Οι περιοχές των Αζέρων και Αρμενίων απέχουν μεταξύ τους μόνο 30-40 μέτρα
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤο Ταγκαβάρντ είναι ένα χωριό στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ένας οικισμός μερικών εκατοντάδων ψυχών που θυμίζει το μεταπολεμικό Βερολίνο καθώς είναι χωρισμένος στα δύο. Ένα του τμήμα ανήκει στην Αρμενία και το άλλο στο Αζερμπαϊτζάν. Η ζωή τόσο κοντά στα σύνορα είναι καθημερινός «Γολγοθάς».
«Αφήσαμε τα πάντα αφήσαμε τα σπίτια μας. Ξυπνήσαμε, με τους ήχους των πυροβολισμών στο χωριό και δεν είχαμε χρόνο να πάρουμε τίποτα. Μόλις που καταφέραμε να φύγουμε με τα ρούχα που φορούσαμε. Όταν ακούσαμε ότι είχε υπογραφεί συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, επιστρέψαμε στο Στεπανακέρτ. Τώρα προσπαθούμε να προσαρμοστούμε λίγο στο γεγονός ότι πιθανώς θα μείνουμε εδώ» λέει στο euronews γ Σουζάνα Σαχραμανιάν μια ντόπια γυναίκα που ζει πλέον υπό το καθεστώς του εκτοπισμένου.
Η καθημερινότητα είναι ιδιαίτερα σκληρή σε ένα μεταπολεμικό χωριό. Ο Σαμβέλ με την γυναίκα και τα παιδιά του ήταν η πρώτη οικογένεια που επέστρεψε στο χωριό μετά την κατάπαυση του πυρός.
«Πριν από αυτόν τον πόλεμο αισθανόμασταν κατά 90% ασφαλείς, αλλά τώρα νιώθουμε πολύ λιγότερη ασφάλεια. Δεν φοβάμαι, γιατί έχω δει τόσο πολλά στη ζωή μου. Αλλά τα παιδιά μου φοβούνται. Δεν έχουμε όπλα, το χωριό έχει χωριστεί σε δύο μέρη. Πραγματικά δεν ξέρω, αν είναι δυνατόν να ζήσουμε εδώ» λέει ο κάτοικος του χωριού Σαμβέλ Αταγιάν.
Οι δυο περιοχές των Αζέρων και Αρμενίων απέχουν μεταξύ τους μόνο 30-40 μέτρα Η ρωσική σημαία στη μέση είναι ένα είδος πράσινης ζώνης.
«Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι κάτοικοι του χωριού υπερασπίζονταν τα σπίτια τους, αλλά τώρα ο Αρμενικός στρατός τους αντικατέστησε» μεταδίδει από την περιοχή η ανταποκρίτρια του euronews, Λίκα Ζακαριάν.
Το κυρίαρχο συναίσθημα για αυτούς του ανθρώπους είναι η απώλεια, κάθε είδους ανθρώπινη, συναισθηματική, περιουσιακή. Ακόμη και οι τάφοι των οικείων τους βρίσκονται τώρα στην άλλη πλευρά αυτή που πλέον ανήκει στους Αζέρους και οι Αρμένιοι που παρέμειναν στο χωριό δεν μπορούν να αφήσουν ένα λουλούδι ή να ανάψουν ένα κερί στα μνήματα.