Πολίτες από όλη την Ευρώπη που είχαν τον ιό και έγιναν καλά, μιλούν στο Euronews και στέλνουν το δικό τους μήνυμα
Ο κορονοϊός συνεχίζει να σκοτώνει σε όλη την υφήλιο. Αλλά πολλοί που μολύνθηκαν, κατάφεραν να αναρρώσουν. Αυτοί που μας μίλησαν σ' αυτό το ρεπορτάζ, έχουν κερδίσει τη μάχη ενάντια στην ασθένεια. Από τους χώρους που έχουν κλειστεί σε ευρωπαϊκά κράτη, μας μιλούν για τη ζωή με τον ιό και μετά από αυτόν.
Κεφάλαιο 1: Οι κρίσιμες ώρες
Τζες Μάρτσμπανκ, Νοσηλεύτρια:
Ο πόνος ήταν τρομακτικός. Οι αρθρώσεις μου ήταν σαν να έχουν πάρει φωτιά. Ο πονοκέφαλος απίστευτος! Και ήμουν συνεχώς σε λήθαργο. Δεν μπορούσα να γυρίσω πλευρό, γιατί είχα φρικτούς πόνους.
**Ματ Ντοκρέι, Διευθυντής Χώρου Εκδηλώσεων: **
Σε οδηγούν σε έναν θάλαμο απομόνωσης και όλοι μπαίνουν με ειδικές στολές. Σε συνδέουν με διάφορα μηχανήματα και εξετάζουν τις ζωτικές σου λειτουργίες. Εκείνη την στιγμή μου είπαν ότι το σώμα μου δεν απορροφά την σωστή ποσότητα οξυγόνου. Ήταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Ο δεξιός μου πνεύμονας κατέρρευσε και ο αριστερός μου δεν τα πήγαινε καθόλου καλά.
Τζόσουα, Ντοπκόφσκι, Λέκτορας:
Το να είσαι σε μια τέτοια κατάσταση, όταν είσαι άρρωστος με κάτι που μπορεί να είναι θανατηφόρο, είναι τρομακτικό. Για μένα λοιπόν, το να έχω κοντά μου την Άιλα.. ήταν διαφορετικά. Έπρεπε να την έχω στο μυαλό μου, γιατί χρειάζεται φροντίδα. Και πραγματικά με βοήθησε αρκετά.
Κίκε Ματέου, Αθλητικογράφος:
Η ασθένεια εξελίσσεται πολύ αργά. Και δεν ξέρεις πότε θα τελειώσει. Το πιο δύσκολο, νοητικά, είναι να αποδεχθείς ότι δεν ξέρεις για πόσο καιρό θα έχεις τον κορονοϊό. Ήμουν άρρωστος για 31 μέρες!
Λουσί Λαβίλ, Νοσηλεύτρια σε τμήμα ανάνηψης:
Για μένα το πιο δύσκολο ήταν να ξέρω ότι χρειαζόμασταν βοήθεια στην μονάδα ανάνηψης και εγώ ήμουν σε καραντίνα στο σπίτι, ασυμπτωματική. Δεν μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου. Οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ δύσκολες. Αλλά αυτή είναι η δουλειά μας! Τη νύχτα, είχαμε έναν θάνατο: ένας ηλικιωμένος κύριος. Ήταν ασθενής μου. Πήγαμε κοντά του, του κρατήσαμε το χέρι. Του είπαμε ότι η οικογένειά του θα ήθελε να είναι δίπλα του, αλλά δεν μπορούσε. Όχι επειδή δεν το ήθελαν. Ήταν υποχρεωμένοι να είναι μακριά. Τουλάχιστον, ήμασταν κοντά του, τα τελευταία πέντε λεπτά της ζωής του. Όλο αυτό είναι πραγματικά περίπλοκο.
