Ιστορίες Ευρωπαίων που επιβίωσαν από την ασθένεια, αλλά και ξένων φοιτητών από τη χώρα της Άπω Ανατολής
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο 2020 ήταν ένα πρωτόγνωρο έτος για όλο τον κόσμο, λόγω του κορονοϊού. Για τους 2.800.000 ξένους που ζουν στην Ιαπωνία, η αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης είναι μια επιπλέον πρόκληση. Θα δούμε τις προσπάθειες που καταβάλει η Ιαπωνία να κάνει τους αλλοδαπούς επισκέπτες και κατοίκους να αισθανθούν ασφαλείς και ότι έχουν στήριξη, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τόσο από ιατρικής πλευράς, όσο και στην καθημερινή τους ζωή.
Σ’ αυτό το επεισόδιο θα συναντήσουμε κάποιους αλλοδαπούς που προσβλήθηκαν από τον κορονοϊό. Θα ξεκινήσουμε με τον Φρεντερίκ Μαντλέν έναν Γάλλο ζαχαροπλάστη που ζει στην Ιαπωνία 20 χρόνια. Κόλλησε την αρρώστια την άνοιξη: «Ήμουν σε ένα δωμάτιο απομονωμένος με αρνητική πίεση σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο. Με φρόντισαν πολύ τόσο οι γιατροί, όσο και οι νοσηλευτές. Δεν έκαναν διάκριση όσον αφορά ποιος είσαι. Φέρονταν το ίδιο σε όλους».
Σήμερα ο Φρεντερίκ είναι χαρούμενος που έχει επιστρέψει στη δουλειά του και συναντά τους πιστούς πελάτες του. Στην Ιαπωνία, όταν ένας ασθενής διαγνωσθεί με Covid-19 και χρειαστεί να νοσηλευθεί, πρέπει πρώτα να βρεθεί το νοσοκομείο. Το Διεθνές Κέντρο Ιατρικών Πληροφοριών βοηθά τους αλλοδαπούς σ’ αυτή τη διαδικασία. Ο Κομπαγιάσι Γιονεγιούκι είναι ο διευθυντής του: _«_Όταν ξεκίνησε η εξάπλωση του ιού, το AMDA, το Διεθνές Κέντρο Ιατρικών Πληροφοριών δέχτηκε αρκετά τηλέφωνα από ξένους. Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου της Ιαπωνίας αποφάσισε να μας προσφέρει 3.000.000 γιεν. Χρησιμοποιήσαμε αυτό το ποσό για να προσλάβουμε διερμηνείς, ώστε να μπορούμε να παρέχουμε συμβουλές σε όσους αλλοδαπούς μας τηλεφωνούσαν».
Το ιαπωνικό σύστημα περίθαλψης θεωρείται ένα από τα καλύτερα στον κόσμο και η χώρα έχει ένα από τα μεγαλύτερα προσδόκιμα ζωής. Ο αριθμός των κρουσμάτων και των θανάτων από Covid-19 είναι στην Ιαπωνία πολύ χαμηλότερος από πολλές άλλες αναπτυσσόμενες χώρες.
Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Τόκιο, ένας από τους στόχους ήταν να δημιουργηθεί μια ξεχωριστή ειδικευμένη μονάδα για τη θεραπεία της Covid-19 για Ιάπωνες και αλλοδαπούς. Ο Οκάντα Τακούγια είναι διευθυντής του τμήματος Διεθνούς Υγειονομικής Περίθαλψης του νοσοκομείου: «Στο νοσοκομείο μας, ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού μιλά άπταιστα αγγλικά. Εάν ο ασθενής μιλά κάποια άλλη γλώσσα, έχουμε tablet με σύστημα διερμηνείας. Εάν ο ασθενής μολυνθεί, όχι μόνο από κορονοϊό αλλά και από κάποια άλλη αρρώστια, μπορεί να αισθάνεται μόνος. Γι’ αυτό του παρέχουμε επίσης και ψυχολογική υποστήριξη».
Πέρα όμως από την υγεία, το 2020 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά και για την παγκόσμια οικονομία. Το Gowell Town στο Τόκιο είναι ένας χώρος που διευθύνεται από ένα γραφείο που βοηθά αλλοδαπούς που αναζητούν δουλειά, να βρουν τη θέση που τους ταιριάζει. Ο Αμερικανός Λέβι Μπρούνερ κατάφερε να βρει έτσι δουλειά σε ένα δήμο της χώρας: «Η βίζα μου έληγε τον Ιούλιο και αναρωτιόμουν τι θα κάνω, αν δεν βρω δουλειά. Με βοήθησαν πολύ, συμπλήρωσαν όλα τα αναγκαία έγγραφα και με βοήθησαν να καταλάβω τη διαδικασία. Και στο τέλος ήρθα σε επαφή με ένα άτομο που δουλεύει στην τουριστική ένωση της πόλης Γιουγκαουάρα. Έπιασα δουλειά εκεί».
Αλλά και για τους φοιτητές ήταν μια δύσκολη χρονιά, με τα διαδικτυακά μαθήματα και τις κοινωνικές και υγειονομικές απαγορεύσεις. Όλα τα ιαπωνικά πανεπιστήμια προσέφεραν στους φοιτητές τους οικονομική και ηθική στήριξη. Η Μαριάμ Σέσι είναι στη Σχολή Διεθνών Σχέσεων και Πολιτικής Επιστήμης TUFS: _«__Η σχολή μας έλεγχε διαρκώς. Κάθε λίγο και λιγάκι μας έστελνε μια φόρμα να συμπληρώσουμε για το πώς αισθανόμαστε, πώς τα πάμε με τα μαθήματα, αν χρειαζόμασταν βοήθεια σε κάτι». _Ο συμφοιτητής της Ντένις Ιλιουσένκοφ συμπληρώνει: «Έπαιρνα ακόμη την υποτροφία της ιαπωνικής κυβέρνησης. Ήμουν ανάμεσα στους αλλοδαπούς και τους Ιάπωνες φοιτητές που κάναμε αίτηση για στήριξη και πήραμε ένα ποσό».
Η Ιαπωνία δεν έχει πληγεί τόσο πολύ από την πανδημία, όσο άλλες χώρες. Σε όλο αυτό το διάστημα προσπάθησε να δώσει τη μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια στους αλλοδαπούς που βρίσκονται στη χώρα.