ΔΙΑΦΉΜΙΣΗΜετά την μεγάλη επιτυχία που σημείωσε «Το φιλί της γυναίκας αράχνης», ο Αλέξης Ρίγλης επιστρέφει από τις 6 Μαΐου, στο ίδιο θέατρο, το 104, για να μας παρουσιάσει τη δική του εκδοχή σε ένα από τα πιο πολυπαιγμένα θεατρικά έργα του παγκόσμιου δραματολογίου: τη «Δεσποινίδα Τζούλια» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, ένα από τα κορυφαία, νατουραλιστικά δράματα του σουηδού συγγραφέα. Πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο έργο που αποτυπώνει με εξαιρετικό τρόπο τις σχέσεις τριών προσώπων, τη σύγκρουση των φύλων, τις ταξικές αντιθέσεις αλλά και τις ανθρώπινες φιλοδοξίες.
Η υπόθεση γνωστή: 23 Ιουνίου 1888, Σουηδία, νύχτα παραμονής μεσοκαλόκαιρου, μιας από τις μεγαλύτερες γιορτές της χώρας. Ο αρραβώνας της έχει πρόσφατα διαλυθεί και η δεσποινίς Τζούλια, μια κόρη κόμη, αντί να πάει με τον πατέρα της επίσκεψη στους συγγενείς της, μένει σπίτι και περνάει τη νύχτα με τον Ζαν, έναν υπηρέτη, που έχει ερωτικό δεσμό με την Κριστίν, μια υπηρέτρια. Η εξέλιξη θα είναι δραματική.
Η Σοφιάννα Θεοφάνους, μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, ερμηνεύει την υπηρέτρια Κριστίν και μας εξηγεί γιατί όλος αυτός ο θόρυβος γι’ αυτή την ηρωίδα του Στρίντμπεργκ και τι πρέπει να αναμένουμε να δούμε στη σκηνή του 104.
-Η Δεσποινίς Τζούλια είναι ένα από τα πιο πολυπαιγμένα θεατρικά έργα παγκοσμίως. Για ποιο λόγο νομίζεις ότι αυτό το έργο ελκύει το ενδιαφέρον τόσων πολλών σκηνοθετών και ηθοποιών;
Ο κόσμος του Στρίντμπεργκ είναι σαν καλειδοσκόπιο και μέσα εκεί μπορείς να βρεις πολλούς λόγους να το ανεβάσεις. Από το προφανές που είναι η ισοτιμία των δύο φύλων και τη θέση που έχει το σεξ σαν μέσο στην κοινωνία του σήμερα μέχρι την υποκρισία και το «θέατρο» των σχέσεων, τον αριβισμό και τον οπορτουνισμό. Αυτό είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο και μια ασθένεια της Δύσης σε όλα τα πεδία. Από την προσωπική ζωή μέχρι την πολιτική. Η υποκρισία έχει πάρει διαστάσεις κυνισμού, τα απωθημένα μορφή βασανισμού, τα ευγενή ιδεώδη έχουν εξαφανιστεί σχεδόν κι αν έχει περισσέψει και κανείς άνθρωπος που συνεχίζει να τα πρεσβεύει θεωρείται τρελός, «εκτός εποχής», μυθιστορηματικός ήρωας, γκουρού, new age φανατικός και θαυμάσιες άλλες ταμπέλες.
