Όλοι οι ενήλικες άντρες της περιοχής βρίσκονται στο μέτωπο
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΝέοι τάφοι στρατιωτών ο ένας δίπλα στον άλλο στο Munkács στην Υπερκαρπαθία, ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία. Έχουν τοποθετηθεί δίπλα στους τάφους εκείνων που έχασαν τη ζωή τους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Αφγανιστάν και στην Κριμαία.
Ο νεαρός Αλέξανδρος, θρηνεί τον πατέρα του, ο οποίος πέθανε πριν από 3 μήνες.
«Ο πατέρας μου μπόρεσε να επιστρέψει στην πατρίδα για πρώτη φορά μόνο μετά από 9 μήνες στον πόλεμο» περιγράφει στην κάμερα του euronews. «Τότε μου είπε ότι "πρέπει να είσαι τόσο δυνατός όσο εγώ". Ήταν σαν να το ένιωθε... Θα επέστρεφε στο σπίτι για την Πρωτοχρονιά, δυστυχώς όμως χάθηκε μια εβδομάδα αφότου επέστρεψε στο μέτωπο. Το αυτοκίνητό τους έπεσε σε νάρκη. Ήταν ένα σοκ για την οικογένεια, δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε».
Ο 20χρονος Αλέξανδρος πρέπει να φροντίσει τώρα τη μητέρα του, έναν μικρότερο αδελφό και μια μικρότερη αδελφή. Δεν θα τον πάρουν για στρατιώτη, καθώς έγινε ο προστάτης της οικογένειας.
Η περιφέρεια της Υπερκαρπαθίας είναι διοικητική περιφέρεια που βρίσκεται στη νοτιοδυτική Ουκρανία. Αν και οι ντόπιοι έχουν προσαρμοστεί στις συνθήκες του πολέμου, οι περισσότεροι λένε ότι αυτό που τους συνέβη δεν μπορεί ούτε να ξεχαστεί ούτε να συγχωρεθεί.
Δύο γιοι και δύο εγγόνια μιας συνταξιούχου δασκάλας, της Klára Halus, πολεμούν στο μέτωπο.
« Δεν τους γέννησα για τον πόλεμο» μας είπε «δεν τους μεγάλωσα καν για να είναι έτοιμοι να πατήσουν πάνω σε νεκρούς ανθρώπους έτσι απλά. Όταν ανοίγω την τηλεόραση, περιμένω την είδηση ότι ο πόλεμος τελείωσε. Αν το ακούσω αυτό, είμαι σίγουρη ότι θα τρελαθώ, θα είμαι τόσο χαρούμενη!»
Η Κλάρα παραμένει δυνατή, εργάζεται εθελοντικά σε μια θρησκευτική οργάνωση και επισκέπτεται καθημερινά τη νύφη της, Νταϊάνα, της οποίας ο σύζυγος και ο γιος βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
«Η μικρή μου κόρη ρωτάει πότε θα τελειώσει αυτό, κλαίει πολύ. Θέλει ο πατέρας της να γυρίσει στο σπίτι» περιγράφει δακρυσμένη η Νταϊάνα.
Στο Munkács, οι ντόπιοι κάνουν τα ψώνια τους μετά τη δουλειά, πηγαίνουν στην εκκλησία και κάνουν βόλτα στο κέντρο. Οι άνδρες που είναι σε στρατιωτική ηλικία κυκλοφορούν μόνο με στολή. Κάποιοι από αυτούς βγάζουν φωτογραφίες με τις οικογένειές τους πριν πάνε στο μέτωπο...
Αν και δεν υπάρχουν μάχες στην περιοχή της Υπερκαρπαθίας, δεν υπάρχει ειρήνη στις ψυχές των ανθρώπων. Οι έφηβοι πρέπει να μεγαλώσουν από τη μια στιγμή στην άλλη και οι γυναίκες πρέπει να μάθουν να τα βγάζουν πέρα μόνες τους χωρίς τους συζύγους τους. Οι ντόπιοι έχουν προσαρμοστεί στις συνθήκες του πολέμου, ωστόσο όλοι με τους οποίους μιλήσαμε θέλουν το ίδιο πράγμα: ειρήνη - το συντομότερο δυνατό.