Πέντε στιγμές στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που ο χρόνος πάγωσε

Πέντε στιγμές στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που ο χρόνος πάγωσε
Από Eleni Korovila
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Οι μαύρες σελίδες των Ολυμπιακών αγώνων και οι στιγμές που σόκαραν την παγκόσμια κοινή γνώμη είτε με τη βία και την φρικαλεότητά τους είτε με τον αναπάντεχα ισχυρό συμβολισμό τους, είναι για πάντα χαρ

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Οι μαύρες σελίδες των Ολυμπιακών αγώνων και οι στιγμές που σόκαραν την παγκόσμια κοινή γνώμη είτε με τη βία και την φρικαλεότητά τους είτε με τον αναπάντεχα ισχυρό συμβολισμό τους, είναι για πάντα χαραγμένες στο βιβλίο της ιστορίας των ολυμπιάδων της σύγχρονης εποχής.

1972:Η σφαγή του Μονάχου

Είχαν αναγγελθεί ως οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Ειρήνης και της Χαράς. Ήταν άλλωστε οι πρώτοι στη Γερμανία μετά τους υπό τον ναζιστικό έλεγχο αγώνες του 1936. Κατέληξαν να μείνουν στην ιστορία ως η σκοτεινότερη στιγμή των ολυμπιακών αγώνων.

Νωρίς το πρωί της 5ης Σεπτεμβρίου μια ομάδα Παλαιστίνιων τρομοκρατών με το όνομα «Μαύροι Πάνθηρες» μπήκαν στο Ολυμπιακό Χωριό του Μονάχου και κατάφεραν να φτάσουν στον χώρο όπου διέμενε η αποστολή του Ισραήλ.

Έπιασαν 12 ομήρους. Η ομηρεία είχε διάρκεια 12 ωρών. Ένας από τους ομήρους κατάφερε να δραπετεύσει αλλά ένας άλλος σκοτώθηκε προσπαθώντας να κάνει το ίδιο. Ένας τρίτος υπέκυψε στα τραύματά του. Είχε δεχθεί πυροβολισμό.

Αρχικά η γερμανική αστυνομία και οι ειδικές δυνάμεις ασφαλείας δεν έκαναν καμία επέμβαση. Οι αγώνες συνεχίζονταν ενώ η κατάσταση ομηρίας ήταν σε εξέλιξη.

Μεταξύ των αιτημάτων των τρομοκρατών ήταν η απελευθέρωση 234 Παλαιστινίων κρατουμένων σε φυλακές του Ισραήλ καθώς και η απελευθέρωση των Γερμανών Αντρέας Μπάαντερ και Ουλρίκε Μάινχοφ, της ακροαριστερής ομάδας Μπάαντερ-Μάινχοφ ή «Φράξια Κόκκινος Στρατός» που έκανε αντάρτικο πόλεων στη Δυτική Γερμανία από δεκαετία του 1970 ως τις αρχές του 1990.

Η αστυνομία επιχείρησε να βάλει τέλος στην ομηρία. Τα τηλεοπτικά συνεργεία όμως που είχαν σπεύσει στον χώρο πρόδωσαν την παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων.

Το επόμενο αίτημα που διατύπωσαν ήταν να τους παράσχουν ένα ελικόπτερο και ένα αεροπλάνο ώστε να πάρουν μαζί τους τους ομήρους στην Αίγυπτο. Η αστυνομία αρχικά συμφώνησε με το αίτημα, στη συνέχεια όμως τους έστησε ενέδρα. Μέσα στο ελικόπτερο, οι Παλαιστίνιοι σκότωσαν τους υπόλοιπους Ισραηλινούς αθλητές. Συνολικά σκοτώθηκαν 11 Ισραηλινοί.

Από την πλευρά της αστυνομίας, σκοτώθηκε ένας αστυνομικός και συνολικά πέντε από τους οκτώ τρομοκράτες.

1996: Η βόμβα στους 100ους Αγώνες της σύγχρονης εποχής στην Ατλάντα

Μία εβδομάδα μετά την έναρξη των αγώνων βόμβα εξερράγη στο Ολυμπιακό πάρκο. Ο απολογισμός ήταν ένας νεκρός επί τόπου και 100 τραυματίες. Λίγο αργότερα ακόμα ένας άνθρωπος πέθανε από καρδιακή προσβολή ενώ προσπαθούσε να φύγει από το σημείο της επίθεσης.

