Πώς θα είναι η επόμενη μέρα μετά τον κορονοϊό; Τρεις ειδικοί καταθέτουν τις απόψεις τους

Πώς θα είναι η επόμενη μέρα μετά τον κορονοϊό; Τρεις ειδικοί καταθέτουν τις απόψεις τους
Πνευματικά Δικαιώματα euronews
Από Sergio Cantone
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Οι συνέπειες της πανδημίας, η επιστροφή στην κανονικότητα και το αύριο της ανθρωπότητας, μέσα από τα μάτια τριών ειδικών

Ο κόσμος έχει βρεθεί αντιμέτωπος με ένα σχεδόν αόρατο εχθρό τον τελευταίο 1,5 περίπου χρόνο. Ο κορονοϊός έχει αλλάξει την ανθρώπινη ιστορία. Έχει αφήσει πίσω του εκατομμύρια νεκρούς, έχει μεγενθύνει τον ανθρώπινο φόβο και έχει αυξήσει την πιθανότητα φτωχοποίησης. Πώς θα μοιάζει ο κόσμος μετά την COVID-19; Ρωτήσαμε τρεις ειδικούς, τον Πίτερ Φράνκοπαν, καθηγητή παγκόσμιας ιστορίας, την Καρίνα Νορ-Τσετίνα, κοινωνιολόγο στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο και τον Ζαν-Πολ Φιτουσί, καθηγητή Οικονομικών στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών στο Παρίσι.

Συνέντευξη με τον Πίτερ Φράνκοπαν, καθηγητή παγκόσμιας ιστορίας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Πίτερ Φράνκοπαν, καλώς ήλθατε στο Euronews. Ως ειδικός στην παγκόσμια ιστορία, πιστεύετε ότι η ταχύτητα και η ευκολία με την οποία εξαπλώνεται ο κορονοϊός είναι κάτι εντελώς καινούργιο στην ιστορία των πανδημιών;

Πίτερ Φράνκοπαν, Καθηγητής Παγκόσμιας Ιστορίας Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης:

Όχι! Ζούμε σε έναν κόσμο που η τεχνολογία και τα ταξίδια επιτρέπουν στα πάντα να κινηθούν γρηγορότερα. Οι πανδημίες είναι ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας της ανθρωπότητας. Συμβαίνουν πολλές χιλιάδες χρόνια. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι ζούμε κοντά στα ζώα. Στοιχεία από το ζωικό βασίλειο μπορούν να γίνουν επιβλαβή και επικίνδυνα για την ανθρωπότητα. Είναι το τίμημα που πληρώνουμε για τα τρόφιμα που έχουμε. Αυτό που ήταν ασυνήθιστο με αυτή την πανδημία ήταν ότι αφού ταυτοποιήθηκε στην Γουχάν, εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα στην Ευρώπη. Ακόμη κι αυτό το στοιχείο της ταχύτητας πρέπει να το εξετάσουμε διαφορετικά. Είμαστε τώρα ενάμιση χρόνο, μετά την πρώτη ταυτοποίηση. Και είναι μόλις τώρα που σαρώνει την Ινδία και έχει ένα καταστροφικό μοτίβο. Άρα αυτές οι ασθένειες χρειάζονται χρόνο, αλλά μας αποκαλύπτουν πολλά για το πώς επικοινωνούμε και ταξιδεύουμε. Αλλά η ταχύτητά τους δεν είναι τόσο δραματική, όσο νομίζαμε.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Βλέποντας πίσω την ιστορία και συγκρίνοντάς την με τις προηγούμενες πανδημίες, πώς η COVID-19 μπορεί να αλλάξει την παγκόσμια πολιτική τάξη;

Πίτερ Φράνκοπαν, Καθηγητής Παγκόσμιας Ιστορίας Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης:

