NewsletterΕνημερωτικό δελτίοEventsEvents
Loader

Find Us

FlipboardInstagramLinkedin
Apple storeGoogle Play store
ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

«The Dream Kompany»: Μια γυναίκα μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας

«The Dream Kompany»: Μια γυναίκα μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας
Πνευματικά Δικαιώματα 
Από Γιώργος Μητρόπουλος
Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια
Κοινοποιήστε το άρθροClose Button

Το «The Dream Kompany» είναι το τέταρτο κατά σειρά κεφάλαιο από τη θεατρική σειρά παραστάσεων «Το βιβλίο του εαυτού μου», που παρουσιάζει ο Χρήστος Πασσαλής από την Πέμπτη 4 Απριλίου στο Bios

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ο Χρήστος Πασσαλής παρουσιάζει από την Πέμπτη 4 Απριλίου στο Bios, ένα νέο κεφάλαιο, το τέταρτο κατά σειρά, από τη θεατρική σειρά παραστάσεων «Το βιβλίο του εαυτού μου». Πρόκειται για το Κεφάλαιο 66, που έχει τίτλο «The Dream Kompany». Ακολουθεί την Ε., την ηρωίδα του βιβλίου, σε μια άγνωστη πόλη που διοικείται από την Dream Kompany, μια εταιρεία που κατασκευάζει όνειρα, προκειμένου οι πολίτες να αποδράσουν από την πραγματικότητα και να ζήσουν σε έναν κόσμο φαντασίας, στον Κόσμο-2.

Η σειρά παραστάσεων «Το βιβλίο του εαυτού μου» αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που χάνει τον εραστή της, τις προσπάθειες της να αντιμετωπίσει την απώλεια καθώς επίσης και τις προσπάθειες της να τον βρει, ακόμα και αν αυτό παραβιάζει όλους τους κανόνες βάσει των οποίων σκεφτόμαστε ή αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα.

Brigitte Dummer
Χρήστος ΠασσαλήςBrigitte Dummer

Ο σκηνοθέτης Χρήστος Πασσαλής και η πρωταγωνίστρια του έργου Ελένη Βεργέτη μας μιλούν γι’ αυτό το νέο κεφάλαιο που παρουσιάζουν και τα ζητήματα που τους απασχολούν σ’ αυτό το νέο τους θεατρικό βήμα.

-Αυτό είναι το τέταρτο κεφάλαιο από «Το Βιβλίο του Εαυτού μου». Τι περιλαμβάνει; Πού μας οδηγεί;

Ελένη Βεργέτη: Μας πάει στον αριθμό 66 που είναι η ημερομηνία που γεννήθηκα (06/6), στην ησυχία ενός δάσους που κατοικείται από περίεργα πλάσματα. Η Ε. περιπλανιέται στο δάσος αυτό στα περίχωρα μιας άγνωστης πόλης, μέσα από ένα λαβύρινθο ονείρων που επαναλαμβάνονται. Ο Ρεμπώ λέει κάτι που μου αρέσει και το μεταφέρω σε ελεύθερη απόδοση: "Έπρεπε να ταξιδέψω, να περισπάσω τις οπτασίες που συγκεντρώνονται στο μυαλό μου... μέσα από τρομερά μονοπάτια, σαν κι εκείνα που υποθέτουμε ότι υπάρχουν στο φεγγάρι". Αυτό επιχειρεί η Ε. στο Κεφάλαιο 66. Ένα ταξίδι μέσα από αχαρτογράφητα μονοπάτια κόλασης και παραδείσου.

Ελένη Βεργέτη

-Τι είναι η Dream Kompany, αυτή η εταιρία κατασκευής ονείρων που ελέγχει αυτή την πόλη; Τι αντιπροσωπεύει;

Χρήστος Πασσαλής: Εν μέρει αντιπροσωπεύει κάτι που ήδη ζούμε: το χάσιμο ολόκληρου του πλανήτη μέσα στην εικονική πραγματικότητα των social media, των video games και της Οθόνης-Εικόνας (με κεφαλαία καθώς πρόκειται για θεϊκές οντότητες πλέον). Στην παράσταση, η Dream Kompany υπόσχεται την απόδραση από την πραγματικότητα μέσω ενός ονειρικού κόσμου όπου όλα είναι ιδανικά και χωρίς πόνο.

