ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟι πρόσφατες αιματηρές επιθέσεις στη Δανία έδειξαν για άλλη μια φορά ότι οι δράστες αυτών των ενεργειών αναπαράγουν το ίδιο σχεδόν μοτίβο.
Κοπεγχάγη, Παρίσι, Σίδνεϊ, Οτάβα, Βρυξέλλες, Τουλούζη. Σε όλες τις περιπτώσεις οι δράστες εμφανίζονται να δρουν μόνοι τους, είναι γνωστοί της αστυνομίας και έτοιμοι να πεθάνουν.
Σύμφωνα με τα δανέζικα μέσα ενημέρωσης, το όνομα του φερόμενου ως δράστη είναι Ομάρ Ελ Χουσεΐν. Γεννημένος στη Δανία, ήταν 22 ετών και παλαιστινιακής καταγωγής. Είχε συλληφθεί για σωματική βία και φέρεται να ριζοσπαστικοποιήθηκε στη φυλακή.
Ο φίλος του, Μισέλ Μιλό, μίλησε για τις ανησυχίες του Ομάρ:
«Ήταν καλός μαθητής στο σχολείο και ευφυής. Απλά νομίζω πως υπήρχαν πολλές “μεγάλες ιδέες” στο μυαλό του. Και ίσως στο τέλος αισθάνθηκε ότι έπρεπε να κάνει κάτι γι’ αυτό. Προσπάθησε να με πείσει να ακολουθήσω τη δική του προσέγγιση στη ζωή. Μου έδωσε και ένα απόσπασμα από το Κοράνι για να το μελετήσω στο σπίτι μου».
Παρίσι, 9 Ιανουαρίου. Ο 32χρονος Αμεντί Κουλιμπαλί, σεσημασμένος κακοποιός, το έβδομο παιδί οικογένειας με 10 παιδιά, γεννημένος στο Παρίσι, είναι ο δράστης της ομηρίας στο εβραϊκό σουπερμάρκετ.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο προσηλυτισμός των δραστών γίνεται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή μέσα στη φυλακή.
Παρίσι, 7 Ιανουαρίου. Ανταλλαγή πυρών στα γραφεία του Charlie Hebdo. Δράστες, οι αδερφοί Σερίφ και Σαΐντ Κουασί. Γάλλοι με αλγερινή καταγωγή, 32 και 34 ετών αντίστοιχα, παρακολουθούνταν από τις γαλλικές και τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Οι νέοι που ριζοσπαστικοποιούνται αυξάνονται διαρκώς.
«Στο παρελθόν είχαμε μερικές εκατοντάδες επικίνδυνα άτομα σε όλη την Ευρώπη. Σήμερα έχουμε μερικές εκατοντάδες σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό σημαίνει χιλιάδες επικίνδυνα άτομα σε όλη την Ευρώπη», εξηγεί ο αναλυτής Κλοντ Μονικέ.
Το πρόβλημα, όμως, είναι πρόβλημα όλων των δυτικών χωρών.
Σίδνεϊ, 15 Δεκεμβρίου. Ο 50χρονος Μαν Χαρόν Μονίς, πρόσφυγας ιρανικής καταγωγής με πλούσιο παραβατικό παρελθόν, είναι ο δράστης της ομηρίας στην καφετέρια Lindt.
Είχε στείλει απειλητικές επιστολές προς τις οικογένειες στρατιωτών που σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, κύριοι στόχοι των δραστών ήταν να κρατήσουν ομήρους, να “χτυπήσουν” την ελευθερία της έκφρασης, να πλήξουν εβραϊκούς στόχους και μέλη των δυνάμεων ασφαλείας.