Όλα εξαρτώνται από το τι θα γίνει μετά. Πριν την έλευση της πανδημίας, όλοι αντιλαμβάνονταν ότι ζούμε σε μια εποχή που η Κίνα αναδυόταν πολύ γρήγορα, με προβλέψιμους αλλά και απρόβλεπτους τρόπους. Η Ρωσία και οι σχέσεις της με τις γειτονικές της χώρες, ειδικά με την Ουκρανία ήταν ήδη τρομερά προβληματικές. Η κλιματική αλλαγή και ο αντίκτυπός της στην Νότια Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Δυτική Αφρική είναι ζητήματα για τα οποία ανησυχούν και προβληματίζονται πολλοί. Άρα ούτως ή άλλως ζούμε σε μια εποχή μεγάλης αλλαγής. Ο κορονοϊός λειτούργησε ως καταλύτης για να επιβραδυνθούν κάποια πράγματα και να καθαρίσει η ατμόσφαιρά μας. Τα πουλιά κελαηδούν γιατί δεν ταξιδεύουμε τόσο πολύ. Αλλά οι αληθινές, μακροχρόνιες συνέπειες θα είναι στην παγκόσμια φτώχεια. Εκεί θα υπάρξει η μεγαλύτερη πίεση σ’ αυτές τις περιπτώσεις, γιατί οι πλούσιες χώρες μπορούν να δημιουργήσουν μεγαλύτερο χρέος επειδή το χρειάζονται και μπορούν να πείσουν τους επενδυτές ότι θα το αποπληρώσουν. Αλλά οι αναδυόμενες αγορές και οι μη αναπτυγμένες χώρες έχουν ήδη τρομερό πρόβλημα και το χάσμα θα επιδεινωθεί πάρα πολύ τα επόμενα χρόνια.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Πάμε πίσω ξανά στην ιστορία. Είχαμε ποτέ ξανά τόσο σοβαρές οικονομικές και χρηματοπιστωτικές συνέπειες από μια πανδημία;

Πίτερ Φράνκοπαν, Καθηγητής Παγκόσμιας Ιστορίας Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης:

Η διαφορά με αυτή την πανδημία είναι ότι παρόλο ότι έχει επηρεάσει εκατομμύρια ανθρώπους, τα ποσοστά θνησιμότητας δεν είναι τόσο μεγάλα. Η κατάσταση μπορεί να φαίνεται πολύ δραματική στην τηλεόραση. Αλλά η ισπανική γρίπη για παράδειγμα, πριν από 100 χρόνια, εάν σκότωνε σήμερα στον ίδιο βαθμό που το έκανε τότε, θα είχαμε πάνω από 250 εκατομμύρια νεκρούς αντί για τρία εκατομμύρια που έχουμε σήμερα. Κάθε ένας από αυτούς τους θανάτους είναι μια προσωπική τραγωδία για την οικογένειά τους και θα είχε αποφευχθεί αν είχαν εφαρμοστεί καλύτερα μέτρα. Αλλά αυτή η πανδημία δεν θα αλλάξει τις εργασιακές σχέσεις με τον ίδιο τρόπο με τις προηγούμενες, γιατί δεν υπάρχει σοβαρή δημογραφική αλλαγή. Έχει να κάνει με το πώς οι κυβερνήσεις θα διαχειριστούν το χρέος τους και πώς θα αλλάξει η σχέση μεταξύ της πολιτικής εξουσίας και των πολιτών ή των φορολογουμένων. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει. Αλλά θα επιταχυνθεί τα επόμενα χρόνια.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Πιστεύετε ότι ο κόσμος μετά τον κορονοϊό θα είναι λιγότερο αλληλεξαρτώμενος;

Πίτερ Φράνκοπαν, Καθηγητής Παγκόσμιας Ιστορίας Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης:

Ανησυχώ γιατί η αποσύνδεση έχει επίσης μια σκοτεινή πλευρά. Είναι πολύ δυσκολότερη από αυτό που οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι. Υπάρχουν σαφώς σοβαρά γεωπολιτικά κομμάτια του παζλ, που πρέπει να εξεταστούν. Ελπίζω όμως ότι θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, γιατί αν δεν το κάνουμε, το αποτέλεσμα στο τέλος είναι πληθωρισμός και ψηλές τιμές. Και αυτό θα είναι βραχυχρόνια καταστροφικό.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Το ρωσικό εμβόλιο, το Sputnik, είναι εργαλείο πολιτικής ισχύος ή ένα όπλο ενάντια στην Covid, τον κοινό μας εχθρό;

Πίτερ Φράνκοπαν, Καθηγητής Παγκόσμιας Ιστορίας Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης:

