«Χαρτοπόλεμος»: Ένα κωμικοτραγικό θρίλερ για τα αδιέξοδα των 30άρηδων

«Χαρτοπόλεμος»: Ένα κωμικοτραγικό θρίλερ για τα αδιέξοδα των 30άρηδων
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Το έργο του Βαγγέλη Ρωμνιού παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Μικρό Γκλόρια

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Μετά από έναν ιδιαίτερα πετυχημένο κύκλο παραστάσεων, πέρσι την άνοιξη, ο «Χαρτοπόλεμος» παρουσιάζεται ξανά κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Μικρό Γκλόρια. Θέμα του η σύγχρονη οικογένεια, τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση και τα υπαρξιακά άγχη των σημερινών 30άρηδων.

Συγγραφέας του έργου, ο οποίος πρωταγωνιστεί κιόλας στην παράσταση είναι ο Βαγγέλης Ρωμνιός. Ο ίδιος ομολογεί ότι ο «Χαρτοπόλεμος» προέκυψε μετά από την παρότρυνση του φίλου και συμπρωταγωνιστή του Γιωργή Τσουρή: «Πριν δυο καλοκαίρια σε κάποιες διακοπές, ο Γιωργής, εγώ και η επίσης φίλη και συνάδελφος Βάλια Παπακωνσταντίνου, όχι απλά βρήκαμε και καταλήξαμε στο θέμα, αλλά από εκείνη τη στιγμή η πραγμάτωση της δουλειάς αυτής έγινε απαραίτητη εμμονή και για τους τρεις μας. Καθώς στο συρτάρι μου υπήρχαν αρκετά έτοιμα θεατρικά έργα, ανέλαβα να γράψω το κείμενο το οποίο δεν θα ήταν αυτό που είναι χωρίς την πολύτιμη συμβολή του Γιωργή στην επιμέλεια. Και ποιο ήταν τελικά το θέμα; Η άρνηση της σημερινής κουρασμένης γενιάς των τριαντάρηδων να απογαλακτιστούν από τα βαρίδια που άθελά τους κουβαλάνε από τους προκατόχους τους. Η ανάγκη να “σκοτώσουν” μέσα τους κι έξω τους κάθε τι παλιό χωρίς όμως να τους έχει δοθεί χώρος για καινούργιες προτάσεις. Όταν οι δικαιολογίες παίρνουν τη θέση των ευθυνών και η παραίτηση αντικαθιστά την ανάγκη για εξέλιξη. Όλα αυτά βέβαια δοσμένα με στοιχεία θρίλερ και μαύρης κωμωδίας, κάνοντας έτσι την παράσταση ενδιαφέρουσα χωρίς δογματισμό και κούνημα του δακτύλου».

Ο τίτλος βρέθηκε παράλληλα με τη συγγραφή του έργου. Άρεσε σε όλους τους συντελεστές. Γιατί όμως Χαρτοπόλεμος; «Αφορά τις παιδικές μας μνήμες, τον πόλεμο από χαρτί και το σκόρπισμα χρωμάτων στον αέρα. Και ύστερα γραφειοκρατία, «πόλεμος» υπογραφών και κανόνων. Μια γενιά που σκορπίζει προσπαθώντας να προστατεύσει τα παιδικά όνειρα που μόνο χρωματιστά πια δεν φαντάζουν. Υποσχέσεις και ελπίδες ψεύτικες, χάρτινες που ζουν για μια στιγμή κάνοντας εντύπωση και ύστερα μουντά σκουπίδια στο πάτωμα έτοιμα να λιώσουν ή στην καλύτερη να ανακυκλωθούν» επισημαίνει ο συγγραφέας.

Ο Γιώργος Παλούμπης ανέλαβε την σκηνοθεσία της παράστασης. Τα δύο στοιχεία που τον κέντρισαν είναι ο ρεαλισμός και η επικαιρότητα του κειμένου: «Ο ρεαλισμός είναι το είδος θεάτρου με το οποίο έχω καταπιαστεί περισσότερο και εντέλει εκείνο που με ενδιαφέρει και περισσότερο. Η επικαιρότητα του «Χαρτοπόλεμου» πιστεύω ότι είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο γιατί διανύουμε μια εποχή που μέσα στη δυσκολία της μπορεί να αποτελέσει ισχυρή αφορμή για συγγραφή σημαντικών έργων. Δεν μιλάω απαραίτητα για έργα που αφορούν την οικονομική κρίση, αλλά για έργα που αποτυπώνουν το συναίσθημα της εποχής και μέσα από τη συγκεκριμένη ατμόσφαιρα πραγματεύονται φιλοσοφικά – υπαρξιακά ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο ανεξαρτήτως χώρας ή εποχής. Ελπίζω με λίγα λόγια σε ένα ρεύμα ολοκληρωμένων θεατρικών έργων που θα βγει μέσα από την ιδιαίτερη εποχή που ζούμε. Ένας ακόμα λόγος που με κέρδισε το συγκεκριμένο έργο είναι ο αβίαστος τρόπος με τον οποίο περνάει από τον κοινωνικό ρεαλισμό σε ακραίες κωμικές καταστάσεις και φτάνει στο θρίλερ χωρίς να έχεις ποτέ την αίσθηση ότι αλλάζει ύφος το έργο. Απλά κατρακυλάει και εξελίσσεται».