Η αστυνομία αρχικά δεν κατάφερε να καταλήξει για το ποια ήταν τα κίνητρα του εισβολέα. Δυο εκρήξεις βομβών που έγιναν αργότερα σε μια κλινική αμβλώσεων και σε ένα γκέι κλαμπ όμως οδήγησαν στα ίχνη του Έρικ Ρούντολφ.

Ο Ρούντολφ ήταν κατά των αμβλώσεων και ζητούσε από την κυβέρνηση την ακύρωση των αγώνων. Καταδικάστηκε τέσσερις φορές ισόβια συν 120 χρόνια κάθειρξη.

1988: Το κουβάρι του ντόπινγκ αρχίζει να ξετυλίγεται στη Σεούλ

Για τον Καναδά το νέο παγκόσμιο ρεκόρ στα 100μ που έκανε ο Μπεν Τζόνσον με χρόνο 9.79 ήταν μια μοναδική στιγμή. Η παραζάλη από το μεγάλο ρεκόρ συνεχίστηκε με τον Μπεν Τζόνσον να δηλώνει πως το ρεκόρ του θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο αν δεν είχε σηκώσει το χέρι του ψηλά στα τελευταία μέτρα.

Τρεις μέρες αργότερα όμως όλος ο κόσμος θα έμενε άφωνος μαθαίνοντας πως είχε βρεθεί θετικός στη χρήση της ουσίας stanozolol.

Ακυρώθηκε αμέσως, του αφαιρέθηκε το χρυσό μετάλλιο και το ρεκόρ του διαγράφηκε. Ο Αμερικανός Καρλ Λιούις έγινε χρυσός από αργυρός ολυμπιονίκης και ο Λίνφορντ Κρίστι πήρε το χάλκινο.

Πέντε χρόνια μετά, ο Μπεν Τζόνσον επιχείρησε να επανέλθει στους στίβους. Τερμάτισε πρώτος σε αγώνα ταχύτητας 50μ στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας απέχοντας μόλις 4 δέκατα του δευτερολέπτου από το παγκόσμιο ρεκόρ. Δεν άργησε όμως να βρεθεί και πάλι θετικός στη χρήση στεροειδών και να του απαγορευθεί εφ‘όρου ζωής η συμμετοχή σε αγώνες από την IAAF.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

1956: Όταν το νερό βάφτηκε με αίμα στη Μελβούρνη

Ο Ψυχρός Πόλεμος βρίσκεται στην κορύφωσή του, ενώ στη Μέση Ανατολή μαίνονται συγκρούσεις. Αρκετές χώρες αποφασίζουν να μποϊκοτάρουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης για πολιτικούς λόγους. Ένα μήνα πριν την έναρξη των αγώνων, στις 23 Οκτωβρίου 1956, ξεκινά στη Βουδαπέστη η Ουγγρική Επανάσταση ενάντια στο καθεστώς που είχαν τοποθετήσει οι Σοβιετικοί στη χώρα.

Εκείνη την εποχή, η ομάδα πόλο της Ουγγαρίας, η οποία ήταν κάτοχος του χρυσού μεταλλίου από τους Ολυμπιακούς του 1952 στο Ελσίνκι, έκανε την προετοιμασία της για τους αγώνες σε ένα προπονητικό κέντρο λίγο έξω από τη Βουδαπέστη. Για το φόβο της σύλληψης, η ομάδα φυγαδεύτηκε στην τότε Τσεχοσλοβακία και από εκεί στη Μελβούρνη.

Όταν πια οι αθλητές είχαν φτάσει στη Μελβούρνη, οι Σοβιετικοί είχαν καταστείλει την Ουγγρική Επανάσταση.

Η Ουγγαρία θα συναντούσε τη Σοβιετική Ένωση στους ημιτελικούς και το μόνο βέβαιο ήταν πως η κατάσταση θα ήταν ηλεκτρισμένοι. Η ουγγρική ομάδα ήταν το φαβορί. Είχαν κατακτήσει τρία χρυσά σε ισάριθμες προηγούμενες διοργανώσεις και ένα αργυρό στο Λονδίνο το 1948, ενώ οι Ρώσοι είχαν κατακτήσει μόλις την έβδομη θέση στους αγώνες του Ελσίνκι.

