Αντρέι Κούρκοφ: «Αρκετοί μπερδεύουν την Ουκρανία με την Ρωσία»

Αντρέι Κούρκοφ: «Αρκετοί μπερδεύουν την Ουκρανία με την Ρωσία»
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

«Ζω 500 μέτρα από τη Μαϊντάν». Με αυτά τα λόγια, ο ουκρανός συγγραφέας Αντρέι Κούρκοφ ξεκινά την αφήγηση όσων συνέβησαν στο Κίεβο τον περασμένο χειμώνα. Στο «ημερολόγιο της Μαϊντάν», ο συγγραφέας παρουσιάζει μια λεπτομερή μαρτυρία των γεγονότων που συγκλόνισαν την ουκρανική πρωτεύουσα από τον Νοέμβριο του 2013 μέχρι και τον Απρίλιο του 2014.

Διάσημος για το μπεστ-σέλερ του «Ο πιγκουίνος», που δημοσιεύθηκε το 1996, φέτος τιμήθηκε με το παράσημο του τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής. Ο συγγραφέας επισκέπτεται τη Γαλλία για την προώθηση του νέου του βιβλίου του και μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του σχετικά με την Ουκρανική κρίση.

euronews:
Κύριε Κούρκοφ, τα βιβλία σας έχουν μεταφραστεί σε 30 γλώσσες, ταξιδεύετε, δίνετε διαλέξεις και επικοινωνείτε με τους αναγνώστες σας. Αν μπορούσατε να γκρεμίσετε ένα στερεότυπο που έχουν οι Ευρωπαίοι για την Ουκρανία, ποιο θα ήταν αυτό;

Αντρέι Κούρκοφ:
Πρώτα απ ‘όλα το παλιό κλισέ που ακόμη και σήμερα χρησιμοποιείται από ξένους δημοσιογράφους.
Η Ουκρανία εμφανίζεται πάντα χωρισμένη στην φιλορωσική, που βρίσκεται στα ανατολικά της χώρας και στην ευρωπαική που είναι το δυτικό τμήμα της χώρας.
Όμως ,όταν συναντώ φοιτητές ,δεν βλέπω καμία διαφορά μεταξύ των φοιτητών στο Ντόνετσκ στα ανατολικά και των φοιτητών του Λβιβ στα δυτικά. Οι νέοι είναι ίδιοι παντού, και συνδέουν το μέλλον τους με την Ευρώπη και όχι με τη Ρωσία. Σκέφτονται την καριέρα τους και τις μελλοντικές τους επιτυχίες. Ωστόσο, η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει γεννηθεί στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει η νοοτροπία των ανθρώπων, όμως είναι απαραίτητο να βρούμε κοινό έδαφος με όσους κοιτούν προς τη Μόσχα.

euronews:
Στο τελευταίο σας βιβλίο «Το Ημερολόγιο της Μαϊντάν» παρουσιάζεται την Ουκρανία ως ένα άρρωστο παιδί που περιβάλλεται από «ανήσυχους ενήλικες», όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Όμως αν η Ουκρανία ενταχθεί στην Ευρωπαική οικογένεια, ως το «άρρωστο παιδί», κινδυνεύει να έχει αυτό τον ρόλο για χρόνια και πάντα να χρωστάει στην Ευρώπη που την έσωσε.Έτσι δεν είναι;

Αντρέι Κούρκοφ:
Δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Πρώτον, επειδή η Ουκρανία δεν θα γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ εξακολουθεί να είναι το «άρρωστο παιδί». Με κάποιο τρόπο θα γιατρευτεί, πριν γίνει αυτό. Δεύτερον, πάντα θα υπάρχουν τα επόμενα «άρρωστα παιδιά» που η Ευρώπη θα πρέπει να φροντίσει. Από την άλλη πλευρά, η Ουκρανία θα φέρει στην ευρωπαική οικογένεια, μια νέα διάσταση της αξίας του κάθε έθνους. Η Ουκρανία, έρχεται όλο και πιο κοντά στην Ευρώπη, ακριβώς γιατί αγωνίζεται για την αποκατάσταση της εθνικής της αξιοπρέπειας. Η Ευρώπη δεν μπορεί να το αγνοήσει αυτό.

