Εδώ Βραζιλία, τα ημερολόγια του euronews.gr: Πίσω από τα συρματοπλέγματα του Μουντιάλ

Εδώ Βραζιλία, τα ημερολόγια του euronews.gr: Πίσω από τα συρματοπλέγματα του Μουντιάλ
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ανταπόκριση: Γιάννης Γιαγκίνης

Πίσω από τις παραδεισένιες εικόνες με τους φοίνικες, τους σέρφερς και την τεράστια αμμώδη παραλία του Αρακαζού, την οποία βλέπουν από τον έκτο όροφο του ξενοδοχείου τους οι παίκτες της Εθνικής Ομάδας, η αλήθεια για την ζωή στην πόλη που αποτελεί την βάση της Εθνικής Ομάδας στην Βραζιλία είναι κάπως διαφορετική και αρκετά πιο σκληρή.

Δεν χρειάζεται να πας ούτε καν στον πρώτο παράλληλο δρόμο με αυτόν της παραλίας, για να αντιληφθείς ότι αυτό που ζούσαμε στις πρώτες ώρες της παρουσίας μας είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Γιατί μπορεί οι ιθύνοντες να μας έχουν πει σε όλους τους τόνους ότι έχουμε έρθει στην ασφαλέστερη ίσως πόλη της χώρας, αλλά οι κίνδυνοι ελλοχεύουν στα αμέσως επόμενα στενά.

Η κεντρική φωτογραφία του σημερινού «ημερολογίου» είναι η εικόνα που κυριαρχεί περίπου διακόσια μέτρα από το ξενοδοχείο της Εθνικής Ομάδας, στην γωνία του ίδιου οικοδομικού τετραγώνου. Το ξενοδοχείο το βλέπετε στο βάθος. Και σε πρώτο πλάνο βλέπετε τα ηλεκτροφόρα καλώδια που υπάρχουν πάνω από τον τοίχο, τον οποίο έχει χτίσει γύρω από το σπίτι του κάτοικος της περιοχής. Και δεν είναι ο μόνος που το κάνει.

Ακόμα και το ξενοδοχείο των παραγόντων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, από την μπροστινή πλευρά βλέπει παραλία και δείχνει άνετο και ωραίο, αλλά όποιος το περπατήσει από την πίσω θα διαπιστώσει ότι είναι και εδώ ορθωμένα ηλεκτροφόρα καλώδια.

Για όσους δεν κατάλαβαν, δεν ήρθε ξαφνικά η βραζιλιάνικη ΔΕΗ και αποφάσισε να κάνει… έργα τις παραμονές του Μουντιάλ στο Αρακαζού. Απλά, απλούστατα, αυτός είναι ο τρόπος που έχουν οι πλούσιοι κάτοικοι της περιοχής (ή και σκέτο οι κάτοικοι, δεν είναι απαραίτητο να είσαι πλούσιος αλλά αρκεί να είσαι κάτοικος) για να προστατευθούν από τους διαρρήκτες και τους εγκληματίες. Αν δεν υπήρχαν αυτά, οι κάθε λογής κλέφτες πολύ απλά θα πήδαγαν τις μάντρες και θα έμπαιναν μέσα. Οπότε τα ηλεκτροφόρα καλώδια είναι σχεδόν μονόδρομος για όποιον θέλει να προστατεύσει την κατοικία του. Ήταν κάτι που πρώτη φορά το είδαμε πριν τέσσερα χρόνια, στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, αλλά σε συγκεκριμένες συνοικίες και κυρίως σε πολυτελείς βίλες. Εδώ όμως είναι ο κανόνας σε κάθε κτίσμα.

