NewsletterΕνημερωτικό δελτίοEventsEvents
Loader

Find Us

FlipboardInstagramLinkedin
Apple storeGoogle Play store
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η σκληρή καθημερινότητα ενός γιατρού στο Χαλέπι

Η σκληρή καθημερινότητα ενός γιατρού στο Χαλέπι
Πνευματικά Δικαιώματα 
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Όσοι ζουν στο Χαλέπι κάθε πρωί φεύγουν από τα σπίτια τους και δεν ξέρουν αν το βράδυ θα επιστρέψουν, είτε ζουν στα ανατολικά της πόλης, που ελέγχεται από τους αντάρτες και έχουν καταστραφεί από τις αεροπορικές επιδρομές, είτε ζουν στα δυτικά, όπου ακόμα υπάρχουν κάποια νοσοκομεία που λειτουργούν.

Ένας Σύρος γιατρός που σπούδασε στη Γαλλία και τώρα εργάζεται σε ένα από αυτά τα νοσοκομεία δέχτηκε να συναντήσει δημοσιογράφο του euronews και να μιλήσει μαζί της για την καθημερινότητά του.

Όπως και οι άλλοι γιατροί καθημερινά κάνει ότι μπορεί για να περιθάλψει τους τραυματίες. Σύμφωνα με τα όσα λέει είναι λάθος να πιστεύουμε ότι μόνο οι κάτοικοι που μένουν στο ανατολικό Χαλέπι κινδυνεύουν. Αν και στο δυτικό Χαλέπι οι επιχειρήσεις του στρατού και οι βομβαρδισμοί της ρωσικής αεροπορίας σπανίζουν, ο θάνατος παραμονεύει. Οι κάτοικοι καθημερινά βρίσκονται αντιμέτωποι από επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους και του Μετώπου Αλ Νούσρα, που βρίσκονται στα ανατολικά της πόλης. Οι ανθρωπιστικοί διάδρομοι συχνά γίνονται στόχος επιθέσεων.

-Νιώθετε ότι κινδυνεύετε;

-Κάθε μέρα όταν φεύγω από το σπίτι αναρωτιέμαι αν θα επιστρέψω το βράδυ ζωντανός. Μόλις έφτασαν στο νοσοκομείο τραυματίες πολίτες που χτυπήθηκαν από όλμο. Ένας από τους δύο εγχειρίστηκε αμέσως. Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν τραυματίες άμαχοι στα ανατολικά, αλλά υπάρχουν εξίσου πολύ και στις δυτικές περιοχές, καθημερινά, παιδιά, ενήλικες, μωρά. Κάποιος που είναι στο σχολείο, στην αγορά, στο δρόμο, που εργάζεται στο μαγαζί του, μπορεί να δεχτεί επίθεση με βόμβα που έχει εκτοξευθεί από την άλλη μεριά της πόλης. Πολλοί από εμάς έχουμε τους γονείς μας, τους φίλους μας. Εδώ, από την άλλη, είμαστε υπέρ του πολιτισμού και έχουμε κουραστεί από όλα αυτά τα χρόνια του πολέμου. Είναι κόλαση στα ανατολικά, αλλά κι εδώ κόλαση είναι. Όταν σκοτώνεται ένας άνθρωπος εκεί, ένας άνθρωπος σκοτώνεται και εδώ.

-Οι ανθρωπιστικοί διάδρομοι που χρησιμοποιούνται για την διανομή τροφίμων και φαρμάκων, λειτουργούν;

-Όχι. Πρόσφατα ο θείος μιας νοσοκόμας, που εργάζεται μαζί μου στο νοσοκομείο προσπάθησε να φύγει με τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά, χρησιμοποιώντας έναν ανθρωπιστικό διάδρομο, δέχτηκαν σχεδόν αμέσως πυροβολισμούς. Οι άμαχοι χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινες ασπίδες. Μόλις κάποιος προσπαθήσει να πλησιάσει αυτούς τους διαδρόμους σκοτώνεται. Περιμένουμε εδώ και εβδομάδες από το στρατό να ανοίξει δύο ανθρωπιστικούς διαδρόμους, μαζί με τους Ρώσους, αλλά επαναλαμβάνω μόλις κάποιος πλησιάζει, το Μέτωπο Αλ Νούσρα τον σκοτώνει.

