ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΌσοι είχαν δει την προηγούμενη δουλειά τους, τους «Χαλασοχώρηδες» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, μόνο καλά λόγια είχαν να πουν. Η επιτυχία ήταν τεράστια, γι’ αυτό και η παράσταση παιζόταν για τέσσερα χρόνια. Τώρα η ίδια ομάδα, με σκηνοθέτη τον Κώστα Παπακωνσταντίνου επιστρέφει και καταπιάνεται με ένα άλλο διήγημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, την «Μαζώχτρα» του Αργύρη Εφταλιώτη, που δημοσιεύτηκε το 1900. Η μέθοδος που ακολουθούν και σ’ αυτό το ανέβασμα είναι η ίδια: τριτοπρόσωπη αφήγηση, όλοι οι ηθοποιοί ερμηνεύουν αποσπάσματα από το διήγημα, πέρα από ρόλους, προτείνοντας έναν διαφορετικό τρόπο θεατρικής προσέγγισης της λογοτεχνίας.
Η ηθοποιός Αγγελική Μαρίνου μας μιλά για αυτό το νέο εγχείρημα της ομάδας:
-Μετά τους «Χαλασοχώρηδες» επιστρέφετε στο θέατρο με ένα ακόμη έργο από την ελληνική πεζογραφία. Γιατί εμμένετε σ’ αυτή την «γραμμή»;
Μάλλον είναι μοιραίο! Ο καθένας από εμάς ξεχωριστά, μετά τους «Χαλασοχώρηδες» συμμετείχε σε παραστάσεις έργων αμιγώς θεατρικών, όταν όμως ενωθήκαμε ξανά για το επόμενο, μας προέκυψε η Μαζώχτρα! Βασική μας επιθυμία, είναι να βρούμε κείμενα μέσω των οποίων να έχουμε κάτι να πούμε για το σήμερα, κάτι να μοιραστούμε με τους γύρω μας. Οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις, μέρα με τη μέρα, μας ξεπερνούν και αυτό κάνει ακόμη δυσκολότερη την ανεύρεση έργου. Αν δεν βρίσκεις κάτι που να περιγράφει αυτό που βιώνεις τώρα, ίσως είναι καλύτερο να κοιτάξεις προς τα πίσω και να προσπαθήσεις να κατανοήσεις γιατί σου συμβαίνει αυτό που ζεις τώρα.
Διαβάσαμε και θεατρικά έργα, διαβάσαμε και λογοτεχνικά, τα οποία πλέον έχουν μπει δυναμικά στον χώρο του θεάτρου. Μετά την πολύ θετική εμπειρία του Παπαδιαμάντη νιώθαμε κάπως πιο εξοικειωμένοι. Επίσης, να επισημάνω και έναν άλλο παράγοντα, όχι πρωταρχικό, αλλά ούτε αμελητέο: τα πνευματικά δικαιώματα, τα οποία και στα λογοτεχνικά και στα θεατρικά έργα πρέπει να τα πληρώσεις, εκτός και αν έχουν περάσει 70 χρόνια από το θάνατο του συγγραφέα. Παραστάσεις σαν τη δική μας που είμαστε οι ίδιοι παραγωγοί του εαυτού μας δεν αντέχουν ένα τέτοιο έξοδο.
-Όπως και την προηγούμενη φορά επιλέξατε ένα διήγημα που δεν είναι πολύ γνωστό. Τι βρήκατε ενδιαφέρον στην «Μαζώχτρα» του Αργύρη Εφταλιώτη και γιατί μας την προτείνετε;
Ο Παπαδιαμάντης και ο Εφταλιώτης είναι σπουδαίοι συγγραφείς της ελληνικής λογοτεχνίας. «Η Μαζώχτρα» μας κέρδισε γιατί γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, μέσα από μια απλή κρητική ιστορία βγαίνουν στην επιφάνεια πολλά ζητήματα. Το ταξικό, το φυλετικό, το ζήτημα της τιμής, και κυρίως αυτό που μας τράβηξε είναι το πώς τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα, χωρίς να σταθούμε λίγο και να τα κρίνουμε, να τα σκεφτούμε, να τα συζητήσουμε. Να ακούσουμε, να διαβάσουμε και να διακρίνουμε τις αιτίες “να βρούμε τη ρίζα και τη φύτρα του τρομερού κακού μας πλάκωσε, ίσως πάψει το βάσανο”. Π.χ. δεν μπορείς να λες έτσι αβίαστα “φταίνε οι πρόσφυγες για την ανεργία μας”.
