«Το Έξυπνο πουλί»: Έξι νέοι ηθοποιοί σ' ένα απολαυστικό γαϊτανάκι παρεξηγήσεων

«Το Έξυπνο πουλί»: Έξι νέοι ηθοποιοί σ' ένα απολαυστικό γαϊτανάκι παρεξηγήσεων
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Μάνος Βαβαδάκης και Γιώργος Κατσής ανεβάζουν την κλασική φάρσα του Ζορζ Φεντώ στο Tempus Verum - Εν Αθήναις

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Γνωρίστηκαν στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου και από τότε κατάλαβαν ότι ταιριάζουν τα χνώτα τους. Ο Ακύλλας Καραζήσης τους έφερε κοντύτερα, καθώς έπαιξαν μαζί στον «Σεισμό στη Χιλή», του Χάινριχ φον Κλάιστ στο Bios. Μάνος Βαβαδάκης και Γιώργος Κατσής καταπιάνονται τώρα με «Το Έξυπνο πουλί» του Ζορζ Φεντώ στο Tempus Verum – Εν Αθήναις και το μόνο που μας υπόσχονται ανεπιφύλακτα είναι ότι θα γελάσουμε πάρα πολύ.

Αυτό ήταν εξαρχής ο στόχος: να περάσουν, εκτός από τους ίδιους, τέλεια κι οι θεατές. Μαζί τους στη σκηνή, άλλοι τέσσερις ηθοποιοί, φίλοι από τη σχολή, που μοιράζονται τις ίδιες εμπειρίες, έχουν κοινή αισθητική και κώδικες. Από τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου, μας παρουσιάζουν αυτή την κλασική γαλλική φάρσα, με πρωταγωνιστές έξι χαρακτήρες, τρία ζευγάρια που μπλέκονται ερωτικά, σε ένα απολαυστικό γαϊτανάκι παρεξηγήσεων.

-Τι σας έκανε να καταπιαστείτε με μια φάρσα του προηγούμενου αιώνα και δεν ασχοληθήκατε με κάτι πιο μοντέρνο;

Μάνος Βαβαδάκης: Βασική μας ανάγκη ήταν να περάσουμε εμείς καταρχάς καλά. Ζητούσαμε απεγνωσμένα μια κωμωδία. Θέλαμε να περάσουμε καλά στις πρόβες και μετά να περάσουμε καλά με τον κόσμο που θα έρθει να μας δει. Το ότι πέσαμε πάνω στον Φεντώ ήταν καθαρή τύχη. Διαβάσαμε πολλά έργα και τελικά καταλήξαμε στον γάλλο συγγραφέα. Θέλαμε πολύ να ασχοληθούμε με κάτι τέτοιο.

Γιώργος Κατσής: Καταρχάς, εμένα με ενδιαφέρει το κείμενο, οι λέξεις. Δεν κοιτώ πέρα από αυτό. Γι’ αυτό και δεν εστιάσαμε στο γεγονός ότι αφορά μεγαλοαστούς. Επικεντρωθήκαμε στο στοιχείο της φάρσας. Σε αντίθεση με τους περισσότερους ανθρώπους της γενιάς μας που έχουν στραφεί σε κείμενα πιο σκοτεινά, υπαρξιακά, εμείς αισθανόμαστε ότι χρειάζεται μια ελαφρότητα, μια ηλιαχτίδα φωτός σ’ αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Χρειάζεται μια νότα αισιοδοξίας για να μπορέσουμε να πιστέψουμε ξανά στους ανθρώπους.

-Η φάρσα διακρίνεται για τον ρυθμό της, που είναι συνήθως καταιγιστικός. Σας φοβίζει αυτό το στοίχημα που έχει να κάνει με την ταχύτητα και τον απόλυτο συντονισμό όλων των χαρακτήρων;

Μ.Β.: Νομίζω ότι ο ρυθμός είναι κομβικό στοιχείο κάθε παράστασης. Απλά πρέπει να ανακαλύψεις τη μουσική που υπάρχει πίσω από το κείμενο και να δουλέψεις μ’ αυτήν.

