρμπορ) και τον νεοεκλεγέντα βουλευτή Μπάκι Μπαρνς / Χειμερινός Στρατιώτης (Σεμπάστιαν Σταν), ο οποίος έχει τη δική του αποστολή να εξουδετερώσει τη Βαλεντίνα, η ρακένδυτη ομάδα των αντι-ηρώων πρέπει να πολεμήσει τους δαίμονές τους (καθώς και έναν μεγαλύτερο, ηθικοπλαστικό, η ταυτότητα του οποίου δεν θα χαλάσει) προκειμένου να καλύψει το κενό των Εκδικητών (Avengers) που άφησε η Α-ομάδα της Marvel.
Ως η απάντηση του MCU στο Suicide Squad της DC, το Thunderbolts* λειτουργεί.
Είναι μια σπαρταριστή, πιο οικεία και - ως επί το πλείστον - πιο προσγειωμένη περιπέτεια που στα υψηλά της σημεία θυμίζει στους οπαδούς πόσο διασκεδαστικό ήταν να γνωρίσουν για πρώτη φορά τους Guardians of the Galaxy.
Ο σκηνοθέτης Jake Schreier, στο ενεργητικό του οποίου περιλαμβάνονται η τηλεοπτική σειρά Beef και το εγκληματικά υποβαθμισμένο δράμα Robot & Frank, καταφέρνει να κρατήσει τις ανθρώπινες στιγμές στο επίκεντρο αυτής της συνέχειας. Με σενάριο από την υπεύθυνη της σειράς "Η Αρκούδα " Joanna Calo και τον βετεράνο της Marvel Eric Pearson, φαίνεται να έχει γίνει μια συντονισμένη προσπάθεια να αποφευχθεί η συνήθης υπερφόρτωση και να παραμείνουν οι χαρακτήρες στο επίκεντρο.
Βέβαια, το τυπικό φινάλε φτάνει και αποδυναμώνει το πολλά υποσχόμενο κατασκοπευτικό θρίλερ οδηγώντας σε άλλη μια αντικλιματική τελική πράξη σωτηρίας της ημέρας- αλλά ακόμα και τότε, υπάρχει ξεκάθαρα μια προσπάθεια να γίνει το Thunderbolts* κάτι διαφορετικό. Κάτι πιο οικείο. Κάτι πιο εσωτερικό.
Το καστ στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, με την Τζούλι Λουί Ντράιφους να περνάει υπέροχα ως ο κακός σωσίας της Σελίνα Μέγερ στο Veep, ο Σεμπάστιαν Σταν έχει μια στιγμή σε στυλ T-800 να λάμψει και ο Ντέιβιντ Χάρμπορ προσφέρει τα μεγαλύτερα γέλια ως ο γηραιός Ρώσος υπερστρατιώτης που αγκαλιάζει πλήρως την ανεκδιήγητη (αλλά ελαφρώς κατεστραμμένη) εποχή του μπαμπά του.
Κάποια μέλη του καστ υποτιμώνται από το σενάριο, με τη Χάνα Τζον Κάμεν και την Όλγα Κιριλένκο να μην έχουν πολλά να κάνουν, αλλά μπορείς να ζήσεις με αυτό όταν η Φλόρενς Πιου είναι επικεφαλής.
Από το "The Falling" μέχρι το "The Wonder", ακόμη και συμπεριλαμβανομένου του "Don't Worry Darling " (μια ταινία που περιέχει ένα ακόμη πιο κραυγαλέο και ενοχλητικό λάθος στη στίξη του τίτλου με αυτό το κενό κόμμα ανάμεσα στο "worry" και το "darling"), η Πιου έχει δείξει ξανά και ξανά ότι δεν υπάρχει ταινία που να μην μπορεί να αναβαθμίσει με το σημαντικό ταλέντο της. Και το Thunderbolts* δεν διαφέρει.
Πράγματι, η ταινία περιστρέφεται γύρω από το ανεπεξέργαστο τραύμα, τη μοναξιά, τη λύπη και το να μάθεις πώς να επιτρέπεις στον εαυτό σου να σε φροντίζουν οι άλλοι. Οι προβληματισμοί για την ψυχική υγεία δεν αντιμετωπίζονται πάντα με ευαισθησία, καθώς μια ανάγνωση του φινάλε θα μπορούσε να είναι ότι η ψυχική αστάθεια και η διπολική διαταραχή εξισώνονται με την κακοήθεια - ειδικά όταν το τελικό αφεντικό είναι κυριολεκτικά η Κατάθλιψη: Ο κακοποιός.
Όπως ακριβώς αποδεχόμαστε ότι ο κόσμος μπορεί να μην είναι ένα καλύτερο μέρος χωρίς εμάς, έτσι και το κινηματογραφικό τοπίο δεν θα ήταν απαραίτητα καλύτερο χωρίς την περίεργη ταινία MCU που και που.
Το να πούμε ότι το Thunderbolts* είναι η καλύτερη προσφορά του MCU εδώ και πολύ καιρό, δεν λέει και πολλά σε αυτό το σημείο. Δεν σώζει μόνο του το MCU, αλλά απομακρύνεται αρκετά από το λεγόμενο "Infinity Saga" ώστε να είναι μια σκληρή διασκέδαση. Είναι ένα ελπιδοφόρο σημάδι στο δρόμο προς το Fantastic Four του φετινού καλοκαιριού : First Steps, ειδικά για όλους εκείνους που υποφέρουν από την κόπωση των υπερηρώων και που μπορούν να ταυτιστούν πολύ καλά με την εσωτερική δυσφορία της Yelena στην αρχή του Thunderbolts*.
Και ναι, αυτός ο αδέξιος αστερίσκος στον τίτλο εξηγείται στο τέλος της ταινίας.
Οι λάτρεις της Marvel θα απολαύσουν την αποκάλυψη. Άλλοι θα σηκώσουν απλώς τους ώμους και θα φύγουν από την προβολή τους με την κατανόηση ότι για μεγάλα αποτελέσματα, μερικές φορές πρέπει να ανατρέξεις σε αυτό που έκανε αυτές τις ταινίες καλές εξ αρχής: χαρισματικούς χαρακτήρες με γειωμένα συναισθήματα.
Αυτό, και να επιλέγεις πάντα τη Φλόρενς Πιου.
Όλα θα πάνε καλά αν το κάνεις αυτό.
Ας ελπίσουμε ότι η Marvel πήρε το μάθημά της. Αν είναι έτσι, μπορεί να αποδείξουν ότι ο τίτλος του Endgameδεν είναι πιο προφητικός από ό,τι αρχικά σκόπευαν.
Η ταινίαThunderbolts* έχει βγει στους κινηματογράφους.