ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Του ανταποκριτή μας στην Αθήνα, Σταμάτη Γιαννίση
Η κρίση στις σχέσεις των δύο κυβερνητικών εταίρων με αφορμή την “ατυχή” και εν τη ρύμη του λόγου αναφορά του υπεύθυνου για το μεταναστευτικό αναπληρωτή Υπουργού κ. Γιάννη Μουζάλα ανέδειξε γι’ ακόμη μια φορά το αβυσσαλέο ιδεολογικό χάσμα που χωρίζει τα συγκυβερνώντα κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Ταυτόχρονα όμως έφερε στην επιφάνεια και άλλα ενδιαφέροντα πολιτικά δεδομένα καθώς οι επίσημες τοποθετήσεις αλλά και οι διαφοροποιήσεις μέσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης, αποκάλυψαν και παραταξιακούς τακτικισμούς αλλά και προσωπικές ατζέντες βουλευτών υπό τον φόβο ενδεχόμενων ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων.
Σε ότι αφορά τους συγκυβερνώντες, δεν είναι η πρώτη φορά που το υπερσυντηρητικό κόμμα του κ. Πάνου Καμμένου παίρνει σαφείς αποστάσεις από το κόμμα του κ. Τσίπρα το οποίο αποτελεί αναμφισβήτητα τον κορμό αλλά και το ιδεολογικό πρόσημο της κυβέρνησης, όσο κι αν το αποτέλεσμα των εκλογών του περασμένου Σεπτέμβρη υποχρέωσε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ανανεώσει την κυβερνητική της συνεργασία με ένα πολιτικό χώρο που κάθε άλλο παρά συγγενής του θα μπορεί να θεωρηθεί.
Το λεκτικό ατόπημα του κ. Μουζάλα άλλωστε είχε ελάχιστη σημασία ακόμη και για την συντριπτική πλειοψηφία των μακεδόνων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (από τη στιγμή μάλιστα που ο “δράστης” έσπευσε άμεσα να ζητήσει συγγνώμη) καθώς ήταν πασιφανές σε όσους παρακολούθησαν την επίμαχη συνέντευξη ότι δεν ειπώθηκε σκοπίμως.
Ήταν όμως ένα περιστατικό μείζονος πολιτικής σημασίας για τους ΑΝΕΛ και κυρίως για τον αρχηγό τους , καθώς η προάσπιση οποιασδήποτε μορφής εθνικής κυριαρχίας αποτελεί βασική απαίτηση μιας υπερσυντηρητικής εκλογικής πελατείας η οποία συνιστά το κρίσιμο μέγεθος είτε για την πολιτική επιβίωση του κόμματος του κ. Καμμένου, είτε για την εκλογική πρωτιά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της Νέας Δημοκρατίας.
Προς επίρρωσιν τούτου άλλωστε, ο αρχηγός του κόμματος κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να ζητήσουν την κεφαλή Μουζάλα επί πίνακι, σταθμίζοντας ως πιθανώς μεγαλύτερο το πολιτικό όφελος από την σύμπλευση με το συγκεκριμένο κομμάτι του εκλογικού σώματος απ΄ ότι ενδεχομένως θα απέφερε μια πολιτικά φιλελεύθερη προσέγγιση που θα θεωρούσε τη συγγνώμη του υπουργού επαρκή.
Όμως δεν είναι μόνο η Νέα Δημοκρατία, αφού και στα δύο κόμματα που ερίζουν για τον τίτλο του αυθεντικού εκφραστή της σύγχρονης ελληνικής κεντροαριστεράς το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, οι διαφοροποιήσεις επιφανών στελεχών τους προς την κατεύθυνση της άμεσης αποπομπής Μουζάλα κατέδειξαν ότι συγκεκριμένες προσωπικές πολιτικές απόψεις (προσωπικές ατζέντες θα έλεγαν οι …κακόπιστοι) κάθε άλλο παρά ταυτίζονται με το γενικότερο ιδεολογικό πλαίσιο των παρατάξεων τους στο οποίο αν μη τι άλλο, αρκεί ένα mea culpa για θεωρηθούν τέτοια θέματα λήξαντα.
Σε κάθε περίπτωση η γκάφα του κ. Μουζάλα δεν πρόκειται να έχει καμία πραγματική πολιτική επίπτωση ούτε στη διαπραγμάτευση του ονόματος με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία, ούτε στην εξέλιξη του προσφυγικού. Ούτε και στον ίδιο ενδεχομένως, αφού ακόμη και σε περίπτωση αποχώρησής του από την κυβέρνηση θα έχει φύγει με τα εύσημα ότι στον τομέα του προσπάθησε όσο ελάχιστοι υπουργοί στα μεταπολιτευτικά χρόνια.
Το μόνο το οποίο ίσως μείνει, θα είναι η απόδειξη ότι το κυνήγι των μαγισσών εξακολουθεί να αποτελεί διαχρονικά την ευκολότερη μέθοδο για να καλυφθεί η ένδεια λύσεων στα αλλεπάλληλα προβλήματα τα οποία ανακύπτουν σε μια κοινωνία και το πολιτικό της σύστημα αδυνατεί να τα αντιμετωπίσει…