Στο πλαίσιο της συμφωνίας με την ΕΕ η αλβανική κυβέρνηση οφείλει να εφαρμόσει ένα πενταετές σχέδιο ενσωμάτωσης της κοινότητας των Ρομά.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΗ Μερίτα Σακίρι είναι 35 ετών, έχει 8 παιδιά, όλα κορίτσια εκ των οποίων 3 έχουν παντρευτεί ήδη αν και το μεγαλύτερο είναι μόλις 18 ετών.
Το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητας τους για την οικογένεια των Ρομά στην Αλβανία το περνούν μέσα σε τέσσερις τοίχους κι όπως λένε οι δυσκολίες που συναντούν είναι τεράστιες.
«Όπου πάμε βρίσκουμε κλειστές πόρτες. Ξεχάστε ότι λένε, μας έχουν αποκλείσει. Σε οποιονδήποτε οργανισμό κι αν πάμε δεν μας βοηθούν, δεν μας δίνουν φαγητό, δεν μας δίνουν τίποτα», Μερίτα Σακίρι.
Ο σύζυγος της Μερίτα αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και δεν μπορεί να εργαστεί. Από την επαιτεία εκείνη και τα παιδιά τους φέρνουν περίπου 500 λέκι κάτι παραπάνω από 4 €. Κι αυτά όχι πάντα ειδικά σε μέρες με κακοκαιρία.
Μόλις ένα απ’ τα παιδιά πάει σχολείο.
«Μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτές οι οικογένειες είναι της εκπαίδευσης και της ανεργίας. Μία από τις επείγουσες καταστάσεις είναι η πρόσβαση στο σύστημα υγείας. Το 68% των γυναικών Ρομά δεν έχουν πρόσβαση στο ΕΣΥ και κατά συνέπεια εκείνες δεν έχουν πληροφόρηση για τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Ένας παράγοντας κλειδί είναι οι διακρίσεις, αισθάνονται ότι γίνονται διακρίσεις σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες», λέει η ακτιβίστρια, Ματέα Ρετσπέρι.
Στο πλαίσιο της συμφωνίας με την ΕΕ η αλβανική κυβέρνηση οφείλει να εφαρμόσει ένα πενταετές σχέδιο ενσωμάτωσης της κοινότητας των Ρομά.
Σε αυτό περιλαμβάνονται η καταγραφή τους, οι κοινωνικές υπηρεσίες και η υγειονομική τους υποστήριξη.
«Τα πλέον πρόσφατα αριθμητικά στοιχεία δείχνουν ότι περί τις 8 χιλιάδες Ρομά ζουν σε κοινότητες όπως αυτή στην Αλβανία. Αλλά το Ευρωπαϊκό Κέντρο για τα Δικαιώματα των Ρομά, υποστηρίζει ότι είναι τουλάχιστον δεκαπενταπλάσιοι», μεταδίδει η Ορτένσα Μπούντλα ανταποκρίτρια του Euronews στην Αλβανία.
Μία από τις μεγάλες προκλήσεις για την Αλβανία είναι η αλλαγή των προκαταλήψεων που υπάρχουν για τους Ρομά.
«Είναι η ιδιοσυγκρασία τους και ζουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, που βλέπουμε ότι τους βάζουν σε κανόνες συστηματικά σε πολλές περιοχές αλλά κι εκείνοι επιστρέφουν στην δική τους φύση και πάλι».
Η Μερίτα λέει ότι δεν ψάχνει πλέον για κρατική βοήθεια και φοβάται για τα παιδιά της και τα εγγόνια της.