Ρεπορτάζ του Associated Press περιγράφει λεπτομερώς τι υπέφεραν τα ισραηλινά παιδιά κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους στη Λωρίδα της Γάζας
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜετά από επτά εβδομάδες αιχμαλωσίας στις υπόγειες σήραγγες της Γάζας, αρκετοί Ισραηλινοί όμηροι απελευθερώθηκαν.
Όμως μερικά από τα παιδιά παιδιά που είχαν κρατηθεί σε ομηρία από τη Χαμάς, εξακολουθούν να φοβούνται να μιλήσουν δυνατά.
Κατά τη διάρκεια της βραχύβιας κατάπαυσης του πυρός που επιτεύχθηκε ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς, συνολικά 86 Ισραηλινοί απελευθερώθηκαν, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά.
Ωστόσο, ορισμένα από αυτά τα παιδιά δεν μπορούν πλέον να επιστρέψουν στα σπίτια τους, επειδή οι Παλαιστίνιοι μαχητές επιτέθηκαν σε περίπου 20 ισραηλινά χωριά και δήμους στις 7 Οκτωβρίου, οι γονείς μερικών από αυτά σκοτώθηκαν και οι γονείς άλλων παραμένουν όμηροι.
Ο Yuval Haran, ο οποίος κατάφερε να δει τους δύο ανιψιούς, τη μητέρα τους και τη γιαγιά τους, ξανά μετά την κατάπαυση του πυρός, λέει για αυτό: «Δεν είναι καθόλου εύκολο. Είναι αλήθεια ότι επέστρεψαν και είναι ελεύθεροι, αλλά είναι σαφές τι τους συνέβη.
«Τη στιγμή που κατέβηκαν από το ελικόπτερο ήταν σαφές ότι η αιχμαλωσία ήταν "βάναυση"», προσθέτει. Ο πατέρας αυτών των παιδιών εξακολουθεί να είναι όμηρος της Χαμάς», είπε.
Πολλοί από αυτούς έχουν χάσει έως και το 15% του βάρους τους και το ίδιο φαγητό που σερβίρεται «θα έπρεπε να είχε αποθηκευτεί για αργότερα».
«Έμοιαζαν με σκιές παιδιών», λέει ο Δρ Efrat Bran-Harleff του Ιατρικού Κέντρου Σνάιντερ στα περίχωρα του Τελ Αβίβ, ο οποίος βοήθησε στη θεραπεία περισσότερων από δώδεκα απελευθερωμένων ομήρων. Ένα 13χρονο κορίτσι που κρατήθηκε αιχμάλωτο πίστευσε ότι η οικογένειά της την είχε εγκαταλείψει. Αυτό της είπαν αυτοί που την κρατούσαν αιχμάλωτη», είπε.
Η κοπέλα είπε στους γιατρούς της: «Μου είπαν ότι κανείς δεν νοιάζεται πια για σένα. Κανείς δεν σε ψάχνει. Κανείς δεν θέλει να γυρίσεις πίσω. Ακούτε τις βόμβες να εκρήγνυνται παντού, το μόνο που θέλουν είναι να σκοτώσουν εσάς και εμάς μαζί», είπε.
Σχεδόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πλέον φύγει από το νοσοκομείο και είναι με τις οικογένειές τους.
Οι γιατροί και άλλοι υπεύθυνοι για τη θεραπεία των απελευθερωμένων ομήρων προετοιμάζονταν για εβδομάδες για τη στιγμή της συνάντησης μαζί τους, αλλά εξακολουθούσαν να είναι έκπληκτοι από αυτό που είδαν.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Δρ Harlow λέει: «Οι περισσότεροι από αυτούς είπαν ότι έπρεπε να είμαστε ήσυχοι, ανά πάσα στιγμή. Δεν έπρεπε να σηκωθούμε. Δεν έπρεπε να μιλήσουμε και να κλάψουμε. Δεν έπρεπε να γελάσουμε. Απλώς έπρεπε να είμαστε πολύ, πολύ ήσυχοι».
Η Noam Avigdorri, η 12χρονη κοπέλα που αφέθηκε ελεύθερη μαζί με τη μητέρα της, αστειεύτηκε με τον πατέρα της την περασμένη εβδομάδα και μάλιστα επισκέφθηκε φίλους.
