Πολλαπλοί έλεγχοι με στόχο την ασφάλεια των παιχνιδιών

Πολλαπλοί έλεγχοι με στόχο την ασφάλεια των παιχνιδιών
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Πάνω από τρία δισεκατομμύρια παιχνίδια κατασκευάζονται και πουλιούνται κάθε χρόνο. Πώς γίνονται οι έλεγχοι ασφαλείας, ειδικά στα παιχνίδια; Και ποια είναι τα δικαιώματα των καταναλωτών;

Η Πάολα Ράντιμαν, ιδιοκτήτρια καταστήματος παιχνιδιών στη Φινλανδία, υπογραμμίζει πως έχει εμπιστοσύνη στους κατασκευαστές. «Προσωπικά, δεν ζητώ το πιστοποιητικό κάθε προϊόντος, αλλά σε γενικές γραμμές το επισημαίνω πάντα όποτε βρίσκω ένα ελαττωματικό προϊόν».

Η Φινλανδία είναι μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών που εκδίδουν τις περισσότερες ειδοποιήσεις για παιχνίδια που δεν είναι ασφαλή. Ο κατάλογος των ανακληθέντων προϊόντων, είτε είναι παιχνίδια είτε οποιοδήποτε άλλο επικίνδυνο προϊόν, ανανεώνεται σε εβδομαδιαία βάση μέσω του συστήματος RAPEX της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το 60% των παιχνιδιών που παράγονται και πουλιούνται παγκοσμίως αγοράζονται τα Χριστούγεννα. Φέτος, η φινλανδική αρχή απέσυρε πέντε παιχνίδια από την αγορά πριν την περίοδο αιχμής.

Η Άννα Πουκάντερ, επικεφαλής του τμήματος Καταναλωτικής Ασφάλειας στη φινλανδική Εποπτική Αρχή Αγοράς, φέρνει ως παράδειγμα παιχνίδια με μεγάλη ποσότητα φθαλικών ενώσεων.

Οι φθαλικές ενώσεις είναι χημικά που συχνά χρησιμοποιούνται για να μαλακώσουν τα πλαστικά. Είναι τοξικές ως προς το αναπαραγωγικό σύστημα, ενώ εντοπίζονται σε μεγάλες δόσεις στα αρκουδάκια. Όπως επισημαίνει, όμως, η Πουκάντερ, η συνεργασία της Αρχής με τις τελωνειακές υπηρεσίες είναι ιδανική και «έτσι δημιουργούμε το σύστημα που επιτρέπει τον εντοπισμό στην αγορά των επικίνδυνων παιχνιδιών».

Ενώ η Αρχή για την Καταναλωτική Ασφάλεια αποσύρει τα προϊόντα από την αγορά, το εργαστήριο του τελωνείου σταματά τα αντικείμενα πριν αυτά φθάσουν στα ράφια. Κάθε χρόνο δοκιμάζονται μέχρι και 800 δείγματα παιχνιδιών. Όταν βρεθεί ένα προϊόν που δεν συμμορφώνεται με τις προδιαγραφές, είτε στέλνεται πίσω στον κατασκευαστή είτε καταστρέφεται.

Ο διευθυντής του εργαστηρίου του τελωνείου Γιάνε Νιέμινεν τονίζει χαρακτηριστικά πως «φέτος ελέγξαμε περίπου 700 δείγματα, εκ των οποίων απορρίψαμε περίπου το 10%. Ο κύριος λόγος απόρριψης ήταν χημικές και μηχανικές παραβάσεις».

Τα προβλήματα, όμως, δεν προκαλούνται μόνο από την προσθήκη χημικών ή από μηχανικές αστοχίες.

Το σύστημα σήμανσης είναι ο τρίτος κύριος λόγος για να εμποδιστεί ένα παιχνίδι να φθάσει στην αγορά. Οι καταναλωτές έχουν το δικαίωμα να είναι πλήρως ενημερωμένοι για το τι αγοράζουν και η πρώτη ένδειξη που πρέπει να κοιτάξουν είναι το CE, ότι δηλαδή το προϊόν ανταποκρίνεται στις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ασφάλεια, την υγεία και τις περιβαλλοντικές προδιαγραφές.

Βέβαια, όπως λέει και ο Φαμπιάν Φέντι, δικηγόρος στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Καταναλωτή στη Φινλανδία, «υπάρχει πάντα η πιθανότητα ένα προϊόν να έχει πλαστή σήμανση CE. Φυσικά, αυτό αποτελεί ευθύνη των ελεγκτικών αρχών, αλλά και των καταστημάτων που πωλούν παιχνίδια και των κατασκευαστών. Υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά, όταν έχεις το CE, αυτό αποτελεί μια καλή ένδειξη ότι το προϊόν είναι ασφαλές».