Τι ακριβώς όμως συμβαίνει στο έργο: Σε ένα υποθηκευμένο σπίτι, πέντε ήρωες, τρία αδέλφια, μια κοπέλα και ένας πωλητής, όλοι εκπρόσωποι της γενιάς των τριαντάρηδων στην Αθήνα της κρίσης, κρίνονται, αλληλοαγαπιούνται και αλληλοκατασπαράζονται. Σε μια μόνο μέρα παιδικά και ενήλικα τραύματα χρόνων βγαίνουν στην επιφάνεια. Όλοι τους είναι καθημερινοί τύποι της διπλανής πόρτας:

«Είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση οικογένειας. Είναι μια περίπτωση επιλεγμένη από το συγγραφέα ακριβώς για να φωτίσει την ατμόσφαιρα και την παθογένεια της εποχής. Πρόκειται για ανθρώπους της διπλανής πόρτας, άνεργους, απελπισμένους, αδρανείς, θυμωμένους, με μυστικά και απωθημένα που ζουν την πιο ακραία περιπέτεια της ζωής τους. Αυτό που εγώ όφειλα να κάνω με τους ηθοποιούς ήταν να βρούμε την αλήθεια των χαρακτήρων, τις δράσεις και το εσωτερικό ταξίδι του καθενός και να βγάλουμε την πιο ειλικρινή εικόνα τους μέσα από την επί σκηνής αλληλεπίδραση. Τελικά αν φαντάζουν «καλοί» ή «κακοί»… δεν έχει σημασία» εξηγεί ο σκηνοθέτης.

Ο Γιωργής Τσουρής συμπληρώνει: «Η οικογένεια αυτή αποτελεί ένα καθρέφτη της σημερινής κρίσης, των παθογενειών που έχει η αγία ελληνική οικογένεια. Απλά νοιώθω ότι ξεφεύγει από την περιγραφή του σήμερα. Οι σχέσεις έχουν διαχρονικό βάθος. Ο φακός του σήμερα μεγεθύνει τη δραστικότητα της ταύτισης, αφού ο θεατής αναγνωρίζει την εποχή του».

Ο ίδιος ερμηνεύει τον μεσαίο από τα τρία αδέλφια: «Είναι δραστήριος, υπερκινητικός, δήθεν δυναμικός, ανασφαλής, μικρομέγαλος, loser, ημιάνεργος, ξερόλας. Στο κοινωνιόγραμμα της οικογένειας παίρνει έναν ηγετικό ρόλο που δεν μπορεί στην πραγματικότητα να υποστηρίξει. Συνολικά οι σχέσεις ανάμεσα στα τρία αδέλφια είναι πολύ σύνθετες σε όλους τους συνδυασμούς. Το κοινό τους είναι ότι αγαπιούνται, αλλά δεν υποφέρουνε ο ένας τον άλλο!»

Η οικονομική κρίση που βιώνουν όλοι οι Έλληνες, πέρα από από τη ζωή των χαρακτήρων του έργου έχει αλλάξει και τη δική τους ζωή. Ο καθένας από τους συντελεστές έχει αναγκαστεί να διαχειριστεί με το δικό του τρόπο την δύσκολη οικονομική κατάσταση και όχι μόνο: «Οριακές καταστάσεις έχω ζήσει πολλές και ελπίζω να ζήσω κι άλλες στο μέλλον γιατί αυτό θα προϋποθέτει ότι θα είμαι ζωντανός και θα προσπαθώ ακόμα. Φυσικά με έχει αγγίξει η κρίση όχι μόνο οικονομικά αλλά κυρίως συναισθηματικά και υπαρξιακά. Δεν θέλω να σταθώ στο τι μου έχει στερήσει αλλά στο τι μου έχει δώσει. Αναπροσδιόρισα σχέσεις και καταστάσεις που με πήγαιναν πίσω, έθεσα καινούργιους στόχους μέσα από τη γνώση των προβλημάτων και όχι ουτοπικά, ένιωσα ευγνωμοσύνη για το κάθε ξημέρωμα που με βρίσκει όρθιο και μετατόπισα τις προτεραιότητές μου σε πιο ουσιαστικά πράγματα απ’ ότι παλιότερα. Βρήκα τη δύναμη που μπορούν να σου δώσουν τα απλά πράγματα, όπως μια βόλτα με τον κολλητό σου, μια καλή κουβέντα, μια βουτιά στη θάλασσα, ένα οικογενειακό τραπέζι ή μια καλή δουλειά στο θέατρο που τόσο πολύ αγαπώ» μας εξομολογείται ο Βαγγέλης Ρωμνιός.

