ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΥποψήφια δύο φορές για Πούλιτζερ, η Σάρα Ρουλ είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες θεατρικές φωνές των Ηνωμένων Πολιτειών. Πριν λίγα χρόνια μας την είχε συστήσει ο Δημήτρης Τάρλοου, παρουσιάζοντας την «Ευρυδίκη» της. Τώρα η Γιούλα Μπούνταλη ανεβάζει στο Skrow το «Αργοπορημένη: το τραγούδι ενός καουμπόυ», που έγραψε η Ρουλ το 2003.
Είναι ένα έργο για τις γυναίκες που ακούν μόνο την καρδιά τους και δραπετεύουν από τις οικογενειακές συμβάσεις μιας μικροαστικής ζωής. Ένα έργο για όλους τους ανθρώπους που αρνούνται να συμβιβαστούν με τα λίγα και κυνηγούν τους ανοιχτούς ορίζοντες, γιατί μόνο εκεί μπορούν να βρουν την ελευθερία, τον έρωτα. Ένα love story, μια ιστορία αναζήτησης της αληθινής αγάπης αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες που βλέπουν την καρδιά και το μυαλό τους, να είναι εκτός των αποδεκτών ορίων.
Πρωταγωνίστρια είναι η Μαίρη, πάντα αργοπορημένη και για πάντα παντρεμένη. Αρχίζει να μαθαίνει ιππασία όταν συναντάει τυχαία την Ρεντ, μια γυναίκα-καουμπόυ που ζει με τα άλογά της στους στάβλους έξω απ’ τα όρια της πόλης. Ο άντρας της Μαίρης, ο Κρίκι, πιάνει δουλειά σαν φύλακας μουσείου και με τις τελευταίες τους οικονομίες τής αγοράζει έναν πίνακα ζωγραφικής για δώρο. Όταν η Μαίρη και ο Κρίκι κάνουν παιδί, ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στο όνομα που θα του δώσουν αλλά ούτε και στο αν το παιδί είναι τελικά αγόρι ή κορίτσι. Σύντομα η Μαίρη θα αποφασίσει να αλλάξει μια και καλή τη ζωή της.
Συναντήσαμε τις δύο γυναίκες της παράστασης, τη Γιούλα Μπούνταλη, που υπογράφει τη σκηνοθεσία της παράστασης και παράλληλα ερμηνεύει την Ρεντ και την Μαρία Φιλίνη, που ερμηνεύει την Μαίρη και κουβεντιάσαμε για τους τρεις χαρακτήρες του έργου, τα θέματα που θίγει και τι ακριβώς θα δούμε στην σκηνή του Skrow.
-Γιούλα, πού θα ενέτασσες το συγκεκριμένο έργο;
Γιούλα Μπούνταλη: Είναι ένα έργο για το φύλο, ανήκει στην κατηγορία gender. Η ίδια η Ρουλ δεν ανήκει στην gay θεατρική σκηνή. Ήθελε όμως να δημιουργήσει, να κάνει ένα άνοιγμα σε ρόλους, που δεν είναι μόνο gay, αλλά και σε πρόσωπα-ηθοποιούς, που ανήκουν στην transgender κατηγορία, σε ένα φύλο που ορίζεται από τον εαυτό του. Ο δικός μου ρόλος, η Ρεντ, η γυναίκα καουμπόι, μπορεί δηλαδή να παιχτεί από μια γυναίκα, αλλά και από μια γυναίκα trans, από ένα αγόρι και από ένα κορίτσι: μπορεί να έχει δηλαδή πολλά φύλα. Το έργο διαθέτει έναν γυναικείο, σουρεαλιστικό ανθρωπισμό, σχεδόν υπερβατικό, που εμένα με ενθουσιάζει. Αυτό ισχύει με όλα τα έργα της Ρουλ. Το συγκεκριμένο που ανεβάζουμε έχει επίσης πολλή μουσική και τραγούδια. Ο δικός μου ρόλος μιλάει κυρίως μέσα από τραγούδια και αυτό είναι ίδιον της γραφής της. Έχουμε κρατήσει τους αγγλικούς στίχους των τραγουδιών και ο Αλέξανδρος Βούλγαρης έχει γράψει έξι πραγματικά καταπληκτικά τραγούδια, με αναφορές στο είδος μουσικής που αποκαλούμε Αμερικάνα. Ο λόγος της Ρουλ έχει κάτι το καθημερινό, ενώ τα σχήματά της είναι πολύ σαφή και καθαρά, κάτι που σου δίνει την ευκαιρία να διακρίνεις τη μεγαλύτερη εικόνα της ελευθερίας, τα μεγαλύτερα νοήματα, που κρύβονται πίσω από τις συγκεκριμένες συμπεριφορές.
-Μαρία εσύ ερμηνεύεις την Μαίρη, την πρωταγωνίστρια του έργου.
