Νάνσι Πελόζι: Τέλος εποχής

Η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών, Νάνσι Πελόζι, ανακοίνωσε ότι δε θα διεκδικήσει ηγετικό ρόλο στο επόμενο Κογκρέσο.
Η απόφαση της Πελόζι, που βρίσκεται στην ηγεσία των Δημοκρατικών τα τελευταία 20 χρόνια, ήρθε μετά τις ενδιάμεσες εκλογές, στις οποίες οι Δημοκρατικοί έχασαν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Στην ομιλίας της προς το σώμα, η Ν. Πελόζι που πρωταγωνίστησε στην απόκρουση της εισβολής στο Καπιτώλιο, τόνισε την ανάγκη για συνεχή περιφρούρηση της αμερικανικής δημοκρατίας.
Η Νάνσι Πελόζι υποστήριξε ότι έλαβε την απόφαση της για να ανοίξει το δρόμο σε μία νέα γενιά Αμερικανών ηγετών.
Απόφαση που σκέφτηκε, προσωρινά, να ακυρώσει, μετά την επίθεση στο σύζυγό της, για να μη δώσει «την ικανοποίηση σε κανένα ότι φοβήθηκε και εγκατέλειψε την πολιτική.»
Σφοδρή πολέμιος του Ντόναλτ Τραμπ, η 82χρονη Πελόζι, που ήταν η πρώτη γυναίκα που υπηρέτησε ως πρόεδρος της αμερικανικής βουλής, άφησε το στίγμα της στις δύο θητείες της ως πρόεδρος της Βουλής, κυρίως με την συμβολή της στην υιοθέτηση του Obamacare και των πακέτων στήριξης στην κρίση του 2008. Επίσης, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις διαδικασίες για παραπομπή του Ντόναλτ Τραμπ στη δικαιοσύνη.
Η Ν. Πελόζι θα παραμένει βουλευτής του Σαν Φρανσίσκο (όπως είναι τα τελευταία 35 χρόνια), αλλά δεν σκοπεύει να υποστηρίξει έναν διάδοχο ή να ανακατευτεί με τους νέους ηγέτες.
«Δεν έχω καμία πρόθεση να είμαι η πεθερά στην κουζίνα λέγοντας: "στον γιο μου δεν αρέσει η γέμιση με αυτόν τον τρόπο"», είπε η Πελόζι στους δημοσιογράφους στο Καπιτώλιο. «Θα έχουν το όραμά τους, θα έχουν το σχέδιό τους».
Η Ν. Πελόζι εξελέγη για πρώτη φορά το 1987 και υπήρξε μια κομβική φυσιογνωμία στην αμερικανική πολιτική. Οι Δημοκρατικοί συνάδελφοί της την εκτιμούσαν αλλά παράλληλα κάποιες φορές ανησυχούσαν για την ισχυρή ηγεσία της.
Η Πελόζι έγινε πρόεδρος της Βουλής πρώτη φορά το 2007, λέγοντας ότι είχε ραγίσει το «μαρμάρινο ταβάνι», αφού οι Δημοκρατικοί ανέβηκαν στην εξουσία στις ενδιάμεσες εκλογές του 2006 σε μια αντίδραση στον τότε πρόεδρο Τζορτζ Μπους και τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.