Όταν βλέπουμε τους Ρώσους να προσφέρουν το εμβόλιό τους, θεωρούμε ότι είναι ένα εργαλείο. Και το πρώτο ερώτημα είναι τι προσφέρουμε εμείς αντίστοιχα; Πού είναι τα εμβόλιά μας και η ιατρική μας βοήθεια για άλλα μέρη του κόσμου; Γιατί δεν χρησιμοποιούμε εξίσου τα εμβόλιά μας με τον ίδιο διπλωματικό τρόπο; Είναι βέβαιο λοιπόν ότι η Ρωσία και η Μόσχα θα τα χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πίεσης. Η Ρωσία έχει μια πολύ πιο αδύναμη θέση στον κόσμο σε σχέση με αυτό που πιστεύουν οι περισσότεροι. Αλλά πρέπει να χρησιμοποιήσει τις ικανότητές της στην διπλωματία με πολλή προσοχή. Πιστεύω ότι εμείς στην Ευρώπη αποκλείουμε ο,τι δεν μας αρέσει. Έχουμε μάλιστα ήδη συζητήσει να απαγορεύσουμε την αποστολή εμβολίων από την Ευρώπη σε άλλα μέρη του κόσμου. Και τυπικά στη φαρμακοβιομηχανία μας, εμποδίζουμε να χρησιμοποιήσουν άλλοι τα δικαιώματα της πνευματικής μας ιδιοκτησίας για να μειώσουν την αξία των φαρμάκων για να σωθούν ζωές στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Στην Ευρώπη περιμένουμε όλοι να λετουργήσουν με τον δικό μας τρόπο. Αλλά όταν βλέπουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαμε να τα κάνουμε καλύτερα.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Ως πολίτες του κόσμου, είμαστε αναγκασμένοι να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία στους κανόνες του συστήματος υγείας και στην ιατρική έρευνα σε περιφερειακό επίπεδο και στις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου λόγω της πανδημίας;

Πίτερ Φράνκοπαν, Καθηγητής Παγκόσμιας Ιστορίας Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης:

Το αστείο είναι ότι η κρίση έχει συχνά θετικά αποτελέσματα. Ένα από τα πράγματα που μας έμαθε η πανδημία είναι ότι πρέπει να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη κοινή αντιμετώπιση στις αρρώστιες και τις πανδημίες. Ο όγκος της έρευνας στον τρόπο που έγινε η συνεργασία μεταξύ πανεπιστημιακών ερευνητικών κέντρων είναι ένα πραγματικό θαύμα, τόσο για την ταχύτητα παρασκευής των εμβολίων, όσο και για τον αριθμό τους. Η αλήθεια είναι ότι μόλις το 3% της ιατρικής χρηματοδότησης πηγαίνει στην έρευνα για αντιβιοτικά. Ως αποτέλεσμα, αυτό που προέκυψε και είναι σημαντικό είναι ότι συνεργαζόμαστε καλύτερα και με πιο δομημένο τρόπο για να θεραπεύσουμε ασθένειες όπως ο καρκίνος και το AIDS. Υπάρχει πραγματική ελπίδα ότι αυτές οι συνεργασίες να επαναληφθούν και σε άλλους τομείς. Άρα υπάρχουν μερικά στοιχεία από τον τρόπο συνεργασίας. Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί σε όλες τις χώρες πάντα μπερδεύουν τα πράγματα, γιατί προκαλούν συχνά προβλήματα που δεν χρειάζεται να υπάρχουν ή παίζουν παιχνίδια εξουσίας μεταξύ τους. Αλλά η συνεργασία από ιατρικής σκοπιάς, θα μας οδηγήσει ελπίζω σε μια καλύτερη πραγματικότητα, όταν τελειώσει η πανδημία.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Τελευταία ερώτηση. Οι αριθμοί αυτής της πανδημίας είναι τραγικοί. Αλλά όπως είπατε και άσχημοι αλλά σε σχέση με την ισπανική γρίπη ή την πανώλη του 14ου αιώνα, οι συνέπειες του κορονοϊού φαίνονται λιγότερο καταστροφικές για την ανθρωπότητα. Είμαστε όμως ψυχολογικά πιο ευάλωτοι από τους προγόνους μας;

