ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΕκτός από την παράσταση “Τέφρα και σκιά” ο Δημήτρης Καραντζάς μας μίλησε και για τα μελλοντικά του σχέδια…
-Σε τι φάση βρίσκεσαι τώρα;
Ζω σε μια διαρκή αναταραχή του μυαλού, λόγω της κατάστασης που βιώνουμε γύρω μας. Δεν έχω την ψυχραιμία και τη συγκέντρωση να ασχοληθώ με απλά καθημερινά, πρακτικά πράγματα, όπως για παράδειγμα, να φτιάξω το σπίτι μου. Θέλω να τα αντιμετωπίσω όλα αυτά με έναν τρόπο. Το επάγγελμα που κάνω είναι μια τεράστια ψύχωση: περνάς τις περισσότερες ώρες σου σε κάτι καρέκλες, διορθώνοντας κάποιους ανθρώπους. Αυτό γίνεται λίγο έξη, αν το κάνεις συνέχεια. Αυτό δυσκολεύει πολύ και την προσωπική μου ζωή. Είμαι πολύ επιφυλακτικός και αναλύω πολύ τα πράγματα. Η δουλειά που κάνω, με βάζει σε μια θέση παρατηρητή και εξεταστή διαφόρων πραγμάτων και συμπεριφορών, γιατί είναι κάτι που έχω συνηθίσει. Μου είναι δύσκολο λοιπόν να ανοιχτώ και να γίνω προσωπικός. Κάτι μάλλον κρύβω. Και όλα τα πράγματα που κρύβω, τα τοποθετώ στη δουλειά μου. Μέσα στα χρόνια, βλέπω ότι μου είναι όλο και πιο δύσκολο να συνδεθώ με άλλους ανθρώπους. Γι’ αυτό πρέπει να ασχοληθώ με αυτό. Με απασχολεί αρκετές φορές ότι εγώ κάνω τον «καλλιτέχνη» και δεν ζω αυτά που οι άλλοι ζουν στην ηλικία μου. Αυτό είναι όμως το χαρακτηριστικό μου: πέφτω με τα μούτρα στα πράγματα. Τα κάνω όλα πολύ.
-Όντως. Είναι και μια γεμάτη χρονιά για σένα φέτος. Ακολουθούν σε λίγες μέρες τα «Κύματα» της Βιρτζίνια Γουλφ στην εφηβική σκηνή της Στέγης και μετά το «Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί» το κύκνειο άσμα του Ίψεν στο Θέατρο Τέχνης, τον Μάρτιο. Γιατί τόσα πολλά; Δεν χρειάζεται λίγη αγρανάπαυση;
Όταν τελείωσε πέρσι ο «Φαέθων», είχα πει ότι θα κάτσω να ξεκουραστώ. Αυτό έγινε τον Φεβρουάριο. Όταν πέρασαν οι μήνες, επειδή είμαι λίγο junky και δεν μπορώ να μην είμαι σε αυτή την απασχόληση, ενέδωσα. Η «Τέφρα και Σκιά» ήταν η τελευταία που ήρθε τον προηγούμενο Μάιο και με πέτυχε σε μια φάση που ήθελα ξανά κάποια εγρήγορση στη ζωή μου, γιατί οι επόμενες πρόβες ήταν για τον Αύγουστο. Δεν το θεωρώ όλο αυτό θετικό. Από την άλλη πλευρά όμως έχω να παλέψω και με διάφορες ιδέες που με κυνηγούν: ότι για παράδειγμα είμαι ανίκανος ή ότι δεν μπορώ να κάνω συγκεκριμένα έργα. Είμαι αντιμέτωπος πάντα με πολλά ωχ. Έτσι ξεκινούν όλα. Τίποτε δεν ξεκινά χαλαρά. Όλα γίνονται με πίεση και ξεκινούν όχι από υπερφιλοδοξία, αλλά από με μια ατέλειωτη ανασφάλεια, που θέλει τρόπους να καλυφθεί. Έχω κι εγώ την αγωνία μήπως και δεν πάνε καλά τα πράγματα. Ξέρω ότι έχω ανάγκη να δώσω περισσότερο χρόνο στις ιδέες μου, σε μένα, στις παραστάσεις που ανεβάζω. Φέτος όμως έτσι έγινε. Ίσως χρειάζεται μια αποτυχία, ένα σοκ για να μετακινηθεί κάτι μέσα μου και να αλλάξει ο τρόπος που αντιμετωπίζω το θέατρο. Από την άλλη πλευρά υπάρχει και ένας επιπλέον λόγος για την φετινή υπεραπασχόληση: πέρσι, οικονομικά, τα πράγματα ήταν άθλια για μένα. Ήταν ένα οικονομικό Βατερλό. Γι’ αυτό θέλω φέτος να μπορέσω να ανταποκριθώ σε περσινές υποχρεώσεις και να μπορέσω να ζήσω κιόλας. Δυστυχώς αυτό δεν είναι αυτονόητο στην Ελλάδα. Μπορεί η παράστασή σου να έχει πάει εξαιρετικά κι εσύ να μην έχεις βγάλει μία. Γι’ αυτό αν αναρωτηθεί κάποιος για μένα «πάλι αυτός κάνει παράσταση», έχω να απαντήσω ότι αυτό είναι το μόνο που ξέρω να κάνω για να ζήσω.