Γ.Κ.: Εγώ πιστεύω ότι ο ρυθμός είναι σχετικός. Έχει να κάνει με τους ανθρώπους που μαθαίνουν να κάνουν κάτι. Για μας άλλη ήταν η μεγάλη δυσκολία. Θέλαμε να ξεφύγουμε από το αυστηρό πλαίσιο του έργου, ότι δηλαδή αφορά μόνο πλούσιους, που δεν αντιμετωπίζουν κανένα βιοτικό πρόβλημα. Δεν θέλαμε να το περιορίσουμε ότι είναι κάτι τύποι που δεν έχουν τι να κάνουν στη ζωή τους και ερωτεύονται, φλερτάρουν για να περάσουν το χρόνο τους. Θέλαμε να το κάνουμε όλο αυτό πιο προσωπικό, να μας αφορά όλους. Αυτή ήταν και είναι η πραγματική μας δυσκολία. Τα θέματα του ρυθμού τα λύσαμε εύκολα, γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ο ένας τον άλλο.

-Οπότε τι κάνατε; Πειράξατε το κείμενο;

Μ.Β.: Ναι το κείμενο που χρησιμοποιούμε είναι μια διασκευή του έργου του Φεντώ. Δεν υπάρχει η αρχική πλοκή. Στο θεατρικό έργο οι χαρακτήρες είναι 16. Εμείς κρατήσαμε τους 6: τα βασικά δηλαδή ζευγάρια, που βοηθούν την εξέλιξη της υπόθεσης. Βγάλαμε όλα τα υπόλοιπα, που δεν μας ήταν αναγκαία για να φέρουμε την ιστορία μας στο σήμερα. Η αναπαράσταση της αστικής τάξης την εποχή του συγγραφέα δεν μας ενδιέφερε καθόλου.

Γ.Κ.: Δεν θέλαμε να παρουσιάσουμε μια οικογένεια που έχει μπάτλερ και υπηρέτες. Θα ήταν σαν να παίρναμε θέση για κάτι που δεν συμφωνούμε και το θεωρούμε ανήθικο. Φτιάξαμε μια διασκευή με χαρακτήρες που θέλουμε να δούμε, που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, ενώ η αλήθεια είναι μπροστά στα μάτια τους. Τους συναντάμε γύρω μας και σήμερα. Συμπυκνώσαμε το «χάος» των χαρακτήρων από τους 16 στους 6. Μην ανησυχείτε! Δεν λείπει τίποτε από το αρχικό μακελειό.

Μ.Β.: Αυτό που προσθέσαμε είναι δικές μας προσωπικές αφηγήσεις, που έχουν να κάνουν με την αγάπη και τον γάμο. Περνάμε τις απόψεις μας μέσα από προσωπικές εμπειρίες που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον που μεγαλώσαμε και τους ανθρώπους μας. Τα θέματα που μας απασχολούν είναι: Η σύμβαση του γάμου είναι απαραίτητη; Τι συμβαίνει πίστη στον άλλο; Τι σημαίνει συμβίωση; Είναι ανήθικο να κυνηγήσεις κάποιον άλλο, όταν είσαι σε σχέση ή είσαι παντρεμένος;

-Ο τίτλος του έργου έχει να κάνει με τι;

Μ.Β.: Κρατήσαμε τον τίτλο που είχε δώσει ο Νικηφόρος Παπανδρέου στο έργο, αν και είχαμε και δεύτερες σκέψεις. Ο αρχικός τίτλος είναι «Le Dindon», που είναι η γαλοπούλα. Και είναι γιατί οι άνδρες φέρονται σαν γαλοπούλες στο έργο: κρώζουν, επιδεικνύουν τα ωραία τους φτερά και στη συνέχεια επιστρέφουν στις γυναίκες τους. Στην παράσταση παρόλα αυτά το Έξυπνο Πουλί δεν είναι μόνο οι άνδρες. Είναι και οι έξι χαρακτήρες. Όλοι προσπαθούν να είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι και στο τέλος την πατάνε.

Γ.Κ.: Είναι όλοι τους τρομερά ανώριμοι και παλεύουν να ενηλικιωθούν. Το μεγάλο τους πρόβλημα δεν είναι ότι καταστράφηκαν ή κάποιος αρρώστησε ή πέθανε. Απλά, τους έπεσε το παγωτό από το χέρι και αυτοί έμπηξαν τα κλάματα. Αυτό είναι το πιο μεγάλο τους πρόβλημα.

