Πρόσφυγες που έχουν φύγει από τη Συρία λόγω του εμφυλίου πολέμου, καταθέτουν την εμπειρία τους, 10 χρόνια μετά το ξέσπασμα των συγκρούσεων
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΟ Μοχάμεντ Σουμπάτ είναι Σύριος δημοσιογράφος. Αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα του, λόγω του πολέμου. Σήμερα ζει ως πρόσφυγας στην Ισπανία: _«_Βρίσκομαι στην Ισπανία, λόγω του πολέμου. Θα προτιμούσα να είμαι εδώ ως φοιτητής, ως τουρίστας ή για να δω έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Δεν ήθελα να έρθω ως πρόσφυγας. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Όταν έφτασα στην Ισπανία, πίστευα ότι θα είχα μια πιο ήσυχη ζωή. Ήθελα να αφήσω πίσω μου όλες αυτές τις αναμνήσεις. Αλλά όταν έφτασα εδώ, οι άσχημες αναμνήσεις επέστρεψαν. Ο,τι μου συνέβη, άρχισε να μ’ απασχολεί πολύ, όλη την ώρα».
Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που οι Σύριοι βγήκαν στους δρόμους και άρχισαν να διαδηλώνουν ειρηνικά κατά του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Η χώρα βυθίστηκε γρήγορα σε εμφύλιο πόλεμο, που οδήγησε στο θάνατο 500.000 πολίτες και το μισό πληθυσμό της χώρας να φύγει στο εξωτερικό. Ο Μοχάμεντ Σουμπάτ ήταν ανάμεσά τους. Αυτό ήταν το πεπρωμένο όσων ονειρεύτηκαν την αλλαγή στη Συρία. Ο εμφύλιος πόλεμος καθόρισε ανεξίτηλα τη ζωή τους: _«_Αυτή είναι η περιοχή από όπου ξεκίνησαν τα πάντα. Όταν βλέπαμε τις εικόνες των ανθρώπων να απομακρύνουν τις φωτογραφίες και τα σύμβολα του Άσαντ από τους δρόμους, πήραμε θάρρος και δύναμη να συνεχίσουμε, να μιλήσουμε».
Η καταδίκη της κυβερνητικής διαφθοράς, της αδικίας και της ανεργίας ήταν στο επίκεντρο των διαδηλώσεων, οι οποίες ενθαρρύνθηκαν από το ισχυρό κύμα που σάρωσε τον αραβικό κόσμο, απομακρύνοντας δικτάτορες και αλλάζοντας την καθημερινή ζωή χιλιάδων ανθρώπων: «Αυτές οι εικόνες δείχνουν τις πιο όμορφες στιγμές της συριακής επανάστασης. Δεν υπάρχει φόβος. Δεν υπήρχε καθόλου φόβος στην αρχή».
Στη συνέχεια όμως ο τρόμος κυριάρχησε. Το συριακό καθεστώς έδειξε ξεκάθαρα ότι ήταν έτοιμο να κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία και να καταπνίξει οποιαδήποτε αντίδραση. 6.000 στρατιώτες αναπτύχθηκαν στην Ντάραα. Πολιόρκησαν την πόλη για 10 μέρες. Το αποτέλεσμα ήταν δεκάδες νεκροί και 1000 συλληφθέντες. Ο Μοχάμεντ βρέθηκε δύο φορές στη φυλακή: _«_Σε έναν πολύ μικρό χώρο, υπήρχαν πάνω από 100 άτομα. Τους έκαναν ηλεκτροσόκ. Τους έβριζαν. Σε κρεμούσαν ανάποδα από το ταβάνι για 9-10 ώρες και σε χτυπούσαν. Το μόνο μας έγκλημα ήταν ότι συμμετείχαμε στις διαδηλώσεις και ζητούσαμε ελευθερία. Αυτό ήταν το έγκλημά μας».
Καθώς ο πόλεμος κλιμακωνόταν, ο Μοχάμεντ κατάφερνε να ξεφεύγει από την αστυνομία και τους βομβαρδισμούς για σχεδόν οκτώ χρόνια. Όλη αυτή την περίοδο κατέγραφε τη σύγκρουση. Μέχρι που μια μέρα αναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό: _«Πέρασε πολύς καιρός από τότε που είδα τελευταία φορά αυτές τις εικόνες. Είναι πολύ δύσκολο για μένα. Μου θυμίζουν πολλά πράγματα. Αυτή είναι η χώρα μου, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου. Τα πάντα είναι εκεί. Αυτός είναι ο αγώνας μας». _