Κεφάλαιο 2: Πώς ήταν όταν σαν είπαν ότι θεραπευτήκατε;
Κίκε Ματέου, Αθλητικογράφος:
Ήταν απίστευτο! Συγκινήθηκα! Θα μπορούσα επιτέλους να δω την οικογένειά μου, μετά από έναν μήνα. Ήταν μια μοναδική στιγμή. Δεν θα την ξεχάσω!
Τζες Μάρτσμπανκ, Νοσηλεύτρια:
Αισθάνθηκα ευλογημένη. Προνομιούχα που βγήκα νικήτρια. Και ο γιος μου είπε: Αυτό είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσες να μου κάνεις μαμά. Καλύτερο και από Lego. Ήταν κάτι ξεχωριστό. Θα θυμάμαι πάντα αυτή την αγκαλιά. Ήταν συγκλονιστική.
Ματ Ντοκρέι, Διευθυντής Χώρου Εκδηλώσεων:
Δεν ξέρεις καθόλου τι έπεται. Δεν ξέρεις ποιες είναι οι μακροχρόνιες συνέπειες. Μπορείς να ξανακολλήσεις; Εγώ είμαι πάντα αισιόδοξος. Και κάθε φορά πουπέφτω ψυχολογικά, επιστρέφω σε εκείνη τη στιγμή και καταλαβαίνω πού βρίσκομαι τώρα.
Κεφάλαιο 3: Υπάρχει κάτι θετικό από αυτή την εμπειρία;
Ματ Ντοκρέι, Διευθυντής Χώρου Εκδηλώσεων:
Τα πράγματα που θέλεις να κάνεις. Καθετί που άφηνες στην άκρη ή δεν το έκανες ή δεν μπορούσες και τώρα θέλεις ξαφνικά να ασχοληθείς με αυτό. Θέλεις να αλλάξεις και να γίνεις καλύτερος για όλους τους άλλους αλλά και τους δικούς σου ανθρώπους. Όχι εγωιστικά, απλά θέλεις να προσφέρεις.
Κίκε Ματέου, Αθλητικογράφος:
Ο κόσμος που δουλεύει στο νοσοκομείο είναι υπέροχος. Αυτοί οι άνθρωποι, ο τρόπος που δουλεύουν, τους έχω στην καρδιά μου. Και εκεί θα είναι για πάντα. Αυτή είναι η όμορφη πλευρά του να έχεις ζήσεις με τον κορονοϊό.
**Γκουλιέλμο Σινίνα, Επικεφαλής Ψυχικής Υγείας του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης: **
Πάντα σκέφτομαι πόσο τυχερός ήμουν. Και πόσο πιο δύσκολο πρέπει να είναι γι ' αυτό που δεν έχουν καθόλου πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη. Όπως είναι για παράδειγμα οι μετανάστες ή αυτοί που φοβούνται τα νοσοκομεία.
Λοράνς Ρεταμερό, Καλλιτέχνις:
Οι συγγενείς μου μου φέρθηκαν υπέροχα, εξαιρετικά. Με πρόσεξαν πολύ. Λειτούργησαν ως μια θετική ενέργεια που μου έδωσε δύναμη.
**Άιλα Ντοπκόφσκι, Μαθήτρια: **
Είναι ωραίο που κάποιοι άλλοι άνθρωποι κάνουν τα ψώνια για μας. Αφήνουν το σπίτι τους και μας βοηθούν. Δίνουν λίγο από το χρόνο τους και μπαίνουν σε κίνδυνο να κολλήσουν τον ιό. Και εάν μας ζητήσουν κάτι αντίστοιχο, θα το κάνουμε ευχάριστα, γιατί μας βοήθησαν.
**Ρανίμ Αλνταγκεστανί, Δημοσιογράφος: **
Ο πλανήτης μας βρίσκει ξανά το ρυθμό της ζωής. Μετά τα μέτρα περιορισμού που επιβλήθηκαν σε όλο τον κόσμο. Μετά το κλείσιμο πολλών εργοστασίων, αεροδρομίων. Όλα αυτά μείωσαν τις εκπομπές CO2, που μολύνουν την ατμόσφαιρα. Και όλα αυτά μας διδάσκουν ότι πρέπει να προστατεύσουμε τον πλανήτη που ζούμε, το μεγάλο σπίτι μας.
