Η Χριστίνα Μαξούρη σε μουσικά ταξίδια με «Δανεικά Παπούτσια»

Η Χριστίνα Μαξούρη σε μουσικά ταξίδια με «Δανεικά Παπούτσια»
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Την γνωρίσαμε μέσα από την «Γκόλφω» του Νίκου Καραθάνου, τις «Παραλογές» και τον «Αβελάρδος και Ελοϊζα» του Γιάννη Καλαβριανού, τους «Καβγάδες στην Κιότζα» και του «Κουτρούλη το γάμο» του Βασίλη Παπαβασιλείου. Σίγουρα εκτός από το υποκριτικό της ταλέντο, θαυμάσαμε και τη ζεστή, πλούσια φωνή της. Για όσους την γνωρίζουν, η Χριστίνα Μαξούρη είναι ένα ξεχωριστό πλάσμα, που μοιράζει απλόχερα την αγάπη της και το χαμόγελό της στους γύρω της.

Το τραγούδι είναι το μεγάλο πάθος της. Φέτος λοιπόν αποφάσισε να ασχοληθεί μόνο με αυτό και να αφήσει για λίγο στην άκρη το θέατρο. Συνεχίζει για τρίτη χρονιά λοιπόν τα «Δανεικά Παπούτσια» στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, στην Κυψέλη, αλλά ταξιδεύει παράλληλα αυτή τη μουσική παράσταση και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αυτό που γίνεται κάθε Δευτέρα στο ΚΕΤ είναι κάτι μοναδικό, γιατί μιλάει κατευθείαν στην καρδιά του κόσμου, συγκινεί και ενώνει, κάνοντας όλους τους θεατές μια παρέα.

Είναι μια προσωπική κατάθεση: η Χριστίνα έχει διαλέξει 20 τραγούδια που τραγουδάει είτε a cappella, είτε με τη συνοδεία δύο οργάνων και παράλληλα μας διαβάζει αγαπημένα της κείμενα, τα «οποία» δανείζεται από τους δημιουργούς τους, τα «φοράει» και μας πάει μια όμορφη δίωρη βόλτα σε αναμνήσεις και αισθήματα δικά της και δικά μας. Είναι ένα πρόγραμμα διαφορετικό, ένα ταξίδι με αναπάντεχες μερικές φορές διαδρομές, μια κατανυκτική μυσταγωγία, ένα εύθραυστο ψυχικό λίκνισμα, βάλσαμο για την ψυχή.

Τη συναντήσαμε και μιλήσαμε για την ιδιαίτερη αυτή παράσταση, αλλά και για τα υπόλοιπα μουσικά σχέδια της χρονιάς που έρχεται.

-Τι διαφορετικό έχουν τα φετινά σου «Δανεικά Παπούτσια»;

Σε σχέση με πέρσι νομίζω ότι το πρόγραμμα σοβάρεψε. Είναι συνέπεια το τι γίνεται γύρω μας. Έχει σοβαρέψει πολύ η πραγματικότητα που ζούμε. Από τη μια πλευρά, η αλλαγή κυβέρνησης γέννησε μια ελπίδα. Εγώ περπατώ πολύ στην πόλη και το αισθανόμουν πολύ έντονα. Όταν όλο αυτό ανατράπηκε και διαψεύστηκαν οι ελπίδες ότι ήλθε κάτι διαφορετικό, το πισωγύρισμα που έγινε ήταν αποκαρδιωτικό. Αισθάνομαι ότι έχουμε πάει χιλιάδες χρόνια πίσω. Εάν υπήρχε απλά ένα ίχνος ματαιότητας στο παρελθόν τώρα αυτή η ματαιότητα έχει γίνει πολύ ισχυρή. Υπάρχει ένα έντονο μούδιασμα στον κόσμο. Το a cappella λοιπόν δεν θα μπορούσε να μην επηρεαστεί, να μην αφουγκράζεται όλη αυτή την κατάσταση, καθώς είναι σε άμεση επαφή με τον κόσμο που έρχεται να μας ακούσει. Υπάρχει στο a cappella πολύς χώρος για σκέψη, για συναίσθημα, για βουβή επικοινωνία, κι αυτό δεν μπορεί να μην διαχέεται. Σμιλεύεσαι ψυχικά από αυτή τη διαδρομή. Οργώνεται συνεχώς το έδαφος.

