Ενα επάγγελμα που τείνει να εκλείψει διατηρείται από μια οικογενειακή επιχείρηση στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ ήχος της καμπάνας της εκκλησίας είναι κάτι ιδιαίτερα σύνηθες και γνωστό, ιδίως στην ελληνική ύπαιθρο. Ωστόσο για να ακουστεί δυνατός και καθαρός, χρειάζεται τέχνη.
Στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας δυο αδέρφια, ο Χρήστος και ο Θωμάς Γαλανόπουλος, συνεχίζουν μια οικογενειακή παράδοση που ξεκινά από τα μέσα του 19ου αιώνα. Κατασκευάζουν καμπάνες, ένα επάγελμα που πλέον εκλείπει.
Οι Χρήστος και Θωμάς Γαλανόπουλος έχασαν τον πατέρα τους όταν ήταν ακόμα μικρά παιδιά. Πλέον, στα 50 τους, έχουν ήδη μάθει την τέχνη στους γιους τους, που συνιστούν την επόμενη γενιά.
O 21 ετών Φώτης Γαλανόπουλος, γιος του Χρήστου, δηλώνει έτοιμος να αναλάβει τα ηνία. Όπως υποστηρίζει, δεν θα άφηνε να πάει χαμένο ό,τι δημιούργησαν ο πατέρας και ο θείος του, αλλά το επάγγελμα του αρέσει επίσης.
Το συγκεκριμένο χυτήριο θεωρείται το μοναδικό στην χώρα που εξακολουθεί να κατασκευάζει καμπάνες χειροποίητα, με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο.
Ωστόσο, το επάγγεμα του καμπανοποιού τείνει πλέον να εκλείψει στην Ελλάδα. Η οικονομική κρίση δεν άφησε ούτε αυτό ανεπηρέαστο.
Από εκεί που κατασκεύαζαν 120 τόνους τον χρόνο, τώρα η παραγωγή έχει μειωθεί κάτω από το μισό για τους αδερφούς Γαλανόπουλους.
Παρόλα αυτά, η οικογενειακή επιχείρηση όχι απλά δεν έκλεισε, αλλά επένδυσε στην εξωστρέφεια και έτσι σήμερα πάνω από το 50% της παραγωγής της καταλήγει σε εκκλησίες στο εξωτερικό (στην Αυστραλία, την Αφρική και τις ΗΠΑ).
