Η Λιλιάνα Σέγκρε, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος στο Euronews

Η Λιλιάνα Σέγκρε, επιζήσασα του Ολοκαυτώματος στο Euronews
Πνευματικά Δικαιώματα euronews
Από Euronews
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Μιλά για το Άουσβιτς, για το πώς έσπασε τη σιωπή της για τις φρικαλεότητες και για τις απειλές που δέχεται

Η Ιταλίδα επιζήσασα του Ολοκαυτώματος, Λιλιάνα Σέγκρε, στα 89 της, ζει υπό αστυνομική προστασία από πέρσι τον Νοέμβριο, επειδή απειλούν να την σκοτώσουν. Είναι ένα γεγονός που δείχνει την άνοδο του εξτρεμισμού στην Ιταλία και προκαλεί μεγάλη ανησυχία στη χώρα.

Η Σέγκρε οδηγήθηκε στο Άουσβιτς το 1944, σε ηλικία 13 ετών. Ήταν ένα από 776 παιδιά από την Ιταλία που στάλθηκαν στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μόνο 25 επιβίωσαν. Για 45 χρόνια δεν μπορούσε να μιλήσει για το τι έζησε. Άρχισε να μιλά, όταν έγινε 60. Πήγαινε σε σχολεία, συναντούσε μαθητές και μίλαγε για τις φρικαλεότητες που συνέβησαν εκεί. Έγινε δια βίου γερουσιαστής στην Ιταλία το 2018.

Τσετσίλια Κατσιότο, Euronews:

75 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ευρώπης από τον φασισμό, πώς αισθάνεστε να επιστρέφετε και να μιλάτε για το Άουσβιτς;

Λιλιάνα Σέγκρε, Επιζήσασα Ολοκαυτώματος:

Δεν είναι ακριβώς έτσι, υπό την έννοια, ότι όταν επιστρέψαμε από το Άουσβιτς, όλοι όσοι επιβίωσαν δεν μπορούσαν να μιλήσουν για ό,τι έζησαν για πολύ καιρό. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο εκείνη την εποχή να βρούμε τα σωστά λόγια και να πούμε τι είδαμε και τι βιώσαμε. Ήταν σχεδόν αδύνατο αυτοί που δεν είδαν τι συνέβαινε να κατανοήσουν τι υποφέραμε, όταν επιστρέψαμε στη φυσιολογική ζωή, μετά από εκείνα τα τρομερά χρόνια στο στρατόπεδο.

Φυσικά και υπήρχαν μεγάλες διαφορές ακόμη και ανάμεσά μας στο στρατόπεδο. Υπήρχαν διανοούμενοι, που ήταν πολύ ευαίσθητοι και πολύ μορφωμένοι. Μπορούσαν να μιλήσουν και να γράψουν γι' αυτή την εμπειρία. Ο συγγραφέας Πρίμο Λέβι έγραψε για το Άουσβιτς. Περιέγραψε πράγματα, που ήταν αδιανόητο να ειπωθούν. Εγώ ήμουν τότε ένα χαζό νεαρό κορίτσι. Έκλεισα τα 15 μου, όταν επέστρεψα. Ήμουν τόσο διαφορετική από τους γύρω μου και τα ελάχιστα μέλη της οικογένειάς μου, που είχαν επιβιώσει. Επέλεξα τη σιωπή. Μια βαριά σιωπή. Αλλά ήταν καλύτερα να μην μιλάς, από το να μιλάς και να μην σε καταλαβαίνει κανείς.

Τσετσίλια Κατσιότο, Euronews:

Κάποια στιγμή, αποφασίσατε να σπάσετε τη σιωπή σας. Τι συνέβη;

Λιλιάνα Σέγκρε, Επιζήσασα Ολοκαυτώματος:

Δεν ήταν εύκολο να το κάνω, χωρίς φωνές, χωρίς κλάματα, χωρίς κάποιος να με διακόπτει. Πρέπει να δουλέψεις πολύ με τον εαυτό σου. Μου πήρε πολλά χρόνια. Μετά κάτι συνέβη μέσα μου. Φαντάζομαι ότι ήταν απλά η χαρά της ζωής. Έγινα γιαγιά. Κατάφερα τελικά να μιλήσω για τους εφιάλτες μου. Ήταν ένας μακρύς και δύσκολος δρόμος, αλλά σήμερα είμαι πολύ περήφανη. Ήταν σαν να ξερνούσα. Είναι αναμφίβολα μια δυσάρεστη εικόνα, αλλά με αυτόν τον τρόπο φαίνεται ανάγλυφα τι αισθανόμουν. Είναι όταν κάποιος έχει κάτι στο στομάχι του που τον ενοχλεί και δεν μπορεί να απαλλαγεί. Και μετά ξαφνικά...

Τσετσίλια Κατσιότο, Euronews:

Οι λέξεις είναι ένα είδος θεραπείας.

Λιλιάνα Σέγκρε, Επιζήσασα Ολοκαυτώματος:

Οι λέξεις μπορούν να σε πληγώσουν σαν τις πέτρες. Μπορεί να είναι δύσκολο να τις βρεις, δύσκολο να τις καταλάβεις. Προσωπικά με βοήθησαν πολύ και συνεχίζουν να με βοηθούν.

