Τα εγκαταλειμένα κουφάρια πλοίων από τον Πειραιά μέχρι τη Σαλαμίνα πλήττουν μια ήδη επιβαρυμένη περιοχή.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΚάποτε όργωναν τις θάλασσες εντός κι εκτός συνόρων, όμως τώρα τα κουφάρια τους είναι ό,τι απέμεινε για να θυμίζει την ταξιδιάρικη ιστορία τους.
Σκουριασμένα ναυάγια αφημένα στην τύχη τους βρίσκονται σπαρμένα στον κόλπο της Ελευσίνας μέχρι τις παρυφές της Σαλαμίνας, με την εν εξελίξει φθορά τους να μολύνει ένα ήδη επιβαρυμένο περιβάλλον.
«Τα ναυάγια δεν χρειάζεται κανείς να είναι ειδικός επιστήμονας για να καταλάβει ότι αποτελούν μια περιβαλλοντική βόμβα, η οποία υποβαθμίζει το περιβάλλον των παραλιμένιων δήμων, πόσο μάλλον αν σκεφτείτε ότι στην περιοχή Λιμένα Πειραιά, δηλαδή από Πειραιά μέχρι Σαλαμίνα, έχουμε 52 ναυάγια, τα οποία δεν ανελκύστηκαν ποτέ», δηλώνει ο διοικητής της Δημόσιας Αρχής Λιμένων Δημοσθένης Μπακόπουλος.
Η ανάσυρση και διάλυση των ναυαγίων μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι και όχι μόνο λόγω του όγκου τους. Το ιδιοκτησιακό τους καθεστώς είναι στις περισσότερες περιπτώσεις λαβυρινθώδες, αφού οι ιδιοκτήτες τους μπορεί να είναι από ιδιώτες έως και εταιρίες με έδρα από την Ελλάδα μέχρι και τα Νησιά Μάρσαλ.
Το σίγουρο είναι πως δεν μπορούν να μείνουν εκεί, αφού, πέραν του περιβάλλοντος, πλήττουν και την ίδια τη ναυσιπλοΐα, σύμφωνα με τον διεθύνοντα σύμβουλο του Οργανισμού Λιμένα Ελευσίνας.
Όπως λέει ο Χαράλαμπος Γαργαρέτας, «μπορεί κάπου να είναι δύο-τρία πλοία μαζί, τα οποία είναι σε σημείο όπου περνάνε πλοία από την επιφάνεια του νερού κι αυτό σημαίνει απόλυτα μεγάλο πρόβλημα για τη ναυσιπλοΐα. Τα σημεία όπου υπάρχουν αυτά τα πλοία μέσα στο νερό ως ναυάγια είναι οριοθετημένα με σημαδούρες για να γνωρίζουν τα πλοία που έρχονται ότι εκεί το συγκεκριμένο βάθος είναι επικίνδυνο να βρουν τα πλοία και να χτυπήσουν».
Προκειμένου να ελευθερώσουν το χώρο οι ελληνικές αρχές ξεκίνησαν ένα φιλόδοξο πρόγραμμα. Το δημόσιο θα συμφωνεί με ιδιώτες που διαθέτουν τα μέσα να προχωρούν στην ανάσυρση δωρεάν. Το κέρδος για τον εργολάβο θα είναι η οικειοποίηση των εσόδων από την πώληση του σκραπ.
