Βρετανικές εκλογές 2015: Ο ρόλος της ψήφου των νέων

Βρετανικές εκλογές 2015: Ο ρόλος της ψήφου των νέων
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Για μία βρετανίδα φοιτήτρια 21 ετών το cyber sex, το στριπτίζ και τελικά η συνοδεία κυρίων ήταν κατά πολύ προτιμότερα από επισφαλείς θέσεις εργασίας

Για μία βρετανίδα φοιτήτρια 21 ετών το cyber sex, το στριπτίζ και τελικά η συνοδεία κυρίων ήταν κατά πολύ προτιμότερα από επισφαλείς θέσεις εργασίας με δεσμευτικά χρονοδιαγράμματα.

Το ίδιο κάνει ένας στους 20 Βρετανούς φοιτητές, σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα. Για πολλούς, αυτός είναι ένας καλός τρόπος για να αντιμετωπίσουν το υψηλό κόστος της φοιτητικής ζωής.

«Προέρχομαι από την εργατική τάξη και δεδομένου ότι δεν λαμβάνω και πολλή βοήθεια από την οικογένειά μου, ήταν πολύ δύσκολο να μείνω στο Λονδίνο, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς με τις υψηλές τιμές των ενοικίων. Σαν φοιτήτρια, μαζί με το δάνειο χρειάζομαι περίπου 9.000 λίρες τον χρόνο για να μείνω στο Λονδίνο. Είναι πολλά λεφτά. Όμως τα χρήματα που έβγαλα εργαζόμενη στην βιομηχανία του σεξ με βοήθησαν πάρα πολύ», λέει η κοπέλα.

Μέσα από τέτοιου είδους εργασίες, οι νέες γυναίκες μπορούν να βγάλουν σε μια βδομάδα υπαρερκετά χρήματα για να καλύψουν το ενοίκιο και το υπόλοιπο κόστος ζωής. Στην Βρετανία το χρέος ενός φοιτητή που τελειώνει το Πανεπιστήμιο εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 60.000 ευρώ. «Θα ήθελα να αποπληρώσω το δάνειο μόλις μπορέσω, αλλά πιθανότατα θα συνεχίσω αυτή τη δουλειά και μετά το τέλος των σπουδών μου, όταν δεν θα έχω άλλο χρέος».

Η νεαρή γυναίκα είναι μία από τις υποστηρίκτριες του κινήματος «Occupy», που ξεκίνησε πριν από μερικές εβδομάδες σε αρκετά βρετανικά πανεπιστήμια.
Εναντιώνονται σε αυτό που αποκαλούν «εμπορική εκτροπή του πανεπιστημιακού συστήματος» και ζητούν κυρίως την κατάργηση των απαγορευτικών τελών που πληρώνουν οι φοιτητές για την συμμετοχή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Πρόκειται για ένα από τα κεντρικά θέματα της προεκλογικής περιόδου στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο Μπέντζαμιν Τάιπετ σπουδάζει σε ένα από τα πιο διάσημα ίσως βρετανικά πανεπιστημιακά ιδρύματα: το London School of Economics (LSE). Μεταξύ των αιτημάτων που στηρίζει με την συμμετοχή του στο κίνημα είναι η ελεύθερη και ανοιχτή συμμετοχή στα πανεπιστήμια, το τέλος των επισφαλών και χωρίς ωράριο συμβάσεων για τους εργαζόμενους, ή ο τερματισμός ρυπογόνων επενδύσεων ή εταιρειών που ασχολούνται με την αμυντική βιομηχανία.