Ελένη Βεργέτη: Αντιπροσωπεύει την απόδραση από τα λυπημένα όνειρα και την σαγήνη στη χώρα των θαυμάτων. Κάτι σαν θεραπεία για τη μελαγχολία.

-Η υπόθεση μου θυμίζει λίγο την «Αιώνια Λιακάδα ενός καθαρού μυαλού»;

Χρήστος Πασσαλής: Ίσως. Θυμίζει, επίσης, το «Πέρσι στο Μαρίενμπαντ» του Alain Resnais και το «La Jetée» του Chris Marker.

Ευτυχία Βλάχου

-Η Ε. σε τι φάση βρίσκεται σ’ αυτό το κεφάλαιο; Τι θέλει από τη ζωή και τους γύρω της;

Χρήστος Πασσαλής: H E. βρίσκεται σ’ αυτή την ιερή στιγμή που έρχεται κάποτε στη ζωή μας όπου οι ηθικοί φραγμοί, ο φόβος και κάθε είδους περιορισμοί καταλύονται. Θέλει να εξοντώσει και να εξοντωθεί, να καταστρέψει και να καταστραφεί.

-Ποια είναι η πηγή έμπνευσης αυτή τη φορά;

Ελένη Βεργέτη: Η περιπλάνηση σε άγνωστες πόλεις, τα παιχνίδια που παίζαμε μικροί στο δρόμο, οι προσευχές των κοριτσιών, ο φόβος της απώλειας, η σεξουαλική επιθυμία, τα αγαπημένα τραγούδια των εραστών, η ζωγραφική του Marcel Dzama, το σινεμά όπως πάντα. Όλα αυτά είναι οι πυξίδες έμπνευσης.

Χρήστος Πασσαλής: Εγώ θα προσέθετα το απότομο σκοτάδι που ήρθε μια μέρα παράξενη και «Ο Νεκρός» του Georges Bataille μαζί με το «Σαλό» του Πιερ Πάολο Παζολίνι.

Ευτυχία Βλάχου

-Ποια είναι η ψυχική μετατόπιση που έχει συμβεί σε σας σ’ αυτό το τέταρτο βήμα σας στο βιβλίο;

Χρήστος Πασσαλής: Νομίζω είναι η ανάγκη για ακόμα πιο ριζική σύγκρουση με τον εαυτό μας και τους φόβους του.

Ελένη Βεργέτη: Μια πορεία από το σκοτάδι στο φως, παρόμοια με αυτήν της ηρωίδας που υποδύομαι.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

-Άλλο ένα σκοτεινό κεφάλαιο του Βιβλίου και της ηρωίδας. Θα δούμε κάποια στιγμή κάποιο χαρούμενο-φωτεινό κεφάλαιο από τη σχέση τους;

Χρήστος Πασσαλής: Ομολογώ ότι κάθε κεφάλαιο είναι προϊόν μεγάλης χαράς και φωτός. Το γιατί τα κεφάλαια συχνά κινούνται στις σκοτεινές περιοχές του εαυτού οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι αυτές οι περιοχές είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Φιλοσοφικά, πιστεύω ότι το φως είναι εξίσου επικίνδυνο και προκλητικό με το σκοτάδι, άλλωστε η μάχη μεταξύ τους είναι η ίδια μας η ζωή. Στις παραστάσεις μας αφηγούμαστε αυτή τη μάχη.

Ελένη Βεργέτη: Εγώ δεν πιστεύω ότι τα κεφαλαία του Βιβλίου είναι σκοτεινά. Όπου βρίσκεται το σκοτάδι εκεί είναι και το φως. Στις ιστορίες που αφηγούμαστε υπάρχει πολλή χαρά και παιχνίδι. Παρόλα αυτά η Ε. προσπαθεί χωρίς να το ξέρει να επουλώσει μια πληγή που ακόμα αιμορραγεί, εφόσον ο εραστής της είναι νεκρός. Κι επειδή αποζητά την περιπέτεια, ρίχνει τον εαυτό της με θαρραλέο τρόπο στις πιο παράδοξες υπαρξιακές δοκιμασίες. Όλα αυτά τα βλέπω ως τρυφερά και απαραίτητα στάδια της αγάπης και της μετατόπισης της Ε. από τον πόνο στην ελευθερία.