-Μπορείτε να μας περιγράψετε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζεστε στο δυτικό τμήμα της πόλης;

-Το Χαλέπι έχει χωριστεί στα δύο από το 2011. Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τους τραυματίες, αλλά και καθημερινά περιστατικά. Όσοι έχουν τραυματιστεί από τις μάχες δέχονται δωρεάν περίθαλψη, ακόμα και στα ιδιωτικά νοσοκομεία. Όλα τα νοσοκομεία τους δέχονται δωρεάν, καθώς οι τραυματίες μεταφέρονται στα κοντινότερα νοσοκομεία. Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε πολλούς τραυματισμούς, που έχουν προκληθεί από βόμβες, όπλα, ακόμα και από πυραύλους. Παράλληλα δεχόμαστε και παθολογικά περιστατικά. Βρογχίτιδες, κατάγματα, διάρροιες. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε έλλειψη σε απλά φάρμακα, αλλά έχουμε προβλήματα με το ηλεκτρικό ρεύμα. Πάνε σχεδόν δύο χρόνια από τότε που οι αντάρτες έχουν κόψει το ρεύμα στην πόλη. Για αυτό αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιήσουμε γεννήτριες. Μερικές φορές, όταν αποφασίζουν να κόψουν και το νερό, δεν έχουμε νερό για μήνες. Το νερό είναι ζωή και μέχρι στιγμής ο στρατός έχει καταφέρει να έχουμε πάντα νερό.

-Γιατί παραμένετε εδώ;

-Το ίδιο με ρωτούν και οι φίλοι μου, γιατί καθημερινά βάζω τη ζωή μου σε κίνδυνο. Σε αυτή τη δουλειά οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ βαθιές. Μένω για να βοηθήσω. Έχω έναν σκοπό εδώ, έχω ασθενείς εδώ. Μετά από τόσα χρόνια, δεν είναι εύκολο να αλλάξει αυτό. Με χρειάζονται εδώ. Τα χρήματα δεν είναι το παν στη ζωή, υπάρχει και η ανθρώπινη γενναιοδωρία και η επιθυμία να προσφέρεις στον κόσμο.

-Ο πόλεμος άρχισε πριν από 5 χρόνια, αλλά εσείς ήρθατε εδώ πολύ νωρίτερα, σωστά;

Ναι ήθελα να χτίσω ένα νοσοκομείο. Εργάζομαι μαζί με 60-70 γιατρούς και χειρουργούς σε μια πολύ φιλική ατμόσφαιρα. Στην ομάδα μου υπάρχουν Κούρδοι, μουσουλμάνοι, χριστιανοί και άθεοι. Πριν από τον πόλεμο 5 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν στο Χαλέπι. Πολλοί από αυτούς έφυγαν, ακόμα και αν δεν ήθελαν. Ήμασταν ευτυχισμένοι εδώ. Ζούσαμε καλά. Η Συρία είναι μια όμορφη χώρα με καλό κλίμα. Οι κάτοικοι είναι φιλικοί και συνυπάρχουμε με σεβασμό. Δεν μας ενδιέφερε αν κάποιος ήταν μουσουλμάνος ή χριστιανός.

-Οι ασθενείς σας πως αντιδρούν ψυχολογικά;

-Δυστυχώς πολλοί είναι εκείνοι που υποφέρουν από μετατραυματικό στρες. Παιδιά και ενήλικες υποφέρουν ψυχολογικά, είναι τρομαγμένοι. Μαζί με κάποιους φίλους και συναδέλφους σκεφτόμαστε πως μπορούμε να φροντίσουμε αυτούς τους ασθενείς. Τα σωματικά τραύματα είναι ορατά, αλλά τα ψυχικά τραύματα δεν είναι. Ακόμα και αν δεν φαίνονται πρέπει να γιατρευτούν. Πρέπει να επιστρέψει η ειρήνη σε αυτή τη χώρα.