«Το LSE έχει γίνει η επιτομή του νεοφιλελεύθερου κινήματος. Έχουν υπάρξει ριζικά μετασχηματιστικές διαρθρωτικές αλλαγές στο σύστημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης του Ηνωμένου Βασιλείου. Τα τέλη έχουν τριπλασιαστεί. Έχουν προκύψει μαζικές περικοπές. Τα πανεπιστήμια μπαίνουν στις κεφαλαιαγορές για να βρουν χρηματοδότηση και χρησιμοποιούν αυτά τα χρήματα για να οικοδομήσουν νέα, ωραία κτίρια. Οι μαθητές γίνονται εμπορεύματα που χρησιμοποιούνται για το κέρδος του πανεπιστημίου.
Ο λόγος που είμαστε εδώ είναι γιατί προσπαθούμε στην ουσία να δημιουργήσουμε μια ρωγμή στο σύστημα αυτό. Εναπόκειται στους φοιτητές να φέρουν την πολιτική πίσω στην εκπαίδευση και τους φοιτητές πίσω στην πολιτική», λέει.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη διάσταση ανάμεσα στη βρετανική νεολαία και τους πολιτικούς. Από την καρδιά της πόλης μέχρι τις πιο μποέμ γειτονιές της πρωτεύουσας, οι περισσότεροι νέοι έχουν την αίσθηση ότι έχουν εγκαταληφθεί.

Η αποχή των βρετανών νέων από τα πολιτικά δρώμενα βρίσκεται σε υψηλότερα επίπεδα σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και η άλλη πλευρά στους δρόμους του Λονδίνου. που εκτιμά ότι οφείλουν οι νέοι να προσέλθουν στην κάλπη.

«Νομίζω ότι όλοι λένε πάνω κάτω τα ίδια αλλά αν δεν ψηφίσεις, μετά δεν μπορείς να γκρινιάζεις όταν αναλάβει την διακυβέρνηση κάποιος που δεν θες», σχολιάζει μια κοπέλα ενώ ένας άλλος νέος προσθέτει: «Για εμένα είναι περισσότερο μια διαδικασία για να κρατήσω κάποιους μακριά παρά για να ψηφίσω υπέρ κάποιων που θέλω να εκλεγούν. Αυτός είναι ο λόγος που ψηφίζω. Όχι επειδή υποστηρίζω απόλυτα αυτούς, αλλά επειδή δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που καταψηφίζω».

Το Bite The Ballot είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που στόχο έχει να κάνει τους νέους να μιλήσουν, να δράσουν και τελικά να τους πείσει ότι η ψήφος τους μετράει, ότι μπορεί να αλλάξει το πρόσωπο της βρετανικής πολιτικής σκηνής.

Δημιουργήθηκε πριν από πέντε χρόνια και δραστηριοποιείται κυρίως σε σχολεία, πανεπιστήμια και κέντρα νεότητας. Δεν τάσσεται υπέρ κάποιου κόμματος, απλά ενθαρρύνει τους νέους να ασχοληθούν με τα πολιτικά πράγματα.

Οι κάτω των 25 ετών αντιπροσωπεύουν πάνω από το 10% του εκλογικού σώματος και θα μπορούσαν να καθορίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα.

Η Σάρα Γκαφάρι τονίζει: «Μόνο το ένα τέταρτο των νέων που είχαν δικαίωμα ψήφου στη Βρετανία, πήγαν και ψήφισαν στις τελευταίες γενικές εκλογές. Τα προηγούμενα πέντε χρόνια είδαμε να καταργούνται πολλές πολιτικές που ήταν ωφέλιμες για τις νέες γενιές. Ενθαρρύνουμε τους νέους να ψηφίσουν με την ελπίδα ότι οι πολιτικοί θα αντιληφθούν πραγματικά ότι οι ψήφοι της νέας γενιάς αξίζουν και ότι οι νέοι είναι ενεργοί πολίτες, ενδιαφέρονται για τα κοινά και απαιτούν περισσότερα πράγματα».

Τα χρέη, η εργασιακή ανασφάλεια, η ανεργία, η στέγαση, το περιβάλλον, οι διακρίσεις είναι μερικά από τα θέματα συζήτησης που απασχολούν τους νέους.