Πίτερ Φράνκοπαν, Καθηγητής Παγκόσμιας Ιστορίας Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης:

Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω. Αυτό που μπορώ να πω ως ειδικός στην παγκόσμια ιστορία που μετρά χιλιάδες χρόνια είναι ότι το ανθρώπινο είδος είναι πολύ ανθεκτικό. Είμαστε πολύ καλοί στην ανασύνταξη μετά από καταστροφικούς πολέμους, γενοκτονίες και μεγάλες τραγωδίες. Μπορούμε να στεκόμαστε στα πόδια μας και να παίρνουμε μαθήματα. Δεν είναι αυτό που με ανησυχεί. Το πρόβλημα είναι όταν οι κυβερνήσεις επιβαρύνονται με τεράστιο χρέος, τότε μπορούν να πάρουν αλλοπρόσαλλες αποφάσεις και να μην μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Όλοι γνωρίζουμε ότι αν δεν έχουμε πολύ φαγητό στο τραπέζι μας ή αν ξεμείνουμε από χρήματα, τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Στις αναπτυγμένες οικονομίες του κόσμου, είμαστε πιο ανθεκτικοί αυτή την στιγμή. Αλλά υπάρχει η ανησυχία ότι θα υπάρξει μια κλιμάκωση των συγκρούσεων ανάμεσα σε κράτη που δεν έχουν τη δυνατότητα να τα βγάλουν πέρα. Και δεν χρειάζεται πολύ με τα κακά καιρικά φαινόμενα ή τις κατεστραμμένες σοδειές. Βλέπουμε μια τεράστια απορρύθμιση στις γεωργικές αγορές αυτή την στιγμή, από την οινοποιία στην Γαλλία φέτος, την εποχή των σταφυλιών μέχρι την τιμή των σιτηρών. Και δεν χρειάζεται πολύ για να βγει εκτός ελέγχου η κατάσταση. Άρα η ανθεκτικότητα δεν είναι το κομβικό ζήτημα. Το ζήτημα είναι: βάζουν την άκρη οι άνθρωποι τις διαφορές τους και πολεμούν ή βρίσκουν έναν τρόπο να εργαστούν ειρηνικά και να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλο; Αυτό μένει να το δούμε. Αλλά επειδή είμαι αισιόδοξος και πραγματιστής, θεωρώ ότι είμαστε πολύ καλοί στο να υπερβαίνουμε τα προβλήματα.

Συνέντευξη με την Καρίνα Νορ-Τσετίνα, κοινωνιολόγο στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο

Οι κοινωνίες μας βίωσαν αρκετούς μήνες απομόνωσης, μοναξιάς και κοινωνικών φραγμών. Οι άνθρωποι έπρεπε να αλλάξουν εντελώς τον τρόπο ζωής τους.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Δρ. Νορ Τσετίνα, καλώς ήλθατε στο Euronews. Ποια είναι τα βασικά μαθήματα που πήρε ο κόσμος από την πανδημία;

Καρίνα Νορ-Τσετίνα, Κοινωνιολόγος Πανεπιστήμιο του Σικάγο:

Ένα βασικό μάθημα είναι σίγουρα ότι δεν είναι μόνο ένα βιολογικό ή ένα επιδημιολογικό πρόβλημα, αλλά έχει προκαλέσει τεράστια αναστάτωση στην κοινωνική μας ζωή, σε ο,τι σημαίνει κοινωνικό και κοινωνία για μας. Αφορά πολλούς από αυτούς τους ελαφρούς δεσμούς που έχουμε φυσιολογικά στην κοινωνική μας ζωή, αυτές τις μικρές ανταλλαγές -δώρα, όπως το να πηγαίνω στον φούρνο και να ζητώ ένα κουλούρι ή έναν καφέ και να παίρνω ένα χαμόγελο, να δέχομαι μια υπηρεσία και να λέω ευχαριστώ. Αυτές είναι εντελώς μη δεσμευτικές ανταλλαγές. Δεν έχουν να κάνουν με την αλληλεγγύη. Κι όμως παράγουν ένα είδος κοινωνικής αλληλεπίδρασης και αυτό είναι ένα μέσο μέσα στο οποίο κολυμπάμε. Αυτό το μέσο εξαφανίστηκε αυτή την περίοδο.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Εκπλαγήκατε από την συμπεριφορά της κοινωνίας απέναντι στους ηλικιωμένους; Διότι ξαφνικά υπήρξε ένα τεράστιο κοινωνικό ενδιαφέρον για τη ζωή των ηλικιωμένων. Δεν ήταν αφημένοι στην τύχη τους.

