ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας αποδεικνύεται για άλλη μια χρονιά εξαιρετικά δυναμικό και εξωστρεφές συγκεντρώνοντας πολύ καλές ελληνικές παραγωγές του 2014 και μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες ξένες δημιουργίες. Η πόλη έχει αγκαλιάσει πραγματικά τα τελευταία χρόνια τόσο το ελληνικό, όσο και το ξένο διαγωνιστικό πρόγραμμα, γεμίζοντας ασφυκτικά τις αίθουσες όπου γίνονται οι προβολές.
Ανάμεσα στις ελληνικές παραγωγές που έχουν προβληθεί μέχρι σήμερα, είναι σαφές ότι περισσεύει το ταλέντο, η ευρηματικότητα και οι πολύ καλές ιδέες που μετουσιώνονται σε μικρά σινεφίλ αριστουργήματα. Επτά συν δυο από αυτές μας έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση και σας τις επισημαίνουμε, λίγο πριν το φινάλε της φετινής διοργάνωσης.
Προσευχή του Θανάση Νεοφώτιστου
Μια ουσιαστική ματιά πάνω στο θέμα του bullying και της ενδοσχολικής βίας ρίχνει η πρώτη ταινία του Θανάση Νεοφωτίστου. Καλοδουλεμένη, πολυεπίπεδη, δυνατή παρακολουθεί έναν έφηβο, ο οποίος τρέμει τη στιγμή που θα πρέπει να πει την προσευχή ενώπιον του σχολείου, αλλά και μιας ομάδας νταήδων που του προκαλεί τρόμο. Η εφηβεία, η ενηλικίωση, ο εσωτερικός κόσμος ενός νέου και η σχέση του με το περιβάλλον είναι οι βασικοί άξονες αυτής της ταινίας, που είναι η πτυχιακή εργασία του δημιουργού της.
Drag Me: An Urban Music Tale του Νίκου Κέλλη
Εξαιρετικό animation που καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο σύμπαν πάνω στο τραγούδι «Drag What’s left of my Body through the Mud» των The You and What Army Faction. Η ατμοσφαιρική ταινία παρακολουθεί τις περιπέτειες ενός μοιραίου κοριτσιού στους βρώμικους και κακόφημους δρόμους μιας μητρόπολης, που θα μπορούσε να είναι και η Αθήνα. Παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αποφασίζει να αντιδράσει με βιαιότητα και αίμα στην παρανοϊκή κατάσταση που την περιβάλλει. Το «Drag Me» είναι το πρώτο «μη φοιτητικό» φιλμ του Νίκου Κέλλη.
The Immortalizer του Μάριου Πιπερίδη
Στην Κύπρο του 1878, μας γυρίζει η νέα δημιουργία του Μάριου Πιπερίδη, ο οποίος μας αφηγείται μια συγκινητική ιστορία ενός πατέρα που χάνει την κόρη του. Μέσα στη νύχτα αναζητά το μόνο άνθρωπο που μπορεί να την κρατήσει ζωντανή. Ο σκηνοθέτης αποτυπώνει μοναδικά την ατμόσφαιρα και το πνεύμα της εποχής σε μια παραγωγή που διακρίνεται για την υπέροχη αισθητική της, αλλά και τις πολύ καλές ερμηνείες της. Η ταινία έχει ήδη κάνει μεγάλη φεστιβαλική διαδρομή με διακρίσεις σε Κύπρο και Πορτογαλία.
The Guilable Kiss of Mr. Patokos του Ευάγγελου Αλέξανδρου Αποστολάκη
Πρώτο ταινιάκι του νεαρού δημιουργού, ο οποίος πραγματικά μας γοήτευσε με την ευρηματικότητα και την ομορφιά με την οποία χειρίστηκε το θέμα του. Ένα θέμα δύσκολο, όπως είναι ο έρωτας του πρωταγωνιστή με μια μορφή, όπως τη σμιλεύει η φαντασία του. Μια φαντασίωση, από την οποία κανείς τους δεν μπορεί να ξεφύγει, δημιουργώντας μια άρρηκτη – άρρωστη σχέση από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο δημιουργός χρησιμοποιεί ένα κινούμενο μολύβι για να αποτυπώσει τη γνωριμία τους και να μας μυήσει στο συναισθηματικό κόσμο των χαρακτήρων του. Εξαιρετικό animation που εντυπωσιάζει με την αρτιότητα και το στυλ του.