Ευτυχία Βλάχου

-Ποιος είναι ο δικός σας Κόσμος 2; Υπήρξε κάποια στιγμή για σας ένας Κόσμος 2;

Ελένη Βεργέτη: Ναι, ο Κόσμος 2 υπήρξε ως καταφύγιο και απόσυρση από την πραγματικότητα, όταν ήμουν πολύ αποσυνδεδεμένη από τον εαυτό μου. Και δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερη αποξένωση. Προτιμώ τον Κόσμο 1, δηλαδή τη ζωή με ο,τι μου προσφέρει. είναι υπεραρκετή, υπερβατική, ποιητική, αόρατη και ορατή, ανεξερεύνητη, ενίοτε σκληρή. Όλα τα φαινόμενα της πραγματικότητας ο καθένας τα ερμηνεύει με βάση τα όρια της αντίληψής του. Ο Κόσμος 1 για μένα εμπεριέχει ένα άπειρο σύμπαν.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Χρήστος Πασσαλής: Ο Κόσμος 2 όπως περιγράφεται στην παράσταση είναι ο Κόσμος που συναντάει κανείς στα όνειρα. Δεν είναι αναγκαστικά ένας κόσμος απόδρασης. Είναι ένας κόσμος κι ένας χώρος-χρόνος που συχνά περιγράφει η ποίηση ή το σινεμά που αγαπάμε (το θέατρο, σπανιότερα). Είναι ένας κόσμος όπου η στενή, γραμμική σχέση με την πραγματικότητα και η τυραννία του αιτίου-αιτιατού καταλύεται, όπου ο χρόνος καμπυλώνεται και χάνει τη ροή του όπως την αντιλαμβανόμαστε. Είναι ένας κόσμος πνευματικός, τρομακτικός και απαιτητικός, ένας κόσμος που είναι πλέον σχεδόν εξόριστος από την ζωή μας.

-Ποιο είναι κατά τη γνώμη σας το καλύτερο φάρμακο για τη λήθη;

Ελένη Βεργέτη: Η παράδοση στην παρούσα στιγμή.

Ευτυχία Βλάχου

-Κολλάτε με το παρελθόν; Ή κάνετε εύκολα restart;

Χρήστος Πασσαλής: Δεν μπορώ να απαντήσω εύκολα. Κάποιες φορές μου είναι αδύνατον να πω αντίο, κάποιες άλλες το αντίο αυτό είναι ένα πραγματικό δώρο.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ελένη Βεργέτη: Και τα δύο. Σε κάθε περίπτωση η έντονη προσκόλληση στο παρελθόν είναι σαν να κάνεις συνέχεια βόλτες σε νεκροταφείο. Η αποκόλληση έρχεται όταν σηκώνεις το κεφάλι σου κι ουρανός είναι πάλι μπλε.

-Αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε με μια performance ή κάτι άλλο;

Χρήστος Πασσαλής: Είναι μια performance όπου ο λόγος έχει αφαιρεθεί σχεδόν τελείως.

-Ποια είναι η σκηνική εικόνα του τωρινού εγχειρήματος;

Ελένη Βεργέτη: Ένα δάσος με έλατα, χριστουγεννιάτικα φώτα και μελωδίες και μια φωτεινή επιγραφή που διαφημίζει ένα τοπίο του Κόσμου 2. Παιδική παράσταση για ενήλικες δηλαδή, λίγο ζόρικη.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Χρήστος Πασσαλής: Ένα ναΐφ δάσος, σχεδόν βγαλμένο από τη φαντασία ενός μικρού παιδιού.

Ευτυχία Βλάχου

-Πώς αποφασίζετε το κάθε κεφάλαιο και τη σειρά με την οποία μας το παρουσιάζετε;

Ελένη Βεργέτη: Αρκετά συναισθηματικά και με ενθουσιασμό. Είναι μια διαδικασία που δεν ξέρεις ακριβώς πού θα σε βγάλει. Με επείγουσα την ανάγκη για δημιουργία, βάση της καλλιτεχνικής και προσωπικής μας ανησυχίας που κάθε φορά επαναπροσδιορίζεται.