Κεφάλαιο 4: Ποιο μήνυμα στέλνετε στον κόσμο;
Λουσί Λαβίλ, Νοσηλεύτρια σε τμήμα ανάνηψης:
Μείνετε σπίτι. Μείνετε σπίτι! Σε ατομικό επίπεδο είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε τον ιό. Γιατί δεν θέλω να μπω στο δίλημμα: «Προτιμάτε να διασωληνώσετε τον πατέρα ή την μητέρα σας; Γιατί έχουμε μόνο ένα μηχάνημα και δύο ασθενείς. Έχω μόνο έναν αναπνευστήρα. «Ποιον διαλέγετε; Τον πατέρα ή την μητέρα σας; Ποιον προτιμάτε;» Είναι φρικτό.
**Χρήστος Κέλλας, Βουλευτής, Αναισθιολόγος: **
Σας μιλά ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει δώσει τη μάχη με τον κορονοϊό και την έχει κερδίσει. Την κέρδισε μετά από πολύ δύσκολη μάχη. Πρέπει να μείνουμε στο σπίτι. Μπορεί κάποιος να μην θέλει να ωφελήσει τον εαυτό του, μπορεί κάποιος να θέλει να βλάψει τον εαυτό του, αλλά δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να βλάψει τη δημόσια υγεία, να βλάψει το κοινωνικό σύνολο.
Τζες Μάρτσμπανκ, Νοσηλεύτρια:
Απολαύστε αυτές τις στιγμές. Αγκαλιάστε τα παιδιά σας. Πάρτε τηλέφωνο τους παππούδες σας. Δείξτε στους ανθρώπους σας ότι τους αγαπάτε. Ότι είστε εκεί, ότι σας λείπουν, ότι ενδιαφέρεστε. Αυτό σίγουρα!
**Ανρί Λαπιέρ: Συνταξιούχος επιχειρηματίας: **
Πάνω από όλα, υπάρχει ένα μήνυμα ελπίδας. Και αυτό είναι ότι μπορούμε να αναρρώσουμε και να είμαστε σε καλή κατάσταση. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να μην είμαστε μοιρολάτρες και να πιστεύουμε ότι όλα τέλειωσαν. Δεν είναι αλήθεια. Πρέπει να είμαστε θετικοί και αισιόδοξοι. Και αυτό βοηθά στο να επιστρέψεις στην κανονική σου ζωή.
Λοράν Ρεταμερό, Καλλιτέχνις:
Το να ενισχύσουμε την ενέργειά μας, την ανοσία μας, μέσα από θετικές σκέψεις, όσο βέβαια μπορούμε, είναι σημαντικό κατά τη γνώμη μου. Σας ευχαριστούμε γι' αυτό το θετικό ρεπορτάζ. Είναι απαραίτητο. Το χρειαζόμαστε. Πρέπει να το επαναλάβετε. Θα νικήσουμε τον ιό. Είναι σίγουρο!
Γκουλιέλμο Σινίνα, Επικεφαλής Ψυχικής Υγείας του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης:
Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, μόνο την πατρίδα μας, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Γιατί αλλιώς τέτοια φαινόμενα θα συνεχίσουν να συμβαίνουν. Πρέπει να συνεργαστούμε όλοι πάνω σε τέτοια ζητήματα.
Τζόσουα, Ντοπκόφσκι, Λέκτορας:
Όλος ο κόσμος χρειάζεται να μειώσει την ταχύτητά του. Και μπορούμε ακόμη να επικοινωνήσουμε. Μπορούμε να το κάνουμε μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας με όλο τον κόσμο. Δεν χρειάζεται να μετακινούμαστε τόσο γρήγορα, να ταξιδεύουμε τόσο πολύ και να καταναλώνουμε τα πάντα.
**Άιλα Ντοπκόφσκι, Μαθήτρια: **
Συμφωνώ!