Ωστόσο, ο πατέρας της είπε σε συνέντευξη Τύπου αυτή την εβδομάδα ότι μερικές νύχτες η κόρη του ξυπνά ουρλιάζοντας.
Σχεδόν όλοι όσοι απελευθερώθηκαν δεν είπαν δημόσια τίποτα για τις συνθήκες της αιχμαλωσίας τους.
Οι οικογένειές τους λένε ότι τους είπαν από τις αρχές να μην αποκαλύψουν λεπτομέρειες, καθώς φοβούνται ότι οι άνθρωποι που εξακολουθούν να κρατούνται όμηροι ενδέχεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.
Αλλά συνεντεύξεις με οικογένειες ομήρων και θεράποντες γιατρούς, καθώς και δηλώσεις αξιωματούχων και άλλων, δείχνουν ότι οι εμπειρίες των ατόμων κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας ήταν σημαντικά διαφορετικές.
Κάποιοι από αυτούς κρατήθηκαν «χωριστά» από άλλους όμηρους. Άλλοι, όπως η Noam Avigdorri και η μητέρα της «Sharon» κρατήθηκαν δίπλα στους συγγενείς τους, γεγονός που επέτρεψε στην 12χρονη Noam να φροντίζει τα μικρότερα ξαδέλφια όπως μια μεγαλύτερη αδερφή της.
Σε μια άλλη περίπτωση, η Daniela Aloni και η 5χρονη κόρη της, Emilia, έγιναν φίλοι με έναν από τους Ταϊλανδούς ομήρους, τον Monkan, κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΤα δίδυμα ξαδέλφια της Εμίλια, όμως, έζησαν πιο δύσκολες μέρες.
Η Sharon Aloni φυλακίστηκε με τον σύζυγό της και μία από τις τρίχρονες κόρες της σε ένα μικρό δωμάτιο μαζί με περίπου οκτώ άλλους. Ο αδελφός του Μοράν Αλόνι είπε στους δημοσιογράφους ότι το ζευγάρι είχε περάσει «10 βασανιστικές μέρες» και όλη την ώρα πίστευαν ότι η άλλη κόρη τους είχε σκοτωθεί.
Μια ημέρα η Σαρόν επέμενε να λέει στον σύζυγό της είχε ακούσει τη χαμένη κόρη της να κλαίει.
Λίγα λεπτά αργότερα, μια γυναίκα εμφανίζεται χωρίς εξήγηση και φέρνει το μωρό τους. Τα δύο κορίτσια έμειναν με τους γονείς τους μέχρι το τέλος της αιχμαλωσίας τους. Ωστόσο, λίγες μέρες πριν από την απελευθέρωση, ο πατέρας των κοριτσιών απομακρύνθηκε και το πού βρίσκεται τώρα δεν είναι σαφές.
Πολλοί από τους ομήρους που απελευθερώθηκαν δήλωσαν ότι τους δόθηκαν μικρές ποσότητες τροφής.
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜία από τις οικογένειες είπε στους γιατρούς τους ότι τους έδιναν ένα μπισκότο κάθε μέρα, μαζί με τσάι, και μερικές φορές έναν αριθμό αποξηραμένων χουρμάδων. Τα απογεύματα στις 5 μ.μ. τους σέρβιραν ρύζι. Δεν ήταν αρκετό, αλλά η ανησυχία εξαντλούσε την όρεξή τους μέρα με τη μέρα.
Ένα 15χρονο κορίτσι είπε ότι δεν έτρωγε το φαγητό της για να μπορέσει να δώσει το μερίδιό της στην 8χρονη αδερφή της.
Μια ομάδα από αυτούς τους απελευθερωμένους ομήρους είπε ότι κατά τη διάρκεια των επτά εβδομάδων αιχμαλωσίας τους επιτράπηκε να κάνουν μπάνιο σε κουβάδες με κρύο νερό μόνο τρεις φορές. Αλλά σύμφωνα με τους γιατρούς, ένα παιδί δεν είχε λουστεί καθόλου κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Οι γιατροί, οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι ψυχολόγοι είναι πολύ προσεκτικοί σχετικά με τον τρόπο που μιλούν στους απελευθερωμένους ομήρους επειδή δεν θέλουν να προκαλέσουν περισσότερα τραύματα.