«Τζιχάντ»: Ένα θεατρικό έργο για το τι κάνει τους νέους τζιχαντιστές

«Τζιχάντ»: Ένα θεατρικό έργο για το τι κάνει τους νέους τζιχαντιστές
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button
Αντιγραφή/Επικόλληση το λινκ του βίντεο πιο κάτω:Copy to clipboardCopied

Η θεατρική παράσταση έχει να κάνει με την οδύσσεια τριών νέων μουσουλμάνων από τα προάστια των Βρυξελλών στις μονάδες του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Η θεατρική παράσταση «Τζιχάντ» έχει να κάνει με την οδύσσεια τριών νέων μουσουλμάνων από τους δρόμους των Βρυξελλών στις μονάδες του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία.

Συγγραφέας και σκηνοθέτης του έργου είναι ο Ισμαήλ Σαϊντί, που γεννήθηκε από μαροκινούς γονείς στο προάστιο Σάερμπεκ στις Βρυξέλλες.

Μεγαλώνοντας στο προάστιο, έζησε από κοντά την ριζοσπαστικοποίηση πολλών γνωστών του μουσουλμάνων. Φίλοι του πήγαν στη Συρία για να πολεμήσουν στις τάξεις των τζιχαντιστών.

Πέρσι μάλιστα έχασε φίλους του στην τρομοκρατική επίθεση στο αεροδρόμιο και το μετρό της βελγικής πρωτεύουσας.

«Όταν είσαι νέος και ακούς από τους γύρω σου κάποιες αλήθειες και πράγματα που όντως συμβαίνουν, προβληματίζεσαι. Αυτό που με τρομάζει με τους τζιχαντιστές, το οποίο με ενόχλησε από την αρχή, είναι ότι έγραψα μια ιστορία, που υποτίθεται ότι συμβαίνει πριν από 25 χρόνια. Δεν σκόπευα να αφορά το σήμερα. Δεν αφορούσε τους νέους. Και όταν τα ΜΜΕ μου λένε ότι είμαι προφήτης, απαντώ: Όχι ήμουν ξεπερασμένος. Έγραψα κάτι που αφορά το παρελθόν. Αυτό που είναι λυπηρό είναι ότι τους αγγίζει» εξηγεί ο Ισμαήλ Σαϊντί.

Ο συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά ότι η ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας ξεκινά από πολύ νωρίς:

«Νομίζω ότι με την Τζιχάντ, η ηλικιακή αφετηρία είναι πολύ χαμηλά. Για μένα, η στιγμή που ένα εξάχρονο κορίτσι φοράει τσαντόρ, υπάρχει πρόβλημα. Από τη στιγμή που διδάσκω στο γιο μου ότι αν φάει χοιρινό θα πάει στην κόλαση, έχουμε πρόβλημα. Εγώ δημιούργησα το αυτοί και το εμείς».

Μια μελέτη του 2016 έδειξε ότι Γάλλοι, Βρετανοί και Γερμανοί είναι η πλειοψηφία των ξένων μαχητών που πολεμούν στις γραμμές του Ισλαμικού Στρατού.

«Ουσιαστικά έγραψα το έργο για να πω ότι εντάξει, φτάνει πλέον. Ήξερα ότι δεν ήθελα τα παιδιά μου να μάθουν γι’ αυτό. Ξέρω τι σημαίνει να γεννιέσαι από ξένους γονείς σε μια ξένη χώρα, να μεγαλώνεις, να ακούσεις τις ανοησίες των ιμάμηδων, τους λόγους μίσους, να βρίσκεις βιβλία που προάγουν όλη αυτή τη λογική. Τα ξέρω όλα αυτά και πρέπει να σταματήσουν» επισημαίνει ο συγγραφέας.

Το έργο «Τζιχάντ» παίχτηκε στο Βέλγιο για έναν ολόκληρο χρόνο πριν μεταφερθεί στην Γαλλία. Έχει δώσει ήδη 214 παραστάσεις. Εδώ το έχουν δει 40.000 νέα παιδιά ηλικίας 14-17 ετών, τα οποία μπορούν να δουν τις αιτίες που οδηγούν συνομίληκους τους να στρέφονται στον ISIS και να δίνουν τη ζωή τους για αυτόν στη Συρία.

Η παράσταση είναι σε περιοδεία αυτή τη στιγμή στη Γαλλία και το Βέλγιο.

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Γιώργος Τζιρτζιλάκης: «Η συλλογή του Νίκου Αλεξίου είναι ένα ημερολόγιο, το συναξάρι μιας δεκαετίας»

«Δάσος» & «Eternal you»: Δύο εξαιρετικές ταινίες τεκμηρίωσης στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσ/νίκης

Παναγιώτης Παπαφράγκος & Φιλ Ιερόπουλος: Οι Έλληνες σκηνοθέτες του Film Forward και οι ταινίες τους