Μ.Β.: Αυτό είναι που τους κάνει αστείους. Ότι έχουν όλα τα προβλήματά τους λυμένα και κλαίνε για το παγωτό. Δεν υπάρχουν προβλήματα στο έργο: το μόνο που απασχολεί τους χαρακτήρες είναι τι θα γίνει με τις γκόμενες και τους γκόμενους. Εκεί βρίσκεται και η ουσία της φάρσας. Ο Φεντώ θέλει το κοινό του να γελάσει με τις περιπέτειές τους και δεν θέλει σε καμιά περίπτωση να προβληματιστεί.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Είναι όλοι χαμένοι στο τέλος;

Γ.Κ.: Δεν είναι ακριβώς χαμένοι. Θα έλεγα ότι μασάνε μεγαλύτερες μπουκιές από αυτές που μπορούν να καταπιούν. Οπότε μέσα από αυτά που συμβαίνουν, μαθαίνουν να μασάνε μικρότερες μπουκιές. Αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να υπάρχει μια βάση και πρέπει να επιστρέφουν σ’ αυτή. Να επιστρέφουν στη σχέση που είχαν. Για μένα ο τίτλος, «Το έξυπνο πουλί» έχει να κάνει με διάφορα: Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται, ότι φέρονται ως κοκόρια και ως κότες, έχει να κάνει επίσης με το ανδρικό όργανο. Είναι μια παράσταση που έχει να κάνει με τις σεξουαλικές επιθυμίες όλων των πρωταγωνιστών. Και το τέλος της παράστασης είναι έκπληξη. Αφήνει μια πολύ γλυκιά εικόνα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ηθικολογούμε καθόλου.

-Τι είναι αυτό που τους απασχολεί;

Γ.Κ.: Η επιβεβαίωση, η οποία θέλουν να έρχεται από παντού και όχι μόνο από τον άνθρωπο, που έχουν επιλέξει να είναι μαζί στη ζωή. Αυτό άλλωστε δεν απασχολεί και κάθε άνθρωπο πάντα; Θέλουν να είναι ποθητοί. Μπορεί να το έχουν ξεχάσει γιατί είναι με κάποιον που δεν τους το τονίζει. Το θέλουν. Είναι πολύ σημαντικό για αυτούς.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Εσείς τι πιστεύετε λοιπόν; Συμφωνείτε με την άποψη ότι επιτρέπονται τα πάντα στον έρωτα; Μπορείς να απατήσεις τον άλλο;

Μ.Β. Βρήκες το αδύνατο σημείο μας (γέλια). Είχαμε ξεκινήσει τις πρόβες και ξαφνικά πέφτει αυτό το θέμα. Και είναι η πρώτη στιγμή που συνειδητοποιώ ότι βρήκαμε ένα θέμα, που δεν ταιριάζουμε. (γέλια). Εγώ είμαι λίγο φιλελεύθερος σ’ αυτά τα θέματα. Ο Γιώργος είναι πολύ ρομαντικός. Πιστεύω ότι όλα επιτρέπονται και η εναλλαγή συντρόφων και οι ελεύθερες σεξουαλικές επαφές, αρκεί να μην πληγώνεις τον άλλο. Από την άλλη πλευρά θεωρώ ότι ο έρωτας και το σεξ είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.

Γ.Κ.: Εγώ δεν πιστεύω καθόλου στη σύμβαση του γάμου. Σιχαίνομαι στεφάνια, ρύζια και εκκλησίες. Είναι κάτι αντιαισθητικό και παρωχημένο εν έτει 2017. Είναι ντροπή να μπαίνουμε σε μια Εκκλησία που δεν πληρώνει φόρους, για να επιβεβαιώσουμε την αγάπη μας. Από την άλλη πλευρά, όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να είναι με έναν άλλο άνθρωπο, το πιο γοητευτικό στοιχείο είναι όταν θυσιάζει μερικές πρωτόγονες ανάγκες του. Είναι ωραίο, όταν αποφασίζεις να θυσιάσεις πράγματα, ορμές, επιθυμίες και συνήθειες. Τι σημαίνει όταν αποφασίζω ότι το σώμα μου δίνεται σε έναν συγκεκριμένο άτομο και κάνουμε ότι μπορούμε για να το διατηρήσουμε. Είναι απαραίτητο όταν δύο άτομα αποφασίζουν να δοκιμάσουν και να ρισκάρουν κάτι τέτοιο, να δώσουν τον απαραίτητο χρόνο, χώρο, την απαραίτητη προσήλωση. Να δώσουν μια ουσιαστική ευκαιρία στη συνύπαρξη. Πιστεύω ότι αν ενδώσουμε σε όλες μας τις σεξουαλικές ορμές, δεν θα υπήρχε πολιτισμός σήμερα.