-Ποια πιστεύετε ότι είναι η λύση;

- Πρέπει να ανατρέξουμε στη ρίζα αυτών των επιθέσεων, να βρούμε αυτούς που ήρθαν από το Αφγανιστάν, την Τσετσενία ή τα Σαουδική Αραβία, οι οποίοι έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου και έχουν τη φιλοσοφία του θανάτου. Πρέπει να απαλλαγούμε από αυτούς και να συνεργαστούμε με αυτούς που είναι πιο μετριοπαθείς και να βρούμε μια λύση. Δυστυχώς όταν οι φανατικοί θέλουν να επιβάλουν την κουλτούρα τους, την κουλτούρα της μη ανεκτικότητας τότε όλα καταλήγουν σε μάχες και αυτές οι μάχες έχουν ως αποτέλεσμα το θάνατο του πολιτισμού. Επιβάλλουν ένα νόμο, απαγορεύουν στις γυναίκες να βγουν από τα σπίτια τους, τις αναγκάζουν να φορούν μαντήλα, τους συμπεριφέρονται σαν να είναι σκλάβες. Άνθρωποι σαν αυτούς που πραγματοποίησαν τις επιθέσεις στο Μπατακλάν στη γαλλική πρωτεύουσα εδώ είναι σχεδόν εκατό χιλιάδες. Γιατί εδώ δεν θεωρούνται εγκληματίες, ενώ στην Ευρώπη θεωρούνται; Δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε με αυτούς τους ανθρώπους.

-Φοβάστε;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Ναι φοβάμαι. Όταν το Ισλαμικό Κράτος στέλνει τους τζιχαντιστές του, που ρίχνουν βόμβες και λένε ότι θα αφανίσουν όποιους δεν σκέφτονται σαν αυτούς ναι φοβάμαι. Ο στρατός έχει καταφέρει να υπερασπιστεί το Χαλέπι με μεγάλο θάρρος, αλλά όταν βλέπουμε αυτούς τους φανατικούς να έρχονται, που έρχονται εδώ για να πεθάνουν, φοβόμαστε, επειδή αυτοί δεν φοβούνται τίποτα.

-Ελπίζετε σε κάτι;

-Αυτός ο φανατισμός έρχεται και στην Ευρώπη. Θεωρώ ότι δεν θα είσαστε ευτυχισμένοι αν αυτή η κατάσταση εξαπλωθεί στις πόλεις σας. Ελπίζω γιατί για παράδειγμα στη Γαλλία ή το Βέλγιο δεν μπορείς να συμφωνήσεις μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, μεταξύ Βαλόνων και Φλαμανδών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα αρχίσουν να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Η κουλτούρα της δημοκρατίας είναι ζωντανή στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με τους φανατικούς τρομοκράτες, όλες οι μορφές δημοκρατίας πρέπει να εξαλειφθούν. Πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι αυτή η επικίνδυνη κουλτούρα εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να ξεσκεπάσουμε την υποκρισία. Εδώ, είτε στο ανατολικό Χαλέπι, είτε στο δυτικό Χαλέπι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στη ζωή, αλλά για γεωπολιτικά συμφέροντα σκοτώνονται πληθυσμοί, σκοτώνονται ολόκληρες χώρες, σκοτώνουν το Χαλέπι, μια πόλη με 10.000 χρόνια ιστορία.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Συρία: Δύο ΜΚΟ κατηγορούν την Ρωσία για επίθεση κατά αμάχων

Συρία: Χτύπημα του στρατού σε προπύργιο του ISIS

Συρία: Θρήνος για την σφαγή των στρατιωτικών του Άσαντ στη Χομς