Μαρία Φιλίνη: Ναι. Είναι παντρεμένη με τον Κρίκι. Είναι ένα κλασικό ζευγάρι, λίγο πριν τα 30 τους. Γνωρίζει τον άνδρα της από τότε που ήταν παιδιά. Έκαναν μαζί τα πάντα. Είναι ένα πολύ αγαπημένο ζευγάρι. Αυτό που της λείπει στη σχέση της είναι ο ορίζοντας, η ελευθερία. Όταν είσαι με κάποιον πάρα πολλά χρόνια είναι πολύ δύσκολο να καταφέρεις να αλλάξεις κάτι στη σχέση σας. Αν τα καταφέρεις η σχέση θα εξελιχθεί, αλλιώς ο καθένας θα πάρει το δρόμο του. Έχουν κάνει ένα παιδί, το οποίο γεννιέται με τα γεννητικά όργανα και των δύο φύλων και ο άνδρας της αποφασίζει να κρατήσουν τα γυναικεία γεννητικά όργανα. Όταν το παιδί αρχίσει να μεγαλώνει δεν είναι κοριτσάκι. Δεν φέρεται ως κοριτσάκι. Ο άνδρας θέλει λοιπόν να το ορίσει όλο αυτό, ότι είναι δηλαδή κορίτσι και τίποτε άλλο. Αυτή από την πλευρά της δεν το θεωρεί όλο αυτό απαραίτητο. Παλεύει έτσι ώστε το παιδί να μην ευνουχιστεί, να έχει το ίδιο την ελευθερία να αποφασίσει. Εκείνη την στιγμή γνωρίζει την καουμπόισσα. Είναι η στιγμή που ετοιμάζεται ούτως ή άλλως να αλλάξει. Η γυναίκα αυτή την εμπνέει, της δείχνει τις απεριόριστες δυνατότητες που έχει. Τροφοδοτεί την ανάγκη της για ελευθερία και αλλαγή της ζωής της. Ο χαρακτήρας μου δεν ορίζει αυτό που αισθάνεται γι’ αυτή τη γυναίκα. Απλώς αισθάνεται ότι βρίσκει έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορούν να περπατήσουν μαζί, να έχουν μια κοινή πορεία.
-Γιούλα, ο χαρακτήρας που ερμηνεύεις εσύ έχει συνειδητοποιήσει την ταυτότητά του;
Γ.Μ.: Ναι. Απολύτως. Αυτό δίνει ένα αίσθημα ελευθερίας. Δεν θεωρεί τον εαυτό του γυναίκα. Έτσι ορίζει τον εαυτό του. Παρόλο που το φύλο της υποδηλώνει ότι είναι γυναίκα, αυτή ορίζει τον εαυτό της ως κάτι άλλο, για να ξεκαθαρίσει στη Μαίρη, ότι δεν μπορούν να είναι φιλενάδες. Δεν θα σταθεί δηλαδή στο πλευρό της με αυτόν το ρόλο, γιατί είναι ερωτευμένη μαζί της. Όλο το έργο εξελίσσεται μέσα από τη Μαίρη. Προσωποποιεί όλη την ανάγκη του ανθρώπου για έρωτα. Η Μαίρη είναι ανοικτή στον έρωτα. Στρέφεται κάθε φορά στο πρόσωπο που την εμπνέει. Για την ακρίβεια δεν στρέφεται σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Την ενδιαφέρει η συνθήκη που της προσφέρει το κάθε πρόσωπο. Ο άνδρας της, της έχει προσφέρει ένα πλαίσιο ζωής, αγάπης, προστασίας. Όταν όμως στερεί από το παιδί τους μια ουσιαστική ελευθερία έκφρασης, ανακάλυψης και επιλογής του φύλου του, τότε η Μαίρη αναχωρεί προς κάτι άλλο. Είναι καθοριστικό για εκείνη ότι ο άνδρας της καθορίζει το φύλο και την πορεία του παιδιού τους.
Μ.Φ.: Είναι καταλυτικό αυτό για τη σχέση τους, ότι δεν αφήνει στο παιδί τους να ανακαλύψει μόνο του τι είναι και το δικαίωμα να καθορίσει το ίδιο το φύλο του.