Χρήστος Πασσαλής: Συνήθως ξεκινάμε από έναν τίτλο που μας αρέσει, αυτός ο τίτλος αποτελεί για μας κάτι σαν μαγική φόρμουλα, που πρέπει να αποκωδικοποιήσουμε και να μετατρέψουμε σε εικόνες και πράξεις.

-Ποιο είναι το ενοποιητικό στοιχείο των διαφορετικών κεφαλαίων; Σας απασχολούν οι συνδέσεις, οι συνδετικοί κρίκοι των διαφορετικών παραστάσεων που ανεβάζετε;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Χρήστος Πασσαλής: Σαφώς. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που επαναλαμβάνονται από κεφάλαιο σε κεφάλαιο. Για μένα, η θεατρική αυτή σειρά είναι ο,τι οι παραλλαγές πάνω σε ένα θέμα για τους μουσικούς. Μοτίβα, αφηγηματικές γραμμές, αντικείμενα έρχονται και επανέρχονται υπό νέο φως κάθε φορά. Κι ενώ κάθε Κεφάλαιο είναι αυτοτελές, ο θεατής που έχει παρακολουθήσει τα προηγούμενα μπορεί να εντοπίσει αυτές τις συνδέσεις και τις νέες αναγνώσεις-παραλλαγές πάνω στη μια και μοναδική θεματική του Βιβλίου: τον Έρωτα και τον Θάνατο.

Ελένη Βεργέτη: Ναι μας απασχολούν αρκετά. Για παράδειγμα σε όλα τα κεφάλαια ο πιο στενός φίλος της ηρωίδας είναι ένα γεράκι που της μιλάει και την καθοδηγεί. Κι ενώ οι ιστορίες διαφέρουν μεταξύ τους, το βασικό θέμα σε όλες είναι η αγάπη, είτε η δράση εκτυλίσσεται σε δωμάτια ξενοδοχείων ή σε υπόγεια νεκροταφεία ή στο δάσος. Η διαφορά είναι ότι ενώ στα προηγούμενα επεισόδια έκανε τα πάντα για να ξανασυναντήσει τον νεκρό εραστή της, όπως κι Ορφέας την Ευρυδίκη, στο Κεφάλαιο 66 θέλει να αποδράσει από το στοίχειωμα της αγάπης τους. Γι αυτό φεύγει μακρυά σε μια πόλη μέσα στο δάσος όπου ζουν παράξενοι άνθρωποι.

Ευτυχία Βλάχου

-Ένα βασικό χαρακτηριστικό των έργων-κεφαλαίων είναι η δημιουργία επί σκηνής μιας «άλλης», ονειρικής, παραισθητικής πραγματικότητας. Αυτός είναι ο στόχος σας;

Χρήστος Πασσαλής: Ναι, αυτός είναι ο στόχος. Κατά τη γνώμη μου, ο όρος πραγματικότητα είναι ένας όρος απόλυτα ανακριβής και αναξιόπιστος. Ο φίλος μου και δραματουργός μας Άγγελος Σκασίλας επιμένει διαρκώς εδώ και χρόνια πάνω σε αυτό. Όταν για παράδειγμα χάνουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο ή όταν είμαστε ερωτευμένοι ξέρουμε -χωρίς να χρειαζόμαστε καμία παραπάνω απόδειξη περί αυτού- ότι η πραγματικότητα που ίσχυε μέχρι στιγμής, δεν ισχύει πια. Οι δρόμοι γύρω μας είναι οι ίδιοι, ο ουρανός, οι πινακίδες, τα μπαρ, όλα είναι ίδια αλλά ταυτόχρονα ξέρουμε ότι δεν είναι. Η νέα αυτή αντίληψη που έχει προκληθεί μέσα μας από τον μεγάλο πόνο ή την μεγάλη ευτυχία είναι αυταπόδεικτη και αναμφισβήτητη. Δεν είναι ακριβώς όνειρο ούτε παραίσθηση, είναι αλλαγή του χρόνου και του χώρου και της πρόσληψης. Αυτό επιχειρεί να κάνει η μουσική, η ποίηση, ο κινηματογράφος και το θέατρο. Να διαλύσει την σχεδόν πορνογραφική μας σχέση με την πραγματικότητα και να αποκαλύψει το μυστήριο που υπάρχει πίσω από τα φαινόμενα ή πίσω από τα αυτονόητα που συνηθίσαμε να χρησιμοποιούμε για να κρυφτούμε.

-Εσείς τι επιθυμείτε από τον θεατή;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ελένη Βεργέτη: Ιδανικά, να χαθεί μέσα στον παραισθησιογόνο κόσμο της ηρωίδας, να γίνει ο ίδιος ο ονειρευόμενος κι όταν ξυπνήσει να μην πολυξέρει αν αυτό που έζησε ήταν αλήθεια. Λιγότερο ιδανικά, ας διασκεδάσει ή ας κοιμηθεί ή ας εκνευριστεί, όλα οκέι.

Χρήστος Πασσαλής: Να χαθεί στο όνειρο αυτό και να ξεχάσει την τρέχουσα λογική. Όπως λένε οι Σαμουράι: η λογική δεν μπορεί να καταφέρει πολλά πράγματα, να είσαι απλώς τρελός και απελπισμένος.

Ευτυχία Βλάχου

-Ποιο είναι το επόμενο κεφάλαιο; Το έχετε αποφασίσει;

Χρήστος Πασσαλής: Όχι ακόμα.

-Πόσα ακόμη θα ακολουθήσουν;

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Ελένη Βεργέτη: Κανείς δεν ξέρει.

Χρήστος Πασσαλής: Πολλά ελπίζω.

-Σκοπεύετε να τα βάλετε κάποια στιγμή στη «σειρά» και να μας τα παρουσιάσετε όλα μαζί;

Ελένη Βεργέτη: Ναι, είναι μια σκέψη που είχαμε από την αρχή. Η διαδρομή και οι περιπέτειες που αφηγείται το Βιβλίο σε ροή. Θα ήταν μια συγκινητική πρόκληση.

Χρήστος Πασσαλής: Οπωσδήποτε.

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ
Ευτυχία Βλάχου

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΟΥ είναι μια θεατρική «σειρά», που κατ’ αναλογία με τις λογοτεχνικές ή τηλεοπτικές σειρές παρουσιάζει περιοδικά τα κεφάλαιά του. Η παρουσίαση των κεφαλαίων αυτών δεν διατηρεί τη χρονική συνέχεια της ιστορίας, αλλά αντιθέτως, η διαδοχή τους είναι άτακτη, υπακούοντας περισσότερο σε μια συναισθηματική παρά σε μια λογική συνέχεια ή/και στις ανάγκες της καλλιτεχνικής ομάδας με διαρκή στόχο την επινόηση ενός θεάτρου που ακόμα δεν έχουμε δει.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που χάνει τον εραστή της, τις προσπάθειες της να αντιμετωπίσει την απώλεια καθώς επίσης και τις προσπάθειες της να τον βρει, ακόμα και αν αυτό παραβιάζει όλους τους κανόνες βάσει των οποίων σκεφτόμαστε ή αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία-Σκηνικά-Σχεδιασμός ήχου: Χρήστος Πασσαλής

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Δραματουργία: Άγγελος Σκασίλας, Ελένη Βεργέτη

Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα

Βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Ατταριάν

Ερμηνεύουν : Ελένη Βεργέτη, Μυρτώ Κοντονή, Αλέξανδρος Λασκαράτος, Χρήστος Πασσαλής, Effi Rabsilber

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

INFO

Πρεμιέρα: Πέμπτη, 4 Απριλίου στις 21:00

Παραστάσεις: Έως Kυριακή 21 Απριλίου για 3 εβδομάδες

Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Κάθε Πέμπτη έως Κυριακή στις 21.00

Τιμές εισιτηρίων: 10 € ενιαίο

ΔΙΑΦΉΜΙΣΗ

Διάρκεια: 90 λεπτά

ΒΙΟSMain

Πειραιώς 84, Αθήνα, τηλ. 210-3425335

Κοινοποιήστε το άρθροΣχόλια

Σχετικές ειδήσεις

Χρήστος Πασσαλής: «Η αγάπη δύο εραστών δεν πεθαίνει ποτέ»

Το Euronews στη Μπιενάλε της Βενετίας: Το ελληνικό περίπτερο και το πανηγύρι ως ανάμνηση κι εμπειρία

ΑΠΟΨΗ: Η διαμάχη του Νιλ Γιανγκ με το Spotify είναι υπενθύμιση ότι οι τεχνολογικοί γίγαντες πάντα κερδίζουν