Συζητούσαμε με μία συνάδελφο από την Βραζιλία την πρόθεσή μας να πάμε σε αυτές τις περιοχές και γενικά να περπατήσουμε προς το κέντρο του Αρακαζού, που είναι αλήθεια ότι δεν το έχουμε δει ακόμα, αλλά η απάντηση ήρθε από υπάλληλο του ξενοδοχείου, που έτυχε να μας ακούει και έτυχε να ξέρει αγγλικά (πράγμα σπάνιο όπως σας έχουμε αναφέρει): «Noooo. Don’t go there. It’s not safe». Μας προέτρεψε ειδικά να αποφύγουμε αυτές τις γειτονιές το βράδυ και μας ξεκαθάρισε ότι θα ήταν καλό να περιοριστούμε στην παραλιακή οδό, που ειδικά αυτήν την περίοδο έχει ισχυρή αστυνόμευση εξαιτίας της ελληνικής παρουσίας.

Μα καλά; Δεν μας είπαν όλοι ότι είμαστε ασφαλείς σε αυτήν την πόλη; «Σωστό, αλλά αυτό ισχύει συγκριτικά με τις άλλες πόλεις και δεν σημαίνει ότι ένας ξένος πρέπει να πηγαίνει και γυρεύοντας», μας είπε μέσες άκρες στην συνέχεια της κουβέντας η βραζιλιάνα συνάδελφος, που ανέλαβε πάντως να μας ξεναγήσει κάποια από τις επόμενες μέρες στην νυχτερινή ζωή του Αρακαζού, αυτήν που ζουν οι ντόπιοι και όχι αυτήν που μέχρι στιγμής ζούμε στην μπροστινή βιτρινίστικη τουριστική ζώνη.

Παρόλα αυτά, το τόλμημα το κάναμε λίγο αργότερα. Βέβαια… δεν το λες και τόλμημα. Μέρα μεσημέρι ήταν, είπαμε να πάμε ένα – δυο βήματα από την πίσω πλευρά των ξενοδοχείων. Δεν νιώσαμε καμιά ιδιαίτερη απειλή. Αλλά ένα στενό, δύο στενά, σκιαχτήκαμε με τα συρματοπλέγματα και τα ηλεκτροφόρα καλώδια σε όλα τα κτίρια. Ενώ όσο προχωράγαμε, τόσο οι δρόμοι γίνονταν χωματόδρομοι, οι λακούβες γεμάτες νερά από τις συχνές καταιγίδες πλήθαιναν, τα σπίτια γίνονταν… χαμόσπιτα. Ψυχή δεν συναντήσαμε, αλλά πλέον άρχιζες να φοβάσαι και μόνο στην ιδέα… Και αφού συνέβη αυτό, είπαμε να μην συνεχίσουμε – και δείχνοντας απαράμιλλο θάρρος γυρίσαμε με γοργά βήματα πίσω στην ασφάλεια της παραλιακής οδού.

Εκεί, η αστυνομική παρουσία έξω από το ξενοδοχείο της Εθνικής εξακολουθεί να είναι ισχυρή και όλα δείχνουν ότι θα παραμείνει έτσι όλες τις μέρες.

Πάντα σε μια χώρα, ποτέ δεν πρέπει να εξετάζεις μόνο την βιτρίνα. Ειδικά όταν πρόκειται για μια χώρα που οι αντιθέσεις είναι μεγάλες, τα κοινωνικά προβλήματα πολλά και η εγκληματικότητα στα ύψη. Και μπορεί ο κανόνας να μην είναι οι φαβέλες, που μάθαμε ότι υπάρχουν και εδώ στο Αρακαζού, στην άλλη άκρη της πόλης όμως, αλλά μας συστήσανε να μην τις επισκεφθούμε και σε καμία περίπτωση να μην τολμήσουμε να πάμε χωρίς βραζιλιάνικη συνοδεία, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι και οι αραχτοί σέρφερς ούτε οι χορεύτριες που λικνίζονται στους ρυθμούς των τοπικών χορών στα μπαράκια της παραλίας τα βράδια…

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Γαλλία-Βραζιλία: Προσέγγιση μέσω... βιοποικιλότητας

Βραζιλία: Αίτημα ποινικής δίωξης στον Μπολσονάρο για πλαστογραφία πιστοποιητικών εμβολιασμού

«Έλιωσαν» στην Βραζιλία: Στους 62,3 βαθμούς Κελσίου η αισθητή θερμοκρασία στο Ρίο