-Οπότε είναι ουσιαστικά ένα ερωτικό τρίγωνο. Ένα love story…
Γ.Μ.: Ναι ακριβώς αυτό είναι. Η διαφορά του είναι ότι στο τέλος δεν καταλαβαίνουμε τελικά, αν αυτές οι δύο γυναίκες είναι μαζί. Μένει ανοικτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει σεξουαλική σχέση μεταξύ τους. Η Μαίρη δεν είναι λεσβία. Η σχέση τους έχει έναν πολύ ανοικτό ορίζοντα. Γνωρίζονται και όλα είναι καινούργια και για τις δύο. Η ταυτότητά της είναι ανοικτή. Δεν πρόκειται, αν η σχέση τους κάποια στιγμή τελειώσει, να τα ξαναφτιάξει με κάποια γυναίκα. Αυτό είναι που κερδίζει η Μαίρη μέσα το έργο, μέσα από τη σχέση με τη Ρεντ: μια επέκταση του εαυτού της. Χειραφετείται μέσα από τον έρωτά της. Αντιλαμβάνεσαι ότι υπάρχει μεγάλη αγάπη ανάμεσα και στα τρία πρόσωπα, αλλά δεν μπορείς να ξέρεις πώς θα κυλίσει η ζωή τους, μετά το τέλος του έργου. Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ αυτό το στοιχείο. Είναι σαν το έργο να είναι μια εισαγωγή για τη ζωή που έρχεται μετά.
-Πώς είναι ο άνδρας;
Μ.Φ.: Ο Κρίκι έχει αξίες. Πιστεύει πολύ στην αγάπη, την οικογένεια, τη δικαιοσύνη. Απλά μου δίνει πολλές φορές την αίσθηση ότι όλα αυτά δεν έχουν ενηλικιωθεί μέσα του. Ότι όλα και αυτός βρίσκονται σε ένα πρώιμο στάδιο. Πιστεύω ότι όταν τελειώσει το έργο, θα αναγκαστεί να αναμετρηθεί με αυτά τα ζητήματα και να τα λύσει. Έχει δημιουργήσει ένα πλαίσιο όχι μόνο για τη σχέση τους και την οικογένειά τους, αλλά και για τον ίδιο, το οποίο δεν θέλει να το αλλάξει. Δεν μπορεί να το αλλάξει από μόνος του. Κάνει τα πάντα για να συντηρήσει το πλαίσιο, την υπάρχουσα κατάσταση. Ακριβώς εκεί χάνει το παιχνίδι. Δεν είναι σε καμιά περίπτωση κακός. Θέλει να ορίσει τα πάντα με το φόβο της κοινωνίας, του τι θα πει ο κόσμος αν είναι αυτός, η γυναίκα του ή το παιδί τους διαφορετικοί. Κανείς στο έργο δεν έχει το δίκιο ή το άδικο με το μέρος του, ούτε αυτός, ούτε η γυναίκα του. Δεν υπάρχει κακός στην ιστορία τους. Απλά η σχέση τους έχει γίνει μια σειρά χαμένων ευκαιριών, που σίγουρα κάποια στιγμή θα οδηγήσει κάποιον από τους δύο ή και τους δύο στην έξοδο.
-Στη φωτογράφιση έχετε τονίσει το καουμπόικο στοιχείο. Αυτή η ατμόσφαιρα της Άγριας Δύσης θα υπάρχει και στο ανέβασμα του έργου;
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΓ.Μ.: Έχουμε σαφείς αναφορές στο κινηματογραφικό είδος του γουέστερν. Δείχνουμε ότι ο τόπος της καρδιάς και της ελευθερίας είναι μια Άγρια Δύση. Αυτές οι γυναίκες θα χαθούν κάποια στιγμή σε ένα ηλιοβασίλεμα. Είναι ένας κόσμος μεγάλος, αχανής, αχαρτογράφητος. Το έργο έχει να κάνει με την ανάγκη του ανθρώπου να γεμίσει όλο το χώρο που του αναλογεί, να δοκιμάσει το καινούργιο, να διασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον. Η συγγραφέας χρησιμοποιεί εμβληματικά και τους τρεις ηθοποιούς. Είναι σαν να έχεις τρεις δυνάμεις χωρίς την ταυτότητα του φύλου: η Μαίρη είναι η δύναμη της αλλαγής, της ελευθερίας, εγώ η Ρεντ είμαι η έκπληξη, αυτή που θα πυροδοτήσει καταστάσεις και ο Κρίκι είναι ο καλός και οργανωμένος χαρακτήρας που θέλει να ελέγχει τους πάντες και τα πάντα.
-Τι άλλο έχετε προσθέσει στο οπτικό μέρος της παράστασης;
Γ.Μ.: Με τον Σύλλα Τζουμέρκα έχουμε κάνει κάποια βίντεο για να δημιουργήσουμε έναν ολοκληρωμένο κόσμο για αυτούς τους τρεις ήρωες, αλλά και ένα κόσμο αισθήσεων για τον θεατή, που έχει να κάνει με το γουέστερν και την αναζήτηση του ονείρου. Παρακολουθούμε πώς αναπτύσσεται ο τρόπος ζωής των χαρακτήρων και πώς είναι η πραγματικότητά τους σήμερα.
