Ο μαέστρος Οττάβιο Νταντόνε μιλάει για την τελευταία επιτυχημένη όπερα του Χέντελ, «Αλτσίνα», αλλά και για το πως φαντάζεται τον άνθρωπο Χέντελ. «Ας
Ο μαέστρος Οττάβιο Νταντόνε μιλάει για την τελευταία επιτυχημένη όπερα του Χέντελ, «Αλτσίνα», αλλά και για το πως φαντάζεται τον άνθρωπο Χέντελ.
«Ας μην ξεχνάμε ότι τον 18ο αιώνα, η μουσική ήταν σημαντική, όμως χρώματα, σκηνικά και ατμόσφαιρα είχαν εξίσου μεγάλη σημασία. Η συγκεκριμένη όπερα, η «Alcina» καταφέρνει να ισορροπήσει και να δέσει τη μουσική με την ατμόσφαιρα. Αυτό είναι το μεγάλο της ατού, εκεί στηρίζεται η επιτυχία της.
Στην πραγματικότητα, ήταν η τελευταία μεγάλη του επιτυχία πριν αφοσιωθεί στο «ορατόριο». Ο Χέντελ επέλεξε να αφήσει τη σκηνή στους αντιπάλους του».
«Το σημερινό κοινό είναι πιο έτοιμο να ακούσει μουσική, χωρίς να χρειάζεται τον υπερστολισμό και τις υπερβολές του παρελθόντος. Κάποτε άναβαν ακόμη και φωτιές για να καταπλήξουν τους θεατές, ακόμη και με κίνδυνο να καεί το θέατρο!»
«Ο Χέντελ είχε το έμφυτο δώρο, την ικανότητα να βρίσκει χρώματα μέσα στη μουσική. Έχτιζε το μήνυμα που ο ερμηνευτής καλούνταν να υπηρετήσει. Ο Εβάν Ρουτζέρο αλλάζει, καθώς από την απόλυτη εμμονή του με την Αλτσίνα, βρίσκει την ισορροπία και την εσωτερική του ηρεμία. Αυτή η πορεία φαίνεται μέσα από την μουσική του».
«Φαντάζομαι τον Χέντελ ως έναν καλλιτέχνη που μπορούσε να διαβάσει τα ανθρώπινα συναισθήματα. Όμως ήταν συνθέτης και μάλιστα εξαιρετικά ταλαντούχος. Βέβαια είχε ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, όπως όλοι οι ευαίσθητοι άνθρωποι. Είπε όχι στο δέλεαρ της επιτυχίας και επικεντρώθηκε στη μεταφορά των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ήταν ένας πολύ εύθραυστος άνθρωπος».