-Υπάρχει κάτι άλλο, που μπορεί να σε κάνει να βγεις από αυτό το πλαίσιο;
Ναι θέλω για ένα διάστημα η δουλειά μου να μην είναι εδώ στην Ελλάδα. Θέλω για παράδειγμα να κάνω ένα μεταπτυχιακό, οπότε θα ασχολούμαι με κάτι, χωρίς όμως να υπάρχει η ανάγκη παραγωγής. Με ενδιαφέρει να κάνω κάτι πάνω στη σκηνοθεσία και στη σχέση μουσικής και ήχου. Αυτό είναι το σχέδιο που έχω. Θέλω να πάω σε έναν τόπο, όπου δεν θα με ξέρουν, όπου δεν θα υπάρχει αρνητική ή θετική προκατάληψη και να ξεκινήσω από το μηδέν. Για να βάλω και σε μένα έναν καινούργιο, διαφορετικό στόχο. Αισθάνομαι πλέον ότι στην Ελλάδα έχω έλλειψη ερεθισμάτων. Όχι ότι δεν υπάρχουν καλές παραστάσεις, αλλά ότι ξέρω πλέον τι θα δω και ότι τίποτε δεν με εκπλήσσει. Από την άλλη πλευρά, βλέπεις ότι όλο το σύστημα εδώ δεν λειτουργεί. Απαιτεί τεράστιο κόπο και ενέργεια για να μπορέσεις να ανεβάσεις μια παράσταση. Δεν μπορείς να συνεχίσεις να λειτουργείς για χρόνια έτσι. Από την άλλη, εδώ είναι δύσκολο να πείσεις κάποιον, ακόμη και το ίδιο το κράτος να επενδύσει στον πολιτισμό. Αυτό στο εξωτερικό είναι αυτονόητο. Σκέψου τι αποφάσεις παίρνουμε εδώ ως κοινωνία. Θέλω λοιπόν πολύ να ζήσω σε ένα μέρος όπου ξέρεις ότι κάποιος ενδιαφέρεται και μεριμνά για σένα και για το έργο που μπορείς να κάνεις.
-Που σκέφτεσαι λοιπόν να πας;
Σκέφτομαι να μοιραστώ μεταξύ Βρυξελλών και Λισσαβόνας, όπου έχουν ήδη γίνει κάποιες επαφές για κάποιες πιθανές συνεργασίες. Πρόκειται για ένα residency και ένα μεταπτυχιακό, τα οποία προσπαθώ να οργανώσω.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Σκηνογραφία, κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Κίνηση: Σταυρούλα Σιάμου
Ηχητική δραματουργία: Ανρί Κεργκομάρ
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Επιμέλεια σκηνογραφίας: Αδριανός Ζαχαριάς
Βοηθός ενδυματολόγου: Βασιλική Σουρρή
Βοηθοί σκηνοθέτη: Γιάννης Κλίνης, Ελίνα Ρίζου
Ερμηνευτές: Χρήστος Λούλης, Εύη Σαουλίδου
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Θέατρο Ροές
Ιάκχου 16, Γκάζι
Πληροφορίες-Κρατήσεις Θέατρο Ροές, τηλ. 210 3474312 / info@resrationetwork.gr
Παραστάσεις: Μέχρι 23 Φεβρουάριου 2016
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα, Τρίτη 21:00
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 14 ευρώ, Φοιτητικό, Ανέργων 10 ευρώ
∆ιάρκεια παράστασης: 60 λεπτά
Προπώληση εισιτηρίων: http://www.viva.gr/tickets/venues/theatro-roes/
Viva.gr, τηλ. 11876, Public, Παπασωτηρίου, Seven Spots, Ιανός, Reload