-Στην Ελλάδα δυστυχώς έχουμε δει ελάχιστα έργα που να θίγουν αντίστοιχα ζητήματα. Τα έχουμε ανάγκη και γιατί;
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΓ.Μ.: Τα έχουμε απόλυτη ανάγκη. Αυτός ήταν και ο λόγος που ήθελα να το ανεβάσω. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν βλέπουμε συχνά έργα που να έχουν αντίστοιχη θεματολογία. Δυστυχώς στις δραματικές σχολές, μπορείς να παίξεις τον Ορέστη ή την Αντιγόνη. Αν είσαι κάτι ενδιάμεσα σ’ αυτό, δεν έχεις ρόλο. Υπάρχουν, ευτυχώς, κάποιοι συγγραφείς πλέον που έχουν δώσει σάρκα και οστά σε πολύ ενδιαφέροντα πρόσωπα, που συναντάμε γύρω μας, στην καθημερινή μας ζωή.
Μ.Φ.: Το ωραίο με το συγκεκριμένο έργο είναι ότι δεν έχεις ούτε μία στιγμή την αίσθηση ότι είναι στρατευμένο προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεν θέλει να υποστηρίξει τους ομοφυλόφιλους ή τις φεμινίστριες. Καταφέρνει το εξής φοβερό: δεν παίρνει θέση, παρόλο που ασχολείται με πολύ σοβαρά κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας. Δεν κουνάει το δάχτυλο σε κανένα. Όλα τα άτομα του έργου φέρονται φυσιολογικά. Παρόλο που δεν μου αρέσει η λέξη, είναι ακριβώς αυτό: αληθινοί άνθρωποι που μπορούμε ή έχουμε συναντήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας. Το ζευγάρι είναι δύο πραγματικοί, νέοι άνθρωποι. Ήρθε η ώρα να ενηλικιωθούν. Απλά ο ένας θέλει να ενηλικιωθεί με έναν τρόπο και ο άλλος με κάποιον άλλο. Δεν έχουν την ίδια κατεύθυνση ενηλικίωσης. Νομίζω ότι έχει συμβεί στο καθένα μας, που είχε μια μακρόχρονη σχέση.
Γ.Μ.: Υπό αυτό το πρίσμα, το συγκεκριμένο έργο γιορτάζει με έναν τρόπο την εποχή που ζούμε. Είναι στρατευμένο υπό αυτή την άποψη: δεν γυρίζουμε πλέον πίσω. Αυτή είναι η εποχή μας. Έχουμε δικαίωμα να ορίσουμε ο καθένας ξεχωριστά το φύλο του, το ρόλο του, την ταυτότητά του. Αυτό είμαστε και δεν πρέπει να φοβόμαστε να το δείξουμε, από το φόβο της κοινωνικής κατακραυγής.
Ακούστε δύο τραγούδια της παράστασης:
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΑΡΑ ΡΟΥΛ
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ Σάρα Ρουλ γεννήθηκε το 1974, στο Ιλινόις και ανήκει στη σύγχρονη νεοϋορκέζικη σκηνή, με άλλες νέες γυναίκες θεατρικές συγγραφείς. Η μεγάλη της επιτυχία είναι το «Clean House» (2004), που έφτασε μια ανάσα από το Πούλιτζερ το 2005. Το 2003 έγραψε το «Late: A cowboy song». Το 2009 έκανε μεγάλο άνοιγμα στο Μπρόντγουεϊ με την «In the next room (or The Vibrator play)», που ήταν επίσης φιναλίστ για το Πούλιτζερ. Στην Ελλάδα την γνωρίσαμε για πρώτη φορά μέσα από το έργο της «Ευρυδίκη»(2003) , που είχε ανεβάσει ο Δημήτρης Τάρλοου, στο θέατρο Πορεία.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση/Σκηνοθεσία: Γιούλα Μπούνταλη
Πρωτότυπη μουσική: The Boy
Video: Σύλλας Τζουμέρκας
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΒοηθός Σκηνοθέτη: Ευγενία Δελιαλή
Σκηνικά: Μυρτώ Λάμπρου
Κοστούμια: Μάρλι Αλειφέρη
Σχεδιασμός φώτων: Χριστίνα Θανάσουλα
Μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΠαίζουν: Μαρία Φιλίνη, Χρήστος Παληογιάννης, Γιούλα Μπούνταλη
INFO
SKROW
Αρχελάου 5, Παγκράτι, τηλ. 210 7235842
Παραστάσεις: Έως 26 Ιουνίου, 2016
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗμέρες & ώρες παραστάσεων: Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις 19:00
Διάρκεια: 90 λεπτά
Εισιτήριο: 12 € γενική είσοδος, 8 € φοιτητικό & ανέργων, 5 € ΑΜΕΑ & ατέλεια
Ακολουθήστε το euronews στα Ελληνικά στο Facebook και στο Twitter