Πάνω από 300 όπερες έχουν μια σύνδεση με τον Σαίξπηρ. Η καθηγήτρια Τζούλι Σάντερς από το πανεπιστήμιο του Νιουκαστλ εξηγεί γιατί ο διάσημος βρετανός
Πάνω από 300 όπερες έχουν μια σύνδεση με τον Σαίξπηρ. Η καθηγήτρια Τζούλι Σάντερς από το πανεπιστήμιο του Νιουκαστλ εξηγεί γιατί ο διάσημος βρετανός συγγραφέας έχει ρόσο τεράστια και διαχρονική επιτυχία με τους συνθέτες, εδώ και αιώνες:
«Η επιρροή του Σαίξπηρ στη Μουσική ξεκίνησε σχεδόν με το που άρχισαν τα έργα του να παρουσιάζονται στο πρώιμο σύγχρονο Λονδίνο. Έτσι από τον 17ο αιώνα μέχρι σήμερα, έχουμε παραδείγματα σε όλα τα είδη μουσικής που εμπνέονται στα έργα και την ποίησή του. Δεν είναι μόνο το τι δίνει ο Σαίξπηρ στους συνθέτες και τους ερμηνευτές, αλλά κατά μία έννοια τι δίνουν και αυτοί πίσω σε αυτόν, γιατί αυτά τα έργα είναι εξαιρετικές δημιουργίες από μόνα τους. Έτσι, τον 17ο αιώνα είχαμε κάτι σαν την “Βασίλισσα των ξωτικών” του Χένρι Πέρσελ, που παρουσιάζει το “Όνειρο Θερινής Νυχτός”, αλλά μέσα από τη μουσική, το τραγούδι, τον χορό και την αφήγηση. Έχουμε και τις μεγάλες όπερες, έχουμε τα μεγάλα επικά έργα του Βέρντι: “Μάκβεθ”,” Οθέλο”, τα οποία είναι απλά εντυπωσιακά από μόνα τους.
Σε αυτά έχουμε σημαντικές ερμηνείες που οι καλλιτέχνες τις κάνουν με δικό τους τρόπο, με τη μεσολάβηση του τραγουδιού, του χορού και της μουσικής. Αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να εξετάσουμε αυτό το είδος των έργων. Και, φυσικά, αυτά του 20ου αιώνα, ενός διαφορετικού είδους όπερας, πιο οικείας, πιο avant-garde ίσως…, Κάποιον σαν τον Μπέντζαμιν Μπρίτεν και το “Όνειρο Θερινής Νυχτός”…
Αλλά μετά από αυτά αρχίζεις να βλέπεις πώς όλες αυτές οι ερμηνείες μιλούν η μία στην άλλη! Βλέπω ένα “σαιξπηρικό μιούζικαλ”, αν θέλετε να το αποκαλούμε έτσι, αλλά όλα αυτά ουσιαστικά συνδιαλέγονται μεταξύ τους. Αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, όπως και με τα έργα του Σαίξπηρ.
Τι κάνει τον Σαιξπηρ σύγχρονο; Νομίζω ότι στην εποχή του προσπαθούσε να εξερευνήσει τα μεγάλα ζητήματα που υπήρχαν τότε. Το θέατρο, όταν έγραφε για αυτό, δεν ήταν στο κέντρο του Λονδίνου, ήταν μόνο στις παρυφές, ήταν κάτι περίπου “ριζοσπαστικό”.
Ήταν κάπως αμφιλεγόμενος και σε πολιτικό επίπεδο, χρησιμοποιούσε το είδος του διαλογικού συλλογισμού πάνω στην σκηνή. Αυτός είναι και ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να ανταποκριθούμε στον Σαίξπηρ σήμερα, επειδή πραγματευόταν θέματα,για την την εθνικότητα και την ταυτότητα. Επίσης, θέματα όπως η εξουσία, η μοναρχία, το κράτος. Επομένως υπάρχουν ομοιότητες και για αυτό οι προσαρμογές πάνω στο σαιξπηρικό κείμενο αποκτούν μεγάλη δυναμική».