EventsEvents
Loader

Find Us

FlipboardInstagramLinkedin
Apple storeGoogle Play store
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

«Ο Θεός δεν μοιράζει καραμέλες» : To συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Β.Καλαμπάκα στον κινηματογράφο Τριανόν

«Ο Θεός δεν μοιράζει καραμέλες» : To συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Β.Καλαμπάκα στον κινηματογράφο Τριανόν
Πνευματικά Δικαιώματα 
Από Μάριος Ιωάννου
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Στη σημερινή Αιθιοπία των 85 εκατομμυρίων, πάνω από πέντε εκατομμύρια παιδιά είναι ορφανά. Αρκετές χιλιάδες από αυτά μεγαλώνουν σε ορφανοτροφεία και παρεμφερή ιδρύματα, μέχρι να ενηλικιωθούν ή να βρουν θετούς γονείς.

Ο Βαγγέλης Καλαμπάκας μας μεταφέρει πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός χριστιανικού ορφανοτροφείου στην πρωτεύουσα Αντίς Αμπέμπα, για να παρακολουθήσουμε την καθημερινή ζωή των μικρών τροφίμων του. Πενήντα περίπου παιδιά κάθε ηλικίας, από βρέφη ως έφηβοι, δέχονται τη μητρική φροντίδα βρεφοκόμων, νοσοκόμων και εθελοντριών παράλληλα με την αυστηρή θρησκευτική κατήχηση.

Η ταινία «Ο Θεός δεν μοιράζει καραμέλες» εξερευνά το σύνθετο χαρακτήρα αυτής της πολύ ιδιαίτερης κοινότητας, βασισμένη αποκλειστικά στην παρατήρηση, χωρίς σχολιασμό ή συνεντεύξεις. Μέσα από αυτή την εξερεύνηση αναδεικνύονται οι σχέσεις μεταξύ του προσωπικού και των παιδιών, οι σχέσεις μεταξύ των ίδιων των παιδιών, ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τη διαφορετικότητα, καθώς και ο καθοριστικός ρόλος που αποκτά η θρησκεία στη ζωή και την εκπαίδευσή τους μέσα σ’ αυτό το «σπίτι» μακριά απ’ το σπίτι.

Το ντοκιμαντέρ συμμετείχε στο 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στο 3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ AegeanDocs και στο 18ο Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, όπου απέσπασε το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ της Κριτικής Επιτροπής των Παιδιών.

Μάλιστα ο Βαγγέλης Καλαμπάκας είχε μιλήσει τότε στο euronews και τον ρεπόρτερ μας Γιώργο Μητρόπουλο για το ντοκιμαντέρ αυτό.

Τι λέει ο σκηνοθέτης για την ταινία του

Τον Μάρτιο του 2012, στη διάρκεια εθελοντικής εργασίας μου σε ένα ορφανο-τροφείο στην Αντίς Αμπέμπα, η διεύθυνση του ιδρύματος μού πρότεινε να γυρίσω ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή των πενήντα περίπου παιδιών που στεγάζονταν εκεί. Η πρόταση αυτή ήταν για μένα μια ιδιαίτερη πρόκληση, επιτρέποντάς μου την κινηματογράφηση σε έναν πολύ ευαίσθητο, προστατευόμενο χώρο στον οποίο, ευνόητα, κανένα κινηματογραφικό ή τηλεοπτικό συνεργείο δεν είχε ποτέ ως τότε πρόσβαση. Η διαδικασία αυτή εξελίχθηκε σε μια εις βάθος εξερεύνηση της ζωής «εντός των τειχών», αποκαλύπτοντάς μου μια πραγματικότητα εν πολλοίς άγνωστη στο ευρύ κοινό και αφυπνίζοντας ποικίλες σκέψεις και συναισθήματα.

Επί τρεις εβδομάδες παρατηρούσα και κατέγραφα καθημερινά γεγονότα όπως εκτυλίσσονταν, καλύπτοντας όλες τις πτυχές της ζωής στο ορφανοτροφείο από το πρωί ως το βράδυ. Μέσα από αυτή την επίμονη παρατήρηση, άρχισαν να αναδύονται θέματα και προβληματισμοί: η σχέση μεταξύ του προσωπικού και των παιδιών, οι σχέσεις μεταξύ των ίδιων των παιδιών, ο πολύπλοκος και κρίσιμος ρόλος της θρησκείας στην καθημερινή ζωή και εκπαίδευση, η βίωση της στέρησης αλλά και η καλλιέργεια συντροφικότητας, σεβασμού, ελπίδας και εγκαρτέρησης που χαρακτηρίζουν τα δύσκολα χρόνια που περνούν τα παιδιά σ’ αυτό το «σπίτι» μακριά απ’ το σπίτι.

Τα γυρίσματα έγιναν χωρίς «στημένες» σκηνές, σκηνοθετική καθοδήγηση ή οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση στα δρώμενα. Καθοριστικής σημασίας στην επιτυχία αυτής της προσπάθειας ήταν η αμοιβαία εμπιστοσύνη που καλλιεργήθηκε με το χρόνο και η αποδοχή μου από μέρους των παιδιών και του προσωπικού, που συνήθισαν την παρουσία της κάμερας στις καθημερινές τους δραστηριότητες έτσι ώστε να μην αλλοιώνουν τη συμπεριφορά τους, όσο αυτό είναι δυνατό, διασφαλίζοντας έτσι την αλήθεια και αυθεντικότητα της καταγραφής.

Οι πολλές ώρες του γυρισμένου υλικού συμπτύχθηκαν στο μοντάζ σε ένα αφηγηματικό πλαίσιο δύο ημερών (μιας τυπικής καθημερινής και μιας Κυριακής), ακολουθώντας μια γραμμική χρονική εξέλιξη από το πρωί ως το βράδυ της κάθε μέρας.

Πέρα από αυτή τη σύμβαση, η ταινία δεν έχει μια σαφή αφηγηματική δομή με την έννοια μιας «ιστορίας», ούτε εστιάζει σε μεμονωμένους χαρακτήρες -ήρωες. Στόχος μου είναι η σύνθεση της συνολικής φυσιογνωμίας του συγκεκριμένου χώρου μέσα από την ερευνητική ψηλάφηση ενός παρατηρητή. Η κάμερα περιηγείται μέσα στους χώρους του ιδρύματος καταγράφοντας απλές, καθημερινές δραστηριότητες, χωρίς καμμία προσπάθεια δραματοποίησής τους, ανιχνεύοντας μέσα από αυτές την ταυτότητα της τόσο ιδιαίτερης αυτής κοινότητας.

Η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στον κινηματογράφο Τριανόν την Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ

Ώρες προβολής: 18:00, 19:45
Εισιτήρια: € 6,00 / φοιτ.-παιδ. € 5,00 / άνεργοι € 4,00
Διεύθυνση: Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων 101 (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια)
Τηλ.: 210.8215469
www.trianon.gr

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ο νομός Τρικάλων ‘‘χτίζει’’ νέο τουριστικό προφίλ - Δράσεις και εμπειρίες με επίκεντρο τα Μετέωρα

Newcomers: Από την πρώτη δίκη του #MeToo στην Ελλάδα, στο σκακιστικό σύμπαν του «Πανελλήνιον»

Ρίκα Πανά: « Η ζωή σε μαθαίνει ότι πρέπει να βρεις έναν τρόπο να διαμαρτυρηθείς»