Πέρα και Πάνω της Αννίτας Χαμηλού
Η πρώτη ταινία της Αννίτας Χαμηλού σε συγκινεί από τα πρώτα δευτερόλεπτά της. Ένας παππούς 84 ετών ζει στα ελληνοαλβανικά σύνορα μόνος. Η συντροφιά του είναι ένα ραδιοφωνάκι που τον συνοδεύει οπουδήποτε και αν πάρει. Τι γίνεται όμως όταν ο μόνος μουσικός σταθμός που πιάνει, κλείνει για οικονομικούς λόγους; Η σκηνοθέτιδα μιλάει για την ερημιά της επαρχίας, για τη μοναξιά των ανθρώπων με έναν τρόπο λιτό, απέριττο, χωρίς να τονίζει την ήδη «βεβαρυμένη» ατμόσφαιρα του θέματος. Η μουσική και στη συνέχεια η απουσία της υπογραμμίζουν με τον καλύτερο τρόπο την ομορφιά του τοπίου και την ανθρώπινη απομόνωση, χωρίς βέβαια να λείπουν οι συνειρμοί από την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική παραμεθόριο, μετά το κλείσιμο των ραδιοφωνικών σταθμών της ΕΡΤ.
Βόλτα της Στέλλας Κυριακοπούλου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Μια λιτή, συγκινητική και ταυτόχρονη «υπόκωφη» αποτύπωση της σύγχρονης Ελλάδας της κρίσης είναι αυτή η ταινία μικρού μήκους που παρακολουθεί την τελευταία μέρα της συνύπαρξης μιας φτωχής μητέρας και του μικρού κοριτσιού της. Η Μαρίσσα βγάζει την Νίνα για τον καθιερωμένο περίπατό τους στην πόλη, χωρίς η μικρή να γνωρίζει ότι θα είναι και ο τελευταίος τους, καθώς η μητέρα θα τη δώσει προς υιοθεσία; σε κάποιο ίδρυμα;, λόγω της αδυναμίας της να τα βγάλει πέρα. Λάμπει για άλλη μια φορά στον πρωταγωνιστικό ρόλο η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, που ερμηνεύει με σιωπές τεράστιας συναισθηματικής ισχύος τη μητέρα. Μια ταινία που την παίρνεις μαζί σου από την αίθουσα όταν φεύγεις και τη σκέφτεσαι διαρκώς.
Spectrum του Δημήτρη Γκότση
Το βίαιο 24ωρο πέντε ανθρώπων στο κέντρο της πόλης, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις και ισορροπίες κρέμονται από μια κλωστή. Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί από κοντά την ταραγμένη ζωή των ηρώων του, δημιουργώντας ένα ρεαλιστικό, αρκετά βίαιο και σκληρό πορτρέτο ανθρώπων που ζουν δίπλα μας και οι οποίοι είναι έτοιμοι με την παραμικρή αφορμή να περάσουν τα όρια και να οδηγηθούν στην απόλυτη βία.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΔεν θα μπορούσαμε όμως να μην αναφερθούμε και σε μερικές από τις ερμηνείες που μας απογείωσαν σ’ αυτό το φεστιβάλ. Ανάμεσα σε αυτές, ξεχωρίζουμε αυτές του Γιώργου Μπινιάρη και της Αλεξάνδρας Χασάνι στην «Ιλένα» του Σπύρου Σκάνδαλου, που μας εντυπωσίασαν με τη δύναμη και την καθαρότητά τους. Επίσης άλλο ένα υποκριτικό δίδυμο που απέδωσε καταπληκτικά τις δύσκολες αδελφικές σχέσεις στον προθάλαμο του νοσοκομείου, ενόψει του θανάτου της μητέρας, ήταν ο Σύλλας Τζούμερκας και ο μοναδικός για άλλη μια φορά Νίκος Γεωργάκης στο «Maasai» του Χάρη Λαγκούση.