-Πόσο κοντά στους χαρακτήρες του έργου βρίσκεται η εποχή μας;
Ζούμε στον αιώνα του Ζαν, όπου εις το όνομα επιθυμιών, ονείρων και αξιών θέλουμε να επαναστατήσουμε, να αλλάξουμε τη μοίρα μας και στην πραγματικότητα δεν έχουμε ούτε το σθένος, ούτε τα εργαλεία, ούτε την «πάστα» αν θες για να το καταφέρουμε. Οπότε και θα γίνουμε αδίστακτοι, θα εκμεταλλευτούμε και θα αγνοήσουμε κάθε κόστος και κάθε τι που περπατάει και κινείται γύρω μας για να πούμε ένα μπράβο στον εαυτό μας που κάναμε τη διαφορά. Η «Δεσποινίς Τζούλια» έχει να πει πολλά, απλά δεν είμαι σίγουρη ότι ο κόσμος είναι έτοιμος να τα ακούσει πόσο μάλλον να τα κατανοήσει και να τα δεχτεί. Δε νομίζω ότι η κοινωνία λατρεύει τους καθρέφτες των ελαττωμάτων της. Και τέτοιοι καθρέφτες καταλήγουν συχνά σπασμένοι. Δεν το λες κι ευχάριστο…
-Εσένα πώς σου φαίνεται όλος αυτός ο κόσμος του Στρίντμπεργκ;
Αναρχικός θα έλεγα. Γεμάτος αξίες και ιδανικά που κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους μέχρι τελικής πτώσεως.. Γεμάτος ανάγκες που δεν καλύπτονται, επιθυμίες που μένουν απογοητευμένες κι επιλογές που δεν «επιλέγονται»… Κάθε άνθρωπος είναι ένα σύμπαν. Και σε αυτό το έργο είναι τρία διαφορετικά σύμπαντα με άλλα θέλω και με κανένα ουσιαστικό, βαθύ κοινό ενδιαφέρον να τους ενώνει. Και αυτό δεν έχει να κάνει με την τάξη ή την κοινωνική θέση αποκλειστικά. Ούτε με το φύλο. Έχει να κάνει με το υλικό από το οποίο είναι πλασμένος ο καθένας τους. Η «Δεσποινίς Τζούλια» είναι σαν βαθύ πηγάδι. Όσο πιο πολύ σκάβεις, τόσο πιο πολύ νερό βγάζεις! Είναι ατελείωτο!
-Πώς προσεγγίζετε εσείς το έργο; Τι ακριβώς θα δούμε στη σκηνή του 104;
Τώρα αυτό δεν είναι εύκολο ούτε πολύ ακριβές να απαντηθεί. Θα πω σίγουρα με μεγέθυνση και χιούμορ. Το σκηνικό παίζει καθοριστικό ρόλο, στην αποκάλυψη όλου αυτού του «θεάτρου των σχέσεων»… σίγουρα δεν είναι μια ιδιαίτερα συμβατική ανάγνωση.
-Αισθάνεσαι ότι λείπει το χιούμορ από τη ζωή μας;
Το χιούμορ είναι μηχανισμός επιβίωσης, άμυνας… Αν δεν μπορείς να αλλάξεις μια δύσκολη κατάσταση, το χιούμορ τουλάχιστον αλλάζει τη στάση σου απέναντι σε αυτή. Το χιούμορ είναι ένας καλός φίλος στα δύσκολα. Και στα πολύ δύσκολα το καλύτερο σωσίβιο. Ξέρεις από αυτά που είναι και αναπαυτικά.
-Πώς αντιμετωπίζεις εσύ το ρόλο της υπηρέτριας;
Ως ένα τέτοιο κορίτσι σε αυτόν τον αναρχικό κόσμο κάτω από έναν μεγεθυντικό φακό… δε με λες και ιδιαίτερα διαφωτιστική αλλά πραγματικά δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα!
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση – Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Αλέξης Ρίγλης
Σκηνικά: Δήμητρα Λιάκουρα
Κοστούμια: Νικόλας Γεωργίου
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Φωτογραφίες: Ρούλα Ρέβη
Ερμηνεύουν: Έφη Γούση, Κίμωνας Κουρής, Σοφιάννα Θεοφάνους
104-Black Box
Ευμολπιδών 41 – Γκάζι, τηλ. κρατήσεων: 2103455020 – 6940290312, www.104.gr
Τιμή εισιτηρίου: γενική είσοδος 12 ευρώ, μειωμένο/φοιτητικό 8 ευρώ
Διάρκεια παράστασης: 90΄ χωρίς διάλειμμα
Παραστάσεις: Τετάρτη – Κυριακή 9.15 μ.μ.
Λήξη: Κυριακή 31 Μαΐου
Ακολουθήστε το euronews στα Ελληνικά στο Facebook και στο Twitter</a