Ο Αιδεσιμότατος Τζέσε Τζάκσον θυμάται

Αποτέλεσε το σύμβολο της πολιτικής δύναμης της Αφροαμερικανικής κοινότητας για δεκαετίες.Πρότυπο της διεκδίκησης πολιτικών δικαιωμάτων, έμπιστος του Μάρτιν Λουθερ Κινγκ ,ο Αιδεσιμότατος Τζέσε Τζάκσον, έγινε η φωνή εκατομμυρίων μαύρων Αμερικανών.
Με την ευκαιρία των εορτασμών της 50ης επετείου από την ομιλία του Μάρτιν Λουθερ Κινγκ στην Ούασιγκτον ,ο Τζέσε Τζάκσον μίλησε στο Euronews για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των μαύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Euronews:
«Αιδεσιμότατε Τζάκσον,σας ευχαριστώ πολύ που δεχθήκατε να μας παραχωρήσετε αυτή τη συνέντευξη.Ας ξεκινήσω θέτοντας σας μια προσωπική ερώτηση.Ποιες οι μνήμες σας από εκείνη την ημέρα ;Πώς θυμάστε την 28η Αυγούστου του 1963;»
Αιδεσιμότατος Τζέσε Τζάκσον:
«Θυμάμαι που είχα έρθει εδώ το ’63,μόλις είχα αποφυλακισθεί από τις φυλακές του Γκρίνσμπορο στη Βόρεια Καρολίνα γιατί προσπαθούσα να χρησιμοποιήσω δημόσιες εγκαταστάσεις.Ένοιωθα άγχος,φόβο μα συνάμα και ελπίδα.
Η αγωνία μου ήταν αν θα τα καταφέρουμε να φτάσουμε στην Ουάσιγκτον και να επιστρέψουμε.Φοβόμουν.Αν οδηγούσες ένα αυτοκίνητο με διαφορετική πινακίδα στις κρατικές γραμμές μπορούσε να σου συμβεί κάτι. Ηταν ακόμα νωπή στη μνήμη η δολοφονία του Μέντγκαρ Ίβερς στις 12 Ιουνίου..Η πρωτεύουσα Ουάσιγκτον βρισκόταν υπό ασφυκτικό κλοιό.Η κυβέρνηση φοβόταν ότι θα ξεσπούσε εξέγερση και τότε διορίσθηκε ο δήμαρχος της πόλης.Έκλεισαν όλες τις κάβες για πρώτη φορά μετά την Ποτο-απαγόρευση.Η αστυνομία δούλευε σε 18ωρες βάρδιες.Συγκεντρώθηκαν στις πέντε περιφερειακές βάσεις.Το μέρος είχε αποκλεισθεί.Και όμως παρόλα αυτά ξεφύτρωσε αυτός ο όμορφος ανθός του πλήθους μαύρων και λευκών ανθρώπων ,που στέκονται ,τραγουδούν και εμπνεύονται ο ένας από τον άλλον.Η θέλησή μας για ελευθερία και αξιοπρέπεια ήταν μεγαλύτερη από την αντίσταση που βρήκαμε για να την αποκτήσουμε.»
Αιδεσιμότατος Τζέσε Τζάκσον:
«Το «όνειρο» αυτό δεν ήταν ποτέ στατικό .Το όνειρο το 1964 ήταν ο τερματισμός της ταπείνωσης.Φανταστείτε πως οι μαύροι στρατιώτες έπρεπε να καθίσουν πίσω από τους Ναζιστές αιχμαλώτους πολέμους.Το όνειρο ήταν ο τερματισμός της κακομεταχείρισης.Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε σε ένα ξενοδοχείο ,δεν μπορούσαμε να φάμε σε ένα δημόσιο εστιατόριο .Αυτό ήταν το όνειρό μας τότε.Την επόμενη χρονιά ήταν να απαγορευθούν αυτές οι προσβολές δια νόμου.Την επόμενη χρονιά ήταν το δικαίωμα ψήφου ,κατόπιν το δικαίωμα στην κατοικία.Το όνειρό του ήταν η εκστρατεία των φτωχών,ο τερματισμός του πολέμου το Βιετνάμ.Τώρα είμαστε ελεύθεροι αλλά δεν είμαστε ίσοι.Ο κοινωνικός διαχωρισμός θεωρητικά δεν υφίσταται δια νόμου στην πράξη ωστόσο οι ανισότητες αυξάνουν.»
Αιδεσιμότατος Τζέσε Τζάκσον:
«Και βέβαια. Ο Τρέβον Μάρτιν ήταν αθώος και δολοφονήθηκε.136 μαύροι σκοτώθηκαν πέρυσι από κάποιον αστυνομικό .Οχι ένας, 136 !Υπάρχουν δυόμισυ εκατομμύρια Αμερικανοί στη φυλακή.Το 54% εξ αυτών είναι Αφρο-αμερικανοί..Παρατηρούμε αύξηση στον αριθμό των φυλακών.Οι τηλεφωνικοί λογαριασμοί των φυλακών κοστίζουν ενάμιση δισεκατομμύριο δολάρια σε ετήσια βάση .Υπάρχουν εταιρείες εισηγμένες στο χρηματιστήριο που διαχειρίζονται φυλακές.Ισχύει η επ’ αόριστον κράτηση χωρίς δίκη.Υπάρχουν άνθρωποι που παραμένουν στη φυλακή ως και πέντε χρόνια μέχρι να εκδικασθεί η υπόθεσή τους.Χειρότερα απο το Γκουαντάναμο.Υπάρχει μια ασχήμια που κηλιδώνει την ομορφιά μας.Ειλικρινά, στη χώρα μας υπάρχουν ανάμικτα συναισθήματα.Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα κέρδισε και αποτελεί το πολύτιμο κόσμημα του επιτυχημένου 54χρονου αγώνα μας.Την ίδια ώρα, ωστόσο, δέχεται επίθεση .Τον κατηγορούν ότι δεν είναι Χριστιανός, ότι δεν είναι Αμερικανός.Ολη αυτή η ασχήμια αποτελεί πρόκληση
για τη χώρα μας.»
Euronews:
«Πολλοί θεωρούν πως οι φυλετικές σχέσεις είναι ικανοποιητικές γιατί υπάρχει μαύρος πρόεδρος στο Λευκό Οίκο.Η νίκη του Ομπάμα ήταν σημάδι πολιτικής ομαλότητας ή απλά ένα λάθος της ιστορίας;»
Euronews:
«Πέρα από τον Ομπάμα,η αφροαμερικανική κοινότητα έχει γίνει πιο ισχυρή;Βλεπετε να έχουμε περισσότερους Ομπάμα στο μέλλον;»
Euronews:
«Κλείνοντας τη συνέντευξή μας ποια είναι η μεγαλύτερη ανησυχία σας σήμερα;Τι σας κρατάει άγρυπνο τη νύχτα;»
Αιδεσιμότατος Τζέσε Τζάκσον:
«Είμαι σαστισμένος από τη ροπή μας προς τον πόλεμο ,από την υπερβολική συγκέντρωση πλούτου ,από την εξαφάνιση της μεσαίας τάξης λόγω των εμπορικών ανισορροπιών καθώς και την αύξηση της φτώχειας.Ο ρυθμός αύξησης της φτώχειας στη χώρα μας έχει φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα.Τόσο πολύ μίσος,τόση πολλή φτώχεια…Πρέπει να ονειρευόμαστε , να πριοσπαθούμε να ζούμε καλύτερα και να αλλάξουμε τις προτεραιότητές μας.»