Και ενώ ο αγώνας όδευε προς τη λήξη, το μεγάλο αστέρι των Ούγγρων Έρβιν Ζάντορ άρχισε να ανταλλάσσει προσβολές με τον Σοβιετικό Βαλεντίν Προκόποφ. Ο Σοβιετικός του έριξε γροθιά στο πρόσωπο τραυματίζοντάς τον στο δεξί μάτι. Ο Ζάντορ βγήκε αιμόφυρτος από την πισίνα, ενώ το πλήθος το οποίο ήταν από την αρχή εναντίων των Σοβιετικών επιχείρησε να τους λιντσάρει.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Οι εφημερίδες κατέφυγαν σε τίτλους εντυπωσιασμού και δεν έλειψαν οι υπερβολές, όπως το ότι το νερό της πισίνας έγινε κόκκινο από το αίμα και προέκυψε έτσι και ο τίτλος «Blood in the Water match».

1968: Όταν οι «Μαύροι Πάνθηρες» ύψωσαν τις γροθιές τους στο Μεξικό για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών

Ο Τόμι Σμιθ και ο Τζον Κάρλος δεν σβηστούν ποτέ από τις σελίδες της ιστορίας των Ολυμπιακών αγώνων που γράφτηκαν με τα πιο έντονα γράμματα. Κατά τη διάρκεια της απονομής των μεταλλίων για τα 200μ ύψωσαν τις γροθιές τους σε έναν αναπάντεχο ηρωϊκό χαιρετισμό.

Αν και δεν μπορούσαν να καταλήξουν σε ποιον ανήκε η ιδέα για αυτή την τεράστιου συμβολισμού κίνηση, ήταν απόλυτοι ως προς τη σημασία της. Τα γάντια αντιπροσώπευαν τη μαύρη Αμερική ενώ βγάζοντας τα παπούτσια τους ήθελαν να καταδείξουν τη φτώχεια στην αφροαμερικανική κοινότητα.

Η αντίδραση από την Ολυμπιακή Επιτροπή ήταν απογοητευτική. Οι δύο αθλητές κλήθηκαν να μαζέψουν τα πράγματά τους και να εγκαταλείψουν το Ολυμπιακό Χωριό μέσα σε 48 ώρες. Η οικογένεια του Σμιθ υπέστη προσβολές και τα αδέλφια διώχθηκαν από τους αθλητικούς ομίλους των σχολείων τους. Ο ίδιος έχασε το συμβόλαιό του ως αθλητής. Το ίδιο και ο Κάρλος ταλαιπωρήθηκε πολύ, πήρε διαζύγιο ενώ αργότερα η γυναίκα του αυτοκτόνησε.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ο Αυστραλός συναθλητής τους Πήτερ Νόρμαν που τους είχε υποστηρίξει φορώντας στο μπράτσο του το περιβραχιόνιο για τα δικαίωμα των αφροαμερικανών που φορούσαν και οι Σμιθ και Κάρλος. Παρότι προκρίθηκε για τους αγώνες του 1972, η ομοσπονδία της Αυστραλίας τον τιμώρησε μη επιτρέποντάς του να πάρει μέρος. Εγκατέλειψε τον αθλητισμό, άρχισε να πίνει και πέθανε το 1985. Στην κηδεία του, ο Σμιθ και ο Κάρλος ήταν εκείνοι που μετέφεραν στους ώμους τους το φέρετρο του ανθρώπου που στάθηκε στο πλευρό τους σε μια στιγμή σπάνιας αλληλεγγύης αλλά τελικά έχασε τα πάντα.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Απεβίωσε ο σπουδαίος συνθέτης Δήμος Μούτσης

Πόλεμος στην Ουκρανία: Στους 355.000 οι νεκροί και τραυματίες της Ρωσίας, εκτιμά το Λονδίνο

Ελλάδα: Πέθανε ο ηθοποιός Ηλίας Λογοθέτης