Ωστόσο, όπως τονίστηκε, αν η νέα γενιά αισθάνεται ξένη σε σχέση με την υπάρχουσα πολιτική τάξη, υπάρχει πάντα ο τρόπος να εκφράσει αυτήν την δυσαρέσκεια και να απαντήσει «κανένας», στο ερώτημα «ποιος είναι κατάλληλος να κυβερνήσει».

Ο Μασάρι Λορένς τονίζει: «Παρατηρώ ότι ένας από τους μεγαλύτερους στόχους κάποιων νέων που πάνε να ψηφίσουν είναι να ρίξουν άκυρο. Γιατί; Επειδή κατ’ εμέ, αισθάνομαι ότι ζούμε σε μια γενιά που βασιλεύει το… τρολάρισμα. Όλοι το μισούν και όλοι το αγαπούν, για να μην πω ότι θα έπρεπε να είναι αστείο να θες ουσιαστικά να καταστρέψεις την ψήφο σου. Αλλά τουλάχιστον είναι και αυτό ένα κίνητρο ώστε τουλάχιστον να λάβεις μέρος στην ψηφοφορία και να μην την αγνοήσεις τελείως. Και επίσης είναι και αυτή μια μορφή αμφισβήτησης. Οι νέοι θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο και νομίζω ότι τότε έρχεται αυτή η κίνηση να ψηφίσεις άκυρο γιατί έτσι λες ότι “δεν αισθάνομαι ότι με εκπροσωπεί κάποιος”. Αυτή είναι η άποψή μου. Μου λένε να ψηφίσω, βλέπω παντού διαφημίσεις για να λάβω μέρος στις εκλογές αλλά δεν νιώθω να με αντιπροσωπεύει κάποιος. Οπότε θα ρίξω άκυρο».

Ενώ πολλοί είναι δυσαρεστημένοι με την τρέχουσα πολιτική τάξη, ορισμένοι νέοι απορρίπτουν την απάθεια που συχνά συναντά κανείς στους συνομήλικούς τους.

Καθώς δεν είναι εύκολο να βρει κανείς θέση στην αγορά εργασίας μετά την ολοκλήρωση των σπουδών, έχουν πολλαπλασιαστεί οι δουλειές του ποδαριού.

Άλλοι νέοι δημιουργούν για παράδειγμα τις δικές τους εμπορικές επιχειρήσεις λιανικής πώλησης ανδρικών ρούχων.

Ένας τέτοιος είναι ο Τζόναθαν. Ξεκίνησε από το μηδέν. Ζει με τους γονείς του. Το όραμά του είναι να επεκτείνει αυτήν την επιχείρηση, όπου μεταπωλεί ρούχα που έχουν δημιουργηθεί με φιλικά προς το περιβάλλον ή ανακυκλωμένα υλικά.

Όσο για την πολιτική, λέει ότι θα ψηφίσει μεν, ωστόσο σε ηλικία 25 ετών, τονίζει ότι πάνω από όλα είναι η δημιουργικότητα της γενιάς του, μέσα από την οποία ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.

Ο ίδιος τονίζει: «Αυτό που κάνω δεν συνδέεται ευθέως με την πολιτική, αλλά είναι ο τρόπος για να χρησιμοποιήσω τις δικές μου δεξιότητες. Είναι καλό να εμπλεκόμαστε στην πολιτική και να έχουμε λόγο, αλλά μπορούμε επίσης να κάνουμε και άλλα πράγματα. Δεν χρειάζεται να τα περιμένουμε όλα από τους πολιτικούς. Ο καθένας μας με τον δικό του μικρό τρόπο μπορεί να πετύχει τις αλλαγές που θέλει. Απλά πρέπει να το διεκδικήσουμε και μπορούμε να τα καταφέρουμε…».

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ανταπόκριση των γαλλικών αρχών σε μαζικές επιθέσεις

«Άνεμος (κλιματικής) αλλαγής» στη Γερμανία

Κύπρoς: Το χαλούμι στη νέα εποχή (ΠΟΠ) και η γέφυρα με τους Τουρκοκύπριους