euronews:
Στην τριλογία σας «Η γεωγραφία μιας σφαίρας» που σας πήρε 9 χρόνια για να την γράψετε, μελετάτε το φαινόμενο του «σοβιετικού προσώπου» και της «σοβιετικής νοοτροπίας».
Τι πραγματικά εννοείτε με αυτό;

Αντρέι Κούρκοφ:
Η σοβιετική νοοτροπία αφορά μόνο τις μεγάλες μάζες. Εκεί πρέπει να φτάσει το μήνυμα.
Το κάθε πρόσωπο ξεχωριστά δεν έχει καμία αξία και δεν παίζει κανένα ρόλο. Σημασία έχει μόνο ο ηγέτης.

Όμως η Ουκρανία ποτέ δεν αποδέχθηκε αυτή τη νοοτροπία, διότι οι Ουκρανοί είναι ευρωπαίοι ατομιστές, μέσα σε ένα λογικό πλαίσιο βεβαίως. Μου έρχεται στο μυαλό, η εικόνα των αγροτών. Δηλαδή μπορεί να διαφωνήσουν ακόμη και να έρθουν στα χέρια για τα όρια των οικοπέδων τους, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να γίνουν μέλη ενός μεγάλου κόμματος.
Δεν λέω πως αυτό είναι αναγκαστικά καλό ή κακό, πάντως στην Ουκρανία, έχουμε 184 εγγεγραμμένα πολιτικά κόμματα που όμως δεν έχουν καμία ιδεολογία.
Κάθε Ουκρανός μπορεί και συνήθως εκπληρώνει το όνειρό του, όταν ξέρει ότι το μέλλον του εξαρτάται από αυτόν και μόνο και όχι από το σύστημα, τον επικεφαλής του κόμματος, τον αρχηγό του κράτους ή οποιοδήποτε άλλο θεσμό και μεγάλη ιδέα.

euronews:
Τι ρόλο μπορούν και πρέπει να παίξουν οι άνθρωποι του πολιτισμού και της διανόησης στη σημερινή Ουκρανία;

Αντρέι Κούρκοφ:
Οι συγγραφείς μας συμμετέχουν στον δημόσιο διάλογο. Πολλοί από αυτούς είναι ταλαντούχοι bloggers και εγείρουν σημαντικά ζητήματα όταν αρθρογραφούν. Όμως τώρα χρειαζόμαστε ένα δυναμικό διάλογο, ένα διαγωνισμό λέξεων και ιδεών. Για περισσότερο από 15 χρόνια ταξιδεύω σε όλη τη Γαλλία, με τα βιβλία μου βέβαια, αλλά μιλάω με τους ανθρώπους. Συνειδητοποιώ, πως πιο πολύ μιλάω για την Ουκρανία, παρά για τα βιβλία μου. Νομίζω πως έχω συμβάλει στο εξής σημαντικό: Σήμερα οι άνθρωποι στη Γαλλία γνωρίζουν πολύ περισσότερα για την Ουκρανία και μπορούν επιτέλους να διακρίνουν πού είναι η Ουκρανία και πού η Ρωσία.

euronews:
Συμφωνείτε ότι είναι πολύ πιο εύκολο να είσαι καλός πατριώτης σε μια πλούσια και ευημερούσα χώρα, απ’ ότι σε μια χώρα σε βαθιά κρίση;

Αντρέι Κούρκοφ:
Ω ναι, σίγουρα είναι πολύ ευχάριστο να είσαι Γάλλος πατριώτης, που αγαπά τις Άλπεις, το Ανσί, το Παρίσι ή το Στρασβούργο. Είναι πολύ πιο δύσκολο να αισθανθείς πατριώτης, όταν η χώρα σου περνά τόσο δύσκολες στιγμές ή να νιώσεις σπίτι σου περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας που τώρα δοκιμάζονται. Η πραγματικότητα είναι πως κάποιες ιστορικές στιγμές, μας φέρνουν όλους αντιμέτωπους με την αλήθεια της πατρίδας και της ζωής μας. Όταν κινδυνεύει ακόμη και η ύπαρξή της χώρας που ζεις, τότε ο πατριωτισμός φουντώνει, ανεξαρτήτως από το που γεννήθηκε κάποιος ή ποια γλώσσα μιλάει.
Όποιος έχει ουκρανικό διαβατήριο συνειδητοποιεί ότι η πατρίδα του έχει ανάγκη από βοήθεια. Οι περισσότεροι κάνουμε ότι μπορούμε για να βοηθήσουμε τη χώρα μας να επιβιώσει. Πιστεύω πως αυτή η αίσθηση του πατριωτισμού, θα μας οδηγήσει σε νέες πολιτικούς ηγέτες. Οι νέοι άνθρωποι σκέφτονται και συμπεριφέρονται εντελώς διαφορετικά σε σχέση με όσους έζησαν στις μετά σοβιετικές, μετα κομμουνιστικές εποχές.

euronews:
Πολλοί καλλιτέχνες, όπως συγγραφείς, σκηνοθέτες και φωτογράφοι, στα έργα τους αναφέρονται στα γεγονότα του χειμώνα στην Ουκρανία.
Για εσάς που βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή;
Πού τελειώνει ο σεβασμός και η έμπνευση και πού αρχίζει η εκμετάλλευση για εμπορικούς σκοπούς;

Αντρέι Κούρκοφ:
Θυμάμαι τα γεγονότα του 1986, όταν μας χτύπησε η καταστροφή του Τσερνομπίλ. Τότε κάποιος με ρώτησε, «Πότε θα γράψετε ένα βιβλίο για την καταστροφή του Τσερνομπίλ;». Απάντησα ότι δεν θα γράψω, γιατί αυτό ήταν ένα πραγματικό δράμα, μια τραγωδία της πραγματικής ζωής που άλλαξε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτό είναι υλικό για ντοκιμαντέρ.

Στη συνέχεια, συνέβη η «Πορτοκαλί Επανάσταση» του 2004, και αμέσως κυκλοφορήσαν 5 ή 6 βιβλία. Λίγο μετά, 2 ή 3 ταινίες βγήκαν στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Όλα αυτά τα παραμύθια, οι ιστορίες αγάπης στη Μαϊντάν έχουν απλά ξεχαστεί, γιατί τα πραγματικά γεγονότα είναι πολύ πιο σημαντικά από τον καρπό της φαντασίας συγγραφέων και σκηνοθετών.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για αυτό το χειμώνα: Δεν έχει σημασία πόσο ταλαντούχος είναι ο συγγραφέας, αφού ποτέ δεν θα μπορέσει να αναδημιουργήσει με ειλικρίνεια και αξιοπιστία αυτά τα γεγονότα. Δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει τους πραγματικές χαρακτήρες της Μαϊντάν. Όλους αυτούς τους γνήσιους, ειλικρινείς και επίμονους ανθρώπους που ήταν εκεί. Η πραγματικότητα ήταν τόσο δραματική που δεν πρέπει κανείς να προσπαθήσει να την αλλάξει. Δεν νομίζω πως μπορεί, για να είμαι ειλικρινής.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Διεθνής κατακραυγή για την ρωσική επίθεση στην Οδησσό κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Μητσοτάκη

Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στην Ουκρανία

Ουκρανία: δύο χρόνια πολέμου σε αριθμούς- Οι απώλειες, η βοήθεια, οι πρόσφυγες