Η ανάκαμψη της Ιταλίας ξεκινά από τα κάτω προς τα πάνω.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ ανάκαμψη της Ιταλίας ξεκινά από τα κάτω προς τα πάνω. Και πιο συγκεκριμένα από τις κάλτσες.
Βρισκόμαστε στην Λομβαρδία. Αυτή η περιοχή που βρίσκεται μεταξύ της Μάντοβα, της Μπρέσια και της Κρεμόνα με το χωριό Καστέλ Γκοφρέντο στη μέση είναι παγκοσμίως γνωστή για την παραγωγή γυναικείων καλτσών και κολάν.
Η μεγάλη ανάπτυξη του συγκεκριμένου τομέα έγινε εδώ στις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Σήμερα η βιομηχανική περιοχή περιλαμβάνει περισσότερες από 250 εταιρίες. Έχει πληρώσει ακριβά την πρόσφατη οικονομική κρίση.
«Η χειρότερη στιγμή για μας, για τη συγκεκριμένη βιομηχανική περιοχή ήταν το 2011-12, όταν είχαμε την επιδείνωση της κρίσης που προκάλεσε μεγάλες δυσκολίες στο ιταλικό, το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Ευτυχώς τις ξεπεράσαμε αυτές τις δυσκολίες, χάρις στην ισχύ, τις τεχνικές μας δεξιότητες αλλά και στον δυναμισμό που επιδείξαμε» εξηγεί ο Μάσιμο Μπένσι, διευθύνων σύμβουλος της Calze BC.
Δεν τα κατάφεραν βέβαια όλοι. Στην περιοχή της Μάντοβα, οι εργαζόμενοι στον συγκεκριμένο τομέα μειώθηκαν από 10.000 σε 7.000, από το 2007 μέχρι σήμερα.
Πολλές εταιρίες έκλεισαν, ενώ άλλες μετέφεραν τμήμα της παραγωγής τους στην Ανατολική Ευρώπη, κυρίως στην Σερβία.
Σήμερα, παρόλο που φαίνεται η κρίση ανήκει στο παρελθόν, οι ιταλικές εταιρίες δεν έχουν συνέλθει ακόμη, εξαιτίας της γραφειοκρατίας, την έλλειψη κεφαλαίων αλλά και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.
«Έχουμε εμπόδια, νόμους. Δεν ξέρεις πώς να τους σεβαστείς. Μερικές φορές είναι δύσκολο να εναρμονιστείς με μια νομοθεσία, που δεν σου χρειάζεται καθόλου. Εμείς πρέπει να εστιάσουμε στην παραγωγή, στις πωλήσεις, να κάνουμε έναν τζίρο από τον οποίο θα ωφεληθεί το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα» αναφέρει ο Μάσιμο Μπένσι.
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, οι επενδύσεις έχουν ξεκινήσει και πάλι. Είναι ένα ενθαρρυντικό σημάδι ανάκαμψης που θα δώσει νέα πνοή στη μεγάλη ιστορία αυτής της περιοχής.
«Κάνω μια δουλειά που την έκανε η μητέρα μου, ο πατέρας μου, οι θείοι μου. Όλοι μου έλεγαν: έχεις αυτή την επιχείρηση στο αίμα σου. Στο σχολείο, οι δάσκαλοι έλεγαν συνεχώς: σκέφτεται συνεχώς τις κάλτσες του. Ελπίζω ότι η νέα γενιά, τα παιδιά μου θα μπορέσουν να συνεχίσουν αυτή την παράδοση γενεών με δυνατές και αυθεντικές ιδέες. Εάν πιστέψουν σε αυτό που έχουμε χτίσει τόσο χρόνια, τότε θα ευημερήσουν» συμπληρώνει ο Μάσιμο Μπένσι.
Μια από τις επιχειρήσεις που έχουν τεράστια άνθηση είναι η βιομηχανία Marcegaglia. Είναι η μεγαλύτερη ιταλική βιομηχανία επεξεργασίας χάλυβα. Βρίσκεται στο Γκατζόλντο ντελι Ιπολίτι, περίπου 30 χλμ από το Καστέλ Γκοφρέντο.
Η επιχείρηση ιδρύθηκε το 1959 και κατάφερε να έχει μια ισχυρή διεθνή παρουσία. Άντεξε στην κρίση και μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχει ακόμη μεγαλύτερη διεθνή ανάπτυξη. Ο διευθύνων σύμβουλος Αντόνιο Μαρτσεγκάλια εξηγεί:
«Κάναμε τεράστιες επενδύσεις πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της κρίσης. Χάρις σ’ αυτές παρουσιάσαμε ανάπτυξη, παρόλο που ήταν πιο μικρή σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν ελαφρώς υψηλότερη από τη γενική ανάπτυξη».
Η βιομηχανία ήταν το μεγάλο θύμα της κρίσης την προηγούμενη δεκαετία. Στην Ιταλία, η κατάρρευση του συγκεκριμένου τομέα είχε τεράστιες συνέπειες σε όλη τη χώρα. Υπήρξε μείωση 20% της βιομηχανικής παραγωγής και χάθηκαν 800.000 θέσεις εργασίας. Η κυβέρνηση έχει σωστή πολιτική στο συγκεκριμένο τομέα;
«Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν από αυτή την κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια όσον αφορά στην βιομηχανία, για παράδειγμα οι επενδύσεις που απαλλάσσονταν από φορολογία είναι πολύ σημαντικά κίνητρα για την βιομηχανική ανάκαμψη. Απλά έχουν γίνει πολύ πρόσφατα και εστιάζουν στο μέλλον.
Πέρα από τις κυβερνητικές πολιτικές, τα τελευταία χρόνια, η πολιτική περιορισμού του ελλείμματος και η ενίσχυση της αξιοπιστίας της Ιταλίας στην Ευρώπη βοήθησαν στη δημιουργία ενός πιο ευνοϊκού μακροοικονομικού πλαισίου για την ιταλική βιομηχανία» τονίζει ο Μαρτσεγκάλια.
Η Ιταλία παραμένει η δεύτερη μεγαλύτερη βιομηχανική χώρα στην Ευρώπη και η έβδομη παγκόσμια. Παρόλα αυτά η πρόσβαση των επιχειρήσεων σε τραπεζικά δάνεια είναι πολύ περιορισμένη.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ Αντόνιο Μαρτσεγκάλια παραμένει όμως θετικός:
«Ο πατέρας μου ξεκίνησε το 1959 από το μηδέν. Προερχόταν από μια πολύ φτωχή οικογένεια. Σίγουρα, εκείνη την εποχή, το πλαίσιο της ιταλικής και ευρωπαϊκής ανάκαμψης βοήθησε να υπάρξει ανάπτυξη και να κτιστεί αυτή η αυτοκρατορία. Σήμερα θα ήταν πολύ πιο δύσκολο. Θεωρώ όμως ότι τα χαρακτηριστικά ενός πετυχημένου επιχειρηματία, η φαντασία, η καινοτομία και η ικανότητα να διαχειρίζεται τους κινδύνους είναι κάτι διαχρονικό».