-Περίγραψέ μας λιγάκι την κεντρική ηρωίδα του διηγήματος
Η Ασήμω είναι μια φτωχή κοπέλα που μαζεύει ελιές σε δέντρα άλλων. Είναι μια μαζώχτρα, ξέρει που ανήκει, αλλά πιστεύει και θέλει να κυνηγήσει τα όνειρά της. Είναι ερωτευμένη με τον αφέντη της τον Πανάγο, ο οποίος της τάζει γάμο. Αλλά ένα αρχοντόπουλο δε μπορεί να παντρευτεί μια μαζώχτρα και έτσι παίρνει τον λόγο του πίσω. Η Ασήμω προδομένη αντιμετωπίζει τον χλευασμό του χωριού. Κανείς δεν παίρνει το μέρος της, κανείς δεν της δίνει δίκιο. Προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κόσμο που δεν την υπολογίζει και δεν τη σέβεται. Η ίδια δεν συμβιβάζεται με την κοινωνική αδικία και αποφασίζει να εκδικηθεί. Με ένα ψέμα της, διαδίδει μια φήμη στο χωριό, που σπέρνει τη συμφορά.
-Δεν σας δημιουργεί δυσκολίες το ανέβασμα ενός μη θεατρικού έργου, χωρίς μάλιστα να κάνετε κάποια διασκευή;
Η δυσκολία να ανεβάσεις ένα μη θεατρικό έργο είναι από την άλλη πλευρά και η ευκολία του. Στην πρώτη ανάγνωση μοιάζει σαν να μιλάς άλλη γλώσσα, αλλά όταν αρχίσεις να το δουλεύεις στέκεται πιο ανοιχτό απέναντι σου και σου δίνει πολλές δυνατότητες να πειραματιστείς. Δεν είναι όλα έτοιμα και χωρισμένα σε ρόλους και ατάκες από πριν. Με την ιδέα που είχε ο σκηνοθέτης μας, ο Κώστας Παπακωνσταντίνου στους Χαλασοχώρηδες, και την οποία ακολουθούμε και στη Μαζώχτρα, δεν μας χρειάζεται διασκευή. Κρατάμε την τριτοπρόσωπη αφήγηση δημιουργώντας μια καινούργια θεατρική διάλεκτο. Στις πρόβες για πολύ καιρό αυτοσχεδιάζουμε και διαλέγουμε ο καθένας το μέρος του κειμένου που πιστεύει ότι ταιριάζει στο ρόλο του, σύμφωνα με αυτό που διεκδικεί, και το οποίο μπορεί να αλλάζει από πρόβα σε πρόβα μέχρι να γίνει το τελικό μοίρασμα. Οπότε, ναι, θα έλεγα πως πλέον έχουμε βρει και εξελίσσουμε έναν δικό μας τρόπο διαχείρισης της λογοτεχνίας!
Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο: Αργύρης Εφταλιώτης
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Δήμητρα Μητροπούλου, Χρήστος Χριστόπουλος
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα
Σκηνικά-Κοστούμια: Ζωή Αρβανίτη
Μουσική: Βασίλης Κουτσιλιέρης
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης
Ερμηνεύουν: Θοδωρής Θεοδωρίδης, Αγγελική Μαρίνου, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός
INFO
Ημέρες παράστασης: Δευτέρα & Τρίτη
Έως 25 Ιανουαρίου 2016
Ώρα έναρξης: 21.15
Διάρκεια: 100’
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜικρό Γκλόρια
Ιπποκράτους 7, τηλ.: 2103600832
Τιμή Εισιτηρίου: 12 € (γενική είσοδος), 8 € (μειωμένο για φοιτητές, μαθητές, άνω των 65, κατόχους κάρτας ΟΑΕΔ)
Περισσότερες Πληροφορίες στην σελίδα του facebook