Τσετσίλια Κατσιότο, Euronews:

Ξεφύγατε ποτέ από το Άουσβιτς;

Λιλιάνα Σέγκρε, Επιζήσασα Ολοκαυτώματος:

Όχι, γιατί κάθε πρωί όταν κάνω μπάνιο, βλέπω το τατουάζ στο χέρι μου. Είναι κομμάτι μου. Δεν μπορώ να το ξεχάσω, όπως δεν μπορώ να ξεχάσω τη μύτη μου. Υπάρχει αυτός ο αριθμός που με έναν τρόπο με αντιπροσωπεύει. Είμαι εγώ. Αυτή η ανάμνηση δεν έχει φύγει ποτέ.

Τσετσίλια Κατσιότο, Euronews:

Τι είπατε γι' αυτό τον αριθμό στα παιδιά και τα εγγόνια σας;

Λιλιάνα Σέγκρε, Επιζήσασα Ολοκαυτώματος:

Ποτέ δεν το συζήτησα με τα παιδιά μου με τον τρόπο που το κάνω μαζί σας. Τα παιδιά μου παρατήρησαν ότι οι άλλες μητέρες δεν είχαν το τατουάζ. Τη δεκαετία του '60, δεν υπήρχε τέτοια μόδα. Παρόλα αυτά, όταν ήταν μικρά, με ρωτούσαν, μου ζητούσαν εξηγήσεις. Συνήθιζα να τους λέω ότι όταν μεγαλώσουν, θα τους πω. Ποτέ δεν φτάσαμε εκεί. Αυτά σταμάτησαν να ρωτούν. Με έναν τρόπο μεγαλώσαμε όλοι μαζί.

Τσετσίλια Κατσιότο, Euronews:

Καθημερινά δέχεστε δεκάδες μηνύματα μίσους στο ίντερνετ. Τι άνθρωποι είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από ένα πληκτρολόγιο και τι είδους κοινωνία είναι αυτή που έχουμε που συνεχίζουν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα;

Λιλιάνα Σέγκρε, Επιζήσασα Ολοκαυτώματος:

Ειλικρινά λυπάμαι για αυτά τα άτομα. Εάν στη ζωή σου δεν έχεις τίποτε άλλο να κάνεις από το να στέλνεις θανάσιμες απειλές σε ένα άτομο, που είναι ήδη 90 ετών, τι να πω. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να αξιοποιούν καλύτερα τον χρόνο τους: να βλέπουν τηλεόραση, να πηγαίνουν καμιά βόλτα, να προσέχουν τα παιδιά τους, να διαβάζουν βιβλία. Αυτή είναι η ζωή.

Τσετσίλια Κατσιότο, Euronews:

Στην Ευρώπη όμως, έχει επιστρέψει ο αντισημιτισμός στην καθημερινή μας ζωή.

Λιλιάνα Σέγκρε, Επιζήσασα Ολοκαυτώματος:

Συγνώμη! Έχει επιστρέψει γιατί συζητάμε γι' αυτόν. Αυτό το μίσος όμως ήταν πάντα εδώ. Στις 25 Απριλίου, μέρα απελευθέρωσης από τον φασισμό στην Ιταλία, όλοι οι αντισημίτες υποκρίνονται ότι δεν είναι πλέον αντισημίτες. Η μεγάλη διαφορά σήμερα είναι ότι μπορούμε να συζητήσουμε αυτό το ζήτημα. Είναι πολύ σημαντικό.

Τσετσίλια Κατσιότο, Euronews:

Υπάρχουν ομοιότητες με το παρελθόν; Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος να ξαναζήσουμε τα ίδια;

Λιλιάνα Σέγκρε, Επιζήσασα Ολοκαυτώματος:

Σε καμιά περίπτωση. Σίγουρα όχι αυτό που εγώ βίωσα. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να επιστρέψουμε σ' εκείνες τις φρικαλεότητες. Επειδή ζούμε σε ένα δημοκρατικό καθεστώς, ελπίζω ότι υπάρχουν περισσότεροι δίκαιοι άνθρωποι, από ότι άδικοι.

Τσετσίλια Κατσιότο, Euronews:

Τι μέτρα μπορεί να πάρει η κοινωνία;

Λιλιάνα Σέγκρε, Επιζήσασα Ολοκαυτώματος:

Δεν υπάρχει συνταγή ενάντια σ' αυτό το κακό, που το θεωρώ πολύ παλιό. Πιστεύω επίσης όμως ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Τσετσίλια Κατσιότο, Euronews:

Πριν από 75 χρόνια, βρεθήκατε πολύ κοντά στον θάνατο. Συνεχίζετε να τον φοβάστε;

Λιλιάνα Σέγκρε, Επιζήσασα Ολοκαυτώματος:

Νομίζω ότι όλοι φοβόμαστε τον θάνατο. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι προτιμώ τη ζωή. Πιστεύω στους ανθρώπους. Ελπίζω να παραμείνω η ίδια μέχρι τέλους.

Τσετσίλια Κατσιότο, Euronews:

Όπως είπατε, ο άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος

Λιλιάνα Σέγκρε, Επιζήσασα Ολοκαυτώματος:

Ελεύθερος και εν ειρήνη

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Αφρικανική Σύνοδος στη Ρώμη: Πρεμιέρα με...κρύα υποδοχή στην Τζόρτζια Μελόνι

Σάλος στην Ιταλία από τους φασιστικούς χαιρετισμούς δεκάδων νέων

Ιταλία: Το φεστιβάλ της εθνικιστικής νεολαίας και οι προκλήσεις της Μελόνι