Οδοιπορικό του euronews στα κέντρα κράτησης
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΌταν ο πόλεμος πλησιάζει φεύγεις. Εκτός και αν δεν σου επιτρέπεται. Αυτό το ερασιτεχνικό βίντεο δείχνει μετανάστες και πρόσφυγες την ώρα που μέλη πολιτοφυλακών της Λιβύης πραγματοποιούν επίθεση σε κέντρο κράτησης στην Τρίπολη.
Ο Μουνίρ και ο μόλις 7 ετών γιος του είδαν τα πάντα.
«Άνθρωποι οπλισμένοι ήρθαν κατά πάνω μου και ήθελαν να πάρουν τα κινητά μας τηλέφωνα και τα χρήματά μας. Μας χώρισαν σε 3 ομάδες. Στο πρώτο δωμάτιο πήγαν τα κινητά και τα χρήματα. Στο δεύτερο δωμάτιο ήταν μια ομάδα Χριστιανών, που προσεύχονταν με τον ιερέα τους οι ένοπλοι εισέβαλαν μέσα και τους είπαν να σταματήσουν. Είπαν ότι αρνούνται και τότε άρχισαν να πυροβολούν. 18 με 20 άνθρωποι τραυματίστηκαν από τις σφαίρες. Άρχισαν να φωνάζουν. Τότε πήραν τα αυτόματα όπλα και γέμισαν όλο το δωμάτιο με σφαίρες».
Τουλάχιστον 7 άνθρωποι σκοτώθηκαν και δεκάδες τραυματίστηκαν. Στη Λιβύη υπολογίζεται ότι βρίσκονται περισσότερα από 20 κέντρα κράτησης, από όπου μετανάστες και πρόσφυγες που επιχειρούν να περάσουν παράνομα στην Ευρώπη, βρίσκονται εκεί περιμένοντας τον εθελοντικό επαναπατρισμό ή την απέλαση. Τουλάχιστον 5 από αυτά τα κέντρα βρίσκονται μέσα και γύρω από την Τρίπολη και από τις 4 Απριλίου είναι εκτεθειμένα στις μάχες που γίνονται. Το Euronews ζήτησε από τις Λιβυκές αρχές να του εξασφαλίσουν πρόσβαση σε αυτά τα κέντρα ώστε να διαπιστώσουμε με τα ίδια μας τα μάτια τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν αυτοί οι άντρες, οι γυναίκες και τα παιδιά.
«Τα κέντρα κράτησης δεν δημιουργήθηκαν για να φιλοξενήσουν ανθρώπους. Συνήθως είναι αποθήκες και τώρα χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση ανθρώπων και όχι πραγμάτων. Πολλές φορές μπορούμε να αποκαλέσουμε τα κελιά υπόστεγα αεροσκαφών, καθώς πρόκειται για μεγάλα ανοιχτά δωμάτια, στα οποία βρίσκονται συγκεντρωμένοι και κλειδωμένοι πολλοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι κοιμούνται πάνω στο τσιμέντο, πολλές φορές πάνω σε πολύ λεπτά στρώματα και έχουν ελάχιστη πρόσβαση στον έξω κόσμο» δήλωσε ο επικεφαλής της ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στη Λιβύη, Σαμ Τέρνερ.
Έχοντας επιβιώσει από την επίθεση ο Μουνίρ και η οικογένειά του δραπέτευσαν από το κέντρο κράτησης και βρήκαν ασφάλεια σε αυτό το σχολείο που έχει μετατραπεί σε καταφύγιο στο κέντρο της Τρίπολης. Δεν έχουν όμως ιδέα για το τι τους περιμένει στο μέλλον.
«Δεν μπορώ να επιλέξω χώρα. Θα πήγαινα σε οποιαδήποτε χώρα με δεχόταν. Σε μια ασφαλή χώρα που τα παιδιά μου θα μπορέσουν να μορφωθούν. Η μόνη μου φιλοδοξία είναι να φτάσω σε μια ασφαλή χώρα όπου θα μπορώ να μιλάω και εκφράζομαι ελεύθερα. Αν όμως μπορούσα να επιλέξω θα πήγαινα στις ΗΠΑ, τον Καναδά ή την Αγγλία. Αν ήταν μόνο δική μου απόφαση θα πήγαινα στον Καναδά».
Προς το παρόν ο Καναδάς είναι ένα μακρινό όνειρο. Αν και όταν τελειώσει η μάχη για την Τρίπολη και αυτό το σχολείο ανοίξει ξανά για τους μαθητές, το πιθανότερο είναι ότι ο Μουνίρ και η οικογένειά του θα μεταφερθούν σε κάποιο άλλο κέντρο κράτησης ξανά και θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες μιας πραγματικότητας που εύχονταν να μην είναι δική τους.