Ο Γιώργος Παλούμπης υπογραμμίζει: «Η οικονομική μου κατάσταση είναι συνεχώς δύσκολη. Οι ευκολίες που υπήρχαν κάποτε δεν υπάρχουν. Η διαχείριση των χρημάτων γίνεται πλέον με προσοχή. Η αγωνία για το αν θα έχω δουλειά, ή αν θα πληρωθώ από κάποια δουλειά που έκανα είναι μια πραγματικότητα. Κάνω περισσότερες δουλειές (παραστάσεις – διδασκαλία) για να συγκεντρώσω τα απαραίτητα. Έρχονται ανά διαστήματα στιγμές οικονομικής απελπισίας που δεν υπήρχαν παλιότερα. Αλλά: Προσπαθώ να κρατήσω τη δουλειά που αγαπώ σε όσο καλύτερο επίπεδο γίνεται, προσπαθώ να μη χάσω τους στόχους μου, στηρίζω την οικογένεια μου, τη γυναίκα μου και το γιο μου, και στηρίζομαι από αυτούς. Και πάμε παρακάτω…».

Ο Γιώργος Τσουρής συμπληρώνει: «Για χρόνια “χαϊδευόμουνα” και “αυτοφτιαχνόμουνα” με την ιδέα ότι μου αρέσει να ζω οριακά σε όλα τα επίπεδα, αψηφώντας τις δυσκολίες και τις κακές συγκυρίες. Την τελευταία επταετία περίπου όμως, που χρειάστηκε πραγματικά να αντιμετωπίσω δύσκολες καταστάσεις σε επαγγελματικό και διαπροσωπικό επίπεδο, έχω τρομάξει. Κυρίως με το πόσο εύκολα οι άνθρωποι φτάνουν σε ακραίες επιθετικές συμπεριφορές. Προσπαθώ να αμβλύνω τις συγκρούσεις, και να γεφυρώνω τα χάσματα (οικονομικά, ιδεολογικά κ.α.). Η εποχή είναι καρμανιόλα. Μας απομακρύνει. Σκέφτομαι όμως, ότι αν είναι να ζήσουμε στα όρια σαν χώρα, ας ζήσουμε τουλάχιστον Μαζί».

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Συγγραφέας: Βαγγέλης Ρωμνιός
Δραματουργική επεξεργασία-Επιμέλεια κειμένου: Γιωργής Τσουρής
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης
Μουσική-Video Art: Γιωργής Τσουρής
Σκηνικά: Κωνσταντίνα Μαρδίκη
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Τσάβα
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Άρτεμις Βαλτάτζη
Φωτογραφίες: Γεωργία Παναγοπούλου-Ανδρέας Παπακωνσταντίνου

Ερμηνεύουν: Γιωργής Τσουρής, Βάλια Παπακωνσταντίνου, Βαγγέλης Ρωμνιός, Παύλος Πιέρρος, Φοίβος Ριμένας

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

INFO

Θέατρο Μικρό Γκλόρια
Ιπποκράτους 7, Αθήνα
Τηλέφωνο ταμείου: 2103642334 | Καθημερινά 10:30-13:00 & 17:30-21:30
Παραστάσεις: Μέχρι Τρίτη, 07 Νοεμβρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη στις 21:30
Διάρκεια: 80 λεπτά

Εισιτήριο: Κανονικό 12 ευρώ, Μειωμένο 8 ευρώ, Ατέλεια/ Ανέργων 5 ευρώ
Ειδική προσφορά για προαγορά εισιτηρίων 10€
Προπώληση εισιτηρίων: Online: www.viva.gr
Τηλεφωνικά: 11876

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ρίκα Πανά: « Η ζωή σε μαθαίνει ότι πρέπει να βρεις έναν τρόπο να διαμαρτυρηθείς»

Απεβίωσε ο σπουδαίος συνθέτης Δήμος Μούτσης

Η «επιστροφή» της Ηρώς Κανακάκη: Η Εθνική Βιβλιοθήκη μας επανασυστήνει μια σημαντική ζωγράφο