-Από την άλλη πλευρά δεν αισθάνεσαι ότι το a cappella είναι εύθραυστο, ευμετάβλητο, εξαιτίας του ότι επικοινωνεί τόσο άμεσα με το κοινό;

Σαφώς. Επηρεάζεται πολύ από την παρουσία και την ενέργεια των ανθρώπων που βρίσκονται εκεί κάθε βραδιά. Πέρσι για παράδειγμα η παράσταση είχε τη ροπή να πάει προς το αστείο και προς ένα ψυχικό «λίκνισμα». Φέτος, το κλίμα είναι διαφορετικό.

-Αισθάνεσαι λιγάκι ότι έχεις έναν ρόλο «διασκεδαστή», ότι ο κόσμος έρχεται σε σένα για να ξεχάσει τα προβλήματα που έχει και εσύ πρέπει να τον οδηγήσεις κάπου αλλού;

Από τη στιγμή που ο άλλος μπαίνει μέσα σε ένα θέατρο, μια μουσική σκηνή, είναι σίγουρα διατεθειμένος να αποκοπεί από την πραγματικότητα, τη γενικότερη αλλά και τη δική του. Αυτό σημαίνει ότι βάζει κι αυτός το χέρι του σ’ αυτό που θα προκύψει. Δηλαδή δεν είναι μόνο αυτός που είναι πάνω στη σκηνή που είναι υπεύθυνος για το τελικό αποτέλεσμα. Από την άλλη πλευρά, η μουσική από μόνη της έχει τη μεγάλη δυνατότητα να σε ταξιδεύει. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια άλλη κατάσταση, όπου ο κόσμος να ξεχάσει για λίγο το τι γίνεται έξω και στην υπόλοιπη ζωή του. Η μουσική μπορεί να σε ελαφρύνει. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το περιεχόμενό της θα πρέπει να είναι ανάλαφρο. Δεν χρειάζεται. Πιστεύω ότι τον ρόλο του διασκεδαστή πρέπει να τον έχει αυτός που μπορεί, που έχει την ικανότητα και αυτή την ιδιοσυγκρασία. Εγώ δεν το έχω αυτό. Εγώ το μόνο μπορώ να κάνω είναι να μεταφέρω 10 τραγούδια και 2 συναισθήματα.


-Τι περιλαμβάνει το φετινό πρόγραμμα;

Το φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει καταρχάς δύο μουσικούς: ο Φώτης Σιώτας που παίζει βιολί και βιόλα και η Σοφία Ευκλείδου που παίζει τσέλο. Είναι μεγάλο δώρο για μένα η παρουσία και η συμμετοχή τους στο πρόγραμμα, γιατί είναι δύο πολύ έμπειροι και ευαίσθητοι καλλιτέχνες. Γι’ αυτό και εμπλουτίζουν πολύ την συνθήκη του a cappella, αλλά φορτίζουν και εμένα ψυχικά. Αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή σε σχέση με πέρσι. Όσον αφορά τα τραγούδια έχουν όλα να κάνουν βέβαια με την ανθρώπινη ύπαρξη. Μιλούν για τον έρωτα, τη χαρά, την απώλεια. Αυτό που προσπαθούν όλα είναι να κρατήσουν ζωντανό το συναίσθημα, γιατί σήμερα κινδυνεύουμε από την απώλειά του. Έχουμε βυθιστεί όλοι στον κόσμο μας και στην ταχύτητα που έχει πάρει η ζωή μας, ώστε δεν υπάρχει χρόνος για αληθινά συναισθήματα. Είναι όλα στο περίπου: περίπου αγαπάμε, περίπου ερωτευόμαστε, περίπου δουλεύουμε. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό. Με θλίβει πολύ. Μου αφαιρεί οποιαδήποτε ασφάλεια και σιγουριά που μπορεί να είχα σε σχέση με ένα τρόπο που έχει ο καθένας μας να διαβάζει, να δουλεύει, να βαδίζει στη ζωή. Με αποσυντονίζει πολύ αυτή η ταχύτητα. Με αποσυντονίζει η φασαρία, η πολυφωνία, η πολυγνωμία. Προσπαθώ λοιπόν με αυτή τη δουλειά να επαναπροσδιοριστώ και να φτάσω στην ουσία αυτού που μου αρέσει να κάνω.

-Πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου σ’ αυτό που κάνεις;

Είναι η πρώτη φορά που έχω τον αποκλειστικό έλεγχο και την ευθύνη γι’ αυτό που γίνεται επί σκηνής. Νομίζω ότι τόσο το θέατρο, όσο και το τραγούδι είναι μεγάλη ευθύνη. Την αισθάνομαι και την αναλογίζομαι όλη την ώρα. Θα με ρωτήσεις γιατί; Γιατί έχει να κάνει με την ψυχή και το πνεύμα όσων έρχονται να σε ακούσουν και να σε δουν. Και πρώτα από όλα έχει να κάνει με την ευθύνη των τραγουδιών και των κειμένων των συγγραφέων που χρησιμοποιώ. Πρέπει να δουλευτούν όλα με ακρίβεια και σεβασμό. Πρόκειται δηλαδή για μια πνευματική και ψυχική αλυσίδα, η οποία πολλές φορές υποτιμάται. Για μένα είναι σοβαρή. Είναι αποκαλυπτική και απολαυστική.

-Περνάς λοιπόν καλά με τα «Δανεικά παπούτσια»;

-Η παράσταση αυτή μου έχει προσφέρει πολλές, ξεχωριστές στιγμές όλο αυτόν τον καιρό. Έχω συναντηθεί με υπέροχους ανθρώπους, είτε αυτοί είναι συνεργάτες, είτε καλεσμένοι. Έχουν γίνει υπέροχα ταξίδια εντός και εκτός Ελλάδας. Μου έχουν δώσει πάρα πολλά. Τα μάτια μου έχουν δει πολλά χαμόγελα, πολλά λαμπερά μάτια από τη συγκίνηση. Αυτό δεν είναι λίγο. Περνάω λοιπόν πολύ καλά. Η παράσταση μου προσφέρει μια ηρεμία, που προέρχεται από την πληρότητα αυτού που συμβαίνει. Υπάρχει μια ένωση, μέσα από τη μουσική. Μετά από αυτή την ένωση, με τους ανθρώπους που ήταν εκεί, αισθάνεσαι μια κοινότητα πραγμάτων, μια ευτυχία. Αισθάνεσαι ελαφρύς, γιατί υπάρχει ένα έντονο αίσθημα ευγνωμοσύνης. Νιώθω ότι είμαι ένα πολύ μικρό κομμάτι ενός μεγάλου ιστού, που είναι η μετάδοση της μουσικής. Είναι όνειρο όταν υπάρχει κάτι που μπορείς να το μοιραστείς. Είναι σαν να ενώνεις τα χέρια με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις.

-Θα συνεχίσεις;

Βέβαια. Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη μπροστά μου. Το ταξίδι των «Δανεικών παπουτσιών» δεν έχει τελειώσει. Είναι από την άλλη πλευρά, αρκετά δύσκολο. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο οργανωτικό και το προωθητικό κομμάτι, αλλά και στο μέρος της προετοιμασίας για να βγεις κάθε φορά στη σκηνή. Είναι κάτι πολύ αυτοαναφορικό και αυτό δεν είναι ωραίο. Δηλαδή ακούω τη φωνή μου και βλέπω τη μούρη μου πολλές ώρες την ημέρα. Δεν είναι κάτι που με ευχαριστεί. Υπάρχει δηλαδή κάτι δυσκίνητο και απαιτητικό διαρκώς, που με βαραίνει. Καταλαβαίνω βέβαια ότι αν ήταν αλλιώς, δεν θα είχε νόημα. Οπότε σκάβεις, βαδίζεις και όπου σε βγάλει. Χρειάζεται όμως γενναιότητα.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Γιατί επέλεξες φέτος να μην κάνεις θέατρο και να ασχοληθείς αποκλειστικά με το τραγούδι;

Είχα το δίλημμα, όπως και τις προηγούμενες χρονιές. Αν δηλαδή πρέπει να κάνω και τα δύο, ή ένα από τα δύο. Η παράσταση της «Γκόλφως» στο Εθνικό Θέατρο αλλά και η συνεργασία με τον Γιάννη Καλαβριανό στον «Αβελάρδο», ήταν πράγματα που δεν μπορούσα να τα αφήσω. Φέτος λοιπόν αποφάσισα να πάρω το ρίσκο και να ασχοληθώ μόνο με το τραγούδι, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι οικονομικά τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα για μένα. Ήθελα να δω που θα με οδηγήσει. Εννοώ εσωτερικά, ως Χριστίνα. Γιατί όσο κάτι το ποτίζεις και ασχολείσαι μαζί του, τόσο ανθίζει. Έριξα λοιπόν όλο το βάρος στο τραγούδι.