Καρίνα Νορ-Τσετίνα, Κοινωνιολόγος Πανεπιστήμιο του Σικάγο:

Ναι! Νομίζω ότι αυτό ήταν το πιο θετικό κομμάτι όλης αυτής της κατάστασης, γιατί μπορούσε να μην συμβαίνει. Θα μπορούσε να υπάρχει μια στάση, όπως έχουν ήδη κάνει κάποιες χώρες, που λέει ότι: Εντάξει! Οι υγιέστεροι θα επιβιώσουν και οι υπόλοιποι δεν θα μπορέσουν. Εάν λοιπόν οι ηλικιωμένοι είναι πιο ευάλωτοι σε ασθένειες και δεν μπορούν να ζήσουν, τότε πρέπει να το αποδεχτούμε και να το χωνέψουμε. Αλλά τα περισσότερα κράτη, οι περισσότερες κοινωνίες δεν έπραξαν έτσι και φρόντισαν τους ηλικιωμένους. Ακόμη κι αν έχουμε καπιταλισμό, έχει κοινωνική διάσταση.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Ανακαλύψαμε εκ νέου την σημασία των επενδύσεων στον τομέα της υγείας. Θα ανακαλύψουν και πάλι οι άνθρωποι τη σημασία της αλληλεγγύης και θα βάλουν στην άκρη την απληστία και τον ακραίο ατομικισμό;

Καρίνα Νορ-Τσετίνα, Κοινωνιολόγος Πανεπιστήμιο του Σικάγο:

Όχι! Δεν νομίζω ότι αυτό το τελευταίο θα λειτουργήσει. Αλλά το θέμα της αλληλεγγύης είναι ένα πολύ ουσιαστικό ζήτημα, γιατί κάτι που ανακαλύψαμε με την πανδημία, και αναφέρομαι κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου είμαι εγκλωβισμένη εδώ και έναν χρόνο, είναι η τάση της άρνησης των πολιτών να φορούν μάσκες. Είναι κάτι ελάχιστο που μπορείς να ζητήσεις από τον κόσμο. Δεν είναι πραγματικό πρόβλημα να φοράς μάσκα. Αλλά άρχισε ο πόλεμος της μάσκας. Και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχει το εμείς. Ότι δεν είμαστε ένα κράτος. Είμαστε βαθιά διχασμένοι σε απροσδόκητα ζητήματα. Δεν λέω ότι αυτή η διαίρεση δεν υπήρχε στο παρελθόν, αλλά δεν χρειαζόταν να της δώσουμε σημασία.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Από αυτή την σκοπιά, πιστεύετε ότι η κοινωνική αποστασιοποίηση είναι κάτι που θα μείνει και μετά το τέλος της πανδημίας;

Καρίνα Νορ-Τσετίνα, Κοινωνιολόγος Πανεπιστήμιο του Σικάγο:

Όχι εντελώς! Σ’ αυτό το θέμα, νομίζω ότι θα ανακάμψουμε ολοκληρωτικά. Αλλά σε ένα πιο πολιτικό, πιο συλλογικό επίπεδο, η φαντασιακή κοινωνία μας, εμείς ως ενωμένος λαός, αυτό θα αποτελέσει πρόβλημα για ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Και δεν υπάρχει καμιά απόδειξη, για παράδειγμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ότι η κατάσταση βελτιώνεται.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Έξυπνη εργασία και εικονικές συναντήσεις ηγετών. Ο ψηφιακός κόσμος μπήκε στη ζωή μας πιο γρήγορα από ότι περιμέναμε. Θα βρούμε μπροστά μας σημαντικές και μακροχρόνιες αλλαγές στον τρόπο ζωής μας; Ή θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, όταν όλο αυτό τελειώσει;

Καρίνα Νορ-Τσετίνα, Κοινωνιολόγος Πανεπιστήμιο του Σικάγο:

Πολλές εταιρίες στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδιάζουν ή έχουν αρχίσει να επιστρέφουν σιγά σιγά σε μια κανονικότητα, αλλά ταυτόχρονα απαλλάσσονται από τα κτίριά τους, υποστηρίζοντας ότι οι υπάλληλοί τους μπορούν να δουλέψουν από το σπίτι τους και έτσι πρέπει να γίνεται από εδώ και στο εξής. Τώρα κι εμείς θα επιστρέψουμε στο πανεπιστήμιο. Θα προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, γιατί γνωρίζουμε ότι οι φοιτητές έρχονται σε μια αμερικανική πανεπιστημιακή σχολή, όχι μόνο για να μάθουν αλλά και για τα κοινωνικά δίκτυα που δημιουργούν εδώ. Θέλουν την κοινωνική επαφή και δεν θέλουν σ’ αυτή την ηλικία να είναι διαρκώς μπροστά σε μια οθόνη. Άρα πρέπει να επιστρέψουμε εντελώς στην προηγούμενη κανονικότητα.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Από τη μια πλευρά, υπάρχει ενδιαφέρον της αγοράς και από την άλλη η σχέση μεταξύ υπαλλήλων και εταιρίας.

Καρίνα Νορ-Τσετίνα, Κοινωνιολόγος Πανεπιστήμιο του Σικάγο:

Η διαδικτυακή ζωή χρειάζεται πλαίσιο. Πρέπει να ξεκινήσει. Είναι μια διαδικασία που πρέπει να δρας. Δεν συμβαίνει έτσι εύκολα και χαλαρά. Άρα είναι καλό αν οι άνθρωποι αξιοποιήσουν ό,τι συμβαίνει στις προσωπικές τους στιγμές.

Συνέντευξη με τον  Ζαν-Πολ Φιτουσί, καθηγητή Οικονομικών στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών στο Παρίσι

Η πανδημία έχει αναδείξει τις ατέλειες της παγκόσμιας οικονομικής τάξης. Τα κράτη έπρεπε να κινηθούν για να την σώσουν.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Καθηγητή Φιτουσί, καλώς ήλθατε στο Euronews. Μία από τις θεωρίες σας είναι η λεγόμενη θεωρία του λαμπαντέρ, η μεταφορά του λαμπαντέρ. Ξέρουμε ότι μέρη της κοινωνίας φωτίζονται από αυτό τον φανοστάτη. Υπάρχουν όμως και χώροι χωρίς φως, σκοτεινές ζώνες. Η Covid-19 και η πανδημία έριξαν φως σ’ αυτές τις σκοτεινές ζώνες;

Ζαν-Πολ Φιτουσί, Καθηγητής Οικονομικών Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών:

Έριξαν φως στο γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας δεν είναι σε τόσο καλή κατάσταση, όπως όλοι πίστευαν. Όσον αφορά στην Γαλλία, ήταν μεγάλη έκπληξη ότι το γαλλικό υγειονομικό σύστημα απείχε πολύ από το να είναι το καλύτερο στον κόσμο, όπως πίστευαν κάποτε. Και αυτό συνέβη γιατί δεν επενδύσαμε πολλά χρήματα στα νοσοκομεία. Προχωρήσαμε σε μεταρρυθμίσεις του συστήματος, για να μειώσουμε τις δαπάνες. Στην πραγματικότητα, το κάναμε όμως δυσλειτουργικό και αντικαταστήσαμε τους γιατρούς με διοικητικό προσωπικό.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Ποιος είναι ο ρόλος του κράτους σε όλο αυτό;

Ζαν-Πολ Φιτουσί, Καθηγητής Οικονομικών Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών:

Η βασική αποστολή του κράτους είναι η προστασία των πολιτών του. Η πανδημία μας το υπενθύμισε με τον πιο βίαιο τρόπο. Κάθε κράτος άρχισε να προστατεύει τους πολίτες του. Δεν υπάρχει ούτε ένα κράτος που να μην το έκανε, ακόμη κι αν πριν τον κορονοϊό, η προστασία των ανέργων ή των εν δυνάμει ανέργων, ή των εταιριών που κινδύνευαν να χρεοκοπήσουν, θεωρούνταν έγκλημα και παραβίαση του κυρίαρχου τρόπου σκέψης. Ανακαλύπτουμε ξανά ότι σε ένα παγκόσμιο σύστημα, εάν αφήσουμε ανοιχτά τα σύνορά μας, και αυτό είναι η παγκοσμιοποίηση, πρέπει να παρέχουμε ταυτόχρονα μεγαλύτερη προστασία στους πολίτες μας. Αλλιώς θα αναγκαστούμε να κάνουμε ακριβώς το ίδιο, εξαιτίας μιας μεγάλης κρίσης ή μιας επανάστασης.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Καθηγητή Φιτουσί, πιστεύετε ότι το Σχέδιο Ανάκαμψης που εγκρίθηκε από την Ε.Ε. ως απάντηση στην οικονομική κρίση που δημιούργησε η πανδημία αρκεί για να επανακαθορίσουμε το μεγάλο σχέδιο μιας κοινωνικής Ευρώπης;

Ζαν-Πολ Φιτουσί, Καθηγητής Οικονομικών Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών:

Υπάρχουν δύο σημεία στο σχέδιο ανάκαμψης. Πρώτα από όλα υπάρχει και δίνει κάποια συγκεκριμένη υπόσταση στην ιδέα του ευρωομολόγου. Υπάρχει η πιθανότητα λοιπόν αλληλέγγυας χρηματοδότησης της Ευρώπης.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Είναι λοιπόν ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός;

Ζαν-Πολ Φιτουσί, Καθηγητής Οικονομικών Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών:

Είναι κάτι εξαιρετικά θετικό. Παρόλα αυτά το σχέδιο ανάκαμψης δεν εφαρμόζεται λόγω των αέναων συζητήσεων. Εάν δούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες, θα δούμε ότι πρόκειται να δαπανήσουν 7 τρις δολάρια, ενώ η Ε.Ε. θα δαπανήσει μόλις 750 δις ευρώ. Η Ε.Ε. έχει περισσότερους κατοίκους από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν παίζουμε στην ίδια κατηγορία. Υπολειπόμαστε. Φυσικά με μια τέτοια προσπάθεια, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ανακάμψουν πολύ γρήγορα και θα έχουν ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι της Ευρώπης, το οποίο θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο.

Σέρτζιο Καντόνε, Euronews:

Ο κορονοϊός αποκάλυψε μια σοβαρή έλλειψη δημοκρατίας και ηγεσίας στην Ε.Ε.;

Ζαν-Πολ Φιτουσί, Καθηγητής Οικονομικών Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών:

Εμπαίζουν τον κόσμο. Του λένε: «Δεν είστε πραγματικά πολίτες, γιατί δεν μπορείτε να κάνετε χρήση της πολιτικής της χώρας σας. Αλλά θα προσποιηθούμε ότι είστε πολίτες». Τους έχουν αφαιρέσει την κυριαρχία και η κυριαρχία που τους έχουν αφαιρέσει, δεν χρησιμοποιείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό είναι το πρόβλημα της Ευρώπης. Υπάρχει έλλειμμα κυριαρχίας. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή κυριαρχία και δεν υπάρχει καμιά εθνική κυριαρχία πλέον. Τι βλέπουν οι άνθρωποι σ’ αυτές τις συγκυρίες; Αναζητούν μια γρήγορη απάντηση. Μια τέτοια είναι ο λαϊκισμός. Οι λαϊκιστές υπόσχονται ότι όλα είναι δυνατά, ακόμη κι αν δεν το πιστεύουν. Ο κόσμος σκέφτεται ότι δεν έχει να χάσει κάτι. Οι πολιτικοί δεν αλλάζουν, εμείς είμαστε ακόμη άνεργοι, γινόμαστε ολοένα και φτωχότεροι. Η μεσαία τάξη σταδιακά εξαφανίζεται. Τι έχουμε να χάσουμε; Ας δοκιμάσουμε τους λαϊκιστές.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Ξεπέρασαν τα 148 εκατομμύρια τα κρούσματα κορωνοϊού παγκοσμίως

Νέοι με «σύνδρομο Down» παρουσίασαν δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή

Βραζιλία: Αίτημα ποινικής δίωξης στον Μπολσονάρο για πλαστογραφία πιστοποιητικών εμβολιασμού