Σε αυτή τη Βαβέλ σημάνσεων και συμβόλων, το σύμβολο «0-3» θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά. Η εν λόγω σήμανση θεωρείται υποχρεωτική σε παιχνίδια για παιδιά άνω των τριών ετών που ενδεχομένως να είναι επικίνδυνα για όσα είναι μικρότερα. Πρέπει να υπάρχει προειδοποίηση και ενημέρωση για τους κινδύνους.

Η Ράντιμαν επισημαίνει ότι «υπάρχουν κάποιες φορές προϊόντα που δεν χρησιμοποιούνται με το σωστό τρόπο ή που υπάρχει κάποιο πρόβλημα και ναι, το επισημαίνουμε σε όσους τα αγοράζουν. Και πιστεύω ότι είναι σημαντικό, γιατί έτσι μαθαίνουν και οι κατασκευαστές ότι κάποια προϊόντα τους δεν πληρούν τις προδιαγραφές».

Υπάρχει ακόμη μία γκρίζα ζώνη για την ταξινόμηση προϊόντων ως παιχνιδιών. Σύμφωνα με τον κοινοτικό κανονισμό για την ασφάλεια των παιχνιδιών, το προϊόν δεν είναι απαραίτητο να προορίζεται μόνο για παιχνίδι, ώστε να θεωρείται τέτοιο. Κάποια χριστουγεννιάτικα στολίδια που βρίσκουμε στα παιχνιδάδικα δεν φέρουν το CE, όπως και άλλα που προορίζονται για ενήλικες, όπως συλλεκτικά είδη.

Η Ράντιμαν ρώτησε τον Φέντι αν η σήμανση 0-3 θεωρείται απαραίτητη όταν δεν πρόκειται για παιχνίδια, όμως ο Φαμπιάν Φέντι υπογράμμισε πως δεν πρόκειται μεν για παιχνίδι, αλλά μοιάζει με παιχνίδι.«Αν και προορίζεται για ενήλικες, εν τούτοις πρέπει να φέρει σήμανση. Θα μπορούσε να είναι μια προειδοποίηση πως δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από παιδιά».

Τι δικαιώματα έχετε, όμως, αν διαπιστώσετε πως το παιχνίδι ή γενικά το προϊόν που αγοράσατε δεν είναι αυτό που περιμένατε; Μία απάντηση είναι να πάτε στο σημείο της αγοράς. Όμως το ευρωπαϊκό κέντρο καταναλωτή διαχωρίζει τις περιπτώσεις.

Ο Φαμπιάν Φέντι επισημαίνει: «Αν το προϊόν είναι ελαττωματικό, τότε ο καταναλωτής μπορεί να επιστρέψει το προϊόν εντός διετίας. Αν στον καταναλωτή δεν αρέσει το προϊόν που αγόρασε μέσω διαδικτύου, τότε έχει μια περίοδο χάριτος, δηλαδή μια περίοδο τουλάχιστον επτά ημερών, ώστε να αποσυρθεί από τη συμφωνία για την αγορά. Δεν χρειάζεται να αναφέρει αιτιολογία, απλά να επιστρέψει το προϊόν και να πάρει πίσω τα χρήματά του. Αν αγοράσεις κάτι από ένα κατάστημα, τότε δεν έχεις δικαίωμα επιστροφής, δεν υπάρχει περίοδος χάριτος».

Αν κάποιος αγοράσει ένα τιγράκι από τη Φινλανδία και θελήσει να το εισάγει και να το πουλήσει στη Γαλλία, αυτό που πρέπει να κάνει είναι να το υποβάλει σε εξονυχιστικούς ελέγχους. Θα πρέπει να ελεγχθούν οι ραφές, ώστε το παιδί να μην έχει πρόσβαση στο υλικό παραγεμίσματος, αλλά και η ευφλεκτότητα του παιχνιδιού.

Αξίζει, βέβαια, να σημειωθεί πως δεν ελέγχουν όλοι οι εισαγωγείς και κατασκευαστές τα προϊόντα τους. Οι κατασκευαστές είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια των προϊόντων τους, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις μπορούν να επιλέξουν να μην ελεγχθούν αυτά από μια εποπτεύουσα αρχή.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Στη... θέση του οδηγού οι Ισπανοί ψηφοφόροι ενόψει ευρωεκλογών

Big data or Big brother ?

Η χαρά του καταναλωτή και πως εξασφαλίζεται