Σε μια ανάπαυλα από τις φρικαλεότητες της μάχης του Σολφερίνο της Λομβαρδίας το 1856 μεταξύ Γάλλων και Αυστριακών, ο Ελβετός επιχειρηματίας Ερρίκος Ντυνάν συνέλαβε, οραματίστηκε και πραγματοποίησε την ιδέα σύστασης ενός παγκόσμιου κινήματος ανθρωπιστικής δράσης με επίκεντρο τη σωτηρία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αν είναι αλήθεια ότι η ιστορία γράφεται από μια χούφτα οραματιστών, τότε η φιλάνθρωπη ομάδα που συσπειρώθηκε γύρω από τον Ντυνάν έγραψε τη δική της, όταν το 1863 χάρη στις συντονισμένες προσπάθειές της ιδρύθηκε το Διεθνές Κίνημα του Ερυθρού Σταυρού.
Μια ουμανιστική οργάνωση για την ανακούφιση του πόνου, την προστασία αιχμαλώτων και την περίθαλψη τραυματιών εκ καιρώ πολέμου βρήκε, αλίμονο, κάτι παραπάνω από πρόσφορο έδαφος στον ταραχώδη βίο της Ελλάδας. Η ένταξη της Ελλάδας στην ερυθροσταυρική οικογένεια πραγματοποιήθηκε έπειτα από την ενεργό πρωτοβουλία της Βασίλισσας Ολγας, πριν από 130 χρόνια, όταν με το από 10 Ιουνίου 1877 βασιλικό διάταγμα ιδρύθηκε ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός (ΕΕΣ) ως «Σύλλογος επίκουρος των εν πολέμω τραυματιών».
Το 1864 με την παρότρυνση της Επιτροπής και με πρωτοβουλία της ελβετικής κυβέρνησης οργανώθηκε μια διεθνής διπλωματική διάσκεψη η οποία ενέκρινε τη Συνθήκη της Γενεύης για τη βελτίωση της τύχης των τραυματιών και των αιχμαλώτων του πολέμου. Η συνθήκη αυτή εδραίωσε την υποχρέωση βοήθειας και θεραπείας προς τους τραυματίες και αρρώστους οποιασδήποτε εθνικότητας καθώς και την ουδετερότητα των στρατιωτικών νοσοκομείων, ασθενοφόρων και υγειονομικού προσωπικού.
Υιοθέτησε το σήμα του κόκκινου σταυρού σε λευκό φόντο, που ισχύει σ’ ολόκληρο τον κόσμο και είναι εύκολα αναγνωρίσιμο. Το σύμβολο του κόκκινου (ερυθρού) σταυρού επιλέχθηκε προς τιμήν της Ελβετίας, ουδέτερης χώρας που φιλοξένησε το συνέδριο, αντιστρέφοντας τα χρώματα της σημαίας της.
Την ίδια χρονιά ιδρύθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες οι πρώτοι Εθνικοί Σύλλογοι Ερυθρού Σταυρού.
Το 1877, κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου, η Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως στη συνέχεια και όλες οι μουσουλμανικές χώρες, αποφάσισε να υιοθετήσει αντί για το σταυρό, που είναι χριστιανικό σύμβολο, την κόκκινη ημισέληνο. Η επίσημη αναγνώριση της Ερυθράς Ημισελήνου έγινε το 1929 με την τροποποίηση του καταστατικού της Συνθήκης της Γενεύης.Το 1944 απονεμήθηκε στη Διεθνή επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού το Νομπελ Ειρήνης.
Το Ισραήλ χρησιμοποιεί ως σύμβολο το Ερυθρό αστέρι του Δαβίδ το οποίο όμως δεν είναι αναγνωρισμένο έμβλημα από το κίνημα και ως εκ τούτου για την κάλυψη των αναγκών τέτοιων κρατών που δεν επιθυμούν την χρήση του Ερυθρού Σταυρού ή της Ερυθράς Ημισελήνου το διεθνές κίνημα με σχετικό του πρωτόκολλο θέσπισε το έμβλημα του Ερυθρού Κρυστάλλου που απολαμβάνει την αναγνωρισιμότητα και προστασία που προσφέρουν και τα άλλα δύο εμβλήματα διεθνώς.
Στις μέρες μας ο Ερυθρός Σταυρός, εκτός από την περίθαλψη των τραυματιών και την προστασία των αιχμαλώτων πολέμου, ασχολείται και με τους πρόσφυγες. Παρεμβαίνει επίσης και σ’ όλο τον κόσμο, σε περιπτώσεις καταστροφών.
Δείτε μερικές από τις φωτογραφίες που μιλούν από μόνες τους για τα 150 χρόνια προσφοράς του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου.
1936-1939
Spanish Civil War. On the roof of the central Spanish Red Cross hospital in Madrid, protected from the bombings by the red cross emblem, during a visit by ICRC representatives. During the Spanish Civil War the ICRC delivered medical equipment to the Spanish Red Cross, which in turn supported the ICRC in setting up agencies to gather information on prisoners. © RC Spain
1936
Plane delivered by the ICRC to the Ethiopian Red Cross, for transporting the wounded, and relief supplies. At the outbreak of the war between Italy and Ethiopia (1935-36) the ICRC offered its assistance to the National Societies of both countries. The Italian Red Cross declined the offer, but the newly formed Ethiopian Red Cross asked in particular for medical aircraft and ambulances, and a joint relief operation involving the ICRC, the Ethiopian Red Cross and several other National Societies was set up. © ICRC Library
1949
{{Mazeike, Greece. The ICRC and the Greek Red Cross launched a joint relief action for Greek children, in which food, clothing and shoes were distributed. © ICRC
1984
A team from the Honduran Red Cross and the ICRC travelling in a dugout canoe to Silma Lila, a refugee camp for Miskitos. It is transporting a bag of Red Cross messages, bringing the refugees news of their loved ones who stayed behind in Nicaragua. © ICRC / T. Gassmann
1987
Beirut, the “war of the camps”. After the siege of Shatila refugee camp – which lasted for several months, and during which the wounded were treated by the Palestinian Red Crescent – an evacuation became possible at last. It was organized jointly by the Lebanese Red Cross and the ICRC.
© ICRC Library / A. Hassan
1989
Kabul. In the Afghan Red Crescent dispensary – supported by the ICRC – two nurses clean a patient’s wounds, assisted by an interpreter. © CICR / R. Bigler
2002
Gaza, Rafah camp. Volunteers from the Palestinian Red Crescent and ICRC employees unload relief supplies (blankets, kitchen utensils, hygiene items, etc.) for Palestinians whose houses have been demolished by the Israeli Defence Forces. © CICR / J. Barry
2010
Port-au-Prince, Haiti. A major relief operation, run jointly by the ICRC, the International Federation and many National Societies, came to the aid of those affected by the January 2010 earthquake. Here a volunteer from the Iranian Red Crescent is treating a wounded patient in the Finnish Red Cross field hospital. © ICRC / M. Kokic