-Θα πάρεις και φέτος τους δρόμους, όπως πέρσι;

Ναι. Δίνω μικρές συναυλίες μόνη μου σε διάφορες πόλεις. Τραγουδάω χωρίς μουσικά όργανα διάφορα τραγούδια που υπήρχαν στο περσινό και περιλαμβάνονται και στο φετινό πρόγραμμα στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων και διαβάζω διάφορα κείμενα. Το πρόγραμμα εξαρτάται πάντα από την πόλη και τον κόσμο, γιατί στόχος μου είναι να ταξιδέψουμε όλοι μαζί, μουσικά. Ο Νοέμβρης ξεκίνησε με μια φορά την εβδομάδα, κάθε Παρασκευή. Πήγα Ναύπλιο, Λαμία και Καβάλα. Όταν τελειώσουν τα «Δανεικά Παπούτσια» στο ΚΕΤ στα τέλη Δεκεμβρίου, θα φύγω για πολύ μεγαλύτερα διαστήματα, καθώς υπάρχουν πολλά live σε διάφορες πόλεις. Δεν γίνεται κι αλλιώς. Το να ταξιδεύεις είναι πολύ αναζωογονητικό. Παρόλο που σε ξεγελάει και νομίζεις ότι σου προκαλεί μια αστάθεια, σου προκαλεί κατά βάθος σταθερότητα. Γιατί το να βγαίνεις εκτός πόλης και εκτός αυτών των έντονων ρυθμών, σε κάνει να ανασαίνεις πιο ανθρώπινα και να ζεις με πιο βιώσιμους ρυθμούς, που έχει η επαρχία.

-Δεν σε κουράζει ότι πέρα από το καλλιτεχνικό μέρος, έχεις και όλο το οργανωτικό;

Κοίταξε να δεις. Είναι κουραστικό. Όταν όμως θέλεις κάτι πολύ, καταλαβαίνεις με τον καιρό ότι κανείς άλλος δεν θα τρέξει για σένα το ίδιο, γιατί δεν έχει λόγο να το κάνει. Δεν μπορεί να το ποθήσει και να το αγαπήσει το ίδιο και δεν μιλάω μόνο για την οργάνωση των συναυλιών και την προώθησή τους.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Τι άλλο μουσικό σχέδιο έχεις για φέτος;

Καταρχάς είναι η «Μήδεια» του Ευριπίδη που κάνει στις 8 Δεκεμβρίου ο Άγγελος Τριανταφύλλου στο θέατρο Πόρτα. Είναι το μουσικό σύνολο Guillotinas το οποίο καταπιάνεται με την υπέροχη αλλά ταυτόχρονα πολύ απαιτητική όπερα δωματίου, που έχει συνθέσει ο Άγγελος. Είναι στο πλαίσιο του μουσικού προγράμματος «Μουσικές Τρίτες» της Πόρτας. Στη συνέχεια, στο πλαίσιο των Αγώνων Τραγουδιού, που κάνει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου στη Στέγη, θα υπάρξει μια συναυλία, που δεν θα έχει διαγωνιστικό χαρακτήρα. Ανέθεσε σε συμμετέχοντες των παλαιότερων ετών να μελοποιήσουν έλληνες ποιητές. Ο πιανίστας Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης μελοποίησε δύο ποιήματα, το ένα είναι οι «Αναμνήσεις» του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, που θα τραγουδήσω εδώ. Τέλος, το πολύ ωραίο είναι ότι ξανά στις Μουσικές Τρίτες του Πόρτα, ο Κορνήλιος Σελαμσής αφιέρωσε μια Τρίτη στον Δημήτρη Καμαρωτό και τα τραγούδια του στο Θέατρο, τα οποία ο συνθέτης θα μεταγράψει για μένα. Θα είμαστε μαζί με την Αμαλία Μουτούση σ’ αυτή τη δουλειά, που είναι προγραμματισμένη για τις 15 Μαρτίου.

ΔΑΝΕΙΚΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ

Επιλογή τραγουδιών/κειμένων, ερμηνεία: Χριστίνα Μαξούρη
Βιολί, βιόλα, τραγούδι: Φώτης Σιώτας
Τσέλο: Σοφία Ευκλείδου
Σχεδιασμός ήχου: Γιάννης Παξεβάνης
Κατασκευή ομπρελοφοίνικα : Μυρτώ Κοσμοπούλου
Φωτογραφίες : Μαρίλη Ζάρκου
Σχεδιασμός αφίσας : Πέτρος Παράσχης

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Πολυχώρος Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων
Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, Κυψέλη, τηλ: 213 00 40 496
Κινητό: 69 45 34 84 45
http://polychorosket.gr/
Έως τις 28 Δεκεμβρίου 2015, κάθε Δευτέρα | 21:00 | γενική είσοδος: 8 € | κρατήσεις απαραίτητες

Η συναυλία των Δανεικών Παπουτσιών στο Ελληνικό Κέντρο του Λονδίνου στις 29/09/2015. Βίντεο-Συνέντευξη: Κάρμεν Ζωγράφου

Η ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΤΩΝ «ΔΑΝΕΙΚΩΝ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ»

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Τετάρτη 23 & 30 – Πλάκα ( ΕΚΕΔΙΣΥ )
Σάββατο 26 – Λαμία (Χώρος Τεχνών ‘Χώρα’)

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
Τρίτη 5 – Λάρισα (Λίντο)
Σάββατο 9 – Θεσσαλονίκη (Αβγό) Με καλεσμένους τον Πάνο Λαμπρόπουλο (νέυ, γιουκαλίλι, ακορντεόν) & τον Παύλο Σπυρόπουλο (κοντραμπάσο)
Σάββατο 23 – Δράμα (Σύλλογος Φίλων Γραμμάτων & Τεχνών)
Παρασκευή 29 & Σάββατο 30 – Κομοτηνή (Δη.Πε.Θε) Με καλεσμένη τη Μαρία Παπαγεωργίου

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
Σάββατο 6 – Γιάννενα (Δη.Πε.Θε)
Κυριακή 7 – Γρεβενά (fuit art café)
Τρίτη 9 – Καστοριά (καφενείο ‘Ο ανθός’)
Πέμπτη 11 – Τρίκαλα (Μανδραγόρας)
Παρασκευή 12 & Σάββατο 13 – Κοζάνη (Δη.Πε.Θε)

ΜΑΡΤΙΟΣ
Σάββατο 18 – Αγ.Νικόλαος (πολυχώρος ‘Περίπου’)
Περισσότερες πληροφορίες για τα «Δανεικά Παπούτσια» και την προσεχή τους περιοδεία στο www.christinamaxouri.com

«ΜΗΔΕΙΑ»
Από το Μουσικό Σύνολο Guillotinas

8 Δεκεμβρίου – Θέατρο Πόρτα

Ιδέα: Guillotinas
Μουσική Σύνθεση: Άγγελος Τριανταφύλλου
Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Σκηνικά-Κουστούμια: Δάφνη Ηλιοπούλου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασσόπουλος
Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Χριστέλα Γκιζέλη, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Χριστίνα Μαξούρη, Γιάννης Πλιάκης, Φοίβος Ριμένας
και οι μουσικοί: Δημήτρης Τίγκας – κοντραμπάσο, GuidoDeFlaviis– σαξόφωνα, Βασίλης Παναγιωτόπουλος – τρομπόνι, Θοδωρής Βαζάκας– κρουστά, Άγγελος Τριανταφύλλου – πιάνο

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ώρα έναρξης: 21.15
Θέατρο Πόρτα Μεσογείων 59, τηλ. 210 7711333,
Τιμές εισιτηρίων:10 € (κανονικό), 8 € (ανέργων, ΑΜΕΑ, ομαδικό άνω των 10 ατόμων)

Ακολουθήστε το euronews στα Ελληνικά στο Facebook και στο Twitter

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ρίκα Πανά: « Η ζωή σε μαθαίνει ότι πρέπει να βρεις έναν τρόπο να διαμαρτυρηθείς»

Απεβίωσε ο σπουδαίος συνθέτης Δήμος Μούτσης

Η «επιστροφή» της Ηρώς Κανακάκη: Η Εθνική Βιβλιοθήκη μας επανασυστήνει μια σημαντική ζωγράφο