-Τι λείπει από αυτούς τους ήρωες και τι περισσεύει;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Μ.Β.: Λείπει η αγάπη. Και είναι φουλ στην ανασφάλεια.

Γ.Κ.: Τους λείπει η πείνα! Αυτοί οι άνθρωποι δεν πεινάνε. Δεν έχουν ανάγκη. Το χειρότερο είναι ότι δεν έχουν επίγνωση ότι έχουν λύσει τα προβλήματά τους. Τους λείπει η συνείδηση των πραγμάτων. Οπότε δεν βάζουν μυαλό και αυτό που τους συμβαίνει θα ξανασυμβεί και την επόμενη ημέρα και στον αιώνα τον άπαντα.

ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Ο Ποντανιάκ, αμετανόητος γυναικάς, κυνηγά την Λουσιέν ως το σαλόνι του σπιτιού της. Εκεί ανακαλύπτει πως είναι παντρεμένη με τον Βατλέν, τον καλύτερο του φίλο. Εκείνος της αποκαλύπτει πως ο Ποντανιάκ είναι κι αυτός παντρεμένος. Η Λουσιέν θα εκμυστηρευτεί στον Ποντανιάκ πως θα απατούσε τον άντρα της, μόνο αν αυτός την απατούσε πρώτος, υπόσχεση που έχει δώσει από καιρό και στον Ρεντιγιόν, οικογενειακό τους φίλο. Τι θα συμβεί, όμως, όταν ο Βατλέν αποκαλύπτει στον Ποντανιάκ, ότι απατά την γυναίκα του με μια Γερμανίδα που ήρθε από το Μόναχο και τον εκβιάζει; Και τι θα συμβεί, όταν όλοι αυτοί βρεθούν στο ίδιο δωμάτιο του ξενοδοχείου Corte – Flirt;

Πόρτες, μοιχεία, παρεξηγήσεις, ψέματα από έξι χαρακτήρες που προσπαθούν απεγνωσμένα να επιβεβαιώσουν τον ανδρισμό ή τη θηλυκότητά τους αποτυγχάνοντας, ωστόσο, παταγωδώς. Μια φαρσοκωμωδία απογυμνωμένη από τα αστικά της στοιχεία σε μια σύγχρονη αφήγηση που επαναπροσδιορίζει τα βασικά της συστατικά. Κι ενώ οι χαρακτήρες της φάρσας στηρίζονται στον κόσμο που γελά σε βάρος τους, αντί να προσποιηθούν άγνοια κρυμμένοι πίσω απ’ τις πόρτες, την… κατασκευάζουν.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Μετάφραση: Νικηφόρος Παπανδρέου
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Μάνος Βαβαδάκης, Γιώργος Κατσής
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιωργίνα Γερμανού
Επιμέλεια φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Βοηθός Σκηνογράφου: Μαριέττα Παυλάκη
Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας
Με τους: Στέλλα Βογιατζάκη, Χαρά – Μάτα Γιαννάτου, Κατερίνα Ζησούδη, Μάνο Βαβαδάκη, Γιώργο Κατσή, Πάνο Παπαδόπουλο

INFO

Tempus Verum – Εν Αθήναις
Ιάκχου 19, Γκάζι | Τηλ.: 210 3425170
Μέρες και ώρα παραστάσεων: Aπό 30 Ιανουαρίου έως 7 Μαρτίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12 ευρώ, Μειωμένο – Φοιτητικό 8 ευρώ, Ατέλειες: 5 ευρώ
Διάρκεια: 80 λεπτά

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ελλάδα: Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών, η ηθοποιός και τραγουδίστρια Σούλη Σαμπάχ

Το Ματαρόα αγκυροβολεί για έναν μήνα στην Κυψέλη

Πάνος Παπαδόπουλος: «Ο Βικτώρ είναι ένας σύγχρονος Άμλετ»