ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤην αποκάλεσαν «φωνή του αιώνα» και όχι άδικα. Η Μαρία Κάλλας υπήρξε η κορυφαία σοπράνο του 20ού αιώνα. Μία γυναίκα με παγκόσμια ακτινοβολία, που γνώρισε μεγάλη δόξα, αλλά και μεγάλες απογοητεύσεις στην προσωπική της ζωή. Η “La Divina” έφυγε από τις ζωή σαν σήμερα, στις 16 Σεπτεμβρίου 1977, σε ηλικία 54 ετών και η θεϊκή φωνή της σίγησε για πάντα.
Η Μαρία Άννα Σοφία Καικιλία Καλογεροπούλου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στο Μανχάταν. Οι γονείς της Γιώργος και Ευαγγελία είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου. Το επίθετο Κάλλας δεν ήταν κάποιο εύρημα για την καλλιτεχνική της καριέρα. Το δημιούργησε ο φαρμακοποιός πατέρας της στην προσπάθειά του να μικρύνει το επίθετο της οικογένειας για να είναι πιο εύηχο και κατανοητό. Το 1937 οι γονείς της χωρίζουν και η μητέρα της επιστρέφει στην Ελλάδα με τις δύο κόρες της Μαρία και Τζάκι, επαναφέροντας το επίθετο Καλογεροπούλου.
Η Ελβίρα ντε Χιντάλγκο αναλαμβάνει τη νεαρή Μαρία στο ωδείο Αθηνών και πολύ γρήγορα το άστρο της αρχίζει να ανατέλλει. Η διεθνής αναγνώριση δεν αργεί. Ο γάμος της με τον Τζιοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι άσκησε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα της, καθώς ο Ιταλός βιομήχανος και λάτρης της όπερας, εκτός από σύζυγός της έγινε και ο μάνατζέρ της.
Η παράσταση που σύστησε το φαινόμενο Κάλλας σε όλον τον κόσμο ήταν η “I Puritani”. Η Ελληνίδα σοπράνο που ερμήνευε εκείνη την περίοδο τις “Βαλκυρίες” υπέκυψε στις πιέσεις του Τούλιο Σέραφιν, ο οποίος την καλούσε να αντικαταστήσει άμεσα την Μαργκερίτα Καρόζιο για το ρόλο της Ελβίρα. Η Κάλλας αναδεικνύεται σε πρωταγωνίστρια πρώτου μεγέθους. Η Σκάλα του Μιλάνου έγινε η σκηνή όπου θριάμβευσε καλλιτεχνικά.
Το 1954 η ερμηνεύτρια χάνει 30 κιλά και μεταμορφώνεται. Η εμφάνισή της αλλάζει εντυπωσιακά. Το 1955 ανεβάζει την ιστορική παράσταση της “Τραβιάτα” του Βέρντι σε σκηνοθεσία Λουκίνο Βισκόντι και έναν χρόνο αργότερα εμφανίζεται για πρώτη φορά στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης ως “Νόρμα”, στο ομώνυμο έργο του Μπελίνι. Με τον ρόλο αυτό χάρισε στο κοινό αξέχαστες ερμηνείες.
Εκείνη την περίοδο γνωρίζει σε δεξίωση της κοσμικογράφου Έλσα Μάξγουελ τον Αριστοτέλη Ωνάση, με τον οποίο θα ζήσει ένα θυελλώδη έρωτα. Στις 5 Αυγούστου 1957 επιστρέφει στην Αθήνα και εμφανίζεται στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Το 1960 τραγουδά στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου “Νόρμα” και το επόμενο έτος “Μήδεια” σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Το 1962 επανέρχεται στη Σκάλα του Μιλάνου και αποθεώνεται σαν Μήδεια σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη.
Τον Ιανουάριο του 1964 πείθεται από τον Φράνκο Τζεφιρέλι να συμμετάσχει σε μία νέα παραγωγή της “Τόσκα” στη σκηνή του Κόβεντ Γκάρντεν. Η παράσταση εκθειάζεται από τους κριτικούς, ενώ ακολουθεί την ίδια χρονιά νέος καλλιτεχνικός θρίαμβος στην Όπερα των Παρισίων με τη “Νόρμα”. Η μεγάλη ντίβα αποσύρεται από την όπερα στις 5 Ιουλίου 1965 στο Κόβεντ Γκάρντεν ερμηνεύοντας την Τόσκα.
Πλάι στον Αριστοτέλη Ωνάση η γυναίκα Κάλλας θα ζήσει έναν μεγάλο έρωτα, που η ίδια ήλπιζε ότι θα κατέληγε σε γάμο. Ο Ωνάσης όμως την αιφνιδιάζει όταν παντρεύται τη χείρα του Αμερικανού Προέδρου Τζάκι Κένεντι. Ήταν μία τεράστια ερωτική απογοήτευση, από την οποία δεν συνήλθε ποτέ.
Αρχές της δεκαετίας του ’70 αφοσιώνεται σε μία σειρά Master Classes στο Juilliard School of Music στη Νέα Υόρκη. Ο τενόρος και στενός φίλος της Τζιουζέπε Ντι Στέφανο την πείθει να κάνουν μία περιοδεία δίνοντας ρεσιτάλ σε διάφορες πόλεις του κόσμου. Η περιοδεία ολοκληρώνεται στις 11 Νοεμβρίου στην Ιαπωνία. Αυτό ήταν το κύκνειο άσμα της.
Η Κάλλας απομονώθηκε στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, όπου άφησε την τελευταία της πνοή. Τα ακριβή αίτια του θανάτου της παραμένουν ακόμη ασαφή. Το σώμα της αποτεφρώθηκε, όπως επιθυμούσε, την άνοιξη του 1979 και η τέφρα της σκορπίστηκε στο Αιγαίο. Ο μύθος της θα ζει για πάντα.