Το Brexit, η δημογραφική αλλαγή και η πολιτική αναταραχή στη Βόρεια Ιρλανδία έχουν αφήσει πολλούς να αναρωτιούνται αν η επανένωση θα μπορούσε να έρθει νωρίτερα από το αναμενόμενο
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜια νέα έκθεση εκτιμά ότι η επανένωση της Ιρλανδίας θα κόστιζε περίπου 20 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως για δύο δεκαετίες.
Τα ευρήματα του Ινστιτούτου Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων (IIEA) με έδρα το Δουβλίνο λαμβάνουν υπόψη το σημερινό επίπεδο χρηματοδότησης που λαμβάνει η Βόρεια Ιρλανδία από την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.
Συμπεριλαμβάνουν επίσης το μερίδιο του βρετανικού εθνικού χρέους που πιθανώς θα επωμιζόταν αν εντασσόταν σε μια ενωμένη Ιρλανδία, καθώς και την αξιοσημείωτα χαμηλή παραγωγικότητα της οικονομίας της σε σχέση με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας.
Οι δημόσιες υπηρεσίες της Βόρειας Ιρλανδίας εξαρτώνται σήμερα σε μεγάλο βαθμό από μια "επιχορήγηση" ύψους περίπου 11 δισεκατομμυρίων ευρώ από το Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία σε περίπτωση ενοποίησης θα πρέπει να αντικατασταθεί από χρηματοδότηση από το Δουβλίνο.
Σύμφωνα με το IIEA, η προκύπτουσα δαπάνη θα ισοδυναμούσε με το 10% του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος της Ιρλανδίας, το 40% του οποίου δαπανάται σήμερα για δημόσιες υπηρεσίες.
"Πρόκειται για ένα τεράστιο ποσό, καθώς οι συνολικές κρατικές δαπάνες στην Ιρλανδία ανέρχονται σήμερα περίπου στο 40% του ΑΕΕ", γράφουν οι ερευνητές. "Αυτό θα πρόσθετε ένα τέταρτο στις δημόσιες δαπάνες της Ιρλανδίας, ενώ θα παρήγαγε μια πολύ περιορισμένη αύξηση των εσόδων.
"Για να αντιμετωπιστεί το έλλειμμα που θα προκύψει, το οποίο υπό τις ευνοϊκότερες συνθήκες θα παρέμενε για πολλά χρόνια μετά την ενοποίηση, θα έπρεπε να υπάρξει δραματική αύξηση της φορολογίας και/ή σημαντική μείωση των δαπανών".
Στα συμπεράσματά τους, οι συγγραφείς συνιστούν στη Βόρεια Ιρλανδία - η οποία παραμένει σχετικά φτωχή και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις δαπάνες του δημόσιου τομέα και την απασχόληση - να προχωρήσει σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της.
"Παρόλο που η Ιρλανδία έχει πολύ υψηλότερο εθνικό εισόδημα, η χρηματοδότηση των αναγκών των κατοίκων της Βόρειας Ιρλανδίας σε μια ενωμένη Ιρλανδία θα ασκούσε τεράστια οικονομική πίεση στους κατοίκους της Ιρλανδίας, με αποτέλεσμα την άμεση σημαντική μείωση του βιοτικού τους επιπέδου", αναφέρει η έκθεση.
"Εάν, αντίθετα, η Βόρεια Ιρλανδία προέβαινε σε σημαντικές αλλαγές στην οικονομία της με στόχο τη δραματική αύξηση της παραγωγικότητας, με την πάροδο του χρόνου αυτό θα μείωνε το χάσμα στο βιοτικό επίπεδο μεταξύ της Βόρειας Ιρλανδίας, του υπόλοιπου Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας.
"Με τη σειρά του, αυτό θα μείωνε το έλλειμμα της Βόρειας Ιρλανδίας και θα μείωνε επίσης το κόστος εφαρμογής παρόμοιων προτύπων στη Βόρεια Ιρλανδία με εκείνα της Ιρλανδίας. Αυτό θα μπορούσε να μειώσει σημαντικά το κόστος της ενοποίησης".
Η πολιτική της Βόρειας Ιρλανδίας έχει υποστεί ιδιαίτερη πίεση τα τελευταία χρόνια, εν μέρει εξαιτίας των επιπτώσεων και του χειρισμού του Brexit.
Ενώ μια συμφωνία μεταξύ του Δουβλίνου και του Λονδίνου κατάφερε να επιλύσει ορισμένα από τα κύρια εμπορικά ζητήματα που προέκυψαν από την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, τα ενωτικά κόμματα έχουν κατά καιρούς εμποδίσει τις προσπάθειες να διασφαλιστεί το εμπόριο χωρίς τριβές στα αγγλοϊρλανδικά χερσαία σύνορα.
Μετά τις πιο πρόσφατες εκλογές στην περιοχή, το κυρίαρχο φιλοβρετανικό κόμμα της Βόρειας Ιρλανδίας, το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα, αρνήθηκε επί μήνες να συμμετάσχει στην περιφερειακή κυβέρνηση, οδηγώντας ουσιαστικά την κυβέρνηση στο Μπέλφαστ σε αδιέξοδο.
Τελικά, το κόμμα συμφώνησε σε μια συμφωνία που επέτρεψε στη Μισέλ Ο'Νιλ του Σιν Φέιν να γίνει πρώτη υπουργός, δίνοντας στο εθνικιστικό κόμμα την πρώτη του ευκαιρία να ηγηθεί της περιφερειακής κυβέρνησης.
Το Σιν Φέιν αναμένεται ευρέως ότι θα έχει καλές επιδόσεις στις επόμενες βουλευτικές εκλογές της Δημοκρατίας, οι οποίες πιθανότατα θα διεξαχθούν το επόμενο έτος - αυξάνοντας την προοπτική ότι τόσο ο βορράς όσο και η δημοκρατία θα μπορούσαν να διοικούνται από πρωθυπουργούς που τάσσονται ρητά υπέρ της ενοποίησης.