«Το δαχτυλίδι της μάνας»: Μια παράσταση γιορτή, ύμνος στη ζωή

«Το δαχτυλίδι της μάνας»: Μια παράσταση γιορτή, ύμνος στη ζωή
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Η ομάδα C. for Circus παρουσιάζει μια νέα εκδοχή του έργου του Γιάννη Καμπύση στο Tempus Verum Εν Αθήναις από τις 16 Οκτωβρίου

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

«Το δαχτυλίδι της μάνας», το θεατρικό έργο που έγραψε ο Γιάννης Καμπύσης το 1898, με πηγή έμπνευσης τη ζωή του Κώστα Κρυστάλλη, μεταμορφώθηκε στα χέρια της θεατρικής ομάδας C. for Circus. Μετά τις sold out παραστάσεις του περασμένου Ιουνίου, το έργο επαναλαμβάνεται από τις 16 Οκτωβρίου στο Tempus Verum - Εν Αθήναις. Με αφορμή τις τελευταίες στιγμές ενός ποιητή, η θεατρική ομάδα στήνει ένα γλέντι επί σκηνής, μια γιορτή αποχαιρετισμού, προσπαθώντας να ξορκίσει το θάνατο και να υμνήσει την αγάπη για τη ζωή.

Η υπόθεση έχει ως εξής: Παραμονή Χριστουγέννων. Σε μία καλύβα κοντά στο δάσος ζει μία φτωχή οικογένεια: η μάνα και οι δυο της γιοι. Ο μεγάλος γιος της οικογένειας, ο ποιητής, βαριά άρρωστος, γνωρίζοντας πως έχει πλέον λίγη ζωή μέσα του, νοσταλγεί τα απάτητα βουνά του τόπου του, τους θρύλους της οικογένειάς του, τις νεράιδες του βουνού. Ταξιδεύει με τη φαντασία του κοντά τους, για να τον συντροφεύσουν στις τελευταίες του στιγμές . Η μητέρα του, για να τον σώσει, αποφασίζει να πουλήσει τη μοναδική περιουσία της οικογένειας, το δαχτυλίδι που έδωσαν κάποτε οι μοίρες στους προγόνους της, αν και γνωρίζει ότι μια τέτοια κίνηση είναι καταραμένη.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Παύλος Παυλίδης μας δίνει το στίγμα της παράστασης.

-Πώς ανακαλύψατε το συγκεκριμένο έργο του Γιάννη Καμπύση; Τι σας τράβηξε την προσοχή;

Ο Γιωργής Σφυρής, μέλος της ομάδας, ανακάλυψε το έργο στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη της σχολής θεάτρου του ΑΠΘ και μας το πρότεινε πριν από περίπου δύο χρόνια. Από την αρχή μας κέντρισε η γλώσσα του έργου, οι εικόνες του και, προσωπικά, άρχισε να μου δημιουργείται η ανάγκη να μιλήσω μέσα από αυτό το έργο για την απώλεια. Για την ανάγκη των ανθρώπων να φανταστούν, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον θάνατο. Για το πώς μέσα απ’ τη φαντασία καταφέρνουμε να επιμηκύνουμε την ίδια την ζωή. Έτσι μετά από λίγους μήνες πρότεινα στα παιδιά να είναι αυτή η επόμενη μας παραγωγή και να αναλάβω την σκηνοθεσία της, που ήταν και η πρώτη μου απόπειρα.

-Είστε μια νεανική ομάδα. Δεν είναι λίγο απρόσμενο να «καταφεύγετε» στην παράδοση ως πηγή έμπνευσης; Τι βρήκατε εκεί;

Η παράδοση είναι πάντα διαχρονική. Δεν απευθύνεται στην καθημερινότητά μας αλλά στις εμπειρίες μας. Σε εμπειρίες που με κάποιον τρόπο είναι εγγεγραμμένες στο DNA μας, χωρίς να το έχουμε καταλάβει. Όταν αρχίσαμε τις πρόβες, μου ήταν όλο και πιο καθαρό πόσες εικόνες είχαμε όλοι οι συντελεστές του έργου από ιστορίες με νεράιδες, από την αγριότητα της φύσης του τόπου μας. Όσο καταπιανόμαστε μ' αυτές τόσο περισσότερο καταλάβαινα και την ανάγκη μας να επιστρέψουμε στην απλότητα που επιβάλλουν. Η παράδοσή μας κρύβεται παντού. Στα ακούσματά μας, στις πράξεις μας, στις οικογένειές μας. Ελπίζω, ότι πάντα θα έχει σχέση με αυτό που είμαστε.

Νίκος Πανταζάρας

-Έχετε έναν ιδιαίτερο τρόπο να προσεγγίζετε τα κείμενα: χρησιμοποιείτε πολλή μουσική, έντονη κίνηση, εναλλαγές ρόλων και είναι σαφής και μια προσπάθεια χορικότητας. Θέλεις να μας περιγράψεις τον τρόπο που δουλεύετε;

Νομίζω, πως κάθε έργο που αντιμετωπίζουμε μας επιβάλλει έναν κώδικα από μόνο του. Δεν είναι πάντα η ίδια διαδικασία που ακολουθούμε. Για παράδειγμα, ξεκινώντας τις πρόβες μας, δεν ήθελα καθόλου να αναλύσουμε το έργο. Δεν είχα αυτήν την ανάγκη από τους ηθοποιούς. Ήθελα περισσότερο να βρούμε στιγμές του έργου που μας αφορούν, που μας εξιτάρουν, που μας μετακινούν προς τα κάπου. Όσον αφορά τώρα στη χορικότητα, αυτός ήταν ακριβώς ο σκοπός μας. Εμείς σήμερα, με τα μέσα που διαθέτουμε, είτε πρόκειται για την μουσική είτε για την αγάπη μας για την ποίηση, προσπαθήσαμε να αφηγηθούμε ομαδικά μια ιστορία.

Νίκος Πανταζάρας

-Πώς διαχειρίστηκες λοιπόν το συγκεκριμένο έργο;

Το πρώτο πράγμα που ζήτησα από τους ηθοποιούς, είναι να αντιμετωπίσουν την ιστορία σαν να είναι η τελευταία τους μέρα. Να το απαγγείλουν, να το χορέψουν, να το τραγουδήσουν, να το φωνάξουν, να το αφηγηθούν αλλά ποτέ στην πραγματικότητα να το παίξουν. Ήταν ζητούμενο για μένα να μην αντιμετωπιστεί το έργο και η ιστορία του ρεαλιστικά και καταστασιακά. Η όλη ιστορία είναι απλή, σκληρή μεν αλλά απλή, οπότε οι ίδιες οι λέξεις του περιγράφουν αυτό που συμβαίνει. Εγώ ήθελα να βρούμε τις αισθήσεις του έργου, τους ήχους του, τις εικόνες του, ήθελα να συνομιλήσουμε με το κείμενο και με έναν τρόπο να μην απευθύνεται η παράσταση στην σκέψη του κάθε θεατή αλλά στον συνειρμό του. Στη φαντασία του.

-Τι συμβολίζει για σένα το έργο;

Την ανάγκη των ανθρώπων για ζωή. Για δημιουργία. Την ανάγκη να κάνουμε όνειρα. Την ανάγκη που έχουμε να ποθούμε. Μέσα από μια ιστορία που ο πρωταγωνιστής της τα χάνει όλα αυτά και που σε μια πρώτη ανάγνωση μιλάει περισσότερο για την απώλεια, ήθελα να γιορτάσουμε όσο προλαβαίνουμε την ίδια την ύπαρξή μας.

Νίκος Πανταζάρας

-Η παράστασή σας είναι αυτό ακριβώς: μια τελετή αποχαιρετισμού στη ζωή. Στήνετε ένα πραγματικό γλέντι, γύρω από αυτό το μοιραίο γεγονός. Είναι αυτός ένας τρόπος να ξορκιστεί ο θάνατος;

Σίγουρα. Σε πάρα πολλές κοινωνίες ακόμα και σήμερα, στήνονται ολόκληρες τελετές αποχαιρετισμού που μοιάζουν περισσότερο με γιορτή παρά με κηδεία. Και γιατί όχι; Φυσικά υπάρχει πόνος στην απώλεια, όταν χάνουμε έναν δικό μας άνθρωπο, αλλά αυτός ο πόνος ανήκει σε μας, όχι σ’ αυτόν. Σ’ αυτόν ανήκει η ζωή που έζησε και αυτήν μπορούμε να τη γιορτάσουμε!

-Φέτος συμπληρώνετε δέκα χρόνια κοινής πορείας. Είναι εύκολη η συνύπαρξη; Πώς παίρνετε τις αποφάσεις;

Κάθε συνύπαρξη έχει τις δυσκολίες της. Εμείς πλέον μετά από τόσα χρόνια, είμαστε οικογένεια. Με τα καλά και τα κακά που αυτό επιβάλλει. Οι περισσότερες αποφάσεις παίρνονται μετά από συζήτηση αλλά με τον καιρό έχουν δημιουργηθεί πλέον κώδικες μεταξύ μας, οπότε για λιγότερο σημαντικά πράγματα υπάρχει και ατομική πρωτοβουλία. Φυσικά, οι αποφάσεις που αφορούν τις παραστάσεις που ανεβάζουμε, είναι ομαδικές. Προσπαθούμε να βρίσκουμε έργα που μας αφορούν όλους, που μας εμπνέουν. Μέχρι και την προηγούμενή μας παραγωγή, δοκιμάζαμε την ομαδική σκηνοθεσία κάτι που δεν αποκλείεται να ξαναδοκιμάσουμε. Μας συντηρεί πάντα η ανάγκη να βελτιώνουμε την τέχνη μας κι αυτό «κερδίζει» κάθε δυσκολία που μπορεί να αντιμετωπίζουμε. Η c for circus είναι σίγουρα μια ομάδα ανθρώπων που γνωριζόμαστε πολύ καλά αλλά κυρίως είναι μια ομάδα θεάτρου και στόχος μας είναι το θέατρο.

Νίκος Πανταζάρας

Το δαχτυλίδι της μάνας

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Το θεατρικό έργο (1898) του Γιάννη Καμπύση είναι γραμμένο σε ντοπιολαλιά, κι εμπνέεται απ’ τη ζωή του ποιητή και πεζογράφου Κώστα Κρυστάλλη. Έχει χαρακτηριστεί ως μουσικό δράμα αλλά και ως χριστουγεννιάτικο ονειρόδραμα. Το 1917, ο Μανώλης Καλομοίρης το συνέθεσε σε μορφή όπερας, ενώ 51 χρόνια αργότερα, το 1968, το έργο εκφωνήθηκε στο “θέατρο της Τετάρτης” στην Ε.Ρ.Α. Το Δεκέμβριο του 2004, το “Το δαχτυλίδι της μάνας” παρουσιάστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή σε λιμπρέτο Γιώργου Στεφόπουλου (ο οποίος υπέγραφε ως Άγνης Ορφικός) και σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου.

Νίκος Πανταζάρας

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία: Παύλος Παυλίδης

Δραματουργία: Παύλος Παυλίδης, Αθηνά Σακαλή

Κατασκευή σκηνικού: Σπύρος Δουκέρης

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Κοστούμια: Λίνα Σταυροπούλου, Τζίνα Ηλιοπούλου

Σχεδιασμός φωτισμών: Ιωάννα Ζέρβα

Μουσική διδασκαλία: Βαλέρια Δημητριάδου

Πιάνο, νταούλι, ηλεκτρική κιθάρα, τρομπόνι, μελόντικα: C. for Circus

Βοηθός σκηνοθέτη: Αθηνά Σακαλή

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Φωτογραφίες: Χρήστος Συμεωνίδης, Νίκος Πανταζάρας

Βίντεο: Μαρία-Ελισάβετ Κοτίνη

Παίζουν: Παναγιώτης Γαβρέλας, Χρύσα Κοτταράκου, Αθανασία Κουρκάκη, Ειρήνη Μακρή, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Νατάσα Ρουστάνη, Σπύρος Χατζηαγγελάκης

INFO

Tempus Verum І Εν Αθήναις

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ιάκχου 19, Γκάζι

Τ: 210 3425170, 6948298063

Πρεμιέρα: 16 Οκτωβρίου

Μέρες και ώρα παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00

Tιμές εισιτηρίων: 12€, 8€ μειωμένο

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Διάρκεια: 70 λεπτά

Κρατήσεις θέσεων: 210 3425170, 6948298063

* Το θέατρο είναι προσβάσιμο σε ΑμεΑ.

Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-tempus-verum/to-daxtilidi-tis-manas/

viva.gr, 11876, SevenSpots, Reload Stores, Media Markt, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης,

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα, Viva Kiosk

Νίκος Πανταζάρας
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Τελευταία ευκαιρία για επτά εξαιρετικές θεατρικές παραστάσεις

C. for Circus: Συνεχίζουν με την ίδια σπιρτάδα, «Με το Ίδιο Μέτρο»

26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Χρυσός Αλέξανδρος στην